LOGINShare
ตอนที่5.2 เจ้าสาวถูกสับเปลี่ยน
Last Updated:
2025-05-09 15:17:26ตอนที่5.2 เจ้าสาวถูกสับเปลี่ยน
มามาเฒ่าเดินนำหน้าคุณหนูจางเหม่ยอวี้เข้ามายังห้องโถงรับรอง จากนั้นยอบกายคารวะฮูหยินผู้เฒ่า ผู้เป็นมารดาของปั๋วเฉิน
“คุณหนูรองมาแล้วเจ้าค่ะ” นางรายงานด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้ปกติที่สุด ไม่เผยตนว่าเมื่อครู่ผ่านการร้องไห้อย่างหนัก แต่สภาพขอบตาแดงก่ำ คงมิอาจเล็ดลอดสายตาเหยี่ยวของแขกคนสำคัญไปได้
ฮูหยินผู้เฒ่าปั๋วเฉิน หรือนามจริง ‘หรูหรั่นเซียง’ เป็นบุตรีซึ่งถือกำเนิดจากฮูหยินเอกในแม่ทัพหรูแห่งค่ายเสวียนอู่ แดนเหนือแคว้นสือจ้าว
รากฐานมิใช่สามัญธรรมดา เป็นสตรีที่มีการศึกษา ยึดหลักระเบียบทหาร ปฏิบัติตนอยู่ในกรอบวินัย เคร่งครัดรัดกุม เดินทุกก้าวล้วนไตร่ตรองถ้วนถี่ ไหวพริบดีมันสมองเพชร คุณสมบัติเทียบเปรียบคุณหนูในห้องหอของจวนขุนนางฝ่ายพลเรือนได้สบาย
บิดาหมั้นหมายนางกับแม่ทัพจูเชว่แห่งแดนใต้ สิบห้าปีต้องระหกระเหินจากบ้านเกิดมาพักอาศัยที่เขตชายแดน
ความโชคร้ายของเหล่าบรรดาฮูหยินแม่ทัพนายกองคือ การใช้ชีวิตในเมืองทุรกันดาร ไม่เจริญเฟื่องฟู ชาวเมืองแร้นแค้นยากจน รอบด้านมี
ฝุ่นดินปลิวละล่องราวละอองหมอกควัน แลซ้ายมองขวาเห็นแต่ทหารหาญกล้าเดินขวักไขว่ ทว่าความโชคดีนั้นช่างมหาศาลเหลือล้น เหล่าแม่ทัพนายกองนิยมผัวเดียวเมียเดียว หรือหากจำนนจนใจต้องอ้าแขนรับภรรยา อีกคน ศักดิ์ฐานะที่มอบให้พวกนางย่อมเป็นได้แค่เพียงอนุพวกเขาเชิดชูฮูหยินเอกไว้บนหิ้ง เกิดเรื่องทะเลาะเบาะแว้งในเรือนหลัง ล้วนยกการตัดสินใจให้แก่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเป็นคนจัดการ ผิดถูกอย่างไรไม่ยื่นมือสอดแทรก ชายชาติทหารไม่ข้องแวะใส่ใจกับเรื่องเหลวไหลเหลาะแหละของเหล่าสตรีเรือนหลัง
หรูหรั่นเซียงนับเป็นฮูหยินผู้ได้รับมหาโชค อดีตแม่ทัพเฉินไม่เปิดรับสตรีหน้าไหนมาให้นางขุ่นข้องหมองใจ ขนาดสาวใช้ข้างห้อง เขายังขับไล่ขายให้พ่อค้าทาส ไม่ยอมให้นางต้องคิดมาก
การครองศักดิ์ฐานะฮูหยินแม่ทัพเฉินราบรื่นเรื่อยมา กระทั่งสามีด่วนจากไป บุตรชายขึ้นครองตำแหน่งแม่ทัพแทน นางกลับต้องประสบ
พบเคราะห์กรรมหนัก ฮ่องเต้ออกราชโองการเชื้อเชิญหรูหรั่นเซียงมาพำนักยังจวนตระกูลเฉิน ที่พระองค์พระราชทานให้เป็นของบำเหน็จเบื้องหน้าผู้คนแซ่ซ่องสรรเสริญ ทว่าภายในใจของหรูหรั่นเซียงหวาดหวั่นเป็นที่สุด นางตกเป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่บุตรชายไม่ให้กำเริบเสิบสานต่อราชวงศ์สือจ้าว
