คนขยันของเรยา

สถานีตำรวจxyz

“สารวัตรคีติครับช่วงนี้ดูดีจังