ช่วงสายวันต่อมา
หลังจากเจ้คาริสากลับไป ร่างบางก็ทำความสะอาดห้อง ซักผ้า ล้างจานฯลฯ เธอมีวันหยุดสองวันต่อสัปดาห์จึงรีบทำ พรุ่งนี้จะได้นอนพักผ่อนสบายๆ ในระหว่างที่รอผ้าซัก เธอก็กลับไปรอที่ห้อง เปิดแอป live jing เลื่อนดูไปเรื่อยๆ ถ้าเจอคนที่ชอบหรือถูกใจ เธอก็จะส่งของขวัญให้พวกเขา หรือบางครั้งเธอก็จะเข้าร่วมไปพูดคุยในโหมดออดิโอ ก็คือโหมดที่มีแค่เสียง แต่ก็สามารถเปิดกล้องได้ถ้าต้องการ เธอจึงได้เพื่อนใหม่มาหลายคน ร่างบางมองเวลาที่หน้าจอ ก็คิดว่าผ้าที่เอาไปซักน่าจะเสร็จแล้ว จึงบอกลาคนในห้องไลฟ์ แล้วลงไปเอาเสื้อผ้ามาตาก หลังจากนั้นจึงกินข้าว อาบน้ำ ร่างบางทิ้งตัวลงข้างเตียง ชันเข่าก้มหน้าร้องไห้ จู่ๆเธอก็รู้สึกเศร้า "ฮึก...ฮือๆ" เมื่อวานเธอมีเจ้คาริสาอยู่เป็นเพื่อน จึงทำให้ลืมเรื่องเศร้าไปได้ชั่วคราว แต่พอเธออยู่คนเดียวความรู้สึกในส่วนลึกมันก็เผยขึ้นมาอีกครั้ง... "แกต้องผ่านมันไปให้ได้สิ" ฉันพูดกับตัวเอง จากนั้นจึงเช็ดน้ำตาแล้วฝืนยิ้ม "ติ๊ง" เสียงข้อความดังขึ้น ฉันจึงหยิบมือถือมาเปิดดู 🌿ชเวย์ : สวัสดีงับ~ "ยอมพิมพ์แล้วเหรอ" ฉันพูดแล้วหัวเราะเบาๆ กล้วยหอม🍌 : สวัสดีค่ะ 🌿ชเวย์ : ชื่อกล้วยหอมใช่ไหม? กล้วยหอม🍌 : ใช่จ้า 🌿ชเวย์ : อายุเท่าไหร่ครับ กล้วยหอม🍌 : 29แล้วค่ะ 🌿ชเวย์ : ป้า! "ป้าบ้านแกสิ ไอ้เด็กเวร!" ฉันสบถพร้อมทำหน้าไม่สบอารมณ์ ในขณะที่กำลังจะพิมพ์ด่า ก็ปรากฏข้อความในแชทเพิ่มขึ้นว่า 🌿ชเวย์ : ป้าที่ไหนจะสวยขนาดนี้ล่ะ ผมล้อเล่นนะพี่สาวคนสวย (ส่งสติกเกอร์แลบลิ้น) กล้วยหอม🍌 : เหอะ! 🌿ชเวย์ : 555 อย่างอนดิ กล้วยหอม🍌 : ........ 🌿ชเวย์ : แน่ะ งอนจริงด้วย กล้วยหอม🍌 : เปล่า...ว่าแต่ทักมามีไรเหรอ? 🌿ชเวย์ : ก็แค่...อยากรู้จักพี่เฉยๆ กล้วยหอม🍌 : เรียกเราว่าพี่ เธออายุเท่าไหร่อ่ะ 🌿ชเวย์ : ผมอายุ23ครับ กล้วยหอม🍌 : หึ เด็กน้อย 🌿ชเวย์ : ก็ไม่น้อยนะครับ (ส่งสติกเกอร์ยิ้ม) กล้วยหอม🍌 : หื่นกาม! ไม่คุยด้วยแล้วนะ (ส่งสติกเกอร์โมโห) 🌿ชเวย์ : ใครกันแน่ที่หื่นกามคิดให้ดี หึหึ กล้วยหอม🍌 : ........ 🌿ชเวย์ : ไม่แกล้งแล้ว เข้าเรื่องเลย พี่มีแฟนยัง? กล้วยหอม🍌 : ทำไมต้องบอก 🌿ชเวย์ : ก็อยากรู้ กล้วยหอม🍌 : ถามทำไม จะจีบเหรอ555 🌿ชเวย์ : ไม่อ่ะ ผมไม่ชอบคนแก่555 "เหอะ อย่าให้แก่บ้างแล้วกันนะไอ้เด็กเปรต" ฉันสบถอีกครั้ง แล้วก็เมินข้อความของเขา จากนั้นก็เข้าไปคุยกับห้องไลฟ์อื่น ช่วงเย็น ร่างบางทักไปหาเจ้คาริสา เพื่อที่จะให้มาไลฟ์สดเต้นคู่กัน เต้นคนเดียวเธอรู้สึกเขิน เนื่องจากแอป live jing สามารถไลฟ์สดจับคู่กันได้ หรือจะไลฟ์สดเป็นกลุ่มก็ได้แต่ไม่เกิน10คน "ติ๊ง" เสียงข้อความเข้า