LOGINShare
ตอนที่ 5.1 เจ้าสาวถูกสับเปลี่ยน
Last Updated:
2025-05-09 15:17:05ตอนที่ 5.1 เจ้าสาวถูกสับเปลี่ยน
หลังจากที่ได้ฟังสาวใช้เล่าแล้ว จางเหม่ยอวี้พลันชะงักค้าง น้ำเสียงของสาวใช้ที่เคยอ่อนโยนบัดนี้เหตุใดจึงฟังคล้ายเป็นหอกแหลมเสียดแทง
เข้ามาในรูหู ถ้อยคำโหดร้ายจนหัวใจคุณหนูรองเต้นแผ่วเบาลงคล้ายจะ หยุดนิ่งความเจ็บร้าวกำลังลุกลามอยู่ในกายอย่างบ้าคลั่ง ราวกับไฟเผาไหม้สติทั้งหมด ความฝัน ความหวัง แหลกสลายพังทลายต่อหน้าต่อตา เหมือนวาจาของว่าที่แม่สามีเพียงประโยคเดียวเป็นดั่งอาวุธชนิดหนึ่งพรากทุกอย่างไปจากชีวิตนาง
ตำแหน่งฮูหยินเอกของขุนนางกัวจิ้นเต๋อ การครองรักครองเรือนกับบุรุษผู้ที่ใจพึงปรารถนา มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง ดูแลท่านย่าในยามท่านชราภาพ รักษาคุณธรรมสตรีตลอดชีพวาย ไม่ให้ท่านพ่อกับฮูหยินใหญ่รับความอับอาย
บัดนี้ภาพฝันมลายจางหายไปราวกับหมอกควัน จางเหม่ยอวี้ยืนแข็งทื่อเหมือนตอไม้ที่รากเน่าตายแล้วร้อยปี หูอื้ออึง ดวงตาแดงก่ำพร่าเลือนมองภาพเบื้องหน้าไม่เห็น นางพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลแต่ก็ยากเต็มทน
“มามาเจ้าคะ แต่คุณหนูของเรามีคนรักอยู่แล้ว หากเรา...หากเราอ้างข้อนี้เล่าเจ้าคะ” จื่อผิงรู้ความผิดของตนที่ไม่มารายงานเรื่องของอนุหลินเร็วกว่านี้จึงลนลานกล่าวไม่หยุด
สาวใช้สูงวัยสั่นศีรษะ ล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตา สีหน้าของนาง
อมทุกข์อย่างยิ่ง พยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนเอ่ยออกมาว่า“เจ้าคิดได้ มีหรือฮูหยินผู้เฒ่า นายท่าน นายหญิงจะคิดข้ออ้างนี้ไม่ได้” น้ำเสียงเจือแววตำหนิต่อว่าจื่อผิง “ข้ออ้างเป็นพันก็มิอาจยับยั้งเจตนาของฝ่ายนั้น”
น้ำตาของสาวใช้สูงวัยที่คิดว่าแห้งเหือดไปนานแล้ว กลับมาหลั่งไหลอีกครั้ง
“ฝ่ายนั้นเถียงสู้...ว่าเป็นเพียงการคบหาไร้สัญญาหมั้นหมาย เอามาอ้างไม่ได้”
จื่อผิงฟังแล้วเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงตรงกลางศีรษะ เข่าอ่อนยวบ นางทรุดกายกองไปกับพื้น ก้อนชนิดหนึ่งกระจุกตรงหน้าอกแทบหายใจ
ไม่ออก กระทำได้เพียงแต่อ้าปากพะงาบ ๆ เปล่งเสียงใดไม่ได้สักครึ่งคำความผิดที่ตนละเลยต่อคำสั่งคุณหนู คล้ายมีดเล่มหนึ่งจ้วงแทงซ้ำ ๆ จนมันปวดร้าวไปทุกเส้นประสาท น้ำตาที่ท่วมท้นอยู่ในอกก็ไหลออกมาแทนคำพูดเป็นสาย
“คุณหนูเจ้าคะ ถึงเวลาแล้ว” มามาเฒ่า สาวใช้สูงวัยซึ่งคอยปรนนิบัติฮูหยินผู้เฒ่าจางมาตั้งแต่ยามสาวสะพรั่ง จนกระทั่งบัดนี้ผมหงอกเต็มหัว นางเฝ้าดูการเติบโตของคุณหนูรอง เห็นพัฒนาการหลายด้าน ช่างเป็นเด็กสาวที่น่าประทับใจยิ่ง
คุณหนูรองเป็นหญิงสาวที่งดงาม อีกทั้งยังเรียบร้อยอ่อนหวาน ความคิดละเอียดรอบคอบ ฉลาดมากไหวพริบ จิตใจโอบอ้อมอารี เผื่อแผ่น้ำใจแก่ทาสรับใช้ ทั้งยังกิริยามารยาทดีเยี่ยม
คุณหนูที่คุณสมบัติเพียบพร้อมเช่นนี้ สมควรดูแลเรือนหลังจวน
ขุนนางฝ่ายพลเรือน มิใช่ตรากตรำในเรือนหลังของจวนแม่ทัพด้านจางเหม่ยอวี้นั้น นางกะพริบตาถี่ ๆ ไล่หยาดน้ำร้อนที่เอ่อคลอหน่วย พลันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วก้าวเดินมาประคองจื่อผิงให้ลุกขึ้น
“ช่างมันเถอะ”
หญิงสาวผู้มีชะตาอาภัพเอ่ยสั้น ๆ แค่เพียงประโยคเดียว แล้วก็รุดหน้าเดินมุ่งตรงไปยังโถงรับรอง
จางเหม่ยอวี้พยายามปั้นสีหน้าให้ปกติสุด แม้ซอกลึกของหัวใจร้องคำรามเหมือนสัตว์ป่าที่ได้รับบาดเจ็บทั้งรวดร้าวทั้งสิ้นหวัง แต่ในเมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงขั้นนี้ นางคงถอยไม่ได้แล้ว หากคิดหลุดพ้นคงมีแต่ความตายเท่านั้นที่จะช่วยสลัดพันธนาการนี้
หากตัดช่องน้อยแต่พอตัว เลือกฆ่าตัวตาย จะกลับกลายเป็นว่า
นางลากคนทั้งตระกูลจางตายไปด้วย ขัดราชโองมีแต่รับโทษสถานเดียวคือ ตัดหัวเสียบประจานจางเหม่ยอวี้มีสีหน้าสลดไปชั่วครู่ รู้สึกน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง แต่ถึงกระนั้นเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นให้เลือกก็มีแต่ต้องแต่งเท่านั้น
“บ่าวผิดไปแล้ว” จื่อผิงยืนไม่ไหว ความผิดเหมือนคลื่นทะเลลูกใหญ่ซัดสาดโถมห้วงความรู้สึกของนางจนมิด ต้องขอชดเชยด้วยชีวิตถึงจะสาสม นางปล่อยโฮออกมาอย่างเจ็บปวด ล้มลุกคุกคลานอยู่บนพื้น
“ดูแลจื่อผิงด้วย ถ้านางยังไม่หยุดโวยวาย...ต้มยานิทราให้ดื่ม”
จางเหม่ยอวี้หันหน้าสั่งสาวใช้อีกคนของตนนามว่าอาหู่
“เจ้าค่ะ คุณหนู” อาหู่ยอบกายรับคำสั่ง จากนั้นก็ได้แต่ยืนสงบเงียบทอดสายตาละห้อย มองตามแผ่นหลังคุณหนูรองที่เดินจากไปทีละก้าวด้วยความรู้สึกสงสารจับจิต
ด้ายแดงถูกราชโองการจากฮ่องเต้ขัดขวาง เพราะเหตุนี้คุณหนูของนางจึงต้องจำใจตัดขาดสะบั้นรัก เพียงเพราะคำว่าครอบครัวมันเหยียบ
บนบ่า“เฒ่าจันทรา ท่านเล่นตลกกับชะตาชีวิตผู้อื่นเยี่ยงนี้ไม่ดีเลย” อาหู่เงยหน้ามองฟ้า “ปีนี้ข้าจักไม่เซ่นไหว้ท่านเทพเด็ดขาด”
ไม่รู้จะโทษใคร ก็ด่าดินแช่งฟ้าแล้วกัน
Latest chapter
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.2
