ตอนที่ 12 เลือดมารกับหยกฟ้า

หลังจากที่ พันธะสาบาน ได้ขาดสะบั้นไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ อวิ๋นเทียนหาน ก็รู้สึกถึงความปวดร้าวที่ไม่มีวันบรรเทา แม้ความทรงจำทางอารมณ์จะถูกทำลายไปแล้ว แต่ความรู้สึกว่าถูก ทรยศ และถูก สูญเสีย ยังคงกัดกินจิตใจของเขา

เขาตระหนักว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับ หลิงซินเอ๋อร์ จะต้องเกี่ยวข้องกับพลังเซียนที่ยิ่งใหญ่ของสวรรค์ และต้องเกี่ยวพันกับ คำพยากรณ์ ที่มารานตี้เคยกล่าวถึง

อวิ๋นเทียนหานเริ่มค้นคว้าอย่างลับๆ เขาใช้พลังเงามืดในการแทรกซึมเข้าไปในอาณาเขตเซียนที่ไม่เคยมีปีศาจตนใดกล้าเข้าไปถึง เขาไม่สนใจการทำสงครามชั่วคราว แต่ต้องการค้นหา ความจริง ที่ถูกปิดบังไว้

ในที่สุด เขาก็สามารถแทรกซึมเข้าไปใน หอจารึกเทวะ บนสวรรค์ได้อย่างลับๆ สถานที่ที่เก็บรักษาคัมภีร์และบันทึกสำคัญของสามภพ เขาค้นหาเกี่ยวกับ บุตรแห่งจันทร์ และ คำพยากรณ์จันทราสลาย

เขาพบว่าคำพยากรณ์ที่สวรรค์เผยแพร่นั้นถูก บิดเบือน ไปบางส่วน ในบันทึกเก่าแก่ที่สุดที่จารึกไว้บน “ศิลาเทวลิขิต” ที่แท้จริงนั้น มีประโยคสำคัญที่สวรรค์ตัดออกไป:

“บุตรแห่งจันทร์ ผู้ถือครองพลังบริสุทธิ์และพลังทำลายล้าง จะเป็นผู้กำหนดชะตาสามภพ ผู้นั้นกำเนิดจากเลือดที่แตกต่าง เกิดจากเลือดสองภพ และจะปรากฏตัวเมื่อจันทราสลาย”

อวิ๋นเทียนหานอ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เกิดจากเลือดสองภพ” นั่นหมายความว่า บุตรแห่งจันทร์ ไม่ได้เป็นเซียนบริสุทธิ์อย่างที่สวรรค์ประกาศ!

ความคิดนี้ทำให้เขาต้องรวบรวมเบาะแสอื่นๆ ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงเรื่องราวที่เล่าขานกันในแดนปีศาจ: มารานตี้ จักรพรรดิปีศาจ เคยมีช่วงเวลาที่หลงใหลใน นางเซียน ตนหนึ่งจากแดนฟ้า นางเซียนผู้นั้นถูกส่งมาสอดแนม แต่สุดท้ายก็ตกหลุมรักมารานตี้ และมีบุตรด้วยกัน

เรื่องราวในแดนปีศาจจบลงด้วยความเศร้า: สวรรค์สังหารนางเซียนผู้นั้นอย่างโหดเหี้ยม เพื่อลงโทษที่นางทรยศต่อกฎฟ้า และ แยกเด็ก ออกจากบิดาของเขา นำกลับไปเลี้ยงดูในแดนฟ้า เพื่อปกปิดความอัปยศนี้

อวิ๋นเทียนหานเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งหมดเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว นางเซียนผู้นั้นคือผู้ให้กำเนิด! และบุตรที่ถูกแยกไปก็คือ… หลิงซินเอ๋อร์!

“เลือดมารกับหยกฟ้า…” อวิ๋นเทียนหานพึมพำด้วยความตกตะลึงอย่างที่สุด หลิงซินเอ๋อร์แท้จริงแล้วเป็นลูกครึ่ง เซียนและปีศาจ!

