LOGINShare
บทที่ 130
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 131
เจียงซุ่ยฮวนมองตามทิศทางที่นิ้วของฉู่เจวี๋ยชี้ไป ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน "ทองคำน่ะหรือ มีปัญหาอันใด?""ฮึ แน่นอนว่าต้องมีปัญหา" ฉู่เจวี๋ยแค่นเสียงหัวเราะเยาะ "ร้านทองของเม่ยเอ๋อร์เพิ่งถูกขโมย แล้วเจ้าจะขนทองออกนอกเมืองมากมายเช่นนี้ ช่างน่าสงสัยเหลือเกิน""น่าสงสัยน่ะหรือ ข้าว่าเจ้าต่างหากที่น่าสงสัย ทองที่หายไปจากร้านของเจียงเม่ยเอ๋อร์นั้นเป็นเครื่องประดับ แต่ในหีบของข้านั้นมีแต่แท่งทอง ข้าจะนำไปที่ใดก็ได้ตามใจข้า" เจียงซุ่ยฮวนกอดอกยืนกราน ไม่หวั่นเกรงต่อท่าทีข่มขู่ของฉู่เจวี๋ยแม้แต่น้อยสายตาของฉู่เจวี๋ยดุดันน่าสะพรึงกลัว "หลอมเครื่องประดับก็กลายเป็นแท่งทองมิใช่หรือ?""ฉู่เจวี๋ย เจ้าและข้าต่างก็มิใช่คนโง่ เครื่องประดับทองมีค่ามากกว่าแท่งทองมากนัก ข้าไม่จำเป็นต้องขโมยเครื่องประดับมาเสียเวลาหลอมใหม่ หากต้องการก็ขโมยแท่งทองไปเสียเลยจะง่ายกว่ามิใช่หรือ?"เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา "อีกอย่าง เจ้าว่าแท่งทองเหล่านี้หลอมมาจากเครื่องประดับ เจ้ามีหลักฐานหรือไม่?"แท่งทองที่กองอยู่ในหีบนั้น ไม่อาจมองออกได้เลยว่าหลอมมาจากเครื่องประดับหรือไม่ ฉู่เจวี๋ยไร้หลักฐาน แต่ก็ไม่อาจยอมป
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 132
เมื่อได้ยินนามขององค์ชายเป่ยโม่ ฉู่เจวี๋ยก็สงบสติอารมณ์ลงในทันที เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าเมื่อครู่ตนเป็นอะไรไปในฐานะองค์ชายหนานหมิง หากเมื่อครู่เขาสังหารเจียงซุ่ยฮวนจริง ราษฎรจะครหานินทาเขาเช่นไรมิใช่แค่ราษฎรเท่านั้น หากฮ่องเต้ผู้เป็นบิดาซึ่งทรงห่วงใยราษฎรดั่งบุตรล่วงรู้เรื่องนี้ ตำแหน่งองค์ชายของเขาคงไม่อาจดำรงอยู่ได้นานคิดได้ดังนั้น ฉู่เจวี๋ยก็รู้สึกหวาดหวั่นขึ้นมาเขาโยนดาบที่ถืออยู่ทิ้ง พลางเอ่ยอย่างกังวลใจ "ข้าแค่ขู่นางเท่านั้น มิได้ตั้งใจจะสังหารนางจริงๆ"องครักษ์ลับมิได้เอ่ยวาจา เก็บกริชในมือแล้วกลืนหายไปในฝูงชนเจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เห็นทีคำพูดของกู้จิ่นจะถูกต้อง การมีองครักษ์ลับคุ้มครองช่างปลอดภัยกว่าจริงๆ เพราะนางก็มิอาจรู้ได้ว่าผู้ใดรอบกายจะเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาเมื่อใดนางถอยหลังไปหลายก้าว ห่างจากฉู่เจวี๋ยออกมา "สิ่งที่ควรอธิบาย ข้าก็อธิบายจนหมดสิ้นแล้ว ท่านจะปล่อยให้พวกเราไปได้หรือไม่?"ฉู่เจวี๋ยมองรอบด้าน แล้วเอ่ยถามเสียงต่ำ "เสด็จลุงไม่เพียงมอบหมายป้ายอาญาสิทธิ์ให้เจ้า ยังส่งองครักษ์ลับมาคุ้มครองเจ้าอีก เจ้ากับท่านมีความสัมพันธ์เช่นไรกันแน่?""เรื่องนั้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 133
