공유

ตอนที่6

last update 최신 업데이트: 2025-04-01 21:22:05

ช่วงสายวันต่อมา

ร่างบางตื่นขึ้นมาอาบน้ำ กินข้าว หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ ก็เข้าแอป live jing ขึ้นไปคุยกับคนอื่นๆ หาเพื่อนใหม่อีกเช่นเคย

ระหว่างที่คุยกับคนอื่น ร่างบางก็เห็นรายชื่อคนเข้าห้องไลฟ์

Yakye_d เข้าร่วมไลฟ์

มะพร้าว เข้าร่วมไลฟ์

(Yakye_dขึ้นห้องไลฟ์ เลือกจอ5)

"อีกล้วยหอม! เมื่อวานมึงเตะกูทำไม!" ทันทีที่ขึ้นมาบนจอ คนที่มีไอดีชื่อYakye_d ก็ตะคอกใส่เธอทันที

"ก็คุณพิมพ์อะไรมาล่ะ คุณไม่เกียรติเราเลย ถูกเตะออกจากห้องก็สมควรแล้วนี่" ฉันตอบกลับพร้อมขมวดคิ้ว

"กูจะพิมพ์อะไรก็ได้มันเรื่องของกู อีกระxรี่"

"อ้าว ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ สันดาน" ฉันด่ากลับ

"ไอ้เxี้ย แต่งตัวแรดๆ ทำตัวร่านๆแบบนั้น ทำเป็นรับไม่ได้ ถุย! โดนเอาจนรูบานหมดแล้วมั้ง ฮ่าๆ" มันหัวเราะสะใจ

"รูบานแม่มึงสิ ไอ้ควาย!" ฉันตอบโต้กลับ

คนดู 556

แก๊งตัวลาย_โจ้ เข้าร่วมไลฟ์

แก๊งตัวลาย_หมี เข้าร่วมไลฟ์

ซ้อฝนสุดสวย เข้าร่วมไลฟ์

พรี่โบว์เมียโบ้ เข้าร่วมไลฟ์

Devilพลอย เข้าร่วมไลฟ์

Devilฉี เข้าร่วมไลฟ์

ร่างบางมองคนที่เข้าห้องไลฟ์มาเรื่อยๆ จากยอดไม่ถึง100คนเมื่อสักครู่

ซ้อฝนสุดสวย : นี่เหรออีกล้วยหอม@Yakye_d

"ใช่" ไอ้Yakye_dพูดตอบไอดีที่ชื่อซ้อฝนสุดสวย พอได้รับคำตอบแล้ว พวกที่เข้ามาก็ขึ้นจอมาด่า แล้วก็มีพวกที่พิมพ์ด่าอยู่ด้านล่าง

"อีกล้วย มึงเล่นผิดคนเล่นแล้ว" เสียงซ้อฝนพูดเสียงกลั้วหัวเราะ

แก๊งตัวลาย_หมี : อีกล้วยเน่า

Devilพลอย : โธ่ กูก็นึกว่าจะสวย สภาพ!

พรี่โบว์เมียโบ้ : อีกล้วยเน่า ถ้ามึงขอโทษพวกกู พวกกูจะยอมจบ

"เป็นไรกันมากเปล่า ขาดความอบอุ่นเหรอ?" ฉันตอบโต้พวกเขาไป

"อย่าปากดีอีกล้วยเน่า...ได้ข่าวว่ามึงรู้จักกับไอ้ชเวย์เหรอ?" ซ้อฝนพูด

"รู้จักหรือไม่รู้จักแล้วยุ่งอะไรด้วย"

"กูถามดีๆ ก็ตอบดีๆ เดี๋ยวตบแม่งเลย" ซ้อฝนพูดด้วยความโมโห

คาริสา เข้าร่วมไลฟ์

เอวบาง เข้าร่วมไลฟ์

พิธา เข้าร่วมไลฟ์

เอวบาง : พวกมันตามมาด่าเอ็งเหรอไอ้กล้วยหอม

คาริสา : มีอะไรวะแก

"ใช่พี่เอว งงเหมือนกัน...เจ้ เดี๋ยวหนูเล่าให้ฟัง" ฉันตอบคำถามพี่เอวก่อนแล้วค่อยตอบเจ้คาริสา

