공유

บทที่ 9

last update 최신 업데이트: 2025-03-05 15:50:20

"ถ้าช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร"

"คุณต้องการอะไรล่ะคะ" ในเมื่อเขาถามมาแบบนั้น แล้วเธอจะตอบยังไงล่ะ..นอกจาก ถามเขากลับว่าต้องการอะไรจากเธอ

"ยังไม่ได้คิด" สายตาเขายังคงจ้องมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า อยากให้เธอเป็นคนเสนอมาเอง

"คุณจะทำเป็นสัญญาขึ้นมา ก็ได้นะคะ ฉันจะทยอยใช้เงินคืนให้คุณ"

"ยืมไปเป็นก้อน แต่จะใช้ทีละบาทสองบาท?"

"คุณก็พูดมาสิคะว่าคุณต้องการแบบไหน" ตอนนี้เธอมองไม่เห็นทางไหนแล้วจริงๆ เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนก็คงต้องทนเอา

สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงไปจนถึงจุดกึ่งกลางลำตัวของผู้หญิง

จนคนที่ถูกมองรู้สึกอายสายตานั้น แต่เธอก็ยืนให้เขามองสำรวจเรือนร่างของเธอโดยไม่หลบไปไหน

"ถ้าฉันบอกว่าต้องการตัวเธอล่ะ"

"ค่ะ"

"?" เป็นเขาเองที่แปลกใจ ทีแรกกลัวว่าจะถูกเธอตบหน้าด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะตอบตกลงง่ายดายแบบนี้

"แต่ฉันคิดว่าตัวฉันคงมีค่ามากกว่าสองข้อนั้น ฉันขอเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง" คนเราเกิดมาต้องคิดว่าตัวเองมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว ถ้าเธอจะใช้มันแลกกับอะไรสักอย่างต้องให้มันคุ้มกว่านี้

"ว่ามา"

"ไล่หัวหน้าแผนกที่ชื่อเพ็ญพักตร์ และชาคริตออก"

"ได้สิ"

ทำไมเขาตอบตกลงง่ายจัง แต่ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาพูดให้มากความ ทีแรกชมจันทร์ยังคิดว่าเขาจะถามเธอก่อน ว่าทำไมต้องไล่ออก และจะออกด้วยเหตุผลอะไร เพราะอยู่ดีๆ ถ้าจะไล่พนักงานออกต้องมีเหตุผลสิ

"แต่ฉันอยากถามคุณอีกข้อ"

"ถามมา"

"ในเมื่อคุณมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมถึงต้องการตัวฉัน"

"ก็เธอมาเสนอเองไม่ใช่เหรอ"

"ใช่ค่ะ" แต่ละคำที่เขาพูดออกมามันช่างทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอเลือกแล้วที่จะให้เขาเป็นคนช่วย "แต่ถ้าแฟนคุณรู้จะไม่มีปัญหากันเหรอคะ"

"ก็อย่าให้รู้สิ"

แผนกที่ชมจันทร์ทำงานอยู่..

"เธอไปไหนมา"

"ไปจัดการอะไรมานิดหน่อย" แต่ที่จริงมันไม่นิดหน่อยหรอก เพราะมันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอเลยก็ว่าได้

"ไม่เป็นอะไรนะชม"

"ฉันไม่เป็นอะไร" ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่ ก็มีคำสั่งลงมาที่แผนก ให้หัวหน้าที่มีรายชื่อตามนี้ขึ้นไปพบท่านผู้บริหารคนใหม่

"ทำไมพี่เพ็ญกับคุณชาคริตถึงถูกเรียกขึ้นไปล่ะ" หลายคนต่างก็สงสัยและพูดคุยกัน

"แกรู้ไหมว่าทำไม" อันนาถามวิเวียร์ เพราะวิเวียร์ชอบหาข่าวมาให้เพื่อนรู้ประจำ

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ก็นั่งอยู่ด้วยกัน"

"ถ้าแกไม่รู้คนอื่นคงไม่รู้แล้วล่ะ"

"เอ้าไอ้นี่ แกว่าฉันชอบเสือกเรื่องชาวบ้านหรือไง"

"แกพูดเองนะ"

ห้องทำงานทัพไท..

