บทที่ 3 เด็กเลี้ยง

หลังจากเลิกงานรดาก็ตรงกลับมาที่คอนโด เพื่อรอตุลย์ตามที่เขาสั่งเอาไว้ วันนี้เขาบอกว่าจะจัดหนัก เธอรู้หน้าที่จำเป็นต้องหาชุดนอนเซ็กซี่เอาไว้ใส่รอเขา

แต่เพราะเธอเหนื่อยกับงานจนเกินไป มาถึงคอนโดได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วก็ยังไม่ขยับ ยังกดมือถือโทรหาคนสำคัญเพียงคนเดียวของเธอ

ตอนนี้รดากำลังอยุ่บนโซฟา มือถือแนบหู เสียงแหบนิด ๆ ของน้องชายวัยแตกหนุ่มที่ปีนี้อายุสิบห้าย่างสิบหกปี ของ ริว วัฒนานนท์ น้องชายคนเดียวของเธอดังลอดออกมา

“พี่รดา อีกไม่กี่เดือนผมก็จะจบเกรด 9 แล้วนะครับ”

หญิงสาวยิ้มบาง ๆ “อืม…พี่รู้แล้ว วันจบการศึกษาพี่ต้องไปแน่นอน ว่าแต่ว่าเรื่องเรียนต่อเรียบร้อยแล้วจริง ๆ นะ ไม่ต้องให้พี่ทำอะไรจริง ๆ เหรอ”

“ครับไม่ต้องทำอะไร พี่เขยจัดการให้หมดแล้วครับ ทั้งเรื่องค่าเทอมและค่ากินอยู่ ผมยังตกใจเลย เขาจ่ายค่าเทอมล่วงหน้าให้ผมจนจบเกรด 12[i] เลยครับ พี่เขยดีกับพวกเราจริง ๆ”

เรนมักจะเรียกตุลย์ว่าพี่เขย และเป็นคำที่เธอค่อนข้างกระดากและเกรงใจเขา แต่ตุลย์ก็ไม่เคยถือสา อันที่จริงเขากับเรนเคยเจอกันแค่สองครั้งเท่านั้น แต่เรนกลับรู้สึกสนิทใจกับตุลย์มากเป็นพิเศษ

“ยังไงหลังจากเรียนจบก็ต้องคืนเงินให้เขา แต่ไม่ต้องห่วงพี่จะช่วยอีกแรง”

“ผมรู้ครับ พี่รดาไม่ต้องห่วงผมตั้งใจเรียน และจะไม่ทำให้พี่ผิดหวังแน่นอน ถึงพี่เขยจะบอกว่าไม่ต้องคืน แต่เงินทุกบาทที่เขาจ่ายให้ผมจดและเก็บหลักฐานเอาไว้ทั้งหมดตามที่พี่บอกแล้วครับ”

“เรนของพี่เก่งเสมอ ดูแลตัวเองด้วยนะ ถ้ามีใครรังแกต้องบอกพี่”

“ผมรู้ครับ”

หลังจากวางสายรดา ก็ครุ่นคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อหลายปีก่อน พ่อของเธอเป็นชาวสวน ทำสวนส้มอยู่ที่จังหวัดน่านและหย่าขาดจากแม่ของเธอไปตอนที่รดาอายุได้สิบห้าปี จากนั้นรดาก็ไม่เคยได้เจอแม่อีกเลยทั้ง ๆ ที่เธอและแม่ค่อนข้างสนิทกัน

ในตอนนั้นเธอถามถึงเหตุผลที่พ่อกับแม่เลิกกัน แต่พ่อก็ไม่ยอมบอกเหตุผลที่แท้จริงให้เธอรู้ เพียงแต่บอกว่าเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เท่านั้น ในใจของรดาจึงมีความสงสัยในเรื่องนี้ค้างคามาเนิ่นนาน

หลังจากนั้นเธอก็สอบติดมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ จึงย้ายมาอยู่หอพัก พ่อกับน้องชายก็อยู่ที่น่าน สวนส้มของพ่อเธอค่อนข้างไปได้สวยเธอจึงไม่เคยเดือนร้อนและไม่เคยลำบาก พ่อของเธอยังซื้อคอนโดให้เธอในตอนที่เข้ามาเรียนหนังสือด้วย

