ตอนพิเศษ 1.2

ตอนพิเศษ 1.2

ชายหนุ่มกำลังจะโผกายสวมกอดภรรยา ทว่านางบีบจมูกและ

ย่นหว่างคิ้ว เขาจึงเข้าใจทันทีว่า มันเป็นเพราะกลิ่นกายตนที่ทำให้อีกฝ่ายอาเจียนมากมายขนาดนั้น จึงไม่กล้าผลีผลามเข้าใกล้อย่างคราแรก ๆ อีก

ทว่าในจังหวะแห่งความปลื้มปีตินั้นเอง อยู่ ๆ รองแม่ทัพเผิงวิ่งเข้ามาขัด พร้อมรายงานด่วนทางการทหาร บอกแก่เขาว่ามีข้าศึกโจมตี ทำให้แม่ทัพหนุ่มจำต้องโบกมืออำลาภรรยาที่กำลังแพ้ท้องอย่าหนักหน่วงด้วยความห่วงอาลัยยิ่ง

“พี่จะรีบกลับมา น้องหญิงรอพี่ก่อนนะ” เขากล่าวคำลาด้วยใจที่ย่ำแย่ มองใบหน้าฮูหยินคนงามที่มองเขาตอบด้วยสายตาอย่างยากจะ

คาดเดาออก

ในวันนั้นจางเหม่ยอวี้ไม่มีคำลาใด ๆ หรืออวยพรให้เขาชนะศึก การกระทำที่นิ่งเฉยของนาง ทำเอาแม่ทัพผู้เด็ดเดี่ยวใจสั่นไหว เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบหัวใจจนปวดหนึบ

นับจากวันอำลา เฉินชิงซงรู้สึกเดียวดายเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของภรรยาตลอดทั้งวันทั้งคืน

          ความห่วงหาอาทรแผ่ซ่านทุกห้วงอณู ศึกก็ต้องรบ ทว่าหัวใจหดหู่

ทำให้ส่งผลกระทบต่อการวางแผนกลศึก กระทั่งเหล่านายกอง รวมถึง

รองแม่ทัพต่างวิตกว่าสุขภาพของท่านแม่ทัพจะย่ำแย่ จึงแนะนำให้เขาเขียนจดหมายถึงภรรยาเสีย

น้องหญิงกินข้าวหรือยัง

น้องหญิงกินยาหรือยัง

น้องหญิงยังแพ้ท้องอยู่หรือไม่

น้องหญิงอย่าลืมดื่มยาบำรุง

น้องหญิง...พี่คิดถึงเจ้า

ทว่าจางเหม่ยอวี้ตอบกลับมาเพียงสั้น ๆ ว่า ขอให้เขารีบทำศึกและเอาชีวิตรอดกลับมาให้ได้เท่านั้น

เมื่อได้รับคำสั่งจากภรรยา เฉินชิงซงก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจสุดตัว

ในการวางแผนกลศึก รวมถึงได้ออกประจันหน้ากับทัพของต้าโจวด้วยตนเอง ชายหนุ่มมีความเชี่ยวชาญทางด้านพื้นที่มากพอตัวอยู่แล้ว จึงสามารถมองทะลุ และจัดการตัดช่องทางหนีทีไล่ของทัพศัตรูไว้ได้

โดยเขาได้อาศัยแนวผาที่ทอดยาวตลอดแนว เป็นกำแพงธรรมชาติในการล่อเหยื่อให้มาติดกับ ยินยอมใช้ตนเองเป็นเหยื่อล่อชั้นดี

แม่ทัพที่บัญชาการทัพของต้าโจวนั้นหลงกลเข้ามาติดกับ จึงถูกกองทัพสายรองทั้งสองสายที่แบ่งแยกกันไปซ่อนตัวอยู่ตีขนานข้างเข้ามาพร้อมกัน จนบีบให้กองทัพของศัตรูตกอยู่ในวงล้อมได้สำเร็จ

สุดท้ายแม่ทัพหน้ากากเงินแห่งต้าโจวก็ถูกจับกุมตัวเอาไว้ได้ และทันทีที่เฉินชิงซงได้เข้าไปพบเจอกับแม่ทัพของฝั่งศัตรูเป็นครั้งแรก ชายหนุ่มก็ถึงกับนิ่งอึ้งไปในทันที เนื่องจากคนตรงหน้าก็คือคนที่เขารู้จักเป็นอย่างดี

รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายต้าซือจิง...เหตุใดเขาจึงยังมีชีวิตอยู่ ซ้ำยังไปเป็นแม่ทัพของฝ่ายต้าโจวอีกด้วย

“ท่านอาซือจิง เหตุใดจึงเป็นท่าน”

“แล้วเหตุใดจึงเป็นข้าไม่ได้”

“ที่แท้ท่านก็อยู่เบื้องหลังทุกสิ่ง แม้แต่การตายของพ่อข้าด้วยอย่างนั้นหรือ”

“ใช่ แล้วจะทำไม! บิดาของเจ้าโง่งมหลงกลข้า จนเผลอดื่มยาพิษที่ทำให้อ่อนแรงลงไป พอไปออกรบจึงถูกสังหารอย่างง่ายดาย แต่อย่างว่าคนอย่างพ่อเจ้านั้นสมควรตายแล้ว เพราะข้าอยู่เคียงข้างเขามานับสิบปี แต่กลับไม่ได้รับการสนับสนุนให้ก้าวหน้า และมีตำแหน่งที่ดีขึ้นในราชสำนักเลย ผิดกับเจ้าที่ขอเพียงได้เกิดมาเป็นบุตรตระกูลเฉิน ก็มีตำแหน่งแม่ทัพมา

รอคอยแล้ว” ต้าซือจิงตวาดกร้าว พลางหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ

เฉินชิงซงแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็นได้แต่นิ่งอึ้ง และสอบถามเพื่อขอคำอธิบายจากอีกฝ่าย ทว่าต้าซือจิงบอกแค่เพียงว่า ในเมื่อเขาถูกคนของสือจ้าวจับกุมตัวได้แล้วก็คงไม่อาจหนีพ้นความตายได้อยู่ดี สุดท้ายแม่ทัพฝ่ายซ้ายที่ทุกคนเชื่อว่าภักดีต่อกองทัพมาอย่างยาวนานก็กัดลิ้นฆ่าตัวตาย เพราะไม่ยินยอมที่จะถูกลงทัณฑ์ตามกฎของทหาร

หลังจากแม่ทัพต้าซือจิงได้ตายจากไปแล้ว เฉินชิงซงก็ได้ทำศึกกับแคว้นต้าโจวต่อไป ในอีกทางหนึ่งก็สืบเรื่องราวของแม่ทัพฝ่ายซ้ายผู้นี้

พร้อมกันด้วย เพื่อหาสาเหตุว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงคิดทรยศต่อแคว้นบ้านเกิดของตน

สุดท้ายหลังสืบอยู่พักใหญ่ก็ได้ความว่า ครอบครัวฝั่งภรรยาของ

รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายเป็นคนที่มีสายเลือดต้าโจว ซึ่งได้ลักลอบเข้ามาหาข่าวยังแคว้นสือจ้าวนานมากแล้ว

โดยแรกเริ่มเดิมทีสตรีนางนี้มีตำแหน่งเป็นถึงองค์หญิงปลายแถวที่ยินยอมสละตนเองมาเป็นนกต่อสืบข่าว และตั้งใจจะทอดสะพานให้แก่

แม่ทัพใหญ่เฉิน ทว่าบิดาของเฉินชิงซงรักมั่นต่อฮูหยินเอกหรูหรั่นเซียงเพียงคนเดียว จึงมิได้รับนางมาเป็นอนุ สุดท้ายองค์หญิงจึงเข้าหาต้าซือจิงแทน

หลังได้ตบแต่งเข้ามา สตรีนางนี้ก็คงนำข่าวต่าง ๆ ของทางกองทัพส่งไปยังต้าโจว ทำให้ทัพของสือจ้าวต้องแบกรับความกดดันและการโจมตีจากต้าโจวอยู่เนืองๆ

ต้าซือจิงมิเพียงดวงตามืดบอดไร้มโนธรรม ซ้ำยังหลงเชื่อภรรยาหวังว่าจะได้ก้าวหน้าและมีตำแหน่งที่สูงขึ้นเมื่อเข้าร่วมกับฝั่งศัตรู จนสุดท้ายเขาผู้นี้ก็คือชนวนเหตุที่ทำให้บิดาของเฉินชิงซงต้องตาย ส่วนองค์ชายสามเป็น

ผู้ถูกโยนความผิดที่ไม่ได้ก่อขึ้นให้เท่านั้น