서재
검색
홈 / โรแมนติก / รุ่นพี่ที่รัก / บทที่ 18 ลืมไปแล้วหรอ?

공유

บทที่ 18 ลืมไปแล้วหรอ?

작가: Milady
last update 최신 업데이트: 2025-06-13 21:28:09

แสงสุดท้ายของวันทอดตัวลงบนผิวน้ำ แสงสีส้มละมุนของพระอาทิตย์ที่กำลังลับฟ้าแต่งแต้มท้องทะเลให้ดูโรแมนติกมากกว่าครั้งไหน สาวๆหลายคนพากันเปลี่ยนเป็นชุดบิกินี่ โพสท่ารับแสงเย็นในฉากหลังสุดเซ็กซี่

“โห่ น้องเจสโคตรแซ่บเลยเว้ย!”

เสียงตะโกนดังมาจากชายหนุ่มสองคนที่เดินผ่าน ร่างสูงของเซนเซ หยุดสายตาไว้กับร่างระหงในชุดว่ายน้ำสายฝอสุดเร่าร้อน นั่นก็คือเจสสิก้า

ชายอีกคนที่เดินมาด้วยหันตามเสียงชื่อทันที ก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าไปยังกลุ่มสาวๆที่กำลังเล่นน้ำ

“มึงจะไปไหน ไอ้ปอร์เช่! รอก่อนดิวะ!”

เซนเซรีบวิ่งตาม

“น้องครับ…”

ชายผิวแทน กล้ามแน่นจนแผงอกแนบแน่นกับเสื้อ ถามขึ้นอย่างประหม่า “พี่มองน้องมาสักพักแล้ว ไม่ทราบว่าน้องมีแฟนหรือยังครับ?”

สาวเจ้าชะงักเล็กน้อย

สายตาเธอไล่ตามแผงอกเป็นลอนของเขาอย่างไม่รู้ตัว เพื่อนสาวข้างๆก็แอบจับตามองอย่างตื่นเต้น

“เอ่อ… ก็…ยังไม่มีค่ะ…”

“งั้นพี่ขอไลน์—”

“ไม่ได้หรอกครับ”

เสียงแข็งแทรกขึ้นจากระยะไกล ทุกสายตาหันไปมองพร้อมกัน

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ดเผยแผงอกขาวสะอาด ใบหน้าคมคายเต็มไปด้วยความนิ่งเรียบ แต่แววตานั้นกลับบ่งบอกความขุ่นเคืองชัดเจน

“พี่ปอร์เช่…”

เจสสิก้าหลุดชื่อเขาออกมาด้วยน้ำเสียงอึ้งๆ

เขาเดินเข้ามา ใบหน้านิ่งขรึม มือโอบไหล่ของเธอไว้ราวกับประกาศความเป็นเจ้าของ

“เธอคงให้ไลน์กับคุณไม่ได้หรอกครับ”

ชายแปลกหน้าชะงัก “แล้วคุณเป็นใครถึงพูดแทนเธอ?”

“ผมเป็นแฟนของเธอ” เสียงเขายังคงนิ่ง

“เราแค่มีปัญหากันนิดหน่อย เธอเลยงอนผมอยู่ก็เท่านั้นเอง”

ฝ่ายตรงข้ามหน้าเจื่อนไปทันที ก่อนจะสบถเสียงต่ำแล้วเดินจากไป “มีแฟนแล้วก็ไม่บอกวะ”

เจสหันมาทำเสียงเข้มใส่รุ่นพี่หนุ่มทันควัน

“พี่พูดแบบนั้นไปได้ยังไงคะ!?”

เขาขมวดคิ้ว “ทำไมจะไม่ได้ หรือว่าเจสชอบมัน?”

“เจสไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น!”

“แล้วมันคืออะไรล่ะ!”

เสียงทั้งคู่เริ่มดังขึ้นจนคนแถวนั้นเริ่มหันมามอง

“พี่ไม่มีสิทธิ์ขึ้นเสียงกับเจสนะ! พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!”

“…ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ”

จู่ๆร่างสูงก็พูดเสียงต่ำ แล้วก่อนใครจะทันตั้งตัว เขาก็ช้อนตัวเธอขึ้นพาดบ่าแบบไม่ฟังคำค้าน!

“ว้าย! ปอร์เช่!! ปล่อยนะ!”

“เห้ย!!” เพื่อนพากันอุทาน

กอบัวยืนตะลึงกับภาพตรงหน้า มือกำแน่น น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยเตือนเบาๆ

“บัวว่า…ทั้งสองคนใจเย็นก่อนเถอะนะ…”

แต่คำพูดนั้นไม่ต่างจากอากาศ ไม่มีใครหันไปฟังเธอเลย

ตุบ!

ทันทีที่เท้ายาวสาวเข้ามาถึงในห้อง ร่างเล็กก็ถูกโยนลงบนเตียงโดยไม่เบามือเลยสักนิด

“อร๊าย!! พี่ทำอะไรของพี่!!”

เจสสิก้าตวาดลั่นพยายามจะลุกหนี แต่ร่างสูงของเขาทาบทับลงมาทันที มือใหญ่รวบข้อมือเล็กไว้แน่น

“ก็จะทำให้เธอเป็นของพี่ไงล่ะ”

“พี่ปอร์เช่!! หยุดนะ พี่เคยอ่อนโยนกว่านี้ ทำไมถึงเปลี่ยนไปแบบนี้!”

เขาโน้มหน้าลงมา หายใจรดต้นคอขาวเบาๆ

“เพราะเจสลืมไปแล้วไง ว่าพี่เป็นใคร”

ปลายนิ้วยาวไล้ข้างแก้มเธอช้าๆ ก่อนจะผละลงมาที่ลำคอขาวเนียน ริมฝีปากของเขาจูบซ้ำๆอย่างกระหาย แต่ละจังหวะร้อนแรงและแนบแน่น จนเธอเผลอหลับตา มือที่เคยผลักกลับดึงเสื้อเขาแน่น

“อืม…”

เสียงครางเบาๆจากเธอหลุดออกมาพร้อมลมหายใจที่ขาดช่วง บราถูกปลดอย่างแนบเนียน เผยผิวเนื้อขาวละมุน ใบหน้าของเขาซุกลงมาด้วยความกระหาย ในขณะที่มืออีกข้างสอดใต้เอวเธอไว้แน่น

“หยุดนะ…พี่…อย่า…”

เสียงเธอแผ่วลงเรื่อยๆ แต่แขนกลับกอดเขาแน่นขึ้นทุกที

เสียงหอบ เสียงจูบ และเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เติมเต็มบรรยากาศในห้องราวกับเวลาได้หยุดเดิน

คืนนี้…เธอกำลังจะกลายเป็นของเขา และเขาก็กำลังใช้ทั้งอารมณ์ ความหึงและความรักที่กดทับมาเนิ่นนานระเบิดใส่เธอโดยไม่ลังเล

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
이전 챕터 다음 챕터

최신 챕터

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 30 คู่หมั้น

    สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา

    ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 28 ไม่เคยลืม

    “ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 27 แตกสลาย

    ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 26 รีน่า

    “อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 25 จมูกซิลิโคน

    “พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข

더보기

다른 추천

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status