🌿ชเวย์ เข้าร่วมไลฟ์

"เฮ้ยๆ ไอ้ชเวย์มาว่ะ" ซ้อฝันพูด จากนั้นคนที่เป็นพวกเดียวกับซ้อฝนก็รุมด่าชเวย์ ด่าสารพัด ด่าไปทั่วมาก

Devilฉี : ไอ้ชเวย์หน้าxี

แก๊งตัวลาย_หมี : ได้ข่าวว่าเกาะผู้หญิงแดก@🌿ชเวย์

🌿ชเวย์ : เกาะผู้หญิงแดก นั่นพ่อมึงหรือเปล่า@แก๊งตัวลาย_หมี

"ครืดๆ" เสียงมือถือสั่น

🌿ชเวย์ : ออกจากห้องเดี๋ยวนี้

ชเวย์ส่งข้อความมาในแชทส่วนตัวของฉัน

🌿ชเวย์ : รีบออก จะอยู่ให้พวกมันด่าเพื่อ?

ฉันจึงออกจากห้องไลฟ์สด แล้วมากดเปิดห้องไลฟ์ของตัวเองแทน

"เจ้พลาดอะไรไปเนี่ย ไหนเล่า" เมื่อขึ้นจอมาเจ้คาริสาก็ถามทันที

"คืออย่างนี้นะเจ้ เมื่อวาน..." ฉันเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้เจ้ฟัง ซึ่งในไลฟ์ตอนนี้ก็มีฉัน เจ้คาริสา พี่พิธา ชเวย์ แล้วก็ซูพรีม รวมถึงไอ้พวกบ้านั่นที่ตามมาห้องไลฟ์นี้ด้วย

"นี่มันขยะในโลกออนไลน์ชัดๆ" เจ้คาริสาวีน

เอวบาง : ถ้าเจอพวกมันก็เลี่ยงๆไป ด่ากันไปมาประสาทเสีย

พิธา : ที่เอวพูดก็ถูก แต่ไอ้พวกนี้มันก็น่าด่า ไม่รู้ความผิดของตัวเอง แถมยังโยนความผิดมาให้คนอื่นอีก

🌿ชเวย์ : ไม่ต้องไปสนใจพวกมันหรอก พวกเxี้ยๆ ชอบเรียกร้องความสนใจ ต่อไปถ้าจะไลฟ์ก็บอกผม เดี๋ยวผมมาเฝ้า

🌿ชเวย์ : ตั้งผมเป็นแอดมินก่อน เดี๋ยวเตะออกไปให้หมด

ฉันอ่านคอมเมนต์ของเขา จากนั้นจึงกดตั้งแอดมิน

(( (🌿ชเวย์ เตะ Yakye_d ออกจากห้อง) ))

(((🌿ชเวย์ เตะ ซ้อฝน ออกจากห้อง)))

รายชื่อที่เตะออกจากห้องเพิ่มขึ่นเรื่อยๆ จนดันคอมเมนต์ด่าไปหมด

"นี่มันองครักษ์พิทักษ์เจ้กล้วยป่ะ คิกๆ" ซูพรีมทำเสียงทะเล้น

"ไอ้บ้า" ฉันด่าซูพรีม

"ว่าแต่นี่ใคร" เจ้คาริสาถามฉัน

"หนูชื่อซูพรีมค่ะเจ้คาริสา ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ซูพรีมพูดขึ้น

"จ้า...ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เจ้คาริสาพูด

หลังจากนั้นพวกเราก็คุยสัพเพเหระกัน จนสนิทกันมากขึ้น คุยเพลินจนเวลาล่วงเลยไปสี่ทุ่มกว่า จึงแยกย้ายกันไปนอน

"หาว" ฉันปิดปากหาวแล้วบิดขี้เกียจ จากนั้นจึงเดินไปหาของกินในตู้เย็น

"ติ๊ง" เสียงข้อความดังขึ้น ฉันจึงเดินมาหยิบมือถือที่วางอยู่บนเตียงเมื่อครู่เปิดอ่าน

🌿 ชเวย์ : ขอไลน์หน่อย

กล้วยหอม 🍌 : คุยในนี้ก็ได้

🌿ชเวย์ : ไลน์มันสะดวกกว่า

กล้วยหอม🍌 : ก็ได้ เดี๋ยวส่งคิวอาร์โค้ดไปให้

🌿ชเวย์ : ครับผม

เมื่อร่างบางส่งคิวอาร์โค้ดไปให้ก็ไม่มีการตอบรับอะไร จึงรีบกินแล้วไปอาบน้ำ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ร่างบางเป่าผม ทาครีม แต่งตัว แล้วเดินมานั่งบนเตียง จากนั้นจึงหยิบมือถือขึ้นมาก็เห็นข้อความจากไลน์

🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ทักทาย

🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ยิ้ม

🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์หัวใจ

🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ร้องไห้

"เด็กคนนี้มันว่างเหรอ" ฉันหัวเราะเบาๆ เมื่อเขาส่งข้อความมาเป็นสิบๆข้อความ จากนั้นจึงกดเพิ่มเพื่อน

🌿ชเวย์ : อ่านแล้วทำไม่ตอบ

กล้วยหอม🍌 : ใจเย็นนะ จะไม่ให้เวลาในการพิมพ์เลยหรือไง

🌿ชเวย์ : ก็คนมันใจร้อน

กล้วยหอม🍌 : เชื่อ555

🌿ชเวย์ : พี่ทำไรอยู่

กล้วยหอม🍌 : ไม่ได้ทำอะไร พี่กำลังจะนอน

🌿ชเวย์ : โทรหาได้ไหม

กล้วยหอม🍌 : ก็โทรมาสิ

"ครืดๆ ครืดๆ" เสียงโทรไลน์ในระยะเวลาไม่ถึง2วิด้วยซ้ำ ฉันหัวเราะเบาๆ แล้วกดรับสาย

"ว่าไง"

"ว่าไงอะไร หืม?" ปลายสายถามเสียงทุ้ม

"คิดยังไงถึงโทรมา" ฉันถาม

"คิดถึง"

"ไอ้บ้า" ฉันด่าเขา ใบหน้าพลันเห่อร้อน

"พี่เขินเหรอ? ผมล้อเล่นนะ ฮ่าๆ"

"ไอ้เด็กเวร"

"ด่าทำไมอ่ะ"

"ก็อยากด่า"

"ที่ด่าเพราะอยากให้ผมคิดถึงพี่จริงๆใช่เปล่า" เขาหัวเราะ

"ไม่ใช่ อย่ามากวนตีน ไอ้เด็กชเวย์" ฉันขึ้นเสียงใส่เขาอย่างเขินๆ ไม่รู้ว่าเขินที่โดนจับได้ หรือเขินกับคำพูดของเขากันแน่

"ถ้าไม่ใช่ความจริง แล้วขึ้นเสียงทำไม แน่ะๆ ตกหลุมรักผมแล้วใช่ป่ะ"

"เพ้อเจ้อ"

"หึหึ"

"เออ...พี่ถามอะไรหน่อยสิ รูปโปรไฟล์ใช่รูปชเวย์จริงๆไหม" ฉันถามด้วยความอยากรู้ เพราะรูปของเขาเป็นรูปเดียวกันกับในแอพ live jing

"รูปผม"

"จริงดิ"

"ทำไม...เท่อ่ะดิ แค่รูปของผมก็ทำพี่หวั่นไหวแล้วเหรอ"

"เหอะ ก็งั้นๆแหละแกอย่ามั่นหน้า"

"ก็คนมันหล่ออ่ะ ทำไงได้"

"แหวะ~"

"ผมยังไม่ทันได้ทำอะไร พี่ก็ท้องแล้วเหรอ หึหึ"

"........."

