Masukบทที่ 2
“ดิฉันเอาขนมมาฝากคุณจูเลียด้วยนะคะ ฝีมือของน้องนิ่มค่ะ รายนี้ทำอาหารและขนมอร่อยทุกอย่าง คงได้วิชาจากยายของเขา” ชมพูนุชบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและภูมิใจในตัวหลานสาวไม่น้อย
“ขนมอะไรเหรอหนูนิ่ม” จูเลียหันไปถามคนทำ
“เป็นขนมชั้นสูตรชาววังของไทยค่ะคุณป้าจูเลีย” รดาดาวตอบพร้อมกับหยิบเอากล่องพลาสติกออกมาจากตะกร้าที่ถือติดมือมาด้วย ก่อนจะเปิดฝาให้เจ้าของคฤหาสน์ดู ในนั้นเป็นขนมชั้นสีเขียว สีชมพู และสีม่วง ซึ่งถูกตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมมาเรียบร้อยแล้ว กลิ่นกะทิหอมๆ โชยมาเตะจมูกของจูเลียจนอยากจะลิ้มลองรสชาติของมันขึ้นมาทันควัน
“หน้าตาน่ากินมาก ป้าขอชิมเลยก็แล้วกัน”
มาดามแทลลีย์สั่นกระดิ่งเรียกคนรับใช้ ไม่กี่อึดใจสาวใช้ก็เข้ามารับเอากล่องขนมไปแบ่งจัดใส่จานมาให้ จูเลียใช้ส้อมจิ้มขนมชิ้นแรกเข้าปาก ความเหนียวนุ่มและรสชาติหอมหวานถูกใจมากจนต้องจิ้มคำต่อไปอีกอีกเรื่อยๆ และขนมในจานก็หมดลงอย่างรวดเร็ว
“อร่อยจริงๆ หนูนิ่ม อยากกินอีก แต่ต้องเก็บไว้ให้เอเดนชิมด้วย” จูเลียชมเปาะทันทีหลังจากยกน้ำขึ้นดื่มด้วยความรู้สึกที่ถูกใจสาวน้อยว่าที่สะใภ้ยิ่งกว่าเดิม
“ขอบคุณค่ะคุณป้าจูเลีย นิ่มดีใจที่คุณป้าชอบ”
“ไว้วันหลังดิฉันจะให้น้องนิ่มทำขนมอื่นมาให้ลองชิมบ้างนะคะ” อาสาวของรดาดาวบอกกับเจ้าของคฤหาสน์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เอาสิ มาเยี่ยมป้าบ่อยๆ นะหนูนิ่ม หรือถ้าสะดวกจะมาสอนป้าทำขนมพวกนี้บ้างก็ได้”
“ค่ะคุณป้า” เสียงหวานรับคำและคลายใจไม่น้อยเมื่อมาดามแทลลีย์มีท่าทางเอ็นดูและวางตัวเป็นกันเองกับเธอ แต่ลูกชายของมาดามนี่สิจะเป็นยังไง จะใจดีและเป็นกันเองอย่างผู้เป็นแม่หรือเปล่า พลันสายตาของสาวน้อยก็เหลือบไปเห็นภาพถ่ายที่ถูกแขวนไว้บนฝาผนัง ใบหน้าของคนในภาพหล่อเหลาสะดุดตาอย่างร้ายกาจชนิดที่เรียกได้ว่าใครได้เห็นก็ต้องมองซ้ำ ดวงตาสีฟ้าฉายประกายเฉียบคมคู่นั้นคล้ายกำลังจับจ้องมองมาที่เธอ ทำให้หัวใจของรดาดาวเต้นแรงระรัวราวกับมีคนโหมมโหรีวงใหญ่ขึ้นมาทันที
รดาดาวรีบกะพริบตาถี่ๆ พยายามควบคุมสติไม่ให้ฟุ้งซ่าน บอกตัวเองว่าอีกไม่กี่นาทีก็ต้องเผชิญหน้ากับเขาแล้ว ถ้าเธอแสดงอาการตื่นเต้นให้เขาเห็นอาจจะกลายเป็นตัวตลกจนถูกหัวเราะเยาะเอาได้
