Share

บทที่ 337

Penulis: ทองประกาย
หยิ่งเถาและหงหลัวมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างงุนงง เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะจนตัวงอ แนะนำว่า "หญิงสาวคนนี้ชื่อชุนเถา เป็นศิษย์ที่ข้ารับไว้ระหว่างการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง พวกเจ้าเรียกนางว่าพี่ชุนเถาได้"

ขณะที่สองคนกำลังประหลาดใจกับอายุของชุนเถา ร่างมหึมาก็พุ่งออกมาจากซุ้มประตูที่เชื่อมไปลานหลัง ร่างนั้นวิ่งตรงมาที่เจียงซุ่ยฮวน

สีหน้าเจียงซุ่ยฮวนเปลี่ยนไป หากนางเดาไม่ผิด ร่างมหึมานั้นคือสี่จือ หมาป่าที่นางเลี้ยงไว้

ไม่ได้เจอกันหลายวัน สี่จือโตเต็มที่แล้ว หากกระโจนเข้าใส่นาง พลังทำลายล้างคงจะแรงกว่าหยิ่งเถาและหงหลัวรวมกันเสียอีก

นางรีบหลบไปหลังประตู สี่จือวิ่งออกมามองซ้ายขวา จากนั้นก็มองเห็นนางอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งมาข้างกายนางเอาหัวขนฟู ๆ มาถูไถ

นางลูบหัวสี่จือ ดีที่มันรู้จักยั้งคิด มิได้พุ่งใส่นางดังใจอยาก

ตอนนั้น จางอวิ๋นถือทัพพีวิ่งออกมาจากครัว "ลุงยวี่ มาเร็วเข้า เจ้าเด็กนั่นหนีเข้าไปในห้องใต้ดินอีกแล้ว ลากยังไงก็ไม่ยอมออกมา"

เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้า "ใครหนีเข้าห้องใต้ดินไม่ยอมออกมา"

จางอวิ๋นเพิ่งเห็นว่าเจียงซุ่ยฮวนกลับมา ก็พูดอย่างดีใจ "คุณหนูกลับมาเสียที คุณชายน้อยที่คุณหนูพากลับมาก่อนออ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 770

    เสี่ยวถังหยวนมิอาจเข้าใจถ้อยคำ เหลือบตาไปยังมือที่ยื่นออกมาของเจียงซุ่ยฮวน หน้าผากขมวดเล็กน้อย ครุ่นคิดครู่หนึ่ง จึงค่อยๆ ยื่นซองแดงออกไปเบาๆเจียงซุ่ยฮวนหัวเราะร่า รับซองแดงไว้ในกำมือกล่าวว่า “วางใจได้เถิด แม่จะเก็บรักษาให้เจ้าก่อน จะไม่ให้ใครเอาไปเล่นได้”………ประชาชนในเมืองหลวงฉลองปีใหม่กันอย่างปรีดิ์เปรม เหตุการณ์วุ่นวายราวคลื่นลมเรื่องการสิ้นพระชนม์ของฮองเฮาและองค์หญิงจิ่นเซวียนก็พลันซาลงฝ่าบาทและจีกุ้ยเฟยคิดว่าเรื่องจะสงบได้ กลับไม่ทันข้ามวัน กลับกลายเป็นคลื่นลูกใหม่ที่โหมกระหน่ำดุเดือดยิ่งขึ้นไปอีกเหล่าประชาราษฎร์มีความไม่พอใจยิ่งนัก ฮองเฮาคือมารดาของแผ่นดิน ถูกจีกุ้ยเฟยทำร้ายถึงแก่ชีวิต เป็นเหตุการณ์มิอาจให้อภัย พระเจ้าแผ่นดินยังช่วยปกปิดอีก นี่มันเป็นเหตุการณ์ใดเล่าเมืองหลวงนี้มีผู้ชายจำนวนมากที่มีภรรยาสามสี่คน บัดนี้พระเจ้าแผ่นดินเปรียบเสมือนเป็นผู้เปิดทาง ในอนาคตคงมีผู้ชายมากขึ้นเรื่อยๆ ที่รักอนุภรรยามากกว่าภรรยาที่แท้จริงเวลาผ่านไปนาน ความปั่นป่วนใหญ่หลวงคงบังเกิดในแผ่นดินบางส่วนน้อยกลับเห็นด้วย เห็นว่าฮองเฮาทำผิดพลาด จึงสมควรถูกประหารชีวิตทว่าคนเหล่านั้นส่วนใ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 769

