ตอนที่ 13 หายนะจันทราสลาย

หลังจากที่ ซูเม่ยหลาน ถูกคุมขัง และ ความจริงเรื่องชาติกำเนิด ขององค์หญิงหลิงซินเอ๋อร์ถูกเปิดเผยต่อ อวิ๋นเทียนหาน อย่างลับๆ สถานการณ์ของสามภพก็เข้าสู่จุดวิกฤตที่ไม่มีใครสามารถควบคุมได้

ในค่ำคืนที่ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยความมืดมิดอย่างผิดปกติ ดวงจันทร์ ที่เคยมีรอยร้าวอยู่แล้ว ก็เริ่ม แตกร้าวเป็นเสี้ยวๆ อย่างเห็นได้ชัด!

ครืนนนนน… ตู้ม!

เสี้ยวของดวงจันทร์เริ่มแตกออก และส่ง แสงสีแดงโลหิต สลับกับ แสงสีเงินเย็นเยือก พวยพุ่งออกมาจากรอยร้าว แสงฟ้าสั่นสะเทือนไปทั่วสามภพ พลังเซียนในแดนสวรรค์ปั่นป่วนอย่างรุนแรง พลังปีศาจในแดนปีศาจก็บ้าคลั่งจนเกินควบคุม

เหล่าเทพเซียนหวาดกลัวอย่างที่สุด พวกเขารู้ว่านี่คือสัญญาณสุดท้าย: หายนะจันทราสลาย กำลังจะเกิดขึ้น และ บุตรแห่งจันทร์ กำลังจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับพลังที่แท้จริง

ในตำหนักกวงหมิง หลิงซินเอ๋อร์ ซึ่งถูกล้างความทรงจำไปแล้ว ก็รู้สึกถึงความผิดปกติของพลังอย่างรุนแรง ร่างกายของนางถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีเงินที่หมุนวนอย่างรวดเร็ว พลังในตัวซินเอ๋อร์ไม่เสถียร และปั่นป่วนอย่างรุนแรงจนนางทรุดตัวลงกับพื้นหยกเย็นเฉียบ

ทันใดนั้น ในส่วนลึกที่สุดของจิตใจที่ถูกผนึกไว้ นางก็เริ่ม ได้ยินเสียง เสียงนั้นอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและแค้นเคือง

“บุตรสาวของข้า… ลุกขึ้นเถิด…”

เสียงนั้นมาจาก หอจันทรา สถานที่ที่จิตวิญญาณของมารดานางถูกผนึกไว้หลังถูกสวรรค์สังหาร เสียงของมารดาที่เคยตายไป กำลังปลุกเร้านางให้ตื่นขึ้น

“พวกเขาปิดบังเจ้า! พวกเขาทำลายบิดาของเจ้า! พวกเขาพรากข้าไปจากเจ้า! เจ้ามีเลือดของสองภพ! เจ้าไม่ใช่เซียนที่บริสุทธิ์เพียงอย่างเดียว!”

เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บแค้นต่อวังสวรรค์ ก่อนจะส่งคำสั่งสุดท้ายที่ทรงพลังและดุดัน:

“คืนสู่รากเลือด! ปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของเจ้า! ทำลายความเท็จของสวรรค์! จงเป็นบุตรแห่งจันทร์… ที่แท้จริง!”

พลังของเลือดมารที่ถูกซ่อนไว้มานานเริ่มตอบสนองต่อเสียงเรียกนั้น หลิงซินเอ๋อร์ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของนางไม่ได้มีเพียงแสงสีเงินบริสุทธิ์ แต่มี วงแหวนสีม่วงเข้ม ปรากฏขึ้นรอบดวงตาของนาง นั่นคือ สัญลักษณ์ของการตื่นขึ้นของสายเลือดปีศาจ

นางกลับมาจำ อวิ๋นเทียนหาน ไม่ได้ แต่ความโกรธแค้นต่อการถูกบงการโดยสวรรค์กลับฝังลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของนางแทน

ในขณะที่หายนะกำลังจะมาถึง อวิ๋นเทียนหาน ก็ตัดสินใจทำสิ่งที่บ้าบิ่นที่สุด เขาพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยพลังเงามืดทั้งหมด เขาไม่ต้องการทำลายสวรรค์ แต่เขาต้องการ พบกับหลิงซินเอ๋อร์ เพื่อบอกความจริงเรื่องชาติกำเนิดของนาง และยุติความเข้าใจผิดอันเลวร้ายนี้

“หลิงซินเอ๋อร์! ข้ามาแล้ว!” อวิ๋นเทียนหานคำรามด้วยความโกรธแค้นต่อโชคชะตาที่เล่นตลก