นี่คือความจริงที่สวรรค์ปิดบังไว้เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของตน และเป็นสาเหตุที่พลังของนางจึงสามารถ สมดุล กับพลังปีศาจของเขาได้

อวิ๋นเทียนหานหัวเราะอย่างขมขื่น “สวรรค์! พวกเจ้ากลัวความจริงถึงเพียงนี้เชียวหรือ? พวกเจ้าปกปิดความจริงของนาง เพื่อให้ข้าโจมตีนาง และให้ข้าต้องต่อสู้กับ… น้องสาวร่วมสายเลือด ของข้าเอง!”

‘บุตรแห่งจันทร์… อาจหมายถึงข้าและนาง หรืออาจหมายถึงนางเองในฐานะลูกครึ่ง’

ความจริงที่ว่า หลิงซินเอ๋อร์ มีสายเลือดเดียวกับเขา ไม่ได้ทำให้ความปวดร้าวที่ถูกทำลายความรู้สึกหายไป แต่มันกลับเพิ่มความโกรธแค้นต่อ เง็กเซียนฮ่องเต้ และ วังสวรรค์ ที่โหดเหี้ยมและปิดบังความจริง จนทำให้เกิดสงครามและความเจ็บปวดที่ไม่จำเป็นทั้งหมดนี้

อวิ๋นเทียนหานตัดสินใจในทันที เขาจะทำลาย ศิลาเทวลิขิต ที่ถูกบิดเบือน เพื่อไม่ให้ความจริงนี้ถูกบิดเบือนไปมากกว่านี้ และเขาจะใช้ความจริงนี้ในการตอบโต้สวรรค์

ในขณะที่ความจริงอันน่าตกตะลึงกำลังถูกเปิดเผยในแดนปีศาจ ซูเม่ยหลาน ซึ่งกลับสู่สวรรค์แล้ว ก็กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่เลวร้ายไม่แพ้กัน

แม้ว่า พิณผนึกใจ จะลบความทรงจำรักใคร่ของซินเอ๋อร์ออกไปได้ แต่เม่ยหลานก็ต้องแลกมาด้วยความรู้สึกผิดอย่างหนัก

เม่ยหลานมองเห็น หลิงซินเอ๋อร์ ที่กลับมาเป็นองค์หญิงที่บริสุทธิ์และเชื่อฟังสวรรค์อีกครั้ง แต่ในดวงตาของเพื่อนสนิทกลับมีความว่างเปล่าที่น่ากลัว นางสูญเสียประกายชีวิตชีวาที่เคยมี

ยิ่งไปกว่านั้น การที่เม่ยหลานต้องเข้าสู่จิตสำนึกของซินเอ๋อร์ ทำให้เม่ยหลานสัมผัสได้ถึง ความบริสุทธิ์ใจ ขององค์หญิงที่ต้องการยุติสงคราม และความรักที่ซินเอ๋อร์มีต่อ อวิ๋นเทียนหาน

เม่ยหลานเริ่ม ลังเลในหน้าที่ ที่สวรรค์มอบให้ นางเริ่มตั้งคำถามต่อ ความยุติธรรม ของสวรรค์ที่ต้องทำลายความรู้สึกของมนุษย์เพื่อรักษาอำนาจ

คืนหนึ่ง เม่ยหลานแอบไปเยี่ยมหลิงซินเอ๋อร์ในตำหนักกวงหมิง

“ซินเอ๋อร์… เจ้ารู้สึกดีขึ้นไหม?” เม่ยหลานถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

หลิงซินเอ๋อร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ข้ารู้สึกสงบขึ้นมาก เม่ยหลาน ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าถึงเคยรู้สึกต่อต้านสงคราม แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ว่าปีศาจคือศัตรูของเรา”

คำพูดของเพื่อนสนิทที่ถูกล้างสมองทำให้เม่ยหลานรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีดหัวใจ

“ถ้าเช่นนั้น… ท่านคิดว่า เง็กเซียนฮ่องเต้… ทรงทำสิ่งที่ถูกต้องแล้วหรือ?” เม่ยหลานถามอย่างระมัดระวัง

หลิงซินเอ๋อร์ตอบอย่างไม่ลังเล “แน่นอน! พระองค์คือผู้ปกครองสวรรค์ ความยุติธรรมทั้งหมดมาจากพระองค์”

คำตอบนี้ทำให้เม่ยหลานตระหนักว่า สวรรค์ไม่ได้เพียงแค่ผนึกความรัก แต่ได้ บงการความเชื่อ ของเพื่อนสนิทของนางด้วย

ความลังเลของ ซูเม่ยหลาน นั้นถูกสังเกตการณ์โดยเหล่าเทพเซียนชั้นสูงที่คอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลา พวกเขาสังเกตเห็นการตั้งคำถามของนางต่อคำสั่งสวรรค์ และความรู้สึกผิดที่รุนแรงของนาง

เง็กเซียนฮ่องเต้ ทรงตระหนักทันทีว่า เม่ยหลาน กำลังกลายเป็นจุดอ่อนอีกจุดหนึ่งของสวรรค์ หากนางเกิดเห็นใจองค์หญิงมากเกินไป นางอาจเปิดเผยความจริงเรื่องการผนึกความทรงจำ หรือแม้กระทั่งความจริงเรื่องชาติกำเนิดขององค์หญิง

ในเย็นวันนั้น เมื่อเม่ยหลานกำลังจะกลับไปยังตำหนักของนาง ทหารเซียนก็เข้ามาล้อมตัวนางไว้

“ซูเม่ยหลาน เจ้าถูกจับกุมแล้ว” เทพรักษาการณ์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ข้าทำความผิดอะไร?” เม่ยหลานถามด้วยความตกใจ

“เจ้ามีความคิดที่ ลังเลในหน้าที่ เจ้าเริ่ม เห็นใจ องค์หญิงหลิงซินเอ๋อร์มากเกินกว่าหน้าที่ของเซียน และเจ้ากำลังตั้งคำถามต่อพระประสงค์ของฟ้า!”

เม่ยหลานตระหนักในทันทีว่า ความรัก และ ความเมตตา ในวังสวรรค์นั้นคือ ความผิด นางพยายามใช้พิณศักดิ์สิทธิ์ของตนเองเพื่อต่อต้าน แต่พลังของนางถูกปิดผนึกไว้แล้ว

เง็กเซียนฮ่องเต้ ทรงปรากฏกายออกมาจากความมืด ดวงตาของพระองค์เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ซูเม่ยหลาน เจ้าทำให้ข้าผิดหวัง เจ้ามีโอกาสที่จะรักษาความบริสุทธิ์ของสวรรค์ แต่กลับปล่อยให้ความรู้สึกส่วนตัวเข้ามาครอบงำ”

เง็กเซียนฮ่องเต้จับตัวเม่ยหลาน และมีพระบัญชาให้นำนางไปขังไว้ใน คุกทัณฑ์สวรรค์ เพื่อป้องกันไม่ให้นางเปิดเผยความจริงใดๆ

การถูกจับกุมของเม่ยหลานไม่ได้เป็นเพียงการลงโทษ แต่เป็นการ ตัดขาด พันธมิตรสุดท้ายที่อาจช่วยเหลือหลิงซินเอ๋อร์ได้

ในขณะที่ ซินเอ๋อร์ กลับมาเชื่อมั่นในสวรรค์อย่างสมบูรณ์ ไป๋หานอี้ ก็ต้องแบกรับความลับของคำสั่งสังหาร อวิ๋นเทียนหาน ก็เต็มไปด้วยความแค้นต่อสวรรค์ และบัดนี้ เม่ยหลาน ก็ถูกคุมขังเพราะความเมตตา