Home / โรแมนติก / รุ่นพี่ที่รัก / บทที่ 19 เป็นแฟน

Share

บทที่ 19 เป็นแฟน

Author: Milady
last update Last Updated: 2025-06-13 21:36:37

“อื้อ…พ..พอแล้ว!”

คนตัวเล็กดันอกแน่นกำยำของชายหนุ่มที่กำลังจู่โจมอยู่กับสองเต้าตูมออกเบาๆ มือใหญ่ยกขึ้นมาจับมือเล็กที่ดันอกเขาอยู่ก่อนจะจับมือคนตัวเล็กมาลูบไล้กล้ามหน้าท้องของตัวเอง

“ของพี่แน่นกว่ามันตั้งเยอะ หนูจะให้เบอร์มันเพราะแค่เห็นซิกแพคที่สู้พี่ไม่ได้เลยสักนิดน่ะเหรอ”

เขาผละปากออกจากยอดอกที่แข็งเป็นไตก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอและกล่าวขึ้น ใบหน้าที่ดุดันเมื่อครู่เหมือนจะสยบลง หลังกล่าวเสร็จ มือสองข้างขย้ำหน้าอกอวบอิ่มที่ชูตั้งอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

“อ๊า! พอแล้วพี่ปอร์เช่! หนูก็ไม่ได้จะให้เบอร์เขาสักหน่อย..”

“แน่ใจ?”

“แน่ค่ะ”

“หึงโหดอยู่เหมือนกันนะคะ..พี่เนี่ย”

คนใต้ร่างก็ยังคงไม่มีความหลาบจำ ยังคงมีความกล้าที่จะกัดปากยั่วพร้อมกับน้ำเสียงเย้ายวน มือเล็กลูบไปมาบนกล้ามหน้าท้องอย่างชอบอกชอบใจ

“อ่าส์…ถ้าขืนหนูยังยั่วอยู่แบบนี้ พี่ไม่รับประกันความปลอดภัยนะครับ..”

สายตาคนข้างบนมองลงต่ำเรื่อยๆกับมือที่ลูบบนแพนตี้น้อยเบาๆ

“อื้อ..พ..พอแล้วค่ะ เจสล้อเล่นเอง~”

สายตาออดอ้อนน่ารักน่าเอ็นดู แล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาหึงได้ยังไงกันล่ะ

ฟอด!!

เขาก้มลงไปฟัดแก้มนิ่มก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ และพลิกตัวเข้ามากอดหญิงสาว ใบหน้าจิ้มลิ้มซุกเข้าแผ่นอกใหญ่ ไม่นานคนตัวเล็กก็เคลิ้มหลับไปในอ้อมกอดของคนข้างๆ แต่ชายหนุ่มนั้นกลับยังไม่หลับ จุ๊บไปทั่วบนหัวคนตัวเล็ก ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหูเธอพร้อมกระซิบเบาๆ

“คบกับพี่นะคะ…”

“……”

คนตัวเล็กหลับปุ๋ย ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากเธอทั้งสิ้น แต่ร่างใหญ่ก็ไม่ยอมนิ่ง งับหูเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงกระเส่าอีกครั้ง

“ตัวเล็ก…คบกับพี่นะคะ”

“อื้อ…”

เธอละเมอพลิกตัวด้วยความรำคาญ แต่ยังคงหลับปุ๋ยอยู่เช่นเดิม ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นจึงขำออกมาเบาๆ กับความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอ เขานอนมองหน้าเธอกับนิ้วที่จิ้มปลายจมูกเล่น

“หนูตอบตกลงแล้วนะ หึ”

เขานอนกอดเธอแน่น ไม่นานจึงเคลิ้มหลับไปตาม

เวลาค่ำคืนนี้ก็ได้เลยผ่านไปอีกเช่นเคย แล้วในที่สุดวันนี้ก็ได้มาเยือน วันที่ทุกคนเตรียมตัวกันกลับ ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของทริปแสนวิเศษสำหรับคู่รักคู่หนึ่งแบบนี้

“แหม เดินจับมือกันมาอย่างกับว่าเป็นแฟนกันเลยนะยะ~~”

จีโน่ที่กำลังขนของขึ้นรถ เมื่อเหลือบไปเห็นปอร์เช่และเจสที่เดินจูงมือกันเข้ามาจึงแซวเสียงดัง จนทุกคนต่างมองมาทางพวกเขา รวมหนึ่งในนั้นก็คือกอบัว…ที่มองหน้านิ่งเหมือนจะเศร้าอยู่กับสิ่งที่เห็น

“ก็เป็นแฟนกันนั่นแหละครับ”

“แฟนฟงอะไรของพี่?”

“แหม๋ ยัยเจสกูก็เพื่อนมึงมั้ยจะปิดบังทำไม”

“นิ——”

“ก็เมื่อคืนไง หนูตอบตกลงพี่แล้ว”

“ห๊ะ? หนูเนี่ยนะ?”