ฉันจึงเปิดดูก็พบว่าเป็นเจ้คาริสาที่ตอบมาว่าไม่ว่างยุ่งๆเรื่องงานพร้อมกับขอโทษขอโพย ฉันจึงตอบตอบไปว่าไม่เป็นไร พร้อมให้กำลังใจในการทำงาน "เอาไงดีล่ะเนี่ย" ฉันครุ่นคิดสักครู่ จึงเลื่อนดูไลฟ์ของคนอื่นเลื่อนไปเรื่อยๆก็ไปสะดุดกับหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสั้นสีน้ำตาลตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ใส่ชุดเดรสสั้นสีเนื้อประกายกากเพชร กำลังเต้นยั่วยวนอยู่หน้ากล้อง "สวัสดีค่ะ สวัสดีทุกคนที่เข้ามาดูนะคะ หนูชื่อซูพรีมค่ะ" เสียงจากในไลฟ์ดังออกมา "ชื่อซูพรีมเหรอ เด็กคนนี้สวยแฮะ" จากนั้นจึงกดขอเข้าร่วมไลฟ์สด รออยู่ประมาณ2-3นาที น้องก็กดรับ เนื่องจากเมื่อกี้เต้นอยู่จึงมองไม่เห็น "สวัสดีค่ะ ว้าว~" ซูพรีมทักทายก่อนจะทำตาโตเมื่อเห็นฉัน "สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อกล้วยหอมนะ ยินดีที่ได้รู้จักจ้า" ฉันอยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำ ช่วงอกเว้าลึกทำให้เห็นเนินอกอวบขาว "หนูชื่อซูพรีมค่ะ พี่กล้วยหอมสวยจัง นมก็ใหญ่" "ห๊ะ~" จากนั้นเราจึงทำความรู้จักกัน ฉันจึงรู้ว่าน้องอายุ19ปี เรียนอยู่ปี1 ในมหาลัยฯแห่งหนึ่งที่ภาคเหนือ ยิ่งพูดคุยก็ยิ่งถูกคอ จึงบอกน้องว่าเดี๋ยวจะแนะนำเจ้คาริสาให้รู้จัก น้องซูพรีมก็ตอบรับด้วยความยินดี จากนั้นพวกเราสองคนก็ไลฟ์เต้นคู่กัน โดยเปิดเพลงจากโน๊ตบุ๊คของน้อง เสียงเพลงจะได้ไม่ตีกัน คนดู 1576 **Mmd 💘 ส่งของขวัญ ให้ซูพรีม** **เอวบาง 🌹 ส่งของขวัญคูณ1000 ให้ซูพรีม ** "พี่เอว~ เห็นคนสวยๆหน่อยไม่ได้เลยนะ ไม่เปย์น้องเลย" ฉันแกล้งพูดอย่างงอนๆเมื่อเห็นหน้าจอ ซึ่งแอป live jing จะสามารถดูได้ว่าใครส่งของขวัญให้ใคร สีฝั่งก็จะต่างกัน ของฉันถ้ามีคนคอมเมนต์จะขึ้นเป็นวงกลมด้านหน้าสีชมพู ส่วนของซูพรีมเป็นสีฟ้า เอวบาง : อย่าอิจฉาๆ ไปสวยให้ได้เท่าน้องเขาก่อน555 "กรี๊ด~หยาบคาย" ฉันพูดกับพี่เอว "ขอบคุณค่า555" ซูพรีมพนมมือไหว้พี่เอว แล้วหัวเราะชอบใจ จากนั้นฉันจึงแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน **ยังไม่เชอร์ 💘 ส่งของขวัญ ให้กล้วยหอม🍌** **ฟ้าหลังฝน 🌹 ส่งของขวัญ ให้กล้วยหอม🍌** **พรรคนี้เขาไม่รัก 💸 ส่งของขวัญ ให้ซูพรีม** **ชอบดูด_น้ำ💘 ส่งของขวัญ ให้ซูพรีม** **🌿ชเวย์🌹 ส่งของขวัญ ให้กล้วยหอม🍌** **🌿ชเวย์ 💓 ส่งของขวัญคูณ100 ให้กล้วยหอม🍌** "ขอบคุณค่า ขอบคุณสำหรับของขวัญค่า~" ฉันไหว้ขอบคุณ 🌿ชเวย์ : ทำดีๆหน่อย เห็นหมดแล้ว เมื่อเห็นข้อความฉันจึงก้มมองตัวเองก็พบว่าตอนไหว้เมื่อกี้เดรสมันร่นเผยให้เห็นร่องอกอวบมากขึ้น ฉันจึงดึงจัดทรง ขอชาตินี้ : โห นมขาวจั๊วะ มะพร้าว : น่าดูดมาก Yakye_d : ขอแตกในได้ไหม 🌿ชเวย์ : ไอ้พวกเหี้ย!! ((Yakye_d ตอบกลับ🌿ชเวย์)) : มึงสิเหี้ย! เอวบาง : ไอ้กล้วยหอม ทำไมในห้องเอ็งมันมีแต่พวกขยะวะ 🌿ชเวย์ : พี่กล้วยหอม ผมขอแอดมินหน่อย "ทุกคน~ ใจเย็นๆนะคะ รบกวนไม่หยาบคายนะคะ ให้เกียรติกันด้วยค่ะ" ฉันพูดแบบประนีประนอม จากนั้นจึงกดตั้งพี่เอวกับชเวย์เป็นแอดมินห้องไลฟ์ "อย่าทะเลาะกันนะคะ ซูพรีมขอล่ะ" น้องซูพรีมพูด (((🌿เชวย์ เตะ Yakye_d ออกจากห้อง))) (((🌿เชวย์ เตะ มะพร้าว ออกจากห้อง))) (((🌿เชวย์ เตะ ขอชาตินี้ ออกจากห้อง))) 🌿ชเวย์ : เต้นต่อเลยพี่ พวกเหี้ยๆผมจัดการให้ ฉันอ่านข้อความแล้วพยักหน้ารับ จากนั้นจึงเต้นกับซูพรีมจนจบไลฟ์ ร่างบางกดดูยอดของขวัญที่ได้วันนี้ก็รู้สึกพอใจ จากนั้นจึงต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกิน แล้วไปอาบน้ำ เมื่ออาบเสร็จก็ล้มตัวลงนอน เปิดแชทข้อความจากแอป live jing Yakye_d : อีกล้วยหอม มึงเจอกูแน่! "อะไรของมันวะ" ฉันบ่นเบาๆและก็เมินข้อความข้อความนี้ไปอ่านข้อความของคนอื่น 🌿ชเวย์ : ทีหลังอย่าแต่งตัวแบบนี้อีกนะ กล้วยหอม🍌 : เป็นพ่อเหรอไง? 🌿ชเวย์ : ไม่ได้เป็นพ่อแต่เป็นห่วง "ตุบ" เสียงมือถือหล่นลงบนเตียง ฉันรีบหยิบขึ้นมาก่อนจะกระแอมไอ นี่ฉันเสียอาการขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย กับไอ้เด็กบ้าคนนี้อ่ะนะ "โอ๊ย" ฉันหยิกแขนตัวเองเพื่อเรียกสติ สงสัยเพิ่งอกหักมาเลยอ่อนไหวง่าย กล้วยหอม🍌 : ขอบใจมากนะ 🌿ชเวย์ : ไม่เป็นไรค้าบ (ส่งสติกเกอร์ยิ้ม) กล้วยหอม🍌 : พี่ไปนอนก่อนนะ 🌿ชเวย์ : อย่าเพิ่งสิ กล้วยหอม🍌 : มีอะไรเหรอ 🌿ชเวย์ : ไม่มีอะไร ผมอยากคุยกับพี่ กล้วยหอม🍌 : ไปคุยกับแฟนสิ ไม่มีแฟนเหรอ 🌿ชเวย์ : หึหึ หลอกถามผมเหรอ แอบชอบผมป่ะเนี่ย กล้วยหอม🍌 : แค่นี้นะ ง่วง! ฉันกรอกตามมองบน จากนั้นก็เปิดแอพอื่นเล่นช่วงบ่ายวันต่อมาฉันตื่นมาด้วยความรู้สึกสุขล้นหัวใจในรอบหลายเดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง คนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะรักและดูแลกันให้ดีที่สุด"พี่ครับ ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวได้แล้ว" เขานุ่งผ้าขนหนูเดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินมาหาฉัน"เพิ่งตื่นเหมือนกันเหรอ" ฉันเงยหน้าถามเขา"ใช่ครับ" เขายิ้ม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากฉันเบาๆ"หวานเกิน" ฉันบอกเขาแล้วยิ้มกว้าง"ผมก็หวานแบบนี้อยู่แล้วนะ""ตรงไหนวะ มีแต่กวนตีนสิไม่ว่า" ฉันเบะปากใส่เขา"ถึงจะกวนตีน แต่ก็มีคนแถวนี้ตกหลุมรักนะ" เขาหัวเราะ"ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เขาหัวเราะ แล้วกอดฉันไว้"พี่""ว่า""แต่งงานกันไหม""ห๊ะ" ฉันมองสายตาเขาด้วยความตกใจ เล่นขอกันแบบนี้เลยเหรอ ไม่มีความโรแมนติกใดๆ เลย=_="พวกเราเสียเวลามามากพอแล้ว""ได้สิ""งั้นไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยนะ""รีบเกิน""รีบสิ...