ว่านเมิ่งเยียนเกาศีรษะพลางเอ่ย "ในต้าเหยียนมีราชโองการว่า เฉพาะพระญาติและขุนนางเท่านั้นที่สามารถฝึกอารักขาลับได้ ตระกูลข้าแม้จะร่ำรวย แต่ไร้ตำแหน่งขุนนาง จึงไม่อาจฝึกอารักขาลับได้""อีกอย่าง การฝึกอารักขาลับนั้นยุ่งยากนัก ต้องฝึกตั้งแต่เยาว์วัย ใช้เวลากว่าสิบปี ก็ยังไม่แน่ว่าจะฝึกสำเร็จ"เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า "อ้อ เช่นนั้นเอง""ไม่ถูกๆ!" ว่านเมิ่งเยียนนึกขึ้นได้ "ข้าถามเจ้าเรื่ององค์ชายเป่ยโม่ เหตุใดจึงมาพูดเรื่องอารักขาลับกัน?"เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าแย้มยิ้ม "ข้ารู้จักกับองค์ชายเป่ยโม่ แต่มิใช่ความสัมพันธ์เช่นนั้น จะให้อธิบายว่าเป็นความสัมพันธ์เช่นไร ข้าก็บอกไม่ถูก""พระองค์เกรงว่าข้าจะเป็นอันตราย จึงจัดอารักขาลับมาอยู่ข้างกายข้าหลายคน ส่วนที่พระราชทานตราประทับให้ข้าก็เพื่อสะดวกในการตามหาพระองค์"ว่านเมิ่งเยียนถาม "องค์ชายเป่ยโม่เป็นคนเช่นไร? น่าเกรงขามดังคำเล่าลือหรือไม่?""ไม่หรอก ข้าว่าพระองค์ดีนัก" เจียงซุ่ยฮวนครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ "คำเล่าลือในเมืองหลวงเกี่ยวกับองค์ชายเป่ยโม่ล้วนไม่เป็นความจริง พระองค์ไม่เคยฆ่าผู้บริสุทธิ์ ผู้ที่พระองค์สังหารล้วนเป็นคนที่สมควรตาย"รถม้าออกจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 134
เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกประหลาดใจ นี่มันหีบทองเต็มใบเชียวนะ หากมิใช่เพราะนางไม่ต้องการเก็บของของเจียงเม่ยเอ๋อร์ไว้ นางคงยึดทองพวกนี้ไว้เป็นของตนนานแล้ว แต่ยาจกเหล่านี้กลับไม่รับ?ขอทานน้อยวางหีบลงข้างเท้าพวกนาง "พี่เถี่ยหนิวให้ข้าถามพวกท่านว่า จะช่วยไปเชิญหมอจากเมืองหลวงมาได้หรือไม่? ที่นี่มีคนป่วยอยู่ผู้หนึ่ง พี่เถี่ยหนิวบอกว่าหากไม่รักษาเขาจะต้องตาย""พวกเจ้ารับทองพวกนี้ไว้ แล้วเอาไปจ้างหมอจากเมืองหลวงมาก็สิ้นเรื่อง" ว่านเมิ่งเยียนกล่าวขอทานน้อยเกาศีรษะยุ่งเหยิงของตน พูดว่า "พวกเราเคยเข้าเมืองหลวงไปหาหมอ แต่พวกหมอพอเห็นพวกเราก็ไล่ตะเพิดออกมา พวกเขาไม่มีทางยอมตามพวกเรามาหรอก"เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว สั่งให้ยวี่จี๋ถือหีบไว้ แล้วตัดสินใจเข้าไปดูด้วยตนเองในวัดร้างมียาจกนั่งอยู่กว่ายี่สิบคน ทั้งชายหญิง ทั้งเด็กและคนชรา ทุกคนผมเผ้ารุงรังสกปรก เมื่อเห็นเจียงซุ่ยฮวนกับว่านเมิ่งเยียนต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจทั้งสองแต่งกายสะอาดสะอ้านประณีต ช่างดูขัดแย้งกับสถานที่นี้ยิ่งนักขอทานอายุราวยี่สิบกว่าปีผู้หนึ่งเดินมาตรงหน้าพวกนาง ขอทานน้อยชี้ไปที่เขาพลางบอก "นี่คือพี่เถี่ยหนิวเอง"แม้เถี่ยหนิวผู้น
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 135
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มเบาๆ เอ่ยว่า "ข้าให้เขาแพร่ข่าวในเมืองหลวงว่า ทารกในครรภ์เจียงเม่ยเอ๋อร์คือดาวอัปมงคลที่จุติลงมา จะนำความหายนะมาสู่บ้านเมือง ทำให้ทั่วหล้าระส่ำระสาย"เหล่าขอทานที่เดินไปทั่วเมืองหลวงทุกวัน คือผู้ที่เหมาะสมที่สุดในการแพร่กระจายข่าวฉู่เจวี๋ยและเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นพี่น้องต่างมารดา บุตรที่เกิดจากทั้งสองอาจเป็นทารกวิกลรูปให้ขอทานแพร่ข่าวในเมืองหลวงว่าบุตรในครรภ์เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวอัปมงคล แรกๆ ผู้คนอาจไม่เชื่อ แต่หากเจียงเม่ยเอ๋อร์คลอดทารกวิกลรูปจริง ผู้คนก็จะเชื่อสนิทใจถึงไม่ใช่ทารกวิกลรูป ข่าวลือนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เจียงเม่ยเอ๋อร์โกรธจนแทบคลั่งแววตาของเจียงซุ่ยฮวนวาบไปด้วยความเยือกเย็น เจียงเม่ยเอ๋อร์และฉู่เจวี๋ยทำให้ร่างเดิมต้องตาย ทำร้ายนางสาหัส นางจะค่อยๆ แก้แค้นคืนแม้ว่านเมิ่งเยียนจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจียงซุ่ยฮวนจึงทำเช่นนี้ แต่นางรู้ว่าเจียงซุ่ยฮวนต้องมีเหตุผลของตนเอง จึงไม่ซักถามต่อนางหันไปสะกิดกงซุนซวีที่หลับสนิท พลางเอ่ย "ขอทานน้อยผู้นี้ดูอายุเพียงสิบสี่สิบห้าปี อายุยังน้อยนักกลับเป็นโรคประหลาดเช่นนี้ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก"เจียงซุ่ยฮวนเท้าคาง พูดอย่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 136
เจียงซุ่ยฮวนคุ้นเคยกับกลิ่นนี้มานานแล้ว นางจึงสีหน้าไม่เปลี่ยน กำคอเสื้อกงซุนซวี เตรียมจะจับเขาหย่อนลงถังยาหยิ่งเถาเห็นดังนั้นจึงรีบห้ามไว้ "คุณหนูไม่ได้นะเจ้าคะ! บุรุษสตรีไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน!""ก็ไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเขาสักหน่อย กลัวไปไย?" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "อีกอย่าง ต่อหน้าแพทย์ไม่แบ่งชายหญิง"เพราะกงซุนซวีอายุยังน้อย อีกทั้งสิบวันมานี้แทบไม่ได้กินอะไรเลย เจียงซุ่ยฮวนจึงลากเขาลงถังยาได้อย่างง่ายดาย ร่างของเขาจมอยู่ในถังยา เหลือเพียงศีรษะโผล่พ้นน้ำเพื่อหายใจไม่นาน หน้าผากของกงซุนซวีก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา เขาหลับตาแน่น สีหน้าดูทรมานยิ่งนักเจียงซุ่ยฮวนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไม่แปลกใจ ยาน้ำนี้ใช้สำหรับขับพิษในร่างกายของกงซุนซวีออกมา อาการทรมานเช่นนี้เป็นเรื่องปกติหงหลัวอายุยังน้อย เห็นกงซุนซวีทรมานเช่นนั้น ในใจก็เกิดความสงสาร จึงถามเสียงเบา "คุณหนู เขาจะฟื้นเมื่อใดหรือเจ้าคะ?"เจียงซุ่ยฮวนกอดอกนั่งลง เบ้ปากพูด "บอกไม่ได้ อย่างเร็วหนึ่งสัปดาห์ อย่างช้าสองเดือน ระหว่างนี้ พวกเจ้าต้องเตรียมถังยานี้ทุกวัน ให้เขาแช่ยาวันละหนึ่งชั่วยาม""นานขนาดนั้นเชียว?" หยิ่งเถากังวล "จะให้บอกฮ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 137