ตอนพิเศษ 2.2ส่วนคุณหนูรองจางเหม่ยอวี้ ดูเหมือนว่าจะมีนิสัยตรงกันข้ามกับพี่สาว หยิ่งผยองเงียบขรึมพูดน้อย ดื้อรั้นเอาแต่ใจ รักความสงบเงียบ ไม่ค่อยสุงสิงเข้าสังคม แต่นับเป็นคนมีวาสนาดี เพราะคบหาอยู่กับคุณชายกัว ชาวเมืองครหาไว้อย่างนั้นแต่เพราะแม่ทัพปั๋วเฉินชิงซงอยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบมาทั้งชีวิตย่อมเข้าใจเรื่องที่ว่า ‘การศึกไม่เคยหน่ายอุบาย’ ฉะนั้นเสียงนกกาสุนัขหมาป่าเห่าหอนที่ชาวเมืองคอยเต้าข่าว เขาไม่คิดเชื่อ ต้องพิสูจน์ด้วยตัวเองชายหนุ่มต้องการดูเนื้อแท้ของสองตัวเลือก เพราะพวกนางหนึ่งในนี้จะต้องกลายเป็นสตรีที่เคียงข้างกายเขาไปตลอดชีวิต ในใจเขาจึงคิดไว้ว่านางต้องอ่อนโยนรู้กาลเทศะ ละเอียดลออเคร่งครัดจนไร้ช่องโหว่ อีกทั้งยังต้องฉลาดหัวไว ใจเยือกเย็น รู้เท่าทันเล่ห์อุบายต่ำทรามนานา เพราะจะได้สามารถเอาตัวรอดจากภัยอันตรายที่ซุ่มซ่อน ในขณะที่แม่ทัพเช่นเขาออกศึกไม่พำนักอยู่จวนทาสอัปลักษณ์หลังค่อมเดินลัดเลาะมาถึงระเบียงทางเดินดักรอคุณหนูรอง ส่วนคุณหนูใหญ่ยังคงอยู่แต่ในเรือนนอนไม่ได้ออกไปไหน“โอ๊ย! เดินอย่างไรไม่ดูตาม้าตาเรือ” จื่อผิงเอะอะโวยวายขึ้นหลังมีทาสชายหลังค่อมถอยมาชนปึก!ทาสอัปลักษณ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 2.1
ตอนพิเศษ 2.1“เจ้าว่าอะไรนะ”ขุนนางฝ่ายบู๋ลำดับศักดิ์ปั๋ว ตระกูลเฉินนามชิงซง หรือแม่ทัพกองทัพจูเชว่คุ้มครองแดนใต้เงยหน้าขึ้นจากรายงานทางการทหาร หว่างคิ้วยับย่นฉับพลัน อดย้อนถามอย่างตกใจไม่ได้ หลังฟังคำบอกเล่าจากปากลูกน้องคนสนิท“เมื่อครู่ใครมาเข้าพบท่านแม่ แล้วชี้นำให้ท่านแม่ทำอะไรนะ...เปลี่ยนตัวเจ้าสาวพระราชทานอย่างนั้นหรือ” น้ำเสียงของแม่ทัพหนุ่มเปี่ยมด้วยความสนอกสนใจ ความรู้สึกหลายอย่างเกิดขึ้น ทั้งสับสนสงสัย ทั้งตะลึงและประหลาดใจ ก่อนตบท้ายด้วยขุ่นเคือง หากสิ่งที่ได้ฟังมาเป็นความจริง‘ตระกูลจางคิดจะสลับตัวเจ้าสาว’รองผู้บัญชาการกองทัพจูเชว่เผิงเสียนจือ ลอบกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า อดคิดในใจไม่ได้ว่าท่านแม่ทัพจะเพิกเฉย ไม่นึกยี่หระเสียอีก เขามารายงานตามปกติประจำวันไม่ได้เน้นเสียง หรือจงใจให้เจ้านายหันเหสนใจเรื่องดังกล่าวแต่งคนไหนก็เหมือนกันมิใช่รึ อย่างไรก็ไม่ได้แต่งด้วยความรัก รองแม่ทัพหนุ่มชะงักพักหนึ่งหยุดไปประมาณห้าอึดใจ จึงเริ่มเล่าวกเรื่องเมื่อครู่อีกครั้ง“ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหไม่น้อยเลยขอรับ” คนรายงานตามจริงถอนใจเศร้าๆ หลายครา นึกสงสารชะตากรรมคุณหนูรองที่มีแม่เลี้ยงเฉกเช่นอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.2