    บุรุษในภาพเขียนนั้น ดั้งโด่ง ปากบาง คิ้วคมดวงตางดงาม งามล้ำเกินสามัญชน เมื่อแรกเห็น เจียงซุ่ยฮวนก็ดูออกในทันที นั่นคือกู้จิ่นนั่นเองส่วนเหตุที่นางถึงกับนิ่งงันดั่งกลายเป็นรูปปั้น ก็ด้วยเหตุว่ากู้จิ่นในภาพนั้น มิได้สวมอาภรณ์หากจะกล่าวให้ถี่ถ้วน ภาพนั้นแสดงเพียงช่วงร่างเบื้องบนของกู้จิ่น ไหล่กว้าง เอวคอด ผิวซีดขาว มัดกล้ามกระจ่างเป็นระเบียบเจียงซุ่ยฮวนกลืนน้ำลายอย่างเงียบงัน ยอมรับด้วยใจจริงว่า ภาพนี้เขียนได้อย่างยอดเยี่ยม เส้นสายพริ้วไหว รายละเอียดประณีต ชัดเจนว่าผู้วาดย่อมเป็นผู้มีฝีมือสูงส่งฉู่เฉินกล่าวด้วยสีหน้าภูมิใจยิ่งนัก “ข้าให้ช่างวาดเช่นนี้โดยเฉพาะ อาจเกินจริงอยู่บ้าง แต่ภาพวาดย่อมต้องขับเน้นให้ดูเลิศเลอกว่าความเป็นจริงอยู่แล้ว”เจียงซุ่ยฮวนเม้มริมฝีปาก เอ่ยเบา ๆ ว่า “ไม่เกินจริงเลย”เรือนร่างของกู้จิ่นนั้น แท้จริงดียิ่งกว่าภาพวาดเสียอีกฉู่เฉินได้ยินไม่ถนัด จึงย้อนถาม “เจ้าว่าอย่างไรนะ”เจียงซุ่ยฮวนกระแอมเบา ๆ ก่อนกล่าวว่า “ภาพนี้ ข้าชอบนัก”นางนิ่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยถาม “อาจารย์ ช่างวาดผู้นั้นชื่ออะไรหรือ”“เป็นช่างวาดชื่อเลื่องลือแห่งเมืองหลวง นามว่าหลินยวน เ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 768

    เจียงซุ่ยฮวนยกจอกสุราขึ้นพลางแย้มยิ้มบางเบา กล่าวว่า “ตลอดปีนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ทุกท่านล้วนตรากตรำลำบากกันมามากนัก”“ขอให้ปีใหม่นี้ ทุกสิ่งสมปรารถนา มีความสุขและสุขภาพแข็งแรง! ดื่มหมดจอก!”ผู้คนรอบข้างต่างก็ยกจอกสุราขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เอ่ยอย่างเบิกบานว่า “หมดจอก!”เสี่ยวถังหยวนที่นอนอยู่ในเปล เมื่อเห็นท่าทางของทุกคน ก็เลียนแบบด้วยความน่ารัก คว้ากระดิ่งยกขึ้นมาทุกคนหัวเราะชอบใจ เจียงซุ่ยฮวนยื่นจอกสุราไปแตะเบา ๆ กับกระดิ่งในมือเสี่ยวถังหยวน“เสี่ยวถังหยวนต้องเติบโตอย่างราบรื่น กลายเป็นบุรุษผู้ประเสริฐในภายหน้า”นางเอ่ยคำอวยพรอย่างแผ่วเบา เสี่ยวถังหยวนหัวเราะคิกคัก สั่นกระดิ่งในมือเบา ๆจากนั้น เจียงซุ่ยฮวนแจกซองแดงให้ทุกผู้คน “วันนี้เป็นคืนสิ้นปี หากกินข้าวเสร็จแล้ว ผู้ใดอยากอยู่เฝ้าปีใหม่ก็อยู่เฝ้าเถิด ผู้ใดอยากพักผ่อนก็ไปนอน”“พรุ่งนี้ข้าจะให้วันหยุดหนึ่งวัน ใครจะไปที่ใดหรือทำสิ่งใดก็แล้วแต่ใจ”หยิ่งเถาและหงหลัวกล่าวทันทีว่า “พวกเราจะไม่ไปที่ใด ขออยู่เคียงข้างคุณหนู”ส่วนผู้ติดตามทั้งสี่ไม่จำเป็นต้องเอ่ย เพราะหน้าที่คือคุ้มครองความปลอดภัยให้เจียงซุ่ยฮวน แม้มีวันหย

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 767

    “ไม่ได้! อาจารย์ตัดใจจากมันไม่ได้เลย!” ฉู่เฉินโอบขาเตียงไว้แน่น “ข้ากับเตียงนี้ ชะรอยมีบุพเพสันนิวาสแต่ปางก่อน ยามแรกเห็นก็รู้สึกลุ่มหลงโดยมิต้องใช้เหตุผล”“……” เจียงซุ่ยฮวนคลายมือลง กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ในเมื่ออาจารย์ชอบมันถึงเพียงนี้ ข้าก็มิขัดข้องหากจะจัดพิธีวิวาห์ให้เจ้าทั้งคู่”“เตียงนั้นยกให้ท่าน ส่วนเงินของขวัญวิวาห์ ข้าขอเก็บไว้เป็นของขวัญดีหรือไม่”ฉู่เฉินส่ายหน้า “มิได้ๆ ความชอบเป็นเรื่องหนึ่ง การแต่งงานเป็นอีกเรื่องหนึ่ง”“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมยังไม่รีบปล่อยมืออีก” เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วถามฉู่เฉินละมือทันใด “ก็ได้ ขนมันเข้าไปในห้องเถิด”เจียงซุ่ยฮวนส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ “อาจารย์ ห้องที่ถูกเพลิงผลาญก่อนหน้านั้น เดิมทีก็เป็นของท่าน”“บัดนี้ ข้ายกห้องนี้คืนให้ท่าน จนกว่าท่านจะออกจากเมืองหลวง”ฉู่เฉินเบิกตากว้าง “ห้องนี้เป็นห้องใหม่ เจ้าไม่อยู่เองหรือ”“เรื่องนั้นค่อยว่ากันภายหลัง ข้าพอใจห้องเดิม”“ขอบใจมาก เจ้าเก้า!” ฉู่เฉินดีใจยิ่งนัก กระโดดโลดเต้น กลับไปเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วราวสายลม แล้วขนเข้าห้องใหม่ในพริบตายวี่จี๋ก้าวออกมาอย่างลนลาน “คุณหนู ห้องยังมิท

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 766

    แม้ว่าเจ้าเถี่ยหนิวจะเป็นใบ้ แต่โสตประสาทนั้นกลับไวเป็นพิเศษ เขาหันกลับมาอย่างงุนงง รอยยิ้มบนใบหน้ายังไม่ทันจางหายเจียงซุ่ยฮวนโบกมือเรียก “เจ้ามานี่สิ ข้าจะตรวจคอให้เจ้า”เถี่ยหนิวยืนนิ่งไปชั่วครู่ ราวกับถูกสะกดวิญญาณ“ปัดโธ่ เจ้ายังยืนตะลึงอยู่ไยเล่า!” เถี่ยจู้ร้อนใจถึงขั้นย่ำเท้า “เจ้านี่โชคดีนักที่ได้พบคนมีบุญคุณ ไยจึงยังไม่รีบมาอีก!”เถี่ยหนิวเพิ่งได้สติ จึงก้าวเท้าอันแข็งแรงเข้ามาหาเจียงซุ่ยฮวน แล้วรีบใช้มือแสดงภาษาท่าทางอย่างว่องไวเถี่ยจู้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นแล้วถึงกับตาลาย รีบแปลความหมายว่า “ตอนเด็กเขาเคยป่วยหนักจนพิษไข้ทำลายเส้นเสียง ต่อมาแม้ว่าไปพบหมอมาหลายคน ก็ล้วนส่ายหน้าไม่อาจเยียวยาได้”เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “หากเป็นมาแต่กำเนิดก็ยากจะรักษา แต่ของเจ้าเป็นเพราะโรคภัยทำลายลำคอ เช่นนี้น่าจะยังพอมีหวัง”“ก่อนอื่น อ้าปากกว้าง ๆ ให้ข้าดูหน่อย”เถี่ยหนิวเชื่อฟัง อ้าปากออก เจียงซุ่ยฮวนจึงสังเกตลำคอของเขา เมื่อดูแล้วก็มีความเข้าใจคร่าว ๆ ในใจเส้นเสียงของเขาถูกทำลายอย่างรุนแรง โชคยังดีที่มิได้เสียหายทั้งหมด ยังพอมีโอกาสฟื้นคืน“เจ้าพูดไม่ได้สักคำใช่หรือไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 765

    “ข้าดื่มพอแล้ว ข้าจะออกไปเดินเล่นเสียหน่อย” เจียงซุ่ยฮวนวางจอกน้ำชาในมือลง แล้วออกเดินไปข้างนอกนางเดินไปยังชายคา แหงนหน้าขึ้นทอดมองเบื้องบนแดดในวันนี้แจ่มใส ท้องฟ้าสีครามปราศจากกลุ่มเมฆ สายลมพัดแผ่วเบานอกกำแพงเรือนมีต้นหลิวต้นหนึ่ง กิ่งก้านของมันเอนไหวตามแรงลม แผ่พาดอยู่บนขอบกำแพงสองสามกิ่ง พลางมีหน่ออ่อนสีเขียวอ่อนผลิแทรกขึ้นมา“ฤดูใบไม้ผลิคงใกล้จะมาถึงแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจแผ่วเบา “วันเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน”ผ่านไปเพียงสองวัน นางก็คิดตกได้ไม่น้อยการจากกันในยามนี้ ก็เพื่อวันข้างหน้าจะได้อยู่ร่วมกับกู้จิ่นอย่างราบรื่นมิใช่หรือสายลมอ่อนพัดโบกต้องใบหน้า นางจึงค่อย ๆ หลับตาลง ซึมซับความรู้สึกของห้วงยามนี้อย่างเงียบงัน“คุณหนู ท่านทำสิ่งใดอยู่หรือ”เสียงของเถี่ยจู้ดังขึ้นข้างกาย เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้น รอยยิ้มอันอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้า “มิได้มีสิ่งใด วันนี้อากาศดี ข้าเพียงมายืนเล่นสักครู่”นางหันศีรษะไปมองเขา “มีเรื่องใดหรือ”เถี่ยจู้หัวเราะแหะ ๆ “พวกข้าทำงานเสร็จสิ้นแล้ว ขอเชิญคุณหนูไปตรวจดูเถิด”ช่างฝีมือทั้งหลายนั้นมาทำงานอยู่ที่นี่หลายวัน ทุกวันมาตั้งแต่ฟ้ายั

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status