ทว่าเรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้นหลังจากเธอเข้ามหาวิทยาลับได้เพียงหนึ่งปี พ่อของเธอก็หัวใจล้มเหลวขณะไปคุมงานที่กลางสวนและเสียชีวิตในเวลาต่อมา

นับตั้งแต่นั้นลุงของเธอก็เข้ามาดูแลทุกอย่างแทนพ่อและเป็นผู้ปกครองของเธอ โดยที่รดาไม่เคยรู้มาก่อนว่าหายนะกำลังจะเกิดกับเธอและน้องชายอย่างแท้จริงแล้ว

รดายังคงใช้ชีวิตเป็นปกติกระทั่งเธอปิดเทอมในตอนที่เธอเรียนมหาวิทยาลัยปี 2 หลังจากที่กลับมาในช่วงปิดเทอมหน้าร้อนพร้อมกับน้องชาย

และวันนั้นลุงของเธอที่หย่ากับป้าสะใภ้มาไม่นานก็คิดข่มขืนเธอ รดาดิ้นรนต่อสู้จนกระทั่งใช้ไม้ตีหัวลุงจนแตกก่อนจะวิ่งคว้าแขนน้องชายที่ยังเด็กในตอนนั้นวิ่งออกมาขอความช่วยเหลือ กระทั่งได้พบกับตุลย์ที่มาติดต่อขอซื้อที่สวนส้มแถวนั้นเข้าพอดี

เขาช่วยเธอ และยังพาเธอไปแจ้งความจัดการลุงแท้ ๆ ที่แสนชั่วช้าคนนั้นให้เข้าคุกไป แต่สิ่งที่ทำให้รดายิ่งกว่าตกใจก็คือ ตอนนี้เงินของพ่อที่อยู่ในบัญชีธนาคารรวมทั้งทองที่สะสมไว้ลุงแสนชั่วคนนี้ได้ถลุงไปกับเหล้า ผู้หญิง และการพนันจนหมดแล้ว

ฉากหน้าเขาคือลุงผู้แสนดี ที่ช่วยเหลือน้องชายทำงานในไร่ส้มมานาน ทว่าฉากหลังกลับคิดข่มขืนหลานสาวในไส้และเป็นผีพนันที่แสนชั่วช้า

กระทั่งสวนส้มที่เป็นมรดกที่มาจากปู่ ลุงของเธอก็ยังเอาไปจำนองและกำลังจะถูกยึด ในเวลานั้นรดาไร้ทางออก เธอจึงเอาแต่ร้องไห้ เพราะที่ผ่านมาเรื่องสวนส้มเธอไม่เคยรู้อะไรมาก่อน เธอเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น

ในช่วงเวลาที่ลำบากนั้น เธอไม่เห็นทางออกอะไรนอกจาก การคุกเข่าขอร้องตุลย์ผู้ชายที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือในเวลาลำบาก เพื่อบอกเขาว่า

“คุณตุลย์พอมีอะไรให้หนูทำหรือเปล่าคะ หนูทำงานได้ทุกอย่างค่ะ”

ตุลย์มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ระยะเวลานั้นเขาพักร้อนและมาจัดการเรื่องที่ดินที่น่าน ที่มารดาเพิ่งกว้านซื้อมาใหม่จึงได้พบผู้หญิงร่างเล็กที่เดือดร้อนคนนี้พอดี

แน่นอนว่าเพราะเด็กคนนี้เป็นคนที่สวยมาก อีกทั้งท่าทางเรียบร้อยน่ารักน่าสงสารนี่ก็ทำให้เขาเห็นใจ

แต่ว่าเขาเป็นคนที่ทำอะไรต้องได้รับค่าตอบแทน และไม่ยอมเสียเปรียบใครเป็นอันขาด เขาเลยถามเธอว่า

“มีแฟนหรือเปล่า”

หญิงสาวส่ายหน้า

“ไม่มีค่ะ”

“เคยมีอะไรกับใครมาก่อนหรือเปล่า”

คำถามที่ค่อนข้างน่าเกลียดนี้ทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และรู้สึกไม่ชอบใจอยู่มาก เขาหัวเราะแล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ว่าไงล่ะ ไหนบอกอยากทำงานแค่สัมภาษณ์ก็จะไม่ผ่านแล้วเหรอ”

ถึงจะไม่เข้าใจว่างานที่ว่าเกี่ยวอะไรกับเรื่องส่วนตัวของเธอ หญิงสาวที่ตกอยู่ในสถานะเป็นรองก็จำใจตอบออกไป