ป่ะ งั้นพี่ไปอาบน้ำได้แล้ว" เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นมา"โอเค" ฉันตอบรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง เราสองคนก็ออกจากบ้านเพื่อไปจดทะเบียนสมรส พอจดทะเบียนสมรสเสร็จก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารเพื่อฉลอง
"โอ๊ย เดินไวจัง" ฉันบ่นพร้อมกับหอบหายใจ เนื่องจากต้องเร่งฝีเท้าตามเขาให้ทัน เพราะเขาเดินไวมาก รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ตรงลานจอดรถวีไอพีแล้ว"นี่คุณ!" ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้นที่กำลังหันหลังเปิดประตูรถ"..." เขาชะงักนิดหน่อย แล้วหันหน้ามามองหน้าฉัน"ชเวย์!" ฉันยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ตาโตเท่าไข่ห่าน"ครับ" เขายิ้มกว้าง"นะ...นี่...แกตายไปแล้ว...ไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงสั่น น้ำตาไหลริน ความรู้สึกต่างๆ ปนเปกันไปหมด"ใช่""นะ...นี่แกเป็นผีเหรอ...หรือฉันกำลังฝันไป" ฉันพูดจบก็หยิกแขนตัวเอง แต่พอมันเจ็บ ฉันจึงรู้ว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน"ผมไม่ได้เป็นผีแล้วพี่ก็ไม่ได้ฝันไป...ผมยังมีชีวิตอยู่จริงๆ" เขาพูดพร้อมก้าวเดินมาหาฉัน"แล้วที่บอกว่าตายไปแล้วนี่มันยังไง""ผมตายไปแล้วในฐานะ ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ""หมายความยังไง""หมายความว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลเอนส์เวิร์ธอีก""หมายความว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของแกเหรอ?""พี่อย่าเพิ่งโกรธ ผมอธิบายได้""พูดมา""พี่...ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพี่""แล้วตระกูลเอนส์เวิร์ธล่ะ""ตระกูลเอนส์เวิร์ธมีไอ้ชาลีดูแลแล้ว""แล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับเจ้คาริสายืนอยู่ที่หน้าหลุมศพของชเวย์ ที่เป็นแค่ป้ายสลักชื่อว่า'ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ' ส่วนด้านหน้ามีดอกไม้วางอยู่"ชเวย์...ฮึก" ฉันทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้ มืออีกข้างยื่นไปลูบแท่นหลุมศพของเขา ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลในเข้ามาในสมองฉันร้องไห้ พูดพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวนานมาก จนฟ้าที่เคยสว่างกลับกลายเป็นมืด"ชเวย์...