หลังมาอยู่เมืองหลวง ฮูหยินใหญ่เฉินนิสัยแปรเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อนางต้องอยู่ท่ามกลางดงเสือดงจระเข้ จะให้ขี้หงอไม่เอาไหน ก้มหัวยอมศิโรราบกราบกรานบรรดาฮูหยินขุนนางฝ่ายพลเรือนได้อย่างไร
ภายนอกกิริยาอ่อนหวานอ่อนน้อมถ่อมตน ตรงกันข้ามภายในเจ้าเล่ห์เพทุบายเตรียมแผนการต่อกรรับมือตลอดเวลา เพราะไม่อาจพลั้งเผลอเพลี่ยงพล้ำ สร้างความเสื่อมเสียแก่วงศ์ตระกูล
การนี้ที่หรูหรั่นเซียงหอบสังขารมาข่มขวัญตระกูลจางนั้น แท้จริง
ซุกซ่อนแผนระบายแค้น ฮ่องเต้ออกราชโองการสมรสระหว่างสองตระกูลผิวเผินมองเหมือนพระองค์ทรงมีน้ำพระทัยกว้างขวาง อยากลบล้างประเพณี ยึดมั่นการดองญาติของเหล่าขุนนางฝั่งฝ่ายเดียวกัน ทว่าแท้จริงสือจ้าวเจ๋อย่อมมีแผนร้าย ต้องการลดทอนอำนาจแม่ทัพจูเชว่ไม่ให้รุ่งเรืองมั่นคงต่างหาก
มีอย่างที่ไหน บรรดาศักดิ์เฉินชิงซงเป็นถึงท่านปั๋ว สูงศักดิ์ขั้นนี้ แท้จริงแล้วคนที่คู่ควรสมรสด้วยต้องเป็นถึงองค์หญิง มิใช่บุตรีขุนนางตำแหน่งรองเจ้ากรมขั้นสี่
หรูหรั่นเซียงมองปราดเดียวก็กระจ่างแจ้งแก่ใจ ฮ่องเต้ไม่อยากให้บุตรชายของนางมีอำนาจจากฝ่ายภรรยา และเข้ามาหนุนหลังจนแข็งแกร่งสามารถทัดทานพระองค์ เพราะหากปล่อยเฉินชิงซงให้แต่งบุตรีแม่ทัพคนใดคนหนึ่งแล้วรวมเป็นกลุ่มก้อน ฮ่องเต้คงควบคุมชักจูงไม่ได้อีก
พระองค์จึงคิดหาทางหนีทีไล่ ประทานบุตรีรองเจ้ากรมพิธีการสกุลจางเพื่อมาดักทางไม่ให้รุ่งโรจน์ ยิ่งบุตรีลำดับที่สี่ชาติกำเนิดเกิดจากอนุภรรยา ชั่วชีวิตนี้ท่านปั๋วเฉินแทบจะไม่มีเกียรติเทียบเท่าขุนนางศักดิ์สูงสกุลอื่น
คราแรกหรูหรั่นเซียงไม่ได้คิดวิเคราะห์ แต่ก่อนหน้านี้ไม่นานนักมีสตรีนางหนึ่งกล่าวอ้างว่าตนเป็นอนุในรองเจ้ากรมจางมาขอเข้าพบ พร้อมกับเล่าความต่ำต้อยคุณหนูใหญ่ ว่าที่ฮูหยินเอกของบุตรชายว่าเป็นเพียง
ลูกอนุ ไฉนเลยจะเหมาะสมกับตำแหน่งฮูหยินของปั๋วเฉิน อีกทั้งยังบอกว่าสกุลจางมีบุตรสาวอีกคนหนึ่ง ซึ่งมีตำแหน่งสูงกว่าเมื่อได้ฟังเช่นนั้น ในฐานะฮูหยินผู้เฒ่า มารดาของเฉินชินซง นางจึงมิอาจยินยอมปล่อยให้บุตรชายต้องอับอายขายหน้า ดังนั้นนางจึงใช้อำนาจเหนือกว่ากดข่มสกุลจาง สับเปลี่ยนตัวเจ้าสาวมันเสียแต่ตอนนี้เลย
หรูหรั่นเซียงทอดสายตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจ ชั่วขณะหนึ่งนางนึกเวทนาสงสาร อีกฝ่ายยังเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งแตกเนื้อสาว ผิวกายขาวละเอียดดุจไข่มุก ใบหน้านางอ่อนเยาว์ ซึ่งดูอย่างไรก็ไร้เดียงสา คิ้วเรียวดั่งใบหลิวยาวจรดขมับ ดวงตาทอประกายระยิบระยับ ริมฝีปากบางแตะแต้มไว้ด้วยชาดสีแดงคลี่ยิ้มน้อยๆ อย่างแสดงไมตรี แม้นขนตาจะมีหยดน้ำชื้นเปียกเผยให้รู้ว่าแอบร้องไห้
หรูหรั่นเซียงถอนใจคำหนึ่ง ขณะมองรูปร่างบอบบางอันน่า
