บทที่ 74

เธอมีเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนอาบน้ำอยู่ที่บ้านใหญ่

เพิ่งเปิดประตูก็เจอเข้ากับโจวเสวี่ยที่เดินผ่านหน้าประตูลานบ้านมาพอดี

“เสี่ยวอี้” โจวเสวี่ยถือร่มคันใหญ่อยู่ในมือ สาวเท้าเดินเข้ามาที่หน้าประตู “เฉาหลี่ล่ะ? ไม่ได้อยู่กับเธอเหรอ?”

ชิงอี้รู้ดีว่า เธอจงใจมาที่นี่เพื่อยั่วเย้าและท้าทายเธอ

เธอแสยะยิ้มเหยียดหยันอยู่บนดวงหน้า “ถ้าจะตามหาเขา ก็โทรศัพท์ไปหาเขาโดยตรงเลยสิ”

โจวเสวี่ยสัมผัสได้ชัดเจนเลยว่าท่าทีของชิงอี้นั้น เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว

เมื่อก่อนเธอน่ะเป็นเหมือนหมารับใช้ที่ต้องทำดีกับคนตระกูลโจวทั้งหลาย ตอนนี้กลับเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนท่าทาง กลายเป็นคนเย่อหยิ่ง

เธอคิดเพียงว่ามันเป็นความรู้สึกหวั่นใจหลังจากที่ชิงอี้ได้เห็นความยอดเยี่ยมของหร่วนหนิงถัง

ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ หร่วนหนิงถังได้หน้าไปไม่น้อย เทียบกันกับชิงอี้ที่เป็นคุณนายโจวแล้วน่าจะเสียหน้าไม่เบา เห็นได้ชัดว่าไม่ควรค่าเป็นอย่างยิ่ง

“สามีไม่กลับบ้านแบบนี้ แต่เธอกลับไม่กังวลเลยสักนิด ไม่กลัวว่าเขาจะหย่ากับเธอหรือไง?”

คราวก่อนชิงอี้ปฏิเสธเธออย่างตรงไปตรงมาเสียขนาดนั้น ไหนยังจะพูดเสียสวยหรู