ตอนพิเศษ 1.2ชายหนุ่มกำลังจะโผกายสวมกอดภรรยา ทว่านางบีบจมูกและย่นหว่างคิ้ว เขาจึงเข้าใจทันทีว่า มันเป็นเพราะกลิ่นกายตนที่ทำให้อีกฝ่ายอาเจียนมากมายขนาดนั้น จึงไม่กล้าผลีผลามเข้าใกล้อย่างคราแรก ๆ อีกทว่าในจังหวะแห่งความปลื้มปีตินั้นเอง อยู่ ๆ รองแม่ทัพเผิงวิ่งเข้ามาขัด พร้อมรายงานด่วนทางการทหาร บอกแก่เขาว่ามีข้าศึกโจมตี ทำให้แม่ทัพหนุ่มจำต้องโบกมืออำลาภรรยาที่กำลังแพ้ท้องอย่าหนักหน่วงด้วยความห่วงอาลัยยิ่ง“พี่จะรีบกลับมา น้องหญิงรอพี่ก่อนนะ” เขากล่าวคำลาด้วยใจที่ย่ำแย่ มองใบหน้าฮูหยินคนงามที่มองเขาตอบด้วยสายตาอย่างยากจะคาดเดาออกในวันนั้นจางเหม่ยอวี้ไม่มีคำลาใด ๆ หรืออวยพรให้เขาชนะศึก การกระทำที่นิ่งเฉยของนาง ทำเอาแม่ทัพผู้เด็ดเดี่ยวใจสั่นไหว เสมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบหัวใจจนปวดหนึบนับจากวันอำลา เฉินชิงซงรู้สึกเดียวดายเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก เขาเอาแต่คิดถึงใบหน้าหวานของภรรยาตลอดทั้งวันทั้งคืน ความห่วงหาอาทรแผ่ซ่านทุกห้วงอณู ศึกก็ต้องรบ ทว่าหัวใจหดหู่ทำให้ส่งผลกระทบต่อการวางแผนกลศึก กระทั่งเหล่านายกอง รวมถึงรองแม่ทัพต่างวิตกว่าสุขภาพของท่านแม่ทัพจะย่ำแย่ จึงแนะนำให้เขาเขีย
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนพิเศษ 1.1
ตอนพิเศษ 1.1หลังจากเข้าพิธีสมรสได้หนึ่งเดือน เฉินชิงซงต้องวุ่นวายกับการโยกย้ายจวน เดินทางจากเมืองหลวงลงแดนใต้ กว่าจะถึงเมืองชายแดนจูเชว่ต้องใช้เวลาไปอีกหนึ่งเดือนครึ่ง ระยะนี้เขากับฮูหยินตัวน้อยจึงมิได้สานสัมพันธ์แนบแน่นกันเลยวันนี้ตั้งใจแน่วแน่ จะร่วมคืนวสันต์แสนหวานกับผู้เป็นภรรยา แค่คิดเรื่องสัปดน หัวใจก็เต้นโครมครามยากระงับไหว เลือดลมสูบฉีดจนใบหน้าคมคายแดงซ่าน ดวงตาคมทอประกายวาบวาม มิต่างอันใดกับทะเลยามราตรีที่เต็มไปด้วยคลื่นใต้น้ำ“อวี้เอ๋อร์ เจ้ากำลังรอเหมือนพี่อยู่หรือไม่นะ” แม่ทัพหนุ่มรำพึงรำพันด้วยความสุขล้น สองมือเร่งหยิบรายงานทางการทหารที่กองพะเนินมาเปิดอ่าน เขาต้องประทับตราลงนามให้เสร็จแล้วรีบกลับจวนเฉินชิงซงใจเริ่มคุ้นชินกับการมีจางเหม่ยอวี้อยู่ข้างกาย ไม่ว่าตอนตื่นลืมตาช่วงเช้า รับสำรับมื้อแรกช่วงสาย ปิ่นโตมื้อกลางวัน และสำรับเย็นที่เรือนท่านแม่ก่อนปิดท้ายวันด้วยการเข้านอนทว่าพอถึงเวลาค่ำคืนของสามีภรรยา เขากับนางกลับทำเพียงแค่โอบกอด