8...ร่างบางในชุดกระโปรง (2)

ร่างบางก้าวลงจากรถเมล์พร้อมกับคนหลายคนที่ป้ายรถเมล์ป้ายหนึ่ง นี่คือชีวิตประจำวันของเธอที่แสนจะเคยชิน แม้ว่ากว่าจะกลับถึงบ้านก็ย่ำค่ำแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มหากแต่ไม่เป็นปัญหา สถานที่ที่เธออยู่ไม่ใช่ซอยเปลี่ยว หน้าปากซอยเป็นตลาดค่อนข้างครึกครื้นแม้จะอยู่บริเวณนอกเมืองก็ตาม หญิงสาวเดินเข้าซอยเช่นทุกวัน บ้านของเธอลึกเข้าไปในซอยประมาณหนึ่งกิโลเท่านั้นจึงไม่ลำบากหากจะใช้การเดินแทนขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง อีกอย่างเธอไม่พิสมัยมันอย่างมาก เนื่องจากพ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเพราะมันจนเสียชีวิตตั้งแต่เธออายุแปดขวบ

คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นว่าหน้าบ้านที่ปกติจะไม่มีอะไรมาขวางนั้นมีรถกระบะคันหนึ่งจอดอยู่ เมื่อก้าวเข้าไปใกล้ก็มีเสียงโครมครามดังมาจากภายใน ร่างบางสะดุ้งทั้งตัวรีบวิ่งเข้าไปข้างในอย่างตกใจลืมคิดหน้าคิดหลังทันที

บ้านของเธอเป็นบ้านหลังเล็กตั้งอยู่ระหว่างบ้านหลังใหญ่สองหลัง ซึ่งแทบไม่เคยให้ความสนใจกันและกัน เพราะพวกเธอเป็นคนธรรมดาๆ ทำงานหาเช้ากินค่ำ แล้วก็แทบไม่มีใครอยู่บ้านในตอนกลางวัน ไม่ได้ปฏิสันถารกับเพื่อนบ้านนัก ยกเว้นกลับบ้านหรือออกจากบ้านพร้อมๆ กันจึงยิ้มให้กันบ้าง ไม่แปลกหา