“ไม่เคยค่ะ พ่อสอนให้ระวังผู้ชาย หนูไม่อยากทำให้พ่อผิดหวังก็เลยไม่เคยคบใครมาก่อน”

สายตานี้บอกว่าพึงพอใจมาก

“ดี และฉันก็เชื่อว่าเด็กดีอย่างเธอไม่โกหก”

เธอมองหน้าเขา ดวงตากลมโตไหวระริกเหมือนกับกระต่ายน้อยตัวหนึ่งทำให้เขาชอบใจมาก มือหนาเชยคางเธอขึ้นมา

“มาเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะดูแลเธอเอง”

ในตอนนั้นเธอพบว่ามือของตัวเองเย็นเยียบ ดวงตาเบิกกว้างแทบถลนเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมาตรง ๆ

 รดาไม่ปฏิเสธว่าตุลย์คือเสป็กของเธอ เขาเป็นคนมีน้ำใจ ยังให้ความช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่ในวันที่เธอไม่มีใคร ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน นับว่าเป็นคนที่มีน้ำใจเป็นอย่างมาก

ไม่ว่าจะด้วยความคิดชั่ววูบ หรือว่าเธอเหมือนคนที่กำลังจมน้ำแล้วคว้าเชือกเส้นสุดท้ายที่ถูกโยนลงมาเอาไว้

แม้ว่าเธอจะอับอายแค่ไหน หัวใจเต้นระรัวกับเรื่องที่ตัวเองไม่เคยคิดจะทำมาก่อนในชีวิต รดาก็ต้องตัดสินใจ เพียงแต่ว่ามีอีกเรื่องที่เธอต้องรู้

“คุณมีแฟนหรือภรรยาหรือเปล่าคะ”

เขาส่ายหน้า ตอบราบเรียบ

“ตอนนี้ไม่มี และต่อไปถึงแม้ว่าฉันจะมีใครเธอก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง ส่วนเธอ ห้ามมีใครนอกจากฉันจนกว่าพวกเราจะยุติความสัมพันธ์กันอย่างถาวร”

เป็นคำพูดที่เห็นแก่ได้และเอาแต่ใจ แต่ว่าเธอจะหวังอะไรล่ะ ตอนนี้ไม่ใช่ว่าเขากำลังยื่นข้อเสนอให้เธอขายตัวให้เขา แลกกับชีวิตของน้องชายและของตัวเธออยู่เหรอ

ชัดเจนแล้วว่า อนาคตของเขา ย่อมไม่มีเธออยู่ในสมการนั้น แต่เธอที่ตอนนี้ชอบเขาเข้าแล้วจะเป็นทนได้หรือเปล่า

แต่เรื่องของอนาคตก็เป็นเรื่องของอนาคต ในตอนนี้เธอต้องพาน้องชายเอาตัวรอดก่อน

“ถ้างั้นก็ตกลงค่ะ”

“ไม่ถามสักคำเหรอ ว่าฉันจะให้เธอเดือนเท่าไหร่ เลี้ยงดูเธอยังไง”

หญิงสาวส่ายหน้า เธอเห็นน้ำใจและความใจกว้างของเขาแล้ว ตุลย์ร่ำรวยมหาศาล เศษเงินของเขาย่อมมีเป็นจำนวนไม่น้อย

“ฉันเชื่อใจคุณค่ะ คุณบอกว่าจะดูแลให้ดี ฉันก็เชื่อแบบนั้น”

“หัวอ่อนดีนี่ นิสัยของเธอนี่แบ๊วไม่ต่างจากหน้าตาเลยนะ”

เธอไม่พูดอะไรอีก เขาเองก็หัวเราะเบา ๆ มือหนาเชยคางของเธอขึ้นจ้องเข้าไปที่ดวงตาของเธอ

“ฉันต้องดูแลเธออย่างดีแน่นอน ไม่ต้องห่วง ยังมีอีกข้อห้ามหนึ่งก็คือ”

หญิงสาวตั้งใจฟัง

“เรื่องระหว่างฉันกับเธอ ต้องเก็บเป็นความลับ หากว่าเมื่อไหร่ที่มีคนอื่นรู้ ระหว่างฉันกับเธอก็จบกัน!”

[i] เกรด 12 เทียบเท่า ม.6