ทะนุถนอมนี้ สิ่งแรกที่นางนึกถึงคือความน่าเอ็นดูในตัวเด็กสาวที่จะมาเป็นลูกสะใภ้“จางเหม่ยอวี้ คารวะฮูหยินผู้เฒ่าปั๋วเฉินเจ้าค่ะ”
ยิ่งเห็นเด็กสาวมีสัมมาคารวะ หัวใจหรูหรั่นเซียงยิ่งวูบไหวและรู้สึกสงสารปนเห็นใจ นึกขอโทษเด็กสาวคนนี้ในใจ ที่ตนตัดด้ายแดงเชื่อมวาสนาระหว่างนางกับคนรัก แต่ให้ทำอย่างไรได้ นางเองก็ไร้ทางเลือกเช่นกัน
Latest chapter
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.2
ตอนพิเศษ 2.2ส่วนคุณหนูรองจางเหม่ยอวี้ ดูเหมือนว่าจะมีนิสัยตรงกันข้ามกับพี่สาว หยิ่งผยองเงียบขรึมพูดน้อย ดื้อรั้นเอาแต่ใจ รักความสงบเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงเข้าสังคม แต่นับเป็นคนมีวาสนาดี เพราะคบหาอยู่กับคุณชายกัว ชาวเมืองครหาไว้อย่างนั้นแต่เพราะแม่ทัพปั๋วเฉินชิงซงอยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบมาทั้งชีวิตย่อมเข้าใจเรื่องที่ว่า ‘การศึกไม่เคยหน่ายอุบาย’ ฉะนั้นเสียงนกกาสุนัขหมาป่าเห่าหอนที่ชาวเมืองคอยเต้าข่าว เขาไม่คิดเชื่อ ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองชายหนุ่มต้องการดูเนื้อแท้ของสองตัวเลือก เพราะพวกนางหนึ่งในนี้จะต้องกลายเป็นสตรีที่เคียงข้างกายเขาไปตลอดชีวิต ในใจเขาจึงคิดไว้ว่านางต้องอ่อนโยนรู้กาลเทศะ ละเอียดลออเคร่งครัดจนไร้ช่องโหว่ อีกทั้งยังต้องฉลาดหัวไว ใจเยือกเย็น รู้เท่าทันเล่ห์อุบายต่ำทรามนานา เพราะจะได้สามารถเอาตัวรอดจากภัยอันตรายที่ซุ่มซ่อน ในขณะที่แม่ทัพเช่นเขาออกศึกไม่พำนักอยู่จวนทาสอัปลักษณ์หลังค่อมเดินลัดเลาะมาถึงระเบียงทางเดินดักรอคุณหนูรอง ส่วนคุณหนูใหญ่ยังคงอยู่แต่ในเรือนนอนไม่ได้ออกไปไหน“โอ๊ย! เดินอย่างไรไม่ดูตาม้าตาเรือ” จื่อผิงเอะอะโวยวายขึ้นหลังมีทาสชายหลังค่อมถอยมาชนปึก!ทาสอัปลักษณ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.1
ตอนพิเศษ 2.1“เจ้าว่าอะไรนะ”ขุนนางฝ่ายบู๋ลำดับศักดิ์ปั๋ว ตระกูลเฉินนามชิงซง หรือแม่ทัพกองทัพจูเชว่คุ้มครองแดนใต้เงยหน้าขึ้นจากรายงานทางการทหาร หว่างคิ้วยับย่นฉับพลัน อดย้อนถามอย่างตกใจไม่ได้ หลังฟังคำบอกเล่าจากปากลูกน้องคนสนิท“เมื่อครู่ใครมาเข้าพบท่านแม่ แล้วชี้นำให้ท่านแม่ทำอะไรนะ...เปลี่ยนตัวเจ้าสาวพระราชทานอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงของแม่ทัพหนุ่มเปี่ยมด้วยความสนอกสนใจ ความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งสับสนสงสัย ทั้งตะลึงและประหลาดใจ ก่อนตบท้ายด้วยขุ่นเคือง หากสิ่งที่ได้ฟังมาเป็นความจริง‘ตระกูลจางคิดจะสลับตัวเจ้าสาว’รองผู้บัญชาการกองทัพจูเชว่เผิงเสียนจือ ลอบกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า อดคิดในใจไม่ได้ว่าท่านแม่ทัพจะเพิกเฉย ไม่นึกยี่หระเสียอีก เขามารายงานตามปกติประจำวันไม่ได้เน้นเสียง หรือจงใจให้เจ้านายหันเหสนใจเรื่องดังกล่าวแต่งคนไหนก็เหมือนกันมิใช่รึ อย่างไรก็ไม่ได้แต่งด้วยความรัก รองแม่ทัพหนุ่มชะงักพักหนึ่งหยุดไปประมาณห้าอึดใจ จึงเริ่มเล่าวกเรื่องเมื่อครู่อีกครั้ง“ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหไม่น้อยเลยขอรับ” คนรายงานตามจริงถอนใจเศร้าๆ หลายครา นึกสงสารชะตากรรมคุณหนูรองที่มีแม่เลี้ยงเฉกเช่นอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.2
ตอนพิเศษ 1.2ชายหนุ่มกำลังจะโผกายสวมกอดภรรยา ทว่านางบีบจมูกและย่นหว่างคิ้ว เขาจึงเข้าใจทันทีว่า มันเป็นเพราะกลิ่นกายตนที่ทำให้อีกฝ่ายอาเจียนมากมายขนาดนั้น จึงไม่กล้าผลีผลามเข้าใกล้อย่างคราแรก ๆ อีกทว่าในจังหวะแห่งความปลื้มปีตินั้นเอง อยู่ ๆ รองแม่ทัพเผิงวิ่งเข้ามาขัด พร้อมรายงานด่วนทางการทหาร บอกแก่เขาว่ามีข้าศึกโจมตี ทำให้แม่ทัพหนุ่มจำต้องโบกมืออำลาภรรยาที่กำลังแพ้ท้องอย่าหนักหน่วงด้วยความห่วงอาลัยยิ่ง“พี่จะรีบกลับมา น้องหญิงรอพี่ก่อนนะ” เขากล่าวคำลาด้วยใจที่ย่ำแย่ มองใบหน้าฮูหยินคนงามที่มองเขาตอบด้วยสายตาอย่างยากจะคาดเดาออกในวันนั้นจางเหม่ยอวี้ไม่มีคำลาใด ๆ หรืออวยพรให้เขาชนะศึก การกระทำที่นิ่งเฉยของนาง ทำเอาแม่ทัพผู้เด็ดเดี่ยวใจสั่นไหว เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบหัวใจจนปวดหนึบนับจากวันอำลา เฉินชิงซงรู้สึกเดียวดายเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของภรรยาตลอดทั้งวันทั้งคืน ความห่วงหาอาทรแผ่ซ่านทุกห้วงอณู ศึกก็ต้องรบ ทว่าหัวใจหดหู่ทำให้ส่งผลกระทบต่อการวางแผนกลศึก กระทั่งเหล่านายกอง รวมถึงรองแม่ทัพต่างวิตกว่าสุขภาพของท่านแม่ทัพจะย่ำแย่ จึงแนะนำให้เขาเขีย
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.1
ตอนพิเศษ 1.1หลังจากเข้าพิธีสมรสได้หนึ่งเดือน เฉินชิงซงต้องวุ่นวายกับการโยกย้ายจวน เดินทางจากเมืองหลวงลงแดนใต้ กว่าจะถึงเมืองชายแดนจูเชว่ต้องใช้เวลาไปอีกหนึ่งเดือนครึ่ง ระยะนี้เขากับฮูหยินตัวน้อยจึงมิได้สานสัมพันธ์แนบแน่นกันเลยวันนี้ตั้งใจแน่วแน่ จะร่วมคืนวสันต์แสนหวานกับผู้เป็นภรรยา แค่คิดเรื่องสัปดน หัวใจก็เต้นโครมครามยากระงับไหว เลือดลมสูบฉีดจนใบหน้าคมคายแดงซ่าน ดวงตาคมทอประกายวาบวาม มิต่างอันใดกับทะเลยามราตรีที่เต็มไปด้วยคลื่นใต้น้ำ“อวี้เอ๋อร์ เจ้ากำลังรอเหมือนพี่อยู่หรือไม่นะ” แม่ทัพหนุ่มรำพึงรำพันด้วยความสุขล้น สองมือเร่งหยิบรายงานทางการทหารที่กองพะเนินมาเปิดอ่าน