ในขณะเดียวกันที่ด้านนอกของคฤหาสน์โกลเดนกรีน เฟอร์รารี่ 458 สเปเชียล สีแดงสด กำลังแล่นเข้ามาจอดอย่างโฉบเฉี่ยวราวกับม้าลำพองตามนิสัยของคนขับซึ่งมีความสูงหกฟุตสามนิ้ว ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าหล่อจัดประกอบด้วย คิ้วหนาเข้ม นัยน์ตาสีฟ้า จมูกโด่งเป็นสันรับด้วยริมฝีปากหยักได้รูป ไม่บางหรือหนาจนเกินไป ตามแนวสันกรามมีไรเคราขึ้นเป็นแนวจางๆ
ทันทีที่บอดี้การ์ดก้าวเข้ามาเพื่อนำรถไปจอดในโรงรถ ร่างสูงในชุดกางเกงสแล็กแบรนด์ดัง เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวพับถึงข้อศอกก็ก้าวลงจากรถอย่างมาดมั่น สาวๆ ทั่วทั้งอเมริการู้จักเขาดีเพราะ ‘เอเดน แทลลีย์’ โด่งดังไม่แพ้ดาราฮอลลีวูดคนไหน เขาจบแพทย์จากมหาวิทยาลัยชื่อดังอย่างฮาร์วาร์ด ใครๆ ก็บอกว่าเขาเหมาะจะเป็นมาเฟียหรือเจ้าพ่อค้าอาวุธสงครามมากกว่าหมอ เพราะมีนิสัยใจร้อนเป็นไฟ ห่าม โหด ดุดัน แถมเรื่องบนเตียงยังเลื่องชื่อลือชาและทำให้ผู้หญิงที่ขึ้นเตียงด้วยดิ้นพล่านได้เสมอ แต่เขาก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าผู้ชายอย่างเอเดนมีอะไรให้ทึ่งได้เสมอด้วยการเป็นศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาลชื่อดัง จากนั้นก็ลาออกมาบริหารงานของตัวเองและก้าวขึ้นเป็นประธานโกลเดนกรีนกรุ๊ป ซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจเครื่องมือแพทย์และไบโอดีเซลยักษ์ใหญ่ของอเมริกาด้วยวัยเพียงสามสิบสองปีเท่านั้น โดยล่าสุดก็เพิ่งจะเข้าไปเป็นเจ้าของสโมสรอเมริกันฟุตบอลชื่อดังในนิวยอร์ก
คิ้วเข้มเหนือดวงตาที่บ่งบอกความทะนงตน ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่หน้าคฤหาสน์ก่อนหน้าที่เขาจะมาถึง
“ใครมาเหรอเบนจามิน” เสียงห้าวทุ้มน่าฟังเอ่ยถามพ่อบ้านที่ออกมาคอยต้อนรับอยู่หน้าคฤหาสน์เช่นเดียวกับทุกวัน
“คุณซาร่าเพื่อนของมาดามครับคุณเอเดน”
“อืม”
เอเดนพยักหน้าน้อยๆ แล้วก้าวยาวๆ เข้าไปในคฤหาสน์ ตรงไปยังห้องรับแขกทันที และเมื่อไปถึงก็เห็นว่าในห้องนั้นไม่ได้มีแค่ชมพูนุชกับแม่ของเขาอยู่กันตามลำพัง ซึ่งเขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะคิดอยู่แล้วว่ามาดามแทลลีย์ต้องมาไม้นี้ แต่ก็ช่างเถอะปัญหาเล็กๆ ขี้ประติ๋วแค่นี้เขารับมือได้สบายๆ อยู่แล้ว รับรองได้เลยว่าแม่สาวน้อยหน้าจืดที่นั่งสงบเสงี่ยมเรียบร้อยอยู่บนโซฟารับแขกนั่นจะต้องเก็บข้าวของกลับประเทศตัวเองแทบไม่ทัน!
“มาแล้วเหรอเอเดน มารู้จักกับหลานสาวของน้าซาร่าสิ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเชียว แถมยังทำขนมอร่อยด้วยนะ” มาดามแทลลีย์ตรงเข้าประเด็นอย่างไม่อ้อมค้อมหลังจากลูกชายคนเดียวทรุดตัวนั่งลงที่โซฟา
“ครับแม่”
“น้องชื่อรดาดาว ลูกจะเรียกว่านิ่มก็ได้นะ” คนเป็นแม่แนะนำอย่างกระตือรือร้น
“สวัสดีค่ะ”
เสียงหวานใสดังขึ้นให้เอเดนได้ยินเป็นครั้งแรก เธอไม่ได้ยื่นมือมาให้เขาจับอย่างที่ควรจะเป็น แต่กลับยกมือขึ้นไหว้ด้วยกิริยานอบน้อม แล้วจึงเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา และนั่นทำให้สายตาเฉียบคมของเอเดนต้องทำการพิจารณาเครื่องหน้าของสาวน้อยที่วางท่าหวงเนื้อหวงตัวอย่างช่วยไม่ได้ ปากนิดจมูกหน่อยนั่นน่ามองดี ริมฝีปากสีระเรื่อก็น่าจะนุ่มและตอบสนองได้ดีทีเดียวเวลาที่ถูกผู้ชายจูบ แถมตอนนี้ดวงตาเรียวหวานของเธอกำลังไหวระริกคล้ายกับนางเนื้อระแวงภัย ทว่าก็เร้าอารมณ์บางอย่างของเขาเชียวล่ะ ไม่ได้จืดชืดไร้ความรู้สึกเหมือนที่เขาประเมินไว้ตอนแรก
บทที่ 5ค่ำนั้นเอเดนควบแม็คลาเรน 12 ซี สไปเดอร์ ซูเปอร์คาร์เปิดประทุนแล่นโฉบเฉี่ยวมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์ของ ‘แมทธิว ไครซ์ตัน’ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทผู้มีคุณสมบัติน่าตะครุบไม่แพ้กัน ว่ากันว่าถ้าเอเดนเปรียบเสมือนซูสกลับชาติมาเกิด แมทธิวก็คือโพไซดอนทันทีที่ร่างสูงก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่น เจ้าของคฤหาสน์ซึ่งเป็นมหาเศรษฐีหนุ่มวัยสามสิบสองก็เลิกคิ้วเข้มขึ้นพลางหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเพื่อนรัก“เป็นอะไรวะเอเดน ทำหน้ายังกะแบกทวีปอเมริกาเอาไว้ทั้งทวีปอย่างนั้นล่ะ” เจ้าของดวงตาสีเทอร์ควอยซ์ถามอย่างอารมณ์ดีตามประสาคนใจเย็นและควบคุมอารมณ์ได้ดีเสมอ แต่ถึงกระนั้นถ้าเมื่อไหร่ที่แมทธิวได้โมโหขึ้นมา ทุกอย่างจะราบเป็นหน้ากลองไม่ต่างอะไรกับการถูกคลื่นยักษ์ถล่ม“อย่าเพิ่งถามได้ไหมวะแมท นายให้คนไปเอาเหล้ามาดื่มก่อนเถอะ”“อะไรของนายวะ มาถึงก็จะซัดเหล้าเลยเหรอ มีอะไรหรือเปล่า” แมทธิวเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว แต่ก็ยอมทำตามความต้องการของเพื่อนรักโดยการหันไปสั่งพ่อบ้านที่เข้ามาคอยอำนวยความสะดวกเมื่อเห็นว่าเจ้านายมีแขก“เปล่า แค่อยากดื่มเฉยๆ” คนปากแข็งแบมือยักไหล่ พลางทรุดตัวนั่งลงและพาดแขนทั้งสองข้างไปตามพ