"กริบ...555" เขาหัวเราะ

"ก็มุกแกมันไม่ได้เรื่องอ่ะ"

"โอเค ผมจะจำไว้"

"จำไว้คือไม่เล่นมุกกากๆแล้ว"

"จำไว้ว่าจะเล่นมุกอื่น ฮ่าๆ"

หลังจากนั้นเราก็คุยกันลากยาวไปจนถึงตีหนึ่งกว่าๆ แล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปนอน

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่34

    ช่วงบ่ายวันต่อมาฉันตื่นมาด้วยความรู้สึกสุขล้นหัวใจในรอบหลายเดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง คนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะรักและดูแลกันให้ดีที่สุด"พี่ครับ ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวได้แล้ว" เขานุ่งผ้าขนหนูเดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินมาหาฉัน"เพิ่งตื่นเหมือนกันเหรอ" ฉันเงยหน้าถามเขา"ใช่ครับ" เขายิ้ม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากฉันเบาๆ"หวานเกิน" ฉันบอกเขาแล้วยิ้มกว้าง"ผมก็หวานแบบนี้อยู่แล้วนะ""ตรงไหนวะ มีแต่กวนตีนสิไม่ว่า" ฉันเบะปากใส่เขา"ถึงจะกวนตีน แต่ก็มีคนแถวนี้ตกหลุมรักนะ" เขาหัวเราะ"ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เขาหัวเราะ แล้วกอดฉันไว้"พี่""ว่า""แต่งงานกันไหม""ห๊ะ" ฉันมองสายตาเขาด้วยความตกใจ เล่นขอกันแบบนี้เลยเหรอ ไม่มีความโรแมนติกใดๆ เลย=⁠_⁠="พวกเราเสียเวลามามากพอแล้ว""ได้สิ""งั้นไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยนะ""รีบเกิน""รีบสิ...ป่ะ งั้นพี่ไปอาบน้ำได้แล้ว" เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นมา"โอเค" ฉันตอบรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง เราสองคนก็ออกจากบ้านเพื่อไปจดทะเบียนสมรส พอจดทะเบียนสมรสเสร็จก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารเพื่อฉลอง

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่33

    "โอ๊ย เดินไวจัง" ฉันบ่นพร้อมกับหอบหายใจ เนื่องจากต้องเร่งฝีเท้าตามเขาให้ทัน เพราะเขาเดินไวมาก รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ตรงลานจอดรถวีไอพีแล้ว"นี่คุณ!" ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้นที่กำลังหันหลังเปิดประตูรถ"..." เขาชะงักนิดหน่อย แล้วหันหน้ามามองหน้าฉัน"ชเวย์!" ฉันยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ตาโตเท่าไข่ห่าน"ครับ" เขายิ้มกว้าง"นะ...นี่...แกตายไปแล้ว...ไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงสั่น น้ำตาไหลริน ความรู้สึกต่างๆ ปนเปกันไปหมด"ใช่""นะ...นี่แกเป็นผีเหรอ...หรือฉันกำลังฝันไป" ฉันพูดจบก็หยิกแขนตัวเอง แต่พอมันเจ็บ ฉันจึงรู้ว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน"ผมไม่ได้เป็นผีแล้วพี่ก็ไม่ได้ฝันไป...ผมยังมีชีวิตอยู่จริงๆ" เขาพูดพร้อมก้าวเดินมาหาฉัน"แล้วที่บอกว่าตายไปแล้วนี่มันยังไง""ผมตายไปแล้วในฐานะ ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ""หมายความยังไง""หมายความว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลเอนส์เวิร์ธอีก""หมายความว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของแกเหรอ?""พี่อย่าเพิ่งโกรธ ผมอธิบายได้""พูดมา""พี่...ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพี่""แล้วตระกูลเอนส์เวิร์ธล่ะ""ตระกูลเอนส์เวิร์ธมีไอ้ชาลีดูแลแล้ว""แล้ว

