Chapter 7   

 ดวงตาคู่สวยค่อยๆ ปรือลงอย่างช้าๆ เมื่อเธอกำลังจินตนาการว่าตัวเองนั้น กำลังเป็นนางเอกในซีรี่ย์ ที่มีหมอหนุ่มหน้าตาดี เป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยทำให้เธอตั้งครรภ์ ก่อนที่หญิงสาวจะไม่มีมดลูก               

“คุณ... คุณฝนสุดา หลับอีกแล้วเหรอ” เสียงทุ้มของหมอหนุ่มที่ดังข้างใบหูของเธอ จนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นจากภวังค์                                                                                  

“เอ่อ... ขะ ขอโทษค่ะ” ฝนสุดารีบดีดตัวลุกขึ้นยืน พร้อมกับใบหน้าที่เหลอหลา ก่อนจะกล่าวขอโทษเขาออกมาด้วยคำพูดที่ติดอ่าง พร้อมกับรีบก้มหน้าลงต่ำ เพื่อหลบสายตาคมของหมอหนุ่ม            เมื่อเธอเดาความรู้สึกของเขาไม่ออก การวางสีหน้าที่เรียบเฉยตลอดเวลา พร้อมกับเก๊กท่าวางมาดเข้ม บวกกับบุคลิกของหมอหนุ่มดูหล่อเท่สมาร์ต แต่ทว่าบางทีก็ดูลึกลับจนน่าค้นหา ส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของฝนสุดาอดที่จะหวั่นไหว ให้กับหมอวายุไม่ได้                                                                           

“ผมเพิ่งบอกคุณไปไม่กี่นาที จะลุกจะเดินต้องระวัง ไม่อย่างนั้นคุณมีสิทธิ์แท้งแน่ ถ้าย้ายตัวอ่อนเข้าไปในโพรงมดลูกของคุณวันไหน คุณเตรียมตัวย้ายมาอยู่ที่นี่ได้เลยฝนสุดา เพราะคุณต้องอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด ถ้าไม่อยากทำกิฟต์ใหม่” คำขู่ของหมอวายุที่ฟังดูมีหลักการ กำลังทำให้ฝนสุดาคิดหนัก เธอจะมาอยู่ที่นี่กับเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาเป็นผู้ชาย ซึ่งเธอไม่รู้ว่าหมอหนุ่มมีครอบครัวหรือยัง และดูเหมือนว่าบ้านหลังนี้จะมีห้องนอนแค่ห้องเดียว                                                 

“เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หลังจากทำกิฟต์เสร็จ ฉันจะพยายามระวังให้มากขึ้น”         

“ไม่ได้ นั่นลูกทั้งคน คุณจะเอาชีวิตของพวกเขามาเสี่ยง ด้วยคำว่าพยายามไม่ได้” หมอหนุ่มรีบพูดแทรกขึ้นเสียงแข็ง จนหญิงสาวไม่กล้าถามในสิ่งที่ข้องใจ ซึ่งประโยคที่เขาพูดออกมาในทำนองว่า เธอจะตั้งครรภ์และให้กำเนิดเด็กทารกมากกว่าหนึ่งคน                                                                

“ถ้าฉันมาอยู่ที่นี่ แฟนคุณจะไม่เข้าใจผิดเหรอคะ ฉันกลัวว่าตัวเองจะสร้างปัญหาให้กับคุณ” ฝนสุดาพยายามหาข้ออ้างขึ้นมา เผื่อเขาจะเปลี่ยนใจ เพราะเธอคิดว่ามันคงไม่เหมาะสมที่จะมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเขา ซึ่งเธอไม่รู้ว่านิสัยใจคอเขาเป็นอย่างไร ถ้าเกิดเขาหน้ามืดปล้ำเธอขึ้นมาจะทำยังไง แม้ว่าลึกๆ ภายในใจจะรู้สึกดี ที่ได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้ก็ตามที                                                                                                                   

“ผมโสด”                                                                                                      

“ฮะ! จริงเหรอ” หญิงสาวถึงกับอุทานออกมาอย่างไม่อยากเชื่อหู เมื่อผู้ชายที่ดูเพอร์เฟกต์สมบูรณ์แบบจะไม่มีแฟน แถมโพรไฟล์ยังเป็นถึงหมออีกต่างหาก                                                                              

“ทำไม น่าแปลกตรงไหน คุณเองก็โสดไม่ใช่เหรอ”                                            

คราวนี้ฝนสุดาถึงกับเถียงไม่ออก เมื่อสิ่งที่หมอหนุ่มพูดออกมานั้น มันคือความจริง ที่เธอโสดมันไม่แปลกอะไร แต่ผู้ชายอย่างเขาโสดนี่สิ หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ทำไมเธอต้องรู้สึกตื่นเต้นดีใจด้วย เรื่องนี้ยิ่งสร้างความแปลกใจให้กับเธอ มากกว่าเขาโสดเสียอีก

               รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านของฝนสุดา หญิงสาวไม่รู้ว่าหมอวายุดูแลเอาใจใส่คนไข้แบบนี้ทุกรายหรือเปล่า ใบหน้าที่เรียบเฉยตลอดเวลาทำให้เธอ ไม่สามารถเดาความคิดของเขาได้ แต่คำพูดที่แกมบังคับให้เธอไปพักที่บ้านสวน ด้วยเหตุผลที่ฟังดูแล้วมีน้ำหนัก แต่หญิงสาวกลับไม่อยากจะไปพักที่นั่นเลย   

“ขอบคุณนะคะ ที่อุตส่าห์มาส่ง” หญิงสาวกล่าวขอบคุณหมอหนุ่ม พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยออd

“เดี๋ยวก่อน” หมอวายุพูดพร้อมกับคว้าแขนฝนสุดาเอาไว้ ทำให้หญิงสาวชำเลืองสายตามองค้อนเขาออกไปอย่างไม่ชอบใจ                                          

“ผมขอโทษ แค่จะถามว่าคุณอยู่บ้านกับใคร ทำไมถึงดูเงียบจัง” หมอวายุเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ทั้งที่ภายในใจอยากเก็บข้อมูล ในรายละเอียดของคนรอบข้าง ที่เกี่ยวข้องกับฝนสุดาให้มากที่สุด

“ฉันอยู่กับน้องสาวค่ะ แต่ตอนนี้เธอไปฝึกงาน และพักที่คอนโดกับเพื่อน ช่วงนี้ฉันเลยต้องอยู่คนเดียว ขอตัวนะคะ” ฝนสุดาพูดออกไปตามความเป็นจริง ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวเท้าลงไปจากรถ โดยที่เธอนั้นลืมไปว่า หมอวายุอาจจะหยิบยกเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้าง เพื่อให้เธอนั้นยอมจำนนทำตามความต้องการของเขา อย่างไม่มีข้อกังขา แน่นอนหมอวายุไม่มีทางปล่อยให้ฝนสุดาอยู่ตามลำพัง ในขณะที่เธอนั้นกำลังตั้งครรภ์

               ภายในห้องพักแพทย์ หมอพราวกนกเริ่มสงสัยในสิ่งที่หมอวายุกำลังคิดจะทำ เนื่องจากการตบมือข้างเดียวนั้น คงจะดังไม่ได้อย่างแน่นอน                                                                                                            

“แพรวก็รู้จักหมอมานาน คุณฝนสุดาเธอมีอะไรพิเศษ ทำไมคุณหมอวายุถึงอยากได้มาเป็นแม่ของลูก แล้วนี่คุณหมอพร้อมที่จะเก็บเสปิร์มเมื่อไหร่ค่ะ” หมอพราวกนกเอ่ยถามหมอหนุ่มออกมาด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลาย เมื่อเธอทำใจเรื่องหมอวายุได้แล้ว                                                                   

“ผมจะใช้เสปิร์มสด ขอแฝดสามได้ไหมหมอพราว” นายแพทย์จิรายุพูดออกมา ขณะที่เขายังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ภายในห้องพักแพทย์ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม แต่คนฟังกลับทำตาโตด้วยความตกใจ                  

“ท้องแรกแค่แฝดสองก็พอแล้วมั้งคะหมอ สงสารคุณฝนสุดาหน่อยเถอะค่ะ” หมอพราวถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง เมื่อหมอวายุอยากได้ลูกแฝดสาม                                                                                        

“ผมมั่นใจในตัวของฝนสุดา ยังไงก็ต้องขอบคุณหมอแพรวล่วงหน้านะครับ ในภารกิจนี้”        

“ถ้าแพรวปฏิเสธได้ คงทำไปแล้ว นี่เห็นว่าเป็นหมอวายุหรอกนะ แพรวถึงยอมทำให้” หมอพราวกนกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ระคนน้อยใจ เมื่อความใกล้ชิดไม่อาจทำให้หมอวายุ รู้สึกพิเศษกับเธอบ้างเลย

“เอาไว้ ถ้าฝนสุดาคลอดลูกเมื่อไหร่ ผมจะพาไปเลี้ยงฉลองนะครับหมอพราว”  ทุกถ้อยคำที่หมอหนุ่มพูดออกมานั้น หมอสาวสัมผัสได้ถึงความลึกล้ำภายในใจ ที่เขาไม่เคยมีให้ใครมาก่อน ซึ่งเธอรู้จักกับเขามาหลายปียังเคยแอบคิดว่าเขาเป็นเกย์หรือเปล่า                                                                          

“หมอได้เลี้ยงพราวแน่นอนค่ะ ขอตัวไปตรวจคนไข้ก่อนนะคะ” เมื่อหมอพราวกนกเดินออกไปจากห้อง ทำให้หมอหนุ่มที่มีใบหน้าเรียบเฉย เอื้อมมือไปหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องแพงขึ้นมา ก่อนจะเปิดไปที่หมวดรูปภาพ ที่เขาแอบถ่ายฝนสุดาเอาไว้เมื่อตอนกลางวัน พร้อมกับเผยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปากเห็นฟันล่างเล็กน้อย  ซึ่งไม่บ่อยครั้งกับความรู้สึกดีๆ ที่จะทำให้หมอวายุมีรอยยิ้มแบบนี้