พี่มาส่งแกได้แค่นี้นะ...และพี่จะเก็บแกไว้ในใจพี่ตลอดไป...พี่รักแกนะ" ฉันบอกลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีเจ้คาริสาประคองอยู่ด้านข้าง"แกไหวใช่ไหม" เจ้คาริสาถามฉัน"ไหวเจ้" ฉันตอบเจ้คาริสา แล้วจ้องมองหลุมศพของเขาราวกับจะสลักไว้ในใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เจ้คาริสา แล้วพวกเราก็เดินออกจากที่นี่"คุณกล้วยหอม ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณคิดส์ที่เป็นลูกน้องของชเวย์ มายืนดักฉันไว้ ฉันกับเจ้คาริสาหันมามองหน้ากันทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ได้เลยค่ะ" ฉันตอบ เขาจึงเหลืบมองเจ้คาริสา แล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ ซึ่งฉันกับเจ้คาริสาก็เดินตามไป"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้คาริสากระซิบบอกฉัน ฉันพยักหน้า พวกเรากระชับมือที่จับซึ่งกันและกันคุณคิดส์หยุดเดินแล้วยืนพิ
เมื่อมาถึงโรงแรม เจ้คาริสารีบพาฉันเข้าห้อง แล้วปลอบใจฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด"เจ้ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ นึกว่าไอ้ชเวย์เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง" เจ้คาริสาถอนหายใจ"หนูสับสนไปหมดแล้วเจ้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่""แก...แกอยากเจอไอ้ชเวย์ไหม" เจ้คาริสาถาม"อยาก..หนูอยากเจอเขา" ฉันพยักหน้ารัวๆ"งั้นเราก็ลุยกันเลย เจ้พร้อมไปกับแก""ได้เจ้ ขอบคุณมากนะ" ฉันปาดน้ำตา แล้วเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความและโทรหาเขา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ"เจ้ว่าเราบุกไปถึงเกาะxxxเลยไหม ยังไงก็มีคนรู้จักชเวย์อยู่แล้ว""งั้นไปเถอะเจ้" ฉันรับคำ จากนั้นเราสองคนก็เรียกรถไปยังเกาะที่เป็นจุดหมายปลายทาง ซึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสองชั่วโมงกว่า"จอดตรงนี้นะ รถยนต์เข้าไปไม่ได้แล้ว" คนขับบอกพวกเรา ฉันกับเจ้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้คนขับแล้วลงจากรถ"ทำไมมันดูเงียบๆ วะแก" เจ้คาริสาพูดพลางมองซ้ายขวา ซึ่งมีคนอยู่บางตา แทบจะนับคนได้ และแต่ละคนสวมใส่เสื้อสีดำ"นั่นสิเจ้" ฉันตอบรับ รู้สึกว่าที่นี่มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้"ไปกันเถอะ" เจ้คาริสาพูด แล้วจูงมือฉันเดินตรงไปยังคฤหาสน์ บอดี้