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่32

    ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับเจ้คาริสายืนอยู่ที่หน้าหลุมศพของชเวย์ ที่เป็นแค่ป้ายสลักชื่อว่า'ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ' ส่วนด้านหน้ามีดอกไม้วางอยู่"ชเวย์...ฮึก" ฉันทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้ มืออีกข้างยื่นไปลูบแท่นหลุมศพของเขา ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลในเข้ามาในสมองฉันร้องไห้ พูดพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวนานมาก จนฟ้าที่เคยสว่างกลับกลายเป็นมืด"ชเวย์...พี่มาส่งแกได้แค่นี้นะ...และพี่จะเก็บแกไว้ในใจพี่ตลอดไป...พี่รักแกนะ" ฉันบอกลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีเจ้คาริสาประคองอยู่ด้านข้าง"แกไหวใช่ไหม" เจ้คาริสาถามฉัน"ไหวเจ้" ฉันตอบเจ้คาริสา แล้วจ้องมองหลุมศพของเขาราวกับจะสลักไว้ในใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เจ้คาริสา แล้วพวกเราก็เดินออกจากที่นี่"คุณกล้วยหอม ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณคิดส์ที่เป็นลูกน้องของชเวย์ มายืนดักฉันไว้ ฉันกับเจ้คาริสาหันมามองหน้ากันทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ได้เลยค่ะ" ฉันตอบ เขาจึงเหลืบมองเจ้คาริสา แล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ ซึ่งฉันกับเจ้คาริสาก็เดินตามไป"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้คาริสากระซิบบอกฉัน ฉันพยักหน้า พวกเรากระชับมือที่จับซึ่งกันและกันคุณคิดส์หยุดเดินแล้วยืนพิ

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่31

    เมื่อมาถึงโรงแรม เจ้คาริสารีบพาฉันเข้าห้อง แล้วปลอบใจฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด"เจ้ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ นึกว่าไอ้ชเวย์เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง" เจ้คาริสาถอนหายใจ"หนูสับสนไปหมดแล้วเจ้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่""แก...แกอยากเจอไอ้ชเวย์ไหม" เจ้คาริสาถาม"อยาก..หนูอยากเจอเขา" ฉันพยักหน้ารัวๆ"งั้นเราก็ลุยกันเลย เจ้พร้อมไปกับแก""ได้เจ้ ขอบคุณมากนะ" ฉันปาดน้ำตา แล้วเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความและโทรหาเขา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ"เจ้ว่าเราบุกไปถึงเกาะxxxเลยไหม ยังไงก็มีคนรู้จักชเวย์อยู่แล้ว""งั้นไปเถอะเจ้" ฉันรับคำ จากนั้นเราสองคนก็เรียกรถไปยังเกาะที่เป็นจุดหมายปลายทาง ซึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสองชั่วโมงกว่า"จอดตรงนี้นะ รถยนต์เข้าไปไม่ได้แล้ว" คนขับบอกพวกเรา ฉันกับเจ้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้คนขับแล้วลงจากรถ"ทำไมมันดูเงียบๆ วะแก" เจ้คาริสาพูดพลางมองซ้ายขวา ซึ่งมีคนอยู่บางตา แทบจะนับคนได้ และแต่ละคนสวมใส่เสื้อสีดำ"นั่นสิเจ้" ฉันตอบรับ รู้สึกว่าที่นี่มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้"ไปกันเถอะ" เจ้คาริสาพูด แล้วจูงมือฉันเดินตรงไปยังคฤหาสน์ บอดี้