เขาต้องประทับตราลงนามให้เสร็จแล้วรีบกลับจวนเฉินชิงซงใจเริ่มคุ้นชินกับการมีจางเหม่ยอวี้อยู่ข้างกาย ไม่ว่าตอนตื่นลืมตาช่วงเช้า รับสำรับมื้อแรกช่วงสาย ปิ่นโตมื้อกลางวัน และสำรับเย็นที่เรือนท่านแม่ก่อนปิดท้ายวันด้วยการเข้านอนทว่าพอถึงเวลาค่ำคืนของสามีภรรยา เขากับนางกลับทำเพียงแค่โอบกอด แล้วพากันสู่นิทรามิได้ลึกซึ้งเหมือนเช่นคืนเข้าหอแต่ในคืนนี้เฉินชิงซงตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า เขาจะต้องร่วมหอกับภรรยาตัวน้อยให้จงไ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3) จากประโยคนี้ของสามี จางเหม่ยอวี้ถึงกับโผเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้ บุรุษผู้นี้ช่างดีต่อนางยิ่งนัก นางทำตัวร้ายกาจ วางแผนสังหารคนขนาดนี้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่เคียงข้างและปกป้องนาง เช่นนี้แล้วนางจะไม่เปิดรับเขาเข้ามาอยู่ในใจได้อย่างไร“ท่านพี่ขอบคุณท่านมาก ขอบคุณ”“ไม่ต้องขอบคุณแล้ว เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่มีเรื่องที่ต้องเกรงใจ”เฉินชิงซงยิ้มให้กับภรรยา หลังจากนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่มีเรื่องใดผ่านเข้ามาทำให้ภรรยาของเขาต้องเคร่งเครียดและเสียน้ำตาอีกแล้วจวนปั๋วเฉินแห่งแดนใต้จูเชว่หนึ่งปีแล้ว หลังจากโยกย้ายครอบครัวมาอยู่แดนใต้ เริ่มแรกก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายยกใหญ่ จางเหม่ยอวี้สตรีเมืองหลวงผู้เพียบพร้อมจรรยามารยาทงดงาม ไม่คุ้นชินกับชาวบ้านชนบทที่พูดจาเสียงดัง ท่าทางกร่างจัด ไม่เคารพธรรมเนียมปฏิบัติ หลักการข้อไหนก็ไม่ยึดถือจางเหม่ยอวี้โชคดีที่มีสามีคอยแนะนำ มีแม่สามีสอนสั่ง ประเพณีที่นี่เป็นเช่นไร พึงศึกษาอยู่ไม่นานนักก็สามารถปรับตัวได้ทางด้านจื่อผิงออกเรือนแต่งเป็นอนุให้รองแม่ทัพเผิง ไม่รู้ไปต้องตาพึงใจกันตอนไหน จื่อผิงอยู่ชนชั้นทาสมาตั้งแต่เกิด
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)เตียง ทั้งสองแลกเปลี่ยนจุมพิตกันอย่างยาววนาน ก่อนจะเริ่มเพิ่มความเร่าร้อนขึ้น ด้วยการสอดประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกัน เช้าวันรุ่งขึ้น สองสามีภรรยาเดินทางไปยังกองบัญชาการแห่งทัพจูเชว่ ซึ่งจางเหม่ยอวี้ได้พบกับจือหมิ่น น้องสาวของจือลิ่ว อดีตคนสนิทของอนุหลินจริง ๆ ทันทีที่จือหมิ่นเห็นว่าคนที่ก้าวเข้ามายังห้องที่นางถูกควบคุมตัวไว้เป็นใครก็มีสีหน้าซีดเผือด แข้งขาของเจ้าตัวพลันอ่อนแรง ล้มลงไปนั่งกองกับพื้น ปากคอสั่นจนหาเสียงตนเองไม่พบ“ดูท่าเจ้าคงจดจำนางได้สินะ”เฉินชิงซงมองอีกฝ่ายอย่างจับผิด และคนตรงหน้าก็ยิ่งตัวสั่นกว่าเดิม