Chapter 8

ผับใจกลางเมือง                                                                           

มิรากำลังนั่งดื่มอยู่กับเบส สายตาของเธอได้เหลือบไปเห็นหญิงสาว ที่มีรูปร่างคุ้นตา แต่ไม่แน่ใจว่าจะใช่ขวัญดาวหรือเปล่า เนื่องจากโต๊ะโซนวีไอพี ซึ่งถัดออกไปจากเธอพอสมควร หญิงสาวกำลังนั่งดื่มอยู่กับคาสโนว่าตัวพ่ออย่างพายุ นักธุรกิจหนุ่มที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่เขายังคงเป็นคุณชายเจ้าสำราญไม่เลิกรา

“ถ้าผมจะกลับมาคบกับคุณอีกจะได้ไหม มิรา” น้ำเสียงของกัปตันหนุ่มฟังดูน่าหลงใหล แต่มิรากลับรู้สึกไม่ไหว ถ้าหากเธอจะต้องมานั่งร้องไห้ เมื่อเขาบอกเลิก และที่เธอยอมออกมาดื่มเป็นเพื่อนแฟนเก่าก็แค่ต้องการปลอบโยน ที่เขานั้นได้เสียบิดาไป ในขณะที่แฟนใหม่ขอยุติความสัมพันธ์ ซึ่งมิราไม่มีวันจะกลับไปเป็นแฟนกับเขาอีกเป็นเด็ดขาด 

“เป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้ว อย่าพยายามทำให้ทุกอย่างกลับมาที่เดิม เมื่อใจสองดวงได้เปลี่ยนไปแล้ว มิราจะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีให้กับเบสเสมอนะ” คำพูดของอดีตคนรัก ทำให้กัปตันหนุ่มซาบซึ้งใจ เขาไม่น่าทิ้งเธอไปทั้งที่คบกันมาเป็นสิบปี                                                                                 

“เบส มิราขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะ เดี๋ยวมา”                                           

“ให้เบสไปเป็นเพื่อนไหม”                                                                                       

“ไม่เป็นไร มิราไม่ได้เมาสักหน่อย”                                                                        

เมื่อเธอเห็นหญิงสาวเดินออกไปจากโต๊ะ โดยมีชายหนุ่มเดินตามเธอไปติดๆ  ทำให้มิรารีบเดิมตามออกไปทันที เพราะเธอมั่นใจว่าหญิงสาวคนนั้น ต้องเป็นขวัญดาวน้องสาวของฝนสุดาอย่างแน่นอน ตอนนี้มิราได้เดินตามคนทั้งคู่มาที่ลานจอดรถ ซึ่งดูเหมือนว่าชายหนุ่มกำลังพยายามที่จะคว้าตัวขวัญดาวขึ้นรถไปกับเขา 

“ปล่อยค่ะ หนูไม่ไปกับคุณ ดาวจะกลับคอนโด คุณโกหกบอกดาวว่าจะพามาเลี้ยงต้องรับ แต่ทำไมอิงฟ้าไม่มาด้วย” หญิงสาวเริ่มโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อเธอนั้นไม่กระต่ายน้อยที่จะยินยอมพร้อมใจ ให้ผู้ชายอย่างเขาย่ำยีได้ง่ายๆ                                                                                            

“ผมไม่ได้โกหก อิงฟ้าเธอไม่ว่าง เลยมาไม่ได้ ขึ้นรถสิผมจะไปส่ง” พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ใจเย็น ทั้งที่ปกติแล้วเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน คงเป็นเพราะว่าปลายังไม่กินเหยื่อ เขาจึงยอมทำตัวให้ดูสุขุมน่าเชื่อถือ ซึ่งในตอนนี้ขวัญดาวเริ่มรู้สึกมึนๆ ตึงๆ โลกเริ่มจะหมุนรอบตัว เมื่อเธอดื่มน้ำไวน์เข้าไปหลายแก้ว แต่ก็ไม่ถึงกับเมา                                            

“ขอบคุณนะคะ แต่ดาวจะกลับแท็กซี่” หญิงสาวพูดปฏิเสธออกไป จนพายุเริ่มฉันคิดว่าเธอเล่นตัวเพื่อโก่งราคา                              

“คุณต้องการเท่าไหร่ผมจ่ายไม่อั้น”                                                         

“หมายความว่ายังไงคะ ดาวไม่ได้ขาย ถ้าคุณจะเห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่สินค้าที่มีไว้สนองตัณหา ดาวขอแนะนำให้คุณไปพบจิตแพทย์”       

หมับ!! ข้อมือเรียวของหญิงสาว ถูกชายตรงหน้าคว้าเอาไว้ พร้อมกับใช้แรงบีบอย่างแรงจนขวัญดาวรู้สึกเจ็บ                                                                   

“โอ๊ย! ปล่อยค่ะ ดาวเจ็บ!” หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามแกะมือเขาออก แต่มันกลับไมเป็นผล เมื่อชายตัวโตตั้งใจที่จะใช้แรงที่มี บีบลงไปที่ข้อมือของเธอ เพื่อให้ขวัญดาวยอมขึ้นรถไปกับเขา                         