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่30

    ช่วงสายวันต่อมาพวกเราตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของ เช็คเอาท์แล้วออกไปกินข้าว ส่วนชเวย์น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ไปเที่ยวกันอีก2-3ที่ แล้วกลับกรุงเทพฯ ตอนแยกกันซูพรีมร้องไห้ ไม่อยากกลับพวกพี่ๆ เลยต้องปลอบกันใหญ่"ไอ้กล้วยหอม" พี่เอวเรียกฉัน ตอนนี้เราอยู่ในรถกันสองคน เนื่องจากพี่เอวทยอยส่งทีละคนๆ แล้ว"ว่าไงพี่""ไม่ได้อยากเผือกนะ แต่เอ็งกับไอ้ชเวย์มันมากกว่าคำว่าพี่น้องใช่ไหม""...""นั่น...เงียบเลย""ก็..." "ที่เอ็งคุยกับมันเมื่อคืนอ่ะ พี่ได้ยินนะ" "จริงอ่ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ "เออสิ...แต่คนอื่นน่าจะไม่ได้ยินหรอก แต่ละคนเมาขนาดนั้น" "ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่พี่ว่ามันคงไม่มาเจอเอ็งแล้วแหละ" "ก็ดีแล้วนี่นา" "ก็ถ้าเอ็งทำใจได้ก็ดี" "พี่หมายความว่าไงเนี่ย" "เมื่อคืนมันมาคุยกับพี่" "คุยว่า?" "มันไม่ให้บอกอ่ะ" "อ้าว...แล้วพี่จะพูดเพื่อ?" ฉันกรอกตามองบน "ก็พี่จะเล่าในฐานะที่เอ็งเป็นน้องสาวพี่" "ว่า" "เรื่องที่มันโดนบังคับแต่งงานเป็นเรื่องจริง" "หนูก็บอกไปแล้ว จริงไม่จริงแล้วยังไง แต่งไปแล้วนี่" "น่าจะแต่งเพราะเป็นสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ"

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่29

    หนึ่งเดือนต่อมา"ตื่นเต้นจังเลย" เสียงแหลมใสของซูพรีมดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง คนอื่นๆ จึงยิ้มตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนี้แก๊งเรานัดกันมาเที่ยวทะเล และพักบ้านพูลวิลล่า ไม่รู้ว่าพี่เอวได้ส่วนลดบ้านพักมาจากไหนลดไปตั้ง70% จึงทำให้ทุกคนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว"บ้านสวยมาก ไฮโซสุดๆ" ซูพรีมกระโดดโลดเต้น ส่วนเจ้คาริสากับพี่พิธาก็พยักหน้าเห็นด้วย"สวยจริง เลือกดีมากเลยพี่" ฉันบอกพี่เอว แล้วเดินสำรวจบ้าน ซึ่งหน้าบ้านเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ บ้านพักมี2ชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน"เลือกห้องนอนกัน" เจ้คาริสาพูด แล้วออกความเห็นว่าให้เป่ายิ้งฉุบ ซึ่งคนที่ได้เลือกคนแรกพี่เอว เจ้คาริสา ซูพรีม พี่พิธา และก็ฉันตามลำดับ"เลือกห้องชั้นล่างแล้วกัน ขี้เกียจเดิน" พี่เอวเลือก"เอาห้องใหญ่ชั้นสอง ตรงข้างบันได" เจ้คาริสาเลือก"หนูเอาห้องเล็กชั้นสอง" ซูพรีมเลือก"งั้นเลือกห้องนอนข้างล่างเหมือนกัน" พี่พิธาเลือก"งั้นห้องใหญ่ห้องสุดท้ายก็เป็นของหนู" ฉันเลือก"ตามนั้น" เจ้คาริสาตอบ จากนั้นพวกเราสามคน ฉัน เจ้คาริสา และซูพรีม จึงขนกระเป๋าขึ้นไปชั้นสอง และเข้าห้องของตัวเองประมาณสิบนา

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status