ช่วงสายวันต่อมาพวกเราตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของ เช็คเอาท์แล้วออกไปกินข้าว ส่วนชเวย์น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ไปเที่ยวกันอีก2-3ที่ แล้วกลับกรุงเทพฯ ตอนแยกกันซูพรีมร้องไห้ ไม่อยากกลับพวกพี่ๆ เลยต้องปลอบกันใหญ่"ไอ้กล้วยหอม" พี่เอวเรียกฉัน ตอนนี้เราอยู่ในรถกันสองคน เนื่องจากพี่เอวทยอยส่งทีละคนๆ แล้ว"ว่าไงพี่""ไม่ได้อยากเผือกนะ แต่เอ็งกับไอ้ชเวย์มันมากกว่าคำว่าพี่น้องใช่ไหม""...""นั่น...เงียบเลย""ก็..." "ที่เอ็งคุยกับมันเมื่อคืนอ่ะ พี่ได้ยินนะ" "จริงอ่ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ "เออสิ...แต่คนอื่นน่าจะไม่ได้ยินหรอก แต่ละคนเมาขนาดนั้น" "ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่พี่ว่ามันคงไม่มาเจอเอ็งแล้วแหละ" "ก็ดีแล้วนี่นา" "ก็ถ้าเอ็งทำใจได้ก็ดี" "พี่หมายความว่าไงเนี่ย" "เมื่อคืนมันมาคุยกับพี่" "คุยว่า?" "มันไม่ให้บอกอ่ะ" "อ้าว...แล้วพี่จะพูดเพื่อ?" ฉันกรอกตามองบน "ก็พี่จะเล่าในฐานะที่เอ็งเป็นน้องสาวพี่" "ว่า" "เรื่องที่มันโดนบังคับแต่งงานเป็นเรื่องจริง" "หนูก็บอกไปแล้ว จริงไม่จริงแล้วยังไง แต่งไปแล้วนี่" "น่าจะแต่งเพราะเป็นสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ"
หนึ่งเดือนต่อมา"ตื่นเต้นจังเลย" เสียงแหลมใสของซูพรีมดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง คนอื่นๆ จึงยิ้มตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนี้แก๊งเรานัดกันมาเที่ยวทะเล และพักบ้านพูลวิลล่า ไม่รู้ว่าพี่เอวได้ส่วนลดบ้านพักมาจากไหนลดไปตั้ง70% จึงทำให้ทุกคนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว"บ้านสวยมาก ไฮโซสุดๆ" ซูพรีมกระโดดโลดเต้น ส่วนเจ้คาริสากับพี่พิธาก็พยักหน้าเห็นด้วย"สวยจริง เลือกดีมากเลยพี่" ฉันบอกพี่เอว แล้วเดินสำรวจบ้าน ซึ่งหน้าบ้านเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ บ้านพักมี2ชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน"เลือกห้องนอนกัน" เจ้คาริสาพูด แล้วออกความเห็นว่าให้เป่ายิ้งฉุบ ซึ่งคนที่ได้เลือกคนแรกพี่เอว เจ้คาริสา ซูพรีม พี่พิธา และก็ฉันตามลำดับ"เลือกห้องชั้นล่างแล้วกัน ขี้เกียจเดิน" พี่เอวเลือก"เอาห้องใหญ่ชั้นสอง ตรงข้างบันได" เจ้คาริสาเลือก"หนูเอาห้องเล็กชั้นสอง" ซูพรีมเลือก"งั้นเลือกห้องนอนข้างล่างเหมือนกัน" พี่พิธาเลือก"งั้นห้องใหญ่ห้องสุดท้ายก็เป็นของหนู" ฉันเลือก"ตามนั้น" เจ้คาริสาตอบ จากนั้นพวกเราสามคน ฉัน เจ้คาริสา และซูพรีม จึงขนกระเป๋าขึ้นไปชั้นสอง และเข้าห้องของตัวเองประมาณสิบนา