ตอนที่20/4

“อย่าหลงตัวเองเพคะ หม่อมฉันไม่ได้ฝันถึงพระองค์เสียหน่อย”

“แล้วก่อนหน้านี้ที่เรียกข้าเสียงดังลั่นคืออะไร..”

“พอแล้วเพคะ เลิกแกล้งหม่อมฉันได้แล้วเพคะ เรื่องเมื่อคืนเป็นยังไงเล่ามาให้หมดเลยนะเพคะ ห้ามโกหกด้วยเพคะ!”

“อยากให้ข้าเล่าอย่างรายละเอียดเลยรึ” สายตาของเขาทำให้คนตัวเล็กด้านในของเตียงนั้นแก้มแดงระเรื่อทำอันใดไม่ถูกจนต้องยกหมอนขึ้นมาตีเขาไม่ยั้งแรง

“อย่ามาพูดกำกวมเช่นนี้เพคะ หม่อมฉันจริงจังนะ” เจ้าของเสียงเล็กทุบตีคนตัวโตไปบ่นไป

“ก็ได้ๆ ถ้าเจ้าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ ข้าจะช่วยเตือนความจำให้” พูดยังไม่ทันขาดคำเขาก็ดึงหมอนอาวุธที่นางให้ตีเขาโยนทิ้งก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาประชิดร่างบางอย่างรวดเร็วทำให้ใบหน้าทั้งสองห่างกันแค่คืบจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

ทันใดนั้นภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่ตัวเองทำลงไปเพราะฤทธิ์ยา หลังถูกเขาช่วยออกมาจากไฟไหม้กระท่อมก็ฉายขึ้นเป็นฉากๆ ในหัว เข้าใจเลยว่าตัวเองเป็นคนเริ่มจะจบแบบนี้ก็ไม่แปลก ก็แค่คืนวันไนท์สแตนด์

แต่สตรีที่เสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งไม่ใช่เรื่องดีในยุคนี้ จะมีสตรีสักกี่คนที่ทนความอัปยศที่ชาวเมืองตรา