"ช่วงนี้คงไม่มีคนไข้มารักษาแล้ว ให้ปิดหอเหรินซ่านก่อน หากว่านเมิ่งเยียนมาหาข้า ก็บอกนางว่าข้าไปร่วมพระราชพิธีล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง"เจียงซุ่ยฮวนลุกเดินออกไป กลับห้องบรรทมเพื่อจัดของที่จะนำไปภูเขาซานชิงนางหาหีบไม้เบาๆ ใบหนึ่ง ใช้เลื่อยขัดล้อสี่อัน ให้ยวี่จี๋ตอกล้อไว้ใต้หีบ แล้วทำด้ามจับติดไว้ด้วย เป็นอันเสร็จหีบเดินทางอย่างง่ายเสื้อผ้าฤดูใบไม้ร่วงค่อนข้างหนา นางจึงยัดเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนเพียงสองชุด คำนึงว่าบนเขาอากาศหนาว จึงใส่ผ้าคลุมสีแดงเพิ่มอีกผืนเมื่อนางต้องไปในฐานะหมอหลวง ก็ต้องแสดงให้สมบทบาท นางจึงนำยาเม็ดและเข็มเงินจากห้องทดลองออกมา ยัดใส่หีบไปด้วยนางนึกขึ้นได้กะทันหัน ครานั้นฉู่เจวี๋ยและเจียงเม่ยเอ๋อร์ก็จะไปด้วย เมื่อเห็นนางแล้วต้องหาทางทำร้ายนางแน่ อารักขาที่กู้จิ่นส่งมาก็ไม่อาจปรากฏตัวเปิดเผยข้างกายนาง นางควรทำเช่นไร?นางคิดจะพกกริชสักเล่ม แต่คิดแล้วก็วางลง งานล่าสัตว์มีฮ่องเต้ประทับอยู่ด้วย หากถูกฉู่เจวี๋ยและเจียงเม่ยเอ๋อร์จับได้ไล่เลี่ยง กล่าวหาว่านางมีเจตนากบฏ เช่นนั้นนางคงแก้ตัวไม่ขึ้นช่างเถิดๆ เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า อย่างไรในห้องทดลองของนางก็มีมีดผ่าตัดและยา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 138
กู้จิ่นตอบอย่างใจเย็น "แล้วแต่สถานการณ์ โดยปกติราวครึ่งเดือน ตอนนี้เข้าเขาไป รอจนถึงวันตงจื่อ (วันเหมายัน) จะเลือกผู้ที่ล่าสัตว์ได้มากที่สุด พิธีล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงปีนี้ก็จะสิ้นสุด"เจียงซุ่ยฮวนโล่งใจ นางไม่อยากคลอดลูกบนเขาหรอก หากต้องคลอดต่อหน้ากู้จิ่นอีก โอ้สวรรค์! แค่คิดก็แทบหายใจไม่ออกแล้ว!นางชำเลืองมองกู้จิ่นอย่างระมัดระวัง แล้วรีบก้มหน้าลง ช่างเถอะ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะจะบอกเรื่องตั้งครรภ์ หากกู้จิ่นโกรธจนไล่นางลงจากรถม้า นางจะไปพบจีกุ้ยเฟยได้อย่างไร?อีกอย่าง กู้จิ่นยังไม่ได้บอกว่าชอบนางเลย บางทีนางอาจเข้าใจผิดก็ได้กู้จิ่นมองท่าทางอยากพูดแต่พูดไม่ออกของนาง จึงถามอย่างงุนงง "เจ้าอยากพูดอะไรหรือ?""ไม่มีอะไร" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะแห้งๆ ชี้ไปนอกหน้าต่าง "ว้าว ทิวทัศน์งดงามจริงๆ"นี่มิใช่เพียงการเบี่ยงเบนประเด็น แต่ทิวทัศน์นอกหน้าต่างงดงามจริงๆ ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน รถม้าได้แล่นมาถึงเชิงเขาซานชิงแล้วอากาศสดชื่นของฤดูใบไม้ร่วง บนท้องฟ้าสีครามไร้เมฆขาว นอกหน้าต่างรถม้าเต็มไปด้วยใบเมเปิ้ลสีแดงทั่วทั้งพื้นที่ ใบไม้ถูกลมพัดร่วงหล่นลงพื้น เมื่อรถม้าทับผ่านก็ส่งเสียงกรอบแก
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