"อะไรนะคะ?" เพ็ญพักตร์ตกใจเมื่อได้ยินคำสั่งให้ออกจากงาน

"แล้วทำไมผมถึงต้องออกด้วยครับ"

ทัพไทหยิบเอกสารกฎระเบียบของบริษัท มาวางไว้ตรงหน้าทั้งสอง

"ข้อที่ 14" เขาบอกเลยว่าสองคนนี้ทำผิดกฎระเบียบข้อไหน

"?" เพ็ญพักตร์หันมองดูหน้าชาคริต

"เดี๋ยวนะครับ กฎระเบียบข้อนั้น พวกผมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"

"ใช่ค่ะ กฎนั้นมันคือการเล่นชู้ในที่ทำงานเลยนะคะ"

จนเวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงได้ ทั้งสองก็กลับลงมา

จังหวะที่เพ็ญพักตร์เดินผ่าน โต๊ะทำงานของชมจันทร์ สายตานั้นมองมาแบบอาฆาตแค้นมาก

"มีอะไรหรือเปล่าพี่เพ็ญ" พนักงานที่หลายคนต่างก็ถามเพ็ญพักตร์ เป็นใครก็ต้องสงสัยว่าผู้บริหารคนใหม่ทำไมถึงเรียกตัวหัวหน้าขึ้นไปแค่สองคน

แต่เพ็ญพักตร์ไม่ตอบใคร พอเข้าไปในห้องทำงานได้ก็เริ่มเก็บของ

"มันหมายความว่ายังไง" ประตูห้องหัวหน้าไม่ได้ปิด วิเวียร์และอันนามองเข้าไปก็เห็นว่าเพ็ญพักตร์กำลังเก็บของ

"หรือว่าหัวหน้าจะถูกย้าย"

"สภาพนั้นฉันว่าคงไม่ใช่ถูกย้ายหรอก ถูกไล่ออกหรือเปล่า"

"บ้าไปแล้ว ฉันยังไม่เคยได้ยินว่าคนที่อยู่ในตำแหน่งหัวหน้าถูกไล่ออกเลย" เพราะส่วนมากหัวหน้านี่แหละตัวดีนัก ไม่ชอบหน้าลูกน้องคนไหนก็หาเรื่องไล่ออก

พอมองไปทางแผนกที่ชาคริตรับผิดชอบ ก็เห็นว่าชาคริตเก็บของส่วนตัวตัวเองแล้วออกจากที่ทำงานไป

"ชมเธอรู้เรื่องอะไรไหม" วิเวียร์เห็นว่าชมจันทร์นั่งนิ่ง เหมือนไม่สนใจ ทั้งๆ ที่ชมจันทร์น่าจะเป็นคนที่ดีใจที่สุด ถ้าสองคนนี้ถูกไล่ออก

"ฉันจะไปรู้อะไรล่ะ" ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ต่อจากนี้ไป เธอจะเป็นยังไง มันไม่ต่างอะไรกับที่พวกเขาสองคนเป็นกันอยู่เลย เพราะว่าเขาก็มีคนของเขาอยู่แล้ว

พอชาคริตและเพ็ญพักตร์ออกไปจากบริษัทแล้ว ตอนนี้พนักงานต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครให้คำตอบใครได้เลย เพราะคนที่ถูกไล่ออกไม่พูดอะไรเลยสักคำ

โรงอาหาร..

ที่โรงอาหารก็พูดแต่เรื่องนี้ เพราะอยู่ดีๆ หัวหน้าถูกไล่ออกสองคนพร้อมกัน โดยไม่มีใครรู้ที่มาที่ไป

"ถ้างั้นเธอก็ไม่ต้องออกไปทำการตลาดน่ะสิ" แน่ชัดแล้วว่า ตอนนี้เพ็ญพักตร์ถูกไล่ออก เพราะได้ยินหัวหน้าแผนกอื่นคุยกัน

"ดีใจจัง ฉันก็เป็นห่วงอยู่ว่าแม่เธอใครจะดูแล"

ชมจันทร์ยิ้มให้เพื่อนเล็กน้อยก่อนที่จะทำหน้านิ่งเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอต่อ เพราะสิ่งที่เธอขอเขาจัดการให้ได้ในทันทีเลย

หลังทานข้าวเสร็จทุกคนก็กลับมาที่แผนก..

