ลงทัณฑ์ : EP 26 ต้องแลก

บทที่ 26 

 ดวงตาคู่น้อยมองรอบๆห้องที่ถูกขังไว้ซึ่งเป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมมีหน้าต่างเป็นกระจกแต่ไม่สามารถเปิดออกไปได้มีเตียงมีทุกอย่างมองด้านนอกมีเพียงแต่ต้นไม้และลำธารซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าเขาพาเธอมาที่ไหนจนกระทั่งประตูห้องเปิดเข้ามา

"เฮีย" ทั้งตกใจแล้วก็กลัวรีบลุกขึ้นยืนเมื่อธารามเดินเข้าไปด้วยแววตาที่นิ่งเฉย 

"ฟื้นแล้วหรอ"

"ปล่อยเพลงไปเถอะนะคะ เพลงขอโทษต่อไปเพลงจะไม่คิดอะไรแบบนี้แล้ว" เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้แผนการของตนเองคิดว่าเธอนั้นจะทำคืนให้เขาเจ็บบ้างแต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอคิดเลย 

"ขอโทษแล้วมันได้อะไรความรู้สึกของกูกลับมาเหมือนเดิมไหมล่ะ บอกตามตรงนะว่าก่อนที่กูจะเห็นข้อความนั้นที่คุยกับไอ้เพลิงก็รู้สึกดีแล้วกูคิดว่ากูจะปล่อยหรือไม่ก็เริ่มต้น...

"เริ่มต้นอะไรหรอคะ" เขาหยุดชะงักในคำพูดของตัวเองไม่พูดออกมาแต่พุ่งตัวเข้ามาใช้มือจับแขนของเธอกระชากเข้าหาตนเองอย่างแรง

"ไม่ต้องรู้หรอก รู้แต่ความเจ็บปวดของเธอก็พอ" 

"เกลียดเพลงขนาดนั้นเลยหรอคะ ถ้าเฮียเกลียดเพลงขนาดนั้นทำไมเฮียไม่ฆ่-าเพลงทิ้งเลยล่ะ" แวว