ตอนที่ 5.2 สืบหาเบาะแส

เช้าหนึ่งของหลายวันผ่านไป ที่หน้าจวนของอ๋องเหวยฉีหยาง หยวนเหมยหลันสวมชุดสาวใช้เรียบง่าย ป้ามู่หลี่ผิงยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยท่าทีมั่นใจ ทั้งสองยืนรอที่ประตูพร้อมกับกลุ่มคนที่มาสมัครงานเป็นคนทำความสะอาดในจวน

เนื่องจากมีคนทำงานในจวนขาดหายไปมากเพราะการกักขังตัวผู้ต้องสงสัย

ป้ามู่หลี่ผิงยิ้มและก้มลงพูดกับหยวนเหมยหลันเบา ๆ

“เจ้าไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น อย่าลืมนะเหมยหลันทำตัวให้เหมือนเป็นสาวใช้ธรรมดา อย่าทำอะไรให้เป็นที่สังเกต เรามาที่นี่เพื่อหาข้อมูลเท่านั้น เข้าใจไหม? และหน้าที่ตอบคำถามทุกอย่างให้ข้าเป็นคนตอบ และข้าคือท่านแม่ของเจ้า”

หยวนเหมยหลันพยักหน้า ตอบเบาๆ

“ข้าเข้าใจดี ป้าหลี่ ข้าจะระวังทุกฝีก้าว”

“ข้าบอกให้เรียกท่านแม่”

“จ้าท่านแม่”

ทั้งป้ามู่หลี่ผิงและหยวนเหมยหลันต่างก็รู้ดีว่า ท่านอ๋องตอนนี้ระแวงทุกคน ในจวนมีการสอบสวนผู้ต้องสงสัยอยู่ตลอดเวลา นางต้องระวังตัวไว้เป็นดีที่สุด

หยวนเหมยหลัน ‘ข้าจะต้องรู้ และหาหลักฐานให้ได้’

ทหารคุมประตูจวนเดินเข้ามาเรียกทุกคนให้เข้าแถวเรียงหน้ากระดานเพื่อคัดเลือก

“ฟังทางนี้! จวนท่านอ๋องกำลังขาดคนทำงานอย่างหนัก หากเจ้ามีความสามารถและตั้งใจทำงาน ขอให้เข้าแถวรอเพื่อรับคำสั่ง!”

หยวนเหมยหลันกับป้ามู่หลี่ผิงรีบเข้าแถวตามเพื่อน ๆ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย นางจิตใจเต้นแรง แต่ยังคงควบคุมความสงบในใจให้ได้

‘วันนั้นมีผ้าคลุมหน้า คนที่เห็นข้าคนเดียว คือนางกำนัลเจินอี้ แต่นางก็ตายไปแล้ว ไม่มีใครยืนยันใบหน้าของข้าได้ นี่แหละโอกาสของข้าล่ะ ขอเพียงข้าได้เข้าไป ข้าจะหาทางค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่’

“เจ้าทำอะไรเป็นบ้าง” ทหารถามป้ามู่หลี่ผิง

“งานในครัวข้าถนัดที่สุด และข้ายกของหนักได้” ป้ามู่หลี่ผิงยิ้มอย่างคนมีกำลังใจ

“ใต้เท้าช่วยรับข้ากับลูกสาวเถอะ มันจะอดตายกันทั้งบ้านแล้ว ลูกสาวข้าเป็นมือวางอันดับหนึ่งในการทำความสะอาดบ้านเลยล่ะ ซอกเล็กซอกน้อย ฝุ่นอยู่ที่ไหน รับประกันนางสามารถเอาออกได้ทุกรูจริงๆ” หยวนเหมยหลันกับป้ามู่หลี่ผิงรีบคุกเข่าลงไปในทันที

“ก็รับได้นะ ดูเป็นคนซื่อ ๆ ดีทั้งแม่และลูก” ทหารอีกคนเข้ามากระซิบกระซาบบอกกับคนที่จะรับ

“เอาละ เจ้าตามคนของจวนเข้าไปข้างใน เดี๋ยวได้เจอกับผู้ดูแล ก็จะรู้แล้วเจ้าจะได้ทำงานอะไร

“ขอบคุณ ขอบคุณ ท่านใต้เท้ามีเมตตานัก” ทั้งสองคนพากันขอบคุณทหารหน้าจวนกันยกใหญ่ แล้วก็ถูกพาไปด้านใน

“เจ้าสองแม่ลูกต้องแยกกันนะ เจ้าไปในครัว และเจ้าไปในจวน”

“เจ้าค่ะ” ทั้งสองน้อมรับอย่างแข็งขัน แสดงสีหน้าดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่

“อย่าออกนอกหน้านัก”

“ข้าดีใจที่พวกข้ากับน้อง ๆ ที่บ้านจะไม่อดตาย”

หยวนเหมยหลันต้องปรับสีหน้า และระงับความตื่นเต้นและเพิ่มความระมัดระวัง นางเชื่อมั่นว่า ที่นี่ได้ซ่อนความลับเอาไว้อย่างแน่นอน

หยวนเหมยหลันได้รับหน้าที่ให้เข้าไปทำงานในห้องหนังสือของท่านอ๋องตั้งแต่วันแรกเลย นางเริ่มค้นหาหลักฐานที่จะโยงว่าใครทำผิด ที่พยายามลักพาตัวนางในคืนวันแต่งงานกับอ๋อง แล้วโยนนางลงน้ำ

ห้องหนังสือกว้าง มีชั้นหนังสือสูงถึงเพดาน เต็มไปด้วยม้วนตำราและเอกสารสำคัญต่าง ๆ นางเดินเข้ามาด้วยท่าทีเรียบง่าย กวาดตามองหาโอกาส ที่จะเริ่มค้นหาหลักฐานที่ต้องการ

หยวนเหมยหลันทำท่าทำความสะอาด แต่สายตาแฝงด้วยความตั้งใจ ค่อย ๆ สำรวจรอบห้อง

“ข้าจะต้องใจเย็น ๆ และค่อย ๆ หา ห้องนี้ต้องมีเบาะแสอะไรสักอย่าง… ข้าต้องหาหลักฐานที่เชื่อมโยงถึงผู้บงการที่ลักพาตัวข้าในคืนนั้น” ซึ่งในความเชื่อของหยวนเหมยหลัน นางคิดว่า คนที่ทำทุกอย่างอาจจะเป็นอ๋องเหวยฉีหยางก็ได้ เพราะเขาทำให้เกิดเหตุการณ์ในจวน ใครก็จะไม่สงสัยเขาอย่างไรกัน

หยวนเหมยหลันคิดถึงท่านพ่อท่านแม่ ป่านนี้จะเป็นอย่างไร