“หนูนั่นแหละ ก็ตอนหนูหลับพี่ถามหนูว่าเป็นแฟนกันนะ..หนูตอบว่า ‘อื้อ!’ ก็แปลว่าหนูตอบตกลงกับพี่แล้ว”

“เฮ้ย แบบนั้นมันได้ด้วยหรอคะ?”

“แหม่ จะเถียงกันให้เสียเวลาไปทำไม แล้วแก อีเจส ทำเป็นเล่นตัวไปได้ พี่ปอร์เช่คงไม่รู้น่ะสิว่าเวลามันอยู่กับพวกเรานะ เพ้อถึงพี่ใหญ่เลย”

“หื้อ..จริงดิ”

“อ..อะไร!! กูไม่คุยกับพวกมึงแล้ว!”

ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความเขินอาย หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นรถคันใหญ่ ปล่อยให้เขายืนขำอยู่เบาๆ ก่อนที่จะเดินตามเธอเข้าไป

ตอนนี้ทุกคนได้ออกเดินทางกันมาครึ่งชั่วโมงแล้ว เจสกับปอร์เช่นั่งข้างกันอีกเช่นเคย แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมกับครั้งก่อนคือ…ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะสนิทกันมากขึ้นในฐานะคนรัก

“หนูค้าบ..”

ชายหนุ่มเอียงหัวลงไปซบบนบ่าคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูเธอด้วยเสียงบางเบา

“หื้อ?”

“เป็นแฟน..กันนะ..”

“พ..พี่ก็ขอหนูแล้วนี่”

“ก็ตอนนั้นหนูหลับอยู่..พี่อยากได้ยินคำตอบจากตอนนี้ที่หนูยังมีสติอยู่มากกว่า..นะค้าบ..”

น้ำเสียงออดอ้อนของเขาทำเอาหญิงสาวไปไม่เป็น ไม่กล้าที่จะหันมามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ เธอหันไปมองทางอื่นก่อนจะตอบคำถามให้กับคนที่กำลังรอคำตอบจากปากเธอ

“ค..ค่ะ..!”

“หื้อ? หนูพูดว่าอะไรนะ? พี่ไม่ได้ยิน”

“ค่ะ!!!!”

เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มถามแบบนั้นด้วยความตั้งใจ เธอจึงตะโกนดังให้หนำใจเขาไปเลย แค่เสียงเธอนั้นจิ๊บจ๊อยนิดเดียวมากเมื่อเทียบกับปอร์เช่ตอนนี้ที่อยู่ๆ ตะโกนออกมาดังลั่นทั่วรถ

“ทุกคนได้ยินมั้ยครับ!!!! นี่แฟนผม!!!”

เขากอดเธอแน่น พร้อมประกาศให้นักศึกษาทุกคนบนรถได้รับรู้ว่าเธอคือของเขา ความตื่นเต้นและดีใจนั้นทำเอาทุกคนยิ้มตามไปกับเขา พลอยกับพากันพูดยินดีกับเขาเป็นเสียงเดียวกัน เมื่อคู่จิ้นที่ทุกคนชอบอยู่แล้วได้เป็นคู่จริงสักที

“ยินดีด้วยนะเว้ย!!”

“อรั๊ย! พี่ทำอะไรคะเนี่ย หนูเขินนะ!”

หญิงสาวมุดหน้าเข้าบนอกแกร่งด้วยความเขินอาย แต่ก็ใช่ว่าทุกคนที่จะยินดีกับการคบกันของพวกเขา

“ทำไมพี่ไม่หันมามองวิวบ้างคะ ยัยนี่มันดีกว่าวิวตรงไหน!!”

ทุกคนต่างจ้องมองเมื่อวิวที่นั่งอยู่ด้านหลังลุกเดินเข้ามาทางพวกเขาโดยไม่สนใจว่ารถกำลังแล่นอยู่ เธอพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเป็นอย่างมาก แต่ทั้งสองไม่ได้สนใจเลยสักนิด มิหนำซ้ำมือเล็กยังลูบไล้หน้าท้องคนเป็นแฟนเล่นโชว์ให้เห็นอีก คนรอบข้างต่างก็นินทาเสียงดัง

“อร๊าย!!”

เธอยืนกำมือแน่นด้วยใบหน้าโมโห ในขณะที่มีสายตาคู่หนึ่งมองเอาไว้ตลอด…

“หึ..โง่จริงๆ..”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 30 คู่หมั้น

    สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา

    ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 28 ไม่เคยลืม

    “ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 27 แตกสลาย

    ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 26 รีน่า

    “อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั

  • รุ่นพี่ที่รัก   บทที่ 25 จมูกซิลิโคน

    “พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status