"พี่รจนา?" ทุกคนต่างก็ตกใจ พอเพ็ญพักตร์ออกไปแล้วคนที่มาแทนตำแหน่งเพ็ญพักตร์ก็คือรจนา

"ทำไมเหรอ เห็นฉันแล้วมันน่าตกใจตรงไหน"

"ปะ..เปล่าค่ะ" ถ้าให้เลือกระหว่างเพ็ญพักตร์กับรจนา พนักงานแผนกนี้ขอเลือกเพ็ญพักตร์ดีกว่า เพราะรจนาขึ้นชื่อว่าเคร่งครัดในการทำงานมาก

แต่สำหรับชมจันทร์แล้วนาทีนี้ใครก็ได้ ที่ไม่ใช่หัวหน้าคนเดิม

"จะตกใจกันอีกนานไหม ช่วยเขียน List งานของแต่ละคนมาส่งพี่ด้วย" รจนาหมายถึงงานที่ค้างจากหัวหน้าคนเดิม อยากรู้ว่าลูกน้องเหลืองานอะไรอยู่บ้างจะได้มอบหมายงานใหม่ให้ถูก

"ค่ะ"

เย็นวันเดียวกัน..ที่โรงพยาบาล

"เมื่อกี้แม่ว่าอะไรนะคะ?"

"ตาชาคริตเพิ่งกลับก่อนหนูจะมานี่เอง ไม่เจอกันเหรอลูก"

"เขามาทำไมคะ เขาพูดอะไรกับแม่ไหม"

"ก็ไม่เห็นพูดอะไรนี่ เขายังปอกผลไม้ไว้ให้แม่เลย"

"อะไรก็ช่างที่เป็นของเขา แม่ห้ามกินนะ"

"มีอะไรหรือเปล่าลูก"

"เชื่อชมนะแม่"  ชมจันทร์ไม่แน่ใจว่าชาคริตรู้เรื่องนี้หรือยัง เรื่องที่พวกเขาตกงาน ว่ามันเป็นฝีมือของเธอ ถ้าเขารู้นั่นแสดงว่าแม่ของเธอคงไม่ปลอดภัยแน่

"จ้ะ แม่เชื่อหนูนะลูก" เดือนมองดูแววตาของลูกสาว คิดว่ามันต้องมีอะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้แน่

วันต่อมาที่ทำงาน..

"แต่นี่มันจะเที่ยงแล้วนะคะพี่รจนา"

"มันจะเที่ยงแต่มันยังไม่เที่ยง อย่าให้พี่เห็นว่าหยิบเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้าอีก"

"อะไรจะเขี้ยวขนาดนี้ แล้วเราจะแต่งหน้าทันลงไปกินข้าวไหมเนี่ย"

เย็นวันนั้น..

"คุณชื่อคุณชมจันทร์ใช่ไหมครับ"

"ค่ะ แล้วคุณเป็นใครคะ" ชมจันทร์กำลังรีบไปรอรถประจำทาง พอได้ยินคนทักชื่อก็เลยหันมาคุยด้วย

"ผมชื่อธีระ เป็นคนสนิทของ.." ธีรพันธ์มองไปดูรถคันที่จอดอยู่ไม่ไกล พอเธอมองตามไปรถคันนั้นก็ค่อยๆ เลื่อนกระจกลง จนมองเห็นว่าใครที่นั่งอยู่ด้านใน

"หมายความว่ายังไงคะ"

"ท่านบอกให้ผมรับคุณไปรอ.."

"แต่วันนี้ฉันยังไปไม่ได้" เพราะเธอไม่ได้บอกแม่ไว้ แถมพรุ่งนี้อาจารย์หมอก็จะมาทำการรักษาแม่แล้วด้วย

"แต่ท่านบอกว่า ให้ผมพาคุณไปให้ได้"

"ถ้างั้นฉันขอคุยกับเขาก่อนนะคะ" ชมจันทร์รีบเดินไปที่รถคันนั้น แต่เธอยังไปไม่ถึงรถก็เคลื่อนตัวออกไปก่อน "??" ลืมไปเลยถ้าเราไปคุยกับเขาตอนนี้ก็ต้องมีคนเห็นสิ

"ตามผมมาที่รถคันนี้ดีกว่าครับ"