แล้วพากันสู่นิทรามิได้ลึกซึ้งเหมือนเช่นคืนเข้าหอแต่ในคืนนี้เฉินชิงซงตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า เขาจะต้องร่วมหอกับภรรยาตัวน้อยให้จงไ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(3) จากประโยคนี้ของสามี จางเหม่ยอวี้ถึงกับโผเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้ บุรุษผู้นี้ช่างดีต่อนางยิ่งนัก นางทำตัวร้ายกาจ วางแผนสังหารคนขนาดนี้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่เคียงข้างและปกป้องนาง เช่นนี้แล้วนางจะไม่เปิดรับเขาเข้ามาอยู่ในใจได้อย่างไร“ท่านพี่ขอบคุณท่านมาก ขอบคุณ”“ไม่ต้องขอบคุณแล้ว เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่มีเรื่องที่ต้องเกรงใจ”เฉินชิงซงยิ้มให้กับภรรยา หลังจากนี้เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะไม่มีเรื่องใดผ่านเข้ามาทำให้ภรรยาของเขาต้องเคร่งเครียดและเสียน้ำตาอีกแล้วจวนปั๋วเฉินแห่งแดนใต้จูเชว่หนึ่งปีแล้ว หลังจากโยกย้ายครอบครัวมาอยู่แดนใต้ เริ่มแรกก็ยุ่งเหยิงวุ่นวายยกใหญ่ จางเหม่ยอวี้สตรีเมืองหลวงผู้เพียบพร้อมจรรยามารยาทงดงาม ไม่คุ้นชินกับชาวบ้านชนบทที่พูดจาเสียงดัง ท่าทางกร่างจัด ไม่เคารพธรรมเนียมปฏิบัติ หลักการข้อไหนก็ไม่ยึดถือจางเหม่ยอวี้โชคดีที่มีสามีคอยแนะนำ มีแม่สามีสอนสั่ง ประเพณีที่นี่เป็นเช่นไร พึงศึกษาอยู่ไม่นานนักก็สามารถปรับตัวได้ทางด้านจื่อผิงออกเรือนแต่งเป็นอนุให้รองแม่ทัพเผิง ไม่รู้ไปต้องตาพึงใจกันตอนไหน จื่อผิงอยู่ชนชั้นทาสมาตั้งแต่เกิด
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(2)เตียง ทั้งสองแลกเปลี่ยนจุมพิตกันอย่างยาววนาน ก่อนจะเริ่มเพิ่มความเร่าร้อนขึ้น ด้วยการสอดประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกัน เช้าวันรุ่งขึ้น สองสามีภรรยาเดินทางไปยังกองบัญชาการแห่งทัพจูเชว่ ซึ่งจางเหม่ยอวี้ได้พบกับจือหมิ่น น้องสาวของจือลิ่ว อดีตคนสนิทของอนุหลินจริง ๆ ทันทีที่จือหมิ่นเห็นว่าคนที่ก้าวเข้ามายังห้องที่นางถูกควบคุมตัวไว้เป็นใครก็มีสีหน้าซีดเผือด แข้งขาของเจ้าตัวพลันอ่อนแรง ล้มลงไปนั่งกองกับพื้น ปากคอสั่นจนหาเสียงตนเองไม่พบ“ดูท่าเจ้าคงจดจำนางได้สินะ”เฉินชิงซงมองอีกฝ่ายอย่างจับผิด และคนตรงหน้าก็ยิ่งตัวสั่นกว่าเดิม เมื่อมองไปยังจางเหม่ยอวี้ที่จ้องมองมาอย่างไม่วางตา“คุณหนูรอง”“เจ้ารู้จักข้าด้วย ทั้งที่เราไม่เคยพบกันแท้ ๆ” จางเหม่ยอวี้กล่าวเหมือนนึกทึ่ง พลางเดินเข้าไปนั่งอยู่ต่อหน้าอีกฝ่ายที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาจากนั้นเฉินชิงซงก็เริ่มสอบถามเรื่องราวต่าง ๆ และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้วิธีทรมานใด ๆ เพื่อให้จือหมิ่นยอมพูดความจริง หญิงสาวตรงหน้าที่มีความผิดบาปฝังมาในใจเนิ่นนานแล้วก็สารภาพออกมาอย่างหมดเปลือกและแล้วเรื่องราวตลอ