บทที่ 4เมื่อสาวน้อยไม่ขัดขืน มือหนาราวกับหนวดปลาหมึกของนักรักตัวพ่อจึงไม่วางเฉย ฝ่ามือร้อนๆ ขยับลงมาตามเอวอ้อนแอ้น ผ่านสะโพกผายอ้อมไปหาบั้นท้ายกลมกลึง ลูบไล้เบาๆ ก่อนจะฟอนเฟ้นก้อนเนื้อหนั่นแน่นทั้งสองเป็นจังหวะหนักหน่วง ออกแรงกดส่วนนั้นเพื่อให้ร่างนุ่มนิ่มแนบชิดกับร่างใหญ่ของเขามากยิ่งกว่าเดิม แล้วค่อยๆ บดเบียดความคึกแข็งที่ขยายเหยียดดันซิปกางเกงขึ้นมาจนนูนเป็นสันเข้ากับหน้าท้องของเธอรดาดาวสะท้านเฮือก! รู้สึกถึงความใหญ่โตโอฬารอันร้อนผ่าวดุจแท่งเหล็กที่ใช้ในการตีดาบ ซึ่งกำลังกดแน่นแนบกับแผ่นท้องของเธอ สัมผัสเสียดสีนั้นมันทำให้ความตื่นเต้นและซ่านสยิวพุ่งแรงขึ้นอย่างน่าตกใจ อารมณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน เสียงหวานได้แต่ครางประท้วงตัวเอง พยายามจะตั้งสติไม่ให้ปล่อยอารมณ์ไปกับเขา แต่มันช่างยากเย็นเหลือเกินในเมื่อเรี่ยวแรงของเธอแทบจะไม่เหลือ อา...ผู้ชายอย่างเอเดนช่างเร่าร้อนและอันตรายเหลือเกิน“อืม...” เอเดนครางลึกๆ ในลำคอเป็นเชิงพึงพอใจ การปล้นจูบจากว่าที่ลูกสะใภ้ของมาดามแทลลีย์ใช้เวลานานเกินคาด ตอนแรกเขาแค่จะจูบเล่นๆ แต่พอได้ลิ้มรสความหวานล้ำก็เลยยืดเยื้อกว่าที่ควรจะเป็นหนุ่มนั
บทที่ 3“ไปเดินเล่นกันหน่อยไหม” ผู้มาใหม่เอ่ยขึ้นในประโยคซึ่งทำให้คนที่นั่งลุ้นอยู่ต้องหูผึ่งไปตามๆ กันก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนำออกไปโดยไม่รอคำตอบ“เอ่อ...” รดาดาวทำท่าเงอะงะ ได้แต่หันไปมองผู้เป็นอาอย่างขอความช่วยเหลือ ซึ่งอาสาวของเธอก็พยักหน้าน้อยๆ เป็นเชิงบอกว่าให้ตามเขาไป“ไปเถอะหนูนิ่ม เอเดนไม่ดุหรอก จะได้คุยกันเป็นการส่วนตัวและรู้จักกันมากขึ้นด้วย” มาดามแทลลีย์สนับสนุนอีกคน ทำให้รดาดาวต้องลุกขึ้นแล้วเดินตามร่างสูงองอาจที่ก้าวออกไปก่อนหน้านี้แล้วเอเดนยืนเอามือล้วงกระเป๋าอยู่กลางสนามหญ้าในสวนหย่อมของคฤหาสน์ แสงแดดสีส้มยามเย็นระบายร่างสูงตระหง่านให้ดูน่าเกรงขามยิ่งกว่าเดิม สาวน้อยเกิดอาการหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาโดยพลัน แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าก้าวไปหาเขา และแม้เสียงฝีเท้าของรดาดาวจะเบามาก เอเดนก็หันมาทันทีที่เธอเดินไปหยุดอยู่ด้านหลัง“คุณมีอะไรจะคุยกับนิ่มเหรอคะ” เจ้าของเสียงหวานเป็นฝ่ายถามก่อนอย่างอ้อมแอ้ม“เปล่า...” เอเดนยักไหล่พรืดด้วยท่าทางยียวน “ก็แค่อยากทำความรู้จักเท่านั้น”“ค่ะ คุณอยากรู้อะไรคะ”“อายุเท่าไหร่แล้ว”“ปีนี้ย่างยี่สิบสามค่ะ”“ก็ยังเด็กอยู่มาก นึกยังไงถึงอยากรีบมีผัว
บทที่ 2“ดิฉันเอาขนมมาฝากคุณจูเลียด้วยนะคะ ฝีมือของน้องนิ่มค่ะ รายนี้ทำอาหารและขนมอร่อยทุกอย่าง คงได้วิชาจากยายของเขา” ชมพูนุชบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและภูมิใจในตัวหลานสาวไม่น้อย“ขนมอะไรเหรอหนูนิ่ม” จูเลียหันไปถามคนทำ“เป็นขนมชั้นสูตรชาววังของไทยค่ะคุณป้าจูเลีย” รดาดาวตอบพร้อมกับหยิบเอากล่องพลาสติกออกมาจากตะกร้าที่ถือติดมือมาด้วย ก่อนจะเปิดฝาให้เจ้าของคฤหาสน์ดู ในนั้นเป็นขนมชั้นสีเขียว สีชมพู และสีม่วง ซึ่งถูกตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมมาเรียบร้อยแล้ว กลิ่นกะทิหอมๆ โชยมาเตะจมูกของจูเลียจนอยากจะลิ้มลองรสชาติของมันขึ้นมาทันควัน“หน้าตาน่ากินมาก ป้าขอชิมเลยก็แล้วกัน”มาดามแทลลีย์สั่นกระดิ่งเรียกคนรับใช้ ไม่กี่อึดใจสาวใช้ก็เข้ามารับเอากล่องขนมไปแบ่งจัดใส่จานมาให้ จูเลียใช้ส้อมจิ้มขนมชิ้นแรกเข้าปาก ความเหนียวนุ่มและรสชาติหอมหวานถูกใจมากจนต้องจิ้มคำต่อไปอีกอีกเรื่อยๆ และขนมในจานก็หมดลงอย่างรวดเร็ว“อร่อยจริงๆ หนูนิ่ม อยากกินอีก แต่ต้องเก็บไว้ให้เอเดนชิมด้วย” จูเลียชมเปาะทันทีหลังจากยกน้ำขึ้นดื่มด้วยความรู้สึกที่ถูกใจสาวน้อยว่าที่สะใภ้ยิ่งกว่าเดิม“ขอบคุณค่ะคุณป้าจูเลีย นิ่มดีใจที่คุณป้าชอบ”“ไว้วัน
บทที่ 1 เมืองคลีฟแลนด์ มลรัฐโอไฮโอ สหรัฐอเมริกาหลังจากผู้เป็นอาจอดรถเรียบร้อยแล้ว เท้าเล็กๆ ซึ่งรองรับด้วยรองเท้าส้นสูงแบบหุ้มส้นก็ก้าวลงมายืนที่ลานน้ำพุหน้าคฤหาสน์สีขาวสุดหรูมูลค่ากว่าสองพันล้านดอลลาร์ ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่กว้างขวางเกือบสิบไร่ บริเวณรอบๆ นั้นถูกรายล้อมไปด้วยสนามหญ้า สระน้ำใสแจ๋ว และไม้ประดับนานาพรรณ ทำให้บรรยากาศร่มรื่นเป็นธรรมชาติเย็นสบายชวนให้นึกอิจฉาผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังงามนี้อยู่ไม่น้อยสาวน้อยเจ้าของใบหน้าหวานใสอดตื่นเต้นไม่ได้ ดวงตาคู่สวยที่ถูกแต่งแต้มด้วยอายแชโดว์สีครีมประกายทองแบบบางเบา แอบมองสำรวจไปรอบๆ อาณาบริเวณอย่างทึ่งๆ แต่เพียงครู่เดียวก็ถูกอาสาวเรียกให้เข้าไปข้างในร่างอรชรอ้อนแอ้นสมส่วนเดินตัวลีบตามผู้เป็นอาต้อยๆ ไปยังห้องรับแขกซึ่งถูกจัดตกแต่งอย่างหรูหราเช่นเดียวกับส่วนอื่นๆ ของคฤหาสน์ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงตึกๆ เป็นจังหวะระรัวราวกับกำลังลั่นกลองรบ เพราะรู้ดีว่าอีกไม่กี่วินาทีจะต้องเผชิญหน้ากับใคร“สวัสดีค่ะคุณจูเลีย” ชมพูนุชยื่นมือไปให้เจ้าของคฤหาสน์จับเป็นการทักทาย และจูเลีย แทลลีย์ สตรีวัยกลางคนเชื้อสายอเมริกัน-ไอริชซึ่งย