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 108 ตอนจบ

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 108🔞 ตอนจบงานแต่งวันนี้พายุจัดได้ใหญ่โตมาก เทียบเท่ากับงานของทศนได้เลย เพราะเขาไม่อยากให้เธอน้อยหน้าใคร แถมเจ้าสาวไม่ต้องลงแรงทำอะไรเลยแค่รอรับการเซอร์ไพรส์จากเขาเท่านั้นพอ"ผมรักคุณ" ชายหนุ่มล้วงเอาแหวนเพชรที่เตรียมมาให้กับเธอออกมาเพื่อจะสวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายคะน้ายื่นมือข้างซ้ายไปให้เขาได้สวมใส่"ถอดออกก่อนดีกว่าไหมครับ" ตรงนิ้วนางข้างซ้ายยังมีแหวนทองที่เขาขอหมั้นเธอ"ไม่ค่ะ สวมด้วยกันเลย" มันเป็นแหวนที่เขาให้คะน้าก็เลยไม่อยากจะถอดมันออกพายุก็เลยสวมแหวนเพชรเข้าไปนิ้วเดียวกับแหวนทอง วงที่ให้เธอก่อนหน้านั้นพอสวมแหวนเสร็จเสียงปรบมือก็ดังขึ้น "จูบเลย จูบเลย" กองเชียร์หลายคนต่างก็เชียร์ให้คู่บ่าวสาวแสดงความรักให้กับแขกได้เห็นมือหนาถูกยกขึ้นมาบังในขณะที่จูบปากเธออยู่ เพื่อไม่ให้มันเป็นภาพโจ่งแจ้งเกินไปสาวๆ ต่างก็กรี๊ดกันสนั่น เพราะมันเป็นฉากที่ฟินมาก ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ เพราะนั่นหมายถึงเขาให้เกียรติเจ้าสาวมากพอพายุปล่อยจูบออกสายตาคนเป็นเจ้าสาวยังคงจับจ้องที่ใบหน้าเจ้าบ่าวของเธอ"คะน้าขอโทษด้วยนะคะ""คุณขอโทษผมทำไม""ขอโทษเรื่องที่พ่อกับแม่ไม่ได้มาร่วมงานนี้ด้วย"

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 107

    "แน่ใจนะว่านี่ชุดกินเลี้ยง?" คะน้าแปลกใจตั้งแต่ที่มุกงามเลือกชุดให้ลองใส่ดูแล้ว"รับชุดนี้แหละค่ะสวยดี" มุกงามไม่ได้ตอบคะน้าหรอกแต่หันไปพูดกับเจ้าของร้าน"เดี๋ยวก่อนนะงาม..""ไม่เดี๋ยวแล้วเอาชุดนี้แหละ" มุกงามก็เลยยื่นบัตรเครดิตไปให้เจ้าของร้านรูด แต่บัตรที่มุกงามให้ไปไม่ใช่ของตัวเองหรอก เป็นของใครบางคนที่วานให้เธอทำงานนี้ให้"คะน้าจ่ายเองก็ได้" คะน้าพูดแบบเกรงใจก่อนที่จะรับชุดจากเจ้าของร้านมา"กลับกัน"คะน้าเดินตามมุกงามออกมา ทำไมวันนี้เพื่อนดูแปลกๆ ถามอย่างก็ตอบอย่าง[บ้านพักข้าราชการ]"พวกเขาไม่อยู่เหรอ" เข้ามาในบ้านก็ไม่เจอทั้งพายุและทศน ทั้งๆ ที่พวกเขายังอยู่ในช่วงลาพัก"คงออกไปธุระเราไม่ต้องรอหรอก" มุกงามเป็นคนตอบคะน้าขอตัวเอาของเข้าไปเก็บในห้อง และเธอก็อดโทรถามไม่ได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำไมโทรศัพท์ถึงไม่เปิด ..แต่โทรไปก็ไม่มีสัญญาณเลยค่ำมืดวันเดียวกัน.."อุ๊ย" ลงจากรถก็เห็นคะน้ายืนเท้าสะเอวอยู่หน้าประตู"ตัวใครตัวมันนะเว้ย" ทศนกระซิบพูดกับพายุก่อนที่จะเดินผ่านคะน้าเข้าไปในบ้าน"ผมไปทำธุระมาครับ""แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะคะ""สงสัยว่าแบตผมจะหมดแน่เลย" พายุทำทีเป็นล้วงโทรศั