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)
บทส่งท้าย บทสรุปของคำว่าครอบครัว(1)“นี่ข้าวของของข้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงโยกย้ายมันโดยพลการ!”ภายในจวนปั๋วเฉินเกิดความวุ่นวายขึ้น เสียงแว้ด ๆ ที่ดังอยู่ผู้เดียวจะเป็นใครได้ หากไม่ใช่น้องสาวของรองแม่ทัพเผิงชิ่นหลิงถลึงตามองจางเหม่ยอวี้ ดวงตาวาววับแทบลุกเป็นไฟ นางจะไม่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟได้อย่างไร จู่ ๆ ภรรยาของแม่ทัพที่เพิ่งตบแต่งได้ไม่นานก็ทำท่าวางอำนาจ ฉวยโอกาสตอนนางออกไปเที่ยวใช้ทาสมาเก็บข้าวของในเรือนรับรองใส่หีบ“เพราะข้าเป็นฮูหยินของจวนเฉินอย่างไรเล่า เจ้าเล่า! มีสิทธิ์อันใดอาศัยที่นี่ กาฝากรึ” จางเหม่ยอวี้ตอกกลับได้อย่างแสบทรวง “อีกประการข้าถามท่านพี่กับท่านแม่แล้ว พวกเขาไม่ได้เต็มใจต้อนรับเจ้า เพียงแต่ยังเกรงใจท่านรองแม่ทัพเผิงเท่านั้น”“นี่เจ้า!” เผิงชิ่นหลิงกรีดร้องด้วยความเดือดดาล นางชี้นิ้วใส่เฉินเย๋ปั๋วฟูเหรินอย่างไร้มารยาทยิ่งจางเหม่ยอวี้ที่ดำรงตำแหน่งภรรยาของจวนแม่ทัพไม่มีท่าทีโกรธเกรี้ยว นอกเสียจากเหยียดยิ้มชั่วร้ายให้กับท่าทางของสตรีที่ทำตัวไม่ต่างกับหนูสกปรกตัวหนึ่ง“ท่านรองแม่ทัพเคลื่อนกำลังพลกลับจูเชว่ตั้งแต่ราชโองการออกมาแล้ว เจ้ายังหน้าด้านอยู่จวนเฉินอีกรึ”“เจ้
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบา
บทที่ 15สุขทุกข์ร่วมแบ่งเบาเฉินชิงซงเห็นภรรยามีท่าทีไม่สบายใจมาหลายวันแล้ว อีกทั้งหลายครั้งนางก็เหมือนจะเหม่อลอย เวลาเขาสนทนาด้วยบางทีก็ตอบช้าไปกว่าทุกครั้งคล้ายมีเรื่องครุ่นกังวล“น้องหญิง เจ้ากังวลเรื่องใดหรือ เหตุใดพักนี้เจ้าจึงเหม่อลอยพิกล”แม่ทัพหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ฝ่ายผู้เป็นภรรยาทำสีหน้าไม่ถูก ที่ผ่านมานางถูกสอนสั่งให้เอาใจใส่สามี เมื่ออีกฝ่ายพูดออกมาเช่นนี้จึงรู้สึกไม่สบายใจ กังวลไปว่าตนเองบกพร่องในหน้าที่ฮูหยินของเขาหรือไม่“ขออภัยเจ้าค่ะท่านพี่”“ไม่มีเรื่องใดต้องขอโทษ เจ้าไม่สบายใจ พี่ควรช่วยเจ้าแบ่งเบา มีอะไรก็ว่ามาเถิด เราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ”เขาเว้นคำพลางมองลึกเข้าไปในดวงตาที่หม่นแสงของภรรยา ฉวยจับมือเล็กไว้มั่น แม้แต่งงานกันได้ไม่นาน แต่เขาก็เอื้ออาทรในตัวของจางเหม่ยอวี้อย่างยิ่ง จึงไม่ต้องการเห็นนางมีเรื่องหม่นหมองในใจ“จำไว้...ไม่มีเรื่องใดที่บอกกล่าวพี่ไม่ได้”แววตาของสามีที่ทอดมองมาอ่อนโยนยิ่งนัก หญิงสาวเห็นแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งในใจ เฉินชิงซงอาจเป็นคนเย็นชาพูดน้อย แต่แท้จริงกลับใส่ใจทุกเรื่องของนาง ขนาดเขาออกไปตรวจค่ายทหารทุกวัน และเจอนางไม่
วาสนารักดวงใจท่านแม่ทัพ ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)
ตอนที่14.2 มดปลวกรวมตัว(2)ฉางทิงกับบ่าวฉกรรจ์อีกสามคนฉุดกระชากลากถูคนร้ายไปตามระเบียงไม่คิดไว้ไมตรีทะนุถนอมอันใด ฟู่หว่ากรีดร้องจนสุดเสียงก็ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วยฮูหยินผู้เฒ่ายืนทอดสายตามองฟู่หว่า เด็กสาวที่นางเลี้ยงดูมากับมือทว่ากลับหลงเดินทางผิดถูกคนเลวหลอกใช้“ท่านแม่ อากาศเย็นแล้ว กลับเข้าห้องเถอะเจ้าค่ะ” จางเหม่ยอวี้ปั้นหน้าแย้มยิ้มระรื่น ทำเป็นมองไม่เห็นแม่สามีที่กำลังตรอมตรม“อือ รบกวนเจ้าแล้ว” หรูหรั่นเซียงถอนหายใจ ล้วงผ้าเช็ดหน้าซับหยดน้ำตา แล้วให้ลูกสะใภ้ประคองเข้าห้องนอน“แม่ขอโทษนะที่ตัดวาสนาของเจ้ากับคุณชายกัว”“อย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” จางเหม่ยอวี้สั่นศีรษะพร้อมกับส่งยิ้มให้กับแม่สามีอย่างจริงใจ “ลูกรู้สึกว่าตนเองนั้นช่างโชคดีนัก ที่วันนั้นท่านแม่เลือกให้ลูกมาเป็นสะใภ้”“ไม่เคืองจริงหรือ” แม่สามีเย้าลูกสะใภ้ โดยที่มีจินหรงมามาอมยิ้มปลื้มปริ่มเดิมตามหลัง“ความจริงครั้งแรกก็รู้สึกโกรธเคืองไม่น้อยเจ้าค่ะ เพราะลูกฝึกฝนจรรยาฮูหยินเรือนหลังจวนขุนนางฝ่ายบุ๋นอย่างลำบากมานาน” ลูกสะใภ้หัวเราะเบาๆ อย่างเหนียมอายแม่สามีพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเข้าอกเข้าใจ จรรยาสตรี
You may also like
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว47.0K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น14.3K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่19.6K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว53.4K viewsเชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย
วันว่างว่างของหญิงใหญ่297 viewsเกิดใหม่อีกครั้ง ต้องเป็นแม่ที่ดีกว่าเดิมให้ได้
มู่เหลียง168 viewsฮูหยินหลังจวน
moonlight -mini486 viewsมารดาผู้นี้จะรีดไถเงินบิดาที่ไม่เคยเลี้ยงดูให้หมดตัวเลย
หาบเงินร้อยปี945 views