“ไม่อยากเจ็บตัวก็ขึ้นรถ” น้ำเสียงของชายหนุ่มดุดันและแข็งกร้าว จนทำให้ขวัญดาวรู้สึกหวาดกลัว           

“ผู้ใดข่มขืนกระทำชำเราหญิง ซึ่งมิใช่ภรรยาของตน โดยขู่เข็ญประการใดๆ การใช้กำลังประทุษร้าย โดยที่ผู้หญิงอยู่ในภาวะไม่สามารถขัดขืนได้ ผิดกฎหมายอาญาตามมาตราไหนนะ” เสียงของมิราดังขึ้น พร้อมกับการบันทึกวีดีโอ ทำพายุถึงกับโกรธจนลมออกหู เมื่อเขานั้นกำลังตกอยู่ในสภาพที่เสียเปรียบผู้หญิงเป็นครั้งแรกในชีวิต                                       

“คุณเป็นใคร ถึงคิดที่จะหยิบยกเอาข้อกฎหมายมาใช้กับผม” น้ำเสียงของพายุดูเกรี้ยวกราดมากกว่าเดิม ทั้งที่ภายในใจของชายหนุ่มเริ่มรู้สึกกลัว ถ้าหากคลิปที่ถูกหญิงสาวแอบถ่ายเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณชน        

“พี่มิรา!” ขวัญดาวที่พยายามแกะมือชายหนุ่มออกได้หันมาตามเสียง เมื่อเห็นว่าคือมิรา เธอร้องออกมาด้วยความดีใจ                                    

“รู้จักกันด้วยเหรอ ดีแล้วฉันจะได้ไม่เสียเวลาไปส่ง แล้วเธอก็กรุณาลบคลิปนั่นด้วย ถ้าถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะ ฉันฟ้องเธอหมดตัวแน่ เพราะที่เธอพูดมานั้นมันไม่ใช่ความจริง แต่เอ...กฎหมายว่าด้วยการกระทำความผิด พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ มาตราไหนน๊า...แต่ที่ผมรู้ค่าปรับน่าจะหกหลักสู้ไหวไหม หืม” เมื่อพูดจบประโยคพายุก็ปล่อยขวัญดาว ก่อนจะเดินข้าไปในผับ พร้อมกับสายตาที่ไม่เป็นมิตรกับมิราเลยสักนิด

 “เป็นอะไรหรือเปล่า” มิรารีบสำรวจร่างกายขวัญดาว                         

“ดาวไม่เป็นไรค่ะ ต้องขอบคุณพี่มิรามากเลยนะคะ”                            

“คราวหลังอย่ามากับเขาอีก ผู้ชายคนนี้เสือตัวพ่อเลยนะพี่จะบอกให้” มิราเอ็ดขวัญดาวออกมาเบาๆ ด้วยความห่วงใย                                  

“แต่เขาเป็นเจ้าของบริษัท ที่ดาวไปฝึกงานด้วย คงหลีกเลี่ยงยากค่ะ” ขวัญดาวพูดออกมาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล                                             

“หลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็ระวังตัวเอา มีอะไรรีบโทรหาพี่เข้าใจไหม”                         

“พี่ห้ามบอกเรื่องนี้กับพี่ฝนนะคะ ดาวไม่อยากให้พี่สาวต้องมีเรื่องทุกข์ใจอีก ตอนนี้พี่ฝนไม่สบายอยู่ด้วย”                                                            

“สบายใจได้ พี่ไม่บอกฝนหรอก ไปขึ้นรถเดี๋ยวพี่จะไปส่ง รถจอดอยู่ทางโน้นมาเร็ว” มิราจูงแขนขวัญดาวไปขึ้นรถ ซึ่งเธอไม่ลืมที่จะโทรหาเบส เพราะไม่อยากเข้าไปเจอหน้าใครบางคนในผับ ที่หญิงสาวไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเจอ เมื่อเธอเห็นข่าวของเขาในโลกโซเชียล ล้วนมีแต่ข่าวคาวโลกีย์ทั้งนั้น                   

ภายในคอนโดที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหราดูแพง แต่ทว่าบรรยากาศภายในห้องกลับอึมครึมไปด้วยความตึงเครียด เมื่อเอวาไม่ชอบใจที่พายุนั้นควงใครต่อใครเป็นว่าเล่น ทั้งที่เขามีเธออยู่แล้วเป็นตัวเป็นตน แม้ว่าข้อตกลงจะอยู่ในเงื่อนไขที่หญิงสาวเสียเปรียบ แต่เธอกลับยอมจำนน เพียงเพราะคำว่ารักที่มันไม่มีทางจะเป็นจริงได้เลย เมื่อสะพานที่เอวาทอดเอาไว้ พายุก้าวเท้าข้ามมาแค่เพียงตัว เมื่อหัวใจของเขารักใครไม่เป็น