ตอนที่3/1

ความเจ็บปวดทรมานหายไปรู้สึกเหมือนร่างกายถูกห่อหุ้มด้วยสายไหมบางเบาและอ่อนโยน ปรือตาช้า ๆ มองโดยรอบพบแต่ความว่างเปล่าในความมืดนอกจากตรงที่นั่งอยู่ก็ไม่มีแสงสว่างให้มองเห็นสิ่งรอบกาย ไม่นานมือขวาของฉันปรากฏขึ้นแสงเล็กหนึ่งดวงท่ามกลางความมืดมิดจากนั้นดวงที่สองสามก็ตามมาเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนไม่สามารถนับได้หมดแสงพวกนั้นจากที่เกาะร่างกายเต็มไปหมดสะบัดอย่างไรก็ไม่หลุด

 แสงดวงเล็ก ๆ พวกนั้นค่อย ๆ หลุดลอยไปเบื้องหน้าแล้วรวมตัวกันจนเกิดแสงสว่างจ้าสิบเท่า ยกมือบังหน้าหลับตาปี๋สักพักเสียงหัวเราะสดใสของเด็กน้อยดังขึ้น ภาพตรงหน้าเป็นแผ่นหลังของดรุณีน้อยกำลังวิ่งไล่ผีเสื้อเล่นในสวนดอกไม้สนุกสนานคนเดียว นางร่าเริงและซุกซนตามประสาเด็กกำลังโต มีครอบครัวที่อบอุ่นได้รับความรักจากบิดามารดาไม่ขาด

กระทั่งนางเติบโตมาอย่างสมบูรณ์แบบแล้วได้หมั้นหมายกับองค์ชายสามซึ่งเขาเป็นสหายของนางตั้งแต่เด็ก ฉันรู้สึกว่าลึก ๆ แล้ว หลี่เหมยซินชอบพอสหายตนไม่น้อยแต่ก็กลัวว่าหากเปลี่ยนสถานะสหายจากมิตรภาพที่ดีระหว่างนางและเขาจะหายไป

จึงเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้เพื่อรักษาสิ่งที่มีอยู่ไม่อยากให้เขาลำบากใจเวลาเจอหน้ากัน ทว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากลับเริ่มห่างเหินมากขึ้นแม้ทั้งสองจะไม่แสดงออกให้ใครเข้าใจว่ารู้สึกอย่างไรกับราชโองการหมั้นหมายครั้งนี้

จนสุดท้ายสิ่งที่นางกลัวมาตลอดก็เกิดขึ้นจริง เมื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เพราะเขาได้รับบาดเจ็บจนล้มป่วยเกิดความจำเสื่อมแถมยังมีสตรีอ้างว่าเป็นดวงใจเพิ่มมาอีก

 มิตรภาพระหว่างสหายนอกจากรักษาไว้ไม่ได้แล้วเขายังลืมนางจนสิ้นกลายเป็นคนละคนไม่เหมือนคนที่นางเคยรู้จัก แต่นางไม่หมดหวังพยายามทำทุกวิถีทางให้เขาจำเรื่องราวในอดีตได้

นานวันเข้าการกระทำของนางเริ่มเปลี่ยนเป็นหึงหวงถึงขั้นทำร้ายสตรีทุกคนที่เข้าใกล้คู่หมั้นของตนทำให้ผู้อื่นต่างมองนางเป็นสตรีร้ายกาจที่วัน ๆ เอาแต่ไล่ตามเฝ้าองค์ชายสาม นับแต่นั้นเด็กน้อยว่านอนสอนง่ายอ่อนหวานเรียบร้อยในวันวานไม่เคยมีอยู่จริง

ความดื้อรั้นของนางนำหายนะมาสู่ครอบครัวเมื่อบิดาถูกประหารชีวิตข้อหาคิดกบฏ ส่วนมารดาส่งนางหนีตายไปบ้านเกิดทว่ายังไม่พ้นประตูเมืองกลับถูกนักฆ่าไล่ล่าจนสูญเสียมารดาไปอีกคนในวันเดียวกัน ทหารหลวงตามมาช่วยชีวิตนางได้ทัน จะเรียกว่าช่วยก็ไม่ถูกพวกเขาจับนางขังไว้ในคุกใต้ดิน นางจมอยู่ในความมืดมิดและความเสียใจ ยามหลับตาลงภาพมารดาวิ่งเข้ามารับคมดาบแทนนางจนเสียชีวิตก็ยังคงติดตาตลอดไป

ครึ่งปีที่นางต้องอยู่ในคุกใต้ดินอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างมาตลอด จนได้ออกมาดูโลกภายนอกและพบกับแสงตะวันอีกครั้ง นางควรมีความสุขใช่หรือไม่ที่วันนั้นคือกำหนดวันตายของนาง ด้วยการถูกเผาทั้งเป็นข้อหาที่ไร้ซึ่งความคิด เพราะพวกเขากล่าวว่านางเป็นดวงหายนะของแคว้นตามคำทำนายเมื่อ 20 ปีก่อน ไร้สาระสิ้นดี!

ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่จุดจบเพราะในความฝันนางได้รับความช่วยเหลือจากคนกลุ่มหนึ่งก่อนที่ไฟจะเผานางทั้งเป็นได้ทันเวลา นางอาศัยอยู่กับประมุขฮ่าวเทียนห่างไกลจากแคว้นเว่ยหลายพันลี้ เขาพยายามหาทางรักษาอาการป่วยทางจิตของนางให้หาย ทว่าทำอย่างไรนางก็ยังคงซึมเศร้าเหมือนเดิม

นางไม่ถามหาเหตุผลที่เขาช่วยชีวิตและยังทำดีกับนางตลอด แต่นางไม่อาจปล่อยวางเรื่องที่ท่านพ่อถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ ด้วยเหตุนี้ทำให้นางลุกขึ้นสู้อีกครั้งเพื่อตามหาความจริงโดยมีประมุขฮ่าวเทียนหนุนหลัง ด้วยอำนาจของเขาช่วยนางสืบหาหลักฐานทั้งหมดได้ภายในสามเดือน

มือของนางเปื้อนเลือดผู้คนนับไม่ถ้วนเพื่อล้างมลทินให้ครอบครัว เป็นวันเดียวกับที่องค์ชายสามรักแรกของนางกำลังเข้าพิธีมงคลกับสตรีในดวงใจของเขา ซึ่งตระกูลของสตรีผู้นี้เป็นตัวการอยู่เบื้องหลังแผนการร้ายทั้งหมด

หลี่เหมยซินซ่อนตัวอยู่ในงานมองเขาบนม้าตัวใหญ่เดินนำหน้าขบวนเจ้าสาว ฉันมองภาพนี้ด้วยความรู้สึกหลากหลายตลอดเรื่องราวฉันมักยืนมองอยู่ข้างหลังแล้วมีความรู้สึกร่วมกับนางเหมือนเผชิญหน้ากับเรื่องราวทั้งหมดด้วย ดังนั้นฉันจึงเข้าใจความรู้สึกของนางภายใต้ใบหน้าที่นิ่งสงบ ไม่แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมาว่าทรมานมากเพียงใด

เพราะความฝันล่าสุดจบลงที่พิธีคำนับฟ้าดินขององค์ชายสามกับสตรีนางนั้นแล้วฉันก็ตื่นขึ้นมาใปสนามบิน ดังนั้นเรื่องราวต่อจากนี้มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีราวกับว่านี่เป็นตอนจบของละครเรื่องหนึ่ง  ทว่า..