เมื่อมองไปยังจางเหม่ยอวี้ที่จ้องมองมาอย่างไม่วางตา“คุณหนูรอง”“เจ้ารู้จักข้าด้วย ทั้งที่เราไม่เคยพบกันแท้ ๆ” จางเหม่ยอวี้กล่าวเหมือนนึกทึ่ง พลางเดินเข้าไปนั่งอยู่ต่อหน้าอีกฝ่ายที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาจากนั้นเฉินชิงซงก็เริ่มสอบถามเรื่องราวต่าง ๆ และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้วิธีทรมานใด ๆ เพื่อให้จือหมิ่นยอมพูดความจริง หญิงสาวตรงหน้าที่มีความผิดบาปฝังมาในใจเนิ่นนานแล้วก็สารภาพออกมาอย่างหมดเปลือกและแล้วเรื่องราวตลอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)“นี่ข้าวของของข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงโยกย้ายมันโดยพลการ!”ภายในจวนปั๋วเฉินเกิดความวุ่นวายขึ้น เสียงแว้ด ๆ ที่ดังอยู่ผู้เดียวจะเป็นใครได้ หากไม่ใช่น้องสาวของรองแม่ทัพเผิงชิ่นหลิงถลึงตามองจางเหม่ยอวี้ ดวงตาวาววับแทบลุกเป็นไฟ นางจะไม่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้อย่างไร จู่ ๆ ภรรยาของแม่ทัพที่เพิ่งตบแต่งได้ไม่นานก็ทำท่าวางอำนาจ ฉวยโอกาสตอนนางออกไปเที่ยวใช้ทาสมาเก็บข้าวของในเรือนรับรองใส่หีบ“เพราะข้าเป็นฮูหยินของจวนเฉินอย่างไรเล่า เจ้าเล่า! มีสิทธิ์อันใดอาศัยที่นี่ กาฝากรึ” จางเหม่ยอวี้ตอกกลับได้อย่างแสบทรวง “อีกประการข้าถามท่านพี่กับท่านแม่แล้ว พวกเขาไม่ได้เต็มใจต้อนรับเจ้า เพียงแต่ยังเกรงใจท่านรองแม่ทัพเผิงเท่านั้น”“นี่เจ้า!” เผิงชิ่นหลิงกรีดร้องด้วยความเดือดดาล นางชี้นิ้วใส่เฉินเย๋ปั๋วฟูเหรินอย่างไร้มารยาทยิ่งจางเหม่ยอวี้ที่ดำรงตำแหน่งภรรยาของจวนแม่ทัพไม่มีท่าทีโกรธเกรี้ยว นอกเสียจากเหยียดยิ้มชั่วร้ายให้กับท่าทางของสตรีที่ทำตัวไม่ต่างกับหนูสกปรกตัวหนึ่ง“ท่านรองแม่ทัพเคลื่อนกำลังพลกลับจูเชว่ตั้งแต่ราชโองการออกมาแล้ว เจ้ายังหน้าด้านอยู่จวนเฉินอีกรึ”“เจ้
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบา
บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบาเฉินชิงซงเห็นภรรยามีท่าทีไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว อีกทั้งหลายครั้งนางก็เหมือนจะเหม่อลอย เวลาเขาสนทนาด้วยบางทีก็ตอบช้าไปกว่าทุกครั้งคล้ายมีเรื่องครุ่นกังวล“น้องหญิง เจ้ากังวลเรื่องใดหรือ เหตุใดพักนี้เจ้าจึงเหม่อลอยพิกล”แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ฝ่ายผู้เป็นภรรยาทำสีหน้าไม่ถูก ที่ผ่านมานางถูกสอนสั่งให้เอาใจใส่สามี เมื่ออีกฝ่ายพูดออกมาเช่นนี้จึงรู้สึกไม่สบายใจ กังวลไปว่าตนเองบกพร่องในหน้าที่ฮูหยินของเขาหรือไม่“ขออภัยเจ้าค่ะท่านพี่”“ไม่มีเรื่องใดต้องขอโทษ เจ้าไม่สบายใจ พี่ควรช่วยเจ้าแบ่งเบา มีอะไรก็ว่ามาเถิด เราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ”เขาเว้นคำพลางมองลึกเข้าไปในดวงตาที่หม่นแสงของภรรยา ฉวยจับมือเล็กไว้มั่น แม้แต่งงานกันได้ไม่นาน แต่เขาก็เอื้ออาทรในตัวของจางเหม่ยอวี้อย่างยิ่ง จึงไม่ต้องการเห็นนางมีเรื่องหม่นหมองในใจ“จำไว้...