แน่นอนว่า กองทัพเซียน นำโดย ไป๋หานอี้ ได้รับคำสั่งให้ขัดขวางรัชทายาทปีศาจอย่างเต็มกำลัง ไป๋หานอี้ ยืนตระหง่านอยู่หน้าประตูสวรรค์ ดาบเซียนในมือของเขาส่องแสงสว่างจ้า แต่จิตใจของเขากลับมืดมัวด้วยความเจ็บปวด

“อวิ๋นเทียนหาน! กลับไปเสีย! เจ้าไม่มีสิทธิ์เข้ามาในแดนสวรรค์!” ไป๋หานอี้ตะโกน พลังเซียนของเขารุนแรงกว่าที่เคย

“ข้าจะไม่กลับ! ข้าต้องการพบกับนาง! เจ้าเซียนโง่เขลา! เจ้าไม่รู้ความจริง! นางคือ… นางคือ…!” อวิ๋นเทียนหานพยายามตะโกนบอกความจริง แต่ไป๋หานอี้ไม่ยอมฟัง

“ความจริงของเจ้าคือความมืด! เจ้าคือหายนะที่ต้องถูกทำลาย!”

ไป๋หานอี้จำใจต้องต่อสู้กับเขา การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่การปะทะกันธรรมดา แต่เป็นการต่อสู้ระหว่างสองบุรุษที่ต่างก็รักและต้องการปกป้อง หลิงซินเอ๋อร์ จากหายนะเดียวกัน แต่ด้วยวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

พลังดาบเซียนสีขาวบริสุทธิ์ฟาดฟันเข้าใส่ อวิ๋นเทียนหาน อย่างไม่ลังเล แต่อวิ๋นเทียนหานซึ่งรับรู้ถึงความจริงอันโหดร้ายว่านางมีสายเลือดเดียวกับตนเอง และถูกสวรรค์ทำลายความรู้สึก จึงไม่ต้องการฆ่าเซียนที่อาจเป็นญาติกัน เขาใช้พลังเงามืดในการ ป้องกัน เป็นหลัก

ทั้งคู่บาดเจ็บสาหัส ไป๋หานอี้ถูกพลังเงามืดทำร้ายจนชุดเกราะแตกยับ ร่างกายเต็มไปด้วยรอยไหม้จากพลังมาร แต่อวิ๋นเทียนหานเองก็ถูกดาบเซียนฟันเข้าที่หัวไหล่ เลือดปีศาจสีม่วงเข้มไหลอาบชุดเกราะสีนิลของเขา

“พอได้แล้ว หานอี้!” อวิ๋นเทียนหานตะโกน “ข้าไม่ได้ต้องการฆ่าเจ้า! จงบอกข้า! นางอยู่ที่ใด!”

“นางจะปลอดภัยตราบใดที่เจ้าไม่อยู่! เจ้าคือปีศาจ และข้าจะกำจัดเจ้า!” ไป๋หานอี้ตอบอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกว่าตนเองกำลังต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีทั้งหมด และมันผลักดันให้เขาต้องแข็งแกร้าวให้ถึงที่สุด

ในขณะที่ทั้งสองบุรุษกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนพลังสะท้อนไปถึงดาวดวงอื่น

ดวงจันทร์บนฟากฟ้าก็แตกร้าวไปจนสิ้นสุด!

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวราวกับสวรรค์กำลังล่มสลาย แสงจันทร์สีเงินหายไปทั้งหมด และท้องฟ้าที่เคยเป็นสีครามพลันเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท

แล้ว… ทันใดนั้น

ท้องฟ้ากลับมีแสงสีแดงโลหิตพวยพุ่งขึ้นมา! แสงนั้นมาจากพลังมหาศาลที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากใจกลางของวังสวรรค์

แสงโลหิตนั้นเป็นสัญญาณของการ ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ ของพลังที่แท้จริงของ บุตรแห่งจันทร์ ซึ่งไม่ได้มีเพียงพลังเซียน แต่มี พลังปีศาจ ที่แข็งแกร่งและถูกกดทับมานาน

แสงโลหิตนั้นพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของ อวิ๋นเทียนหาน และ ไป๋หานอี้ ราวกับพลังนั้นกำลังเลือกฝ่าย

พลังโลหิตนี้คือ สายเลือดมาร ที่ตื่นขึ้นจากเสียงเรียกของมารดาที่ตายไป และมันเป็นสัญญาณว่า:

หลิงซินเอ๋อร์ ไม่ใช่เซียนที่ถูกล้างสมองอีกต่อไป นางได้ คืนสู่รากเลือด แห่งความมืดและแสงสว่าง

“บุตรแห่งจันทร์” ได้ตื่นแล้ว! และนางจะนำการตัดสินครั้งสุดท้ายมาสู่สามภพอย่างที่คำพยากรณ์กล่าวไว้… แต่ไม่ใช่ในฐานะแสงสว่าง แต่ในฐานะ หายนะ ที่ถูกสร้างขึ้นโดยความโหดร้ายของสวรรค์