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 106

    พอได้ยินยอดเงินที่แม่ขอจากเขาแล้วมือเรียวก็เอื้อมไปขอโทรศัพท์คืนไม่อยากให้เขาคุยต่อแล้ว {"ถ้าไม่มีเงินสินสอดถึงหนึ่งล้านบาท ก็อย่ามาคุยกับลูกสาวของฉัน"} เสียงนี้ยังดังเล็ดลอดออกมา"แม่หยุดนะ" พายุไม่ยอมส่งโทรศัพท์คืนให้ เธอก็เลยต้องร้องบอกให้แม่หยุดพูดก่อน>>{"ได้ครับ ผมให้คุณสองล้านเลย ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับคะน้าอีก"}"มันพูดเล่นหรือพูดจริงวะ" เสียงผู้ชายดังเข้ามาในสาย และคะน้าก็จำได้ว่ามันเป็นเสียงของพ่อ"ผู้พันคะ" คะน้าเรียกเขาให้หันกลับมามองเธอก่อน พอเขาหันกลับมาเธอก็ส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าไปคุยเรื่องเงินกับพ่อกับแม่"เอามาเดี๋ยวกูพูดเอง" เสียงผู้ชายที่ดังมาตามสายยังคงพูดต่อ เหมือนว่ากำลังแย่งโทรศัพท์กันคุย"ไม่ต้องมายุ่งนะนี่ลูกสาวฉัน!""อ้าวอีนี่ลูกมึงก็ลูกกูเหมือนกัน">>{"ผมอยากให้พวกคุณตกลงกันให้รู้เรื่องก่อนค่อยโทรกลับมาแค่นี้นะครับ"} {"อย่าเพิ่งสิคุณ"} พอได้ยินว่าทางฝั่งนี้จะวางสายทางนั้นก็รีบเรียกเอาไว้ก่อน>>{"ถ้าจะตกลงอะไรก็ต้องคิดให้ดีก่อน เพราะพวกคุณกำลังคุยกับข้าราชการระดับสูง จะผิดคำพูดไม่ได้"} {"ได้ๆ แม่ตกลง ถ้าได้เงินสองล้านบาทจริงแม

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 105

    ลวงรักแฟนเก่า บทที่ 105🔞"คิดถึงคุณจังเลย" พอเข้ามาในห้องนอนลับตาเพื่อนเท่านั้นแหละ พายุก็คว้าร่างของเธอเข้ามากอดไว้แน่น"คะน้าก็คิดถึงคุณค่ะ" ใบหน้างามแนบลงแผ่นอกของชายคนรักเบาๆแต่กอดกันอยู่เพียงไม่นานเขาก็โน้มลงมาขอจูบหญิงสาวยื่นริมฝีปากขึ้นไปรับจูบนั้นแบบรู้งานเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ค่อยๆ ถูกปลดกระดุมออกโดยการช่วยกันคนละไม้ละมือ"ซี๊ดด ขอก่อนนะแล้วค่อยออกไปอาบน้ำกัน""ค่ะ อืออ" เนินอวบถูกของแข็งที่เขา จับถูไถอยู่เมื่อสักครู่สอดใส่เข้ามา ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ต้องการสิ่งนี้..เธอก็ต้องการมันเหมือนกันขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเองแบบไม่ต้องให้เขาใช้แรง แต่พายุก็ช่วยจับเพราะเธอไม่มีที่ยึดเหนี่ยว"เบาๆ นะคะ""ครับ" ใบหน้าคลอเคลียร์ฝังจูบลงซอกคอของหญิงอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ขยับ ดันสะโพกนั้นเข้าไปช่องกลางระหว่างขาเรียว "ไปที่เตียงดีไหมครับ"คะน้าส่ายหน้าตอบไป เขาคงอยากได้ในท่ายืนแต่คงกลัวว่าเธอจะเมื่อยขา"ซี๊ดด น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาพรมจูบและสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุนพร้อมกับดันสะโพกเข้ามา"อ่ะ อ่ะ อื้อ" คนตัวเล็กเกาะร่างแกร่งไว้แน่น เพียงไม่นานพายุก็พาเธอมานอนลงที่เตียง เพราะตอนกระ

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 104

    "ใครนั่งฮ.มาลงที่นี่" จากที่กำลังจะเม้าท์เรื่องของผู้พันคะน้า ตอนนี้เปลี่ยนมาพูดถึงเฮลิคอปเตอร์ที่เพิ่งจะลงจอด"ใครจะรู้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เรือกลางทะเลก็ต้องเป็นท่านๆ นั่นแหละ" เรือกลางทะเลหมายถึงทหารที่ออกทำภารกิจอยู่บนเรือ ถ้ามีเหตุด่วนฉุกเฉินสามารถขอกลับฝั่งได้โดยเฮลิคอปเตอร์ แต่นั่นต้องผ่านการเซ็นต์ยินยอมจากคนที่มีอำนาจถือว่าเฮลิคอปเตอร์มาช่วยชีวิตแล้วกัน คะน้าไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องของตัวเองอยู่แล้ว ดีไปที่ขาเม้าท์มีเรื่องอื่นพูดคุยกันหญิงสาวนั่งทำงานจนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน เธอก็รีบเก็บของแล้วกลับลงมาเพราะรู้สึกวิงเวียนศีรษะหนักมาก"?!?" ขาเรียวเก้าลงมาถึงขั้นสุดท้ายของบันได สายตามองไปเห็นผู้ชายที่ถือช่อดอกไม้ยืนอยู่เบื้องหน้า นี่เราคิดถึงเขามากเลยเหรอมองเห็นแสงตะวันที่สาดส่องมาเป็นเขาได้ยังไงเพื่อนๆ หลายคนที่ทยอยลงมาจากชั้นบนต่างก็หยุดไปตามๆ กัน ถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีอะไรพิเศษก็คงทำให้คนอื่นหยุดมองไม่ได้ แต่นี่เขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาก จนเป็นเป้าสายตาของทุกคนที่อยู่แถวนั้น"......" ชายหนุ่มที่ยืนหอบช่อดอกไม้ช่อใหญ่อยู่แปลกใจ ทำไมเธอถึงทำเหมือนว่าคนที่ยืนอยู่ตร

  • ลวงรักแฟนเก่า   บทที่ 103

    "ฉันมาขอพบคุณพ่อค่ะ" ไม่มีใครไม่รู้จักเธอในฐานะลูกสะใภ้ของท่านนายพลทศกัณฐ์"เชิญผู้พันได้เลยครับ" ทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้องเคาะส่งสัญญาณบอกท่านเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดประตูห้องให้"ว่าไงเรา" ทศกัณฐ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วชวนให้ลูกสะใภ้มานั่งอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมรับแขก"งามมีเรื่องจะมาขอร้องคุณพ่อค่ะ""มีเรื่องจะมาขอร้อง เรื่องอะไร""คือว่า..." มุกงามทนเห็นเพื่อนอุ้มท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้แล้ว เธอต้องรีบจัดการเรื่องทุกอย่างก่อนที่ท้องของคะน้าจะโตขึ้นมา ถึงแม้ทั้งสองจะไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กัน แต่ความคิดของมุกงามก็ไม่ได้ต่างจากคะน้าเลย ถ้าท้องของคะน้าโตขึ้นมาโดยที่ยังไม่แต่งงาน ยิ่งเธอเป็นข้าราชการด้วยแล้ว มันก็จะดูไม่ดีบางทีอาจจะถูกตรวจสอบเลยก็ได้[บนเรือ] เวลาผ่านไปเพียงไม่นานจากตอนที่มุกงามขอเข้าพบพ่อของสามี ก็ได้มีทหารที่ทำงานในห้องสื่อสารมาตามผู้พันพายุไปรับโทรศัพท์ถ้ามีคนโทรขึ้นมาบนเรือแบบนี้ทหารจะตกใจมาก เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องด่วนและคนที่โทรเข้ามาไม่ใหญ่พอตัวก็ไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้ ที่ตกใจส่วนมากคนที่ได้รับโทรศัพท์ มีแค่ไม่กี่เรื่องถ้าญาติไม่ป่วยหนักก็คือญาติเสีย"มันคงไม่มีอะไรหรอก ไ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status