ไม่มีเรื่องใดที่บอกกล่าวพี่ไม่ได้”แววตาของสามีที่ทอดมองมาอ่อนโยนยิ่งนัก หญิงสาวเห็นแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งในใจ เฉินชิงซงอาจเป็นคนเย็นชาพูดน้อย แต่แท้จริงกลับใส่ใจทุกเรื่องของนาง ขนาดเขาออกไปตรวจค่ายทหารทุกวัน และเจอนางไม่
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)
ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)ฉางทิงกับบ่าวฉกรรจ์อีกสามคนฉุดกระชากลากถูคนร้ายไปตามระเบียงไม่คิดไว้ไมตรีทะนุถนอมอันใด ฟู่หว่ากรีดร้องจนสุดเสียงก็ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วยฮูหยินผู้เฒ่ายืนทอดสายตามองฟู่หว่า เด็กสาวที่นางเลี้ยงดูมากับมือทว่ากลับหลงเดินทางผิดถูกคนเลวหลอกใช้“ท่านแม่ อากาศเย็นแล้ว กลับเข้าห้องเถอะเจ้าค่ะ” จางเหม่ยอวี้ปั้นหน้าแย้มยิ้มระรื่น ทำเป็นมองไม่เห็นแม่สามีที่กำลังตรอมตรม“อือ รบกวนเจ้าแล้ว” หรูหรั่นเซียงถอนหายใจ ล้วงผ้าเช็ดหน้าซับหยดน้ำตา แล้วให้ลูกสะใภ้ประคองเข้าห้องนอน“แม่ขอโทษนะที่ตัดวาสนาของเจ้ากับคุณชายกัว”“อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” จางเหม่ยอวี้สั่นศีรษะพร้อมกับส่งยิ้มให้กับแม่สามีอย่างจริงใจ “ลูกรู้สึกว่าตนเองนั้นช่างโชคดีนัก ที่วันนั้นท่านแม่เลือกให้ลูกมาเป็นสะใภ้”“ไม่เคืองจริงหรือ” แม่สามีเย้าลูกสะใภ้ โดยที่มีจินหรงมามาอมยิ้มปลื้มปริ่มเดิมตามหลัง“ความจริงครั้งแรกก็รู้สึกโกรธเคืองไม่น้อยเจ้าค่ะ เพราะลูกฝึกฝนจรรยาฮูหยินเรือนหลังจวนขุนนางฝ่ายบุ๋นอย่างลำบากมานาน” ลูกสะใภ้หัวเราะเบาๆ อย่างเหนียมอายแม่สามีพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าอกเข้าใจ จรรยาสตรี
You may also like
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน113.0K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ9.0K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่19.6K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย631.1K viewsเจ้าสาวของท่านพี่
นักเขียนบ้านนา191 viewsฮูหยินหลังจวน
moonlight -mini489 viewsเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้
มู่เหลียง168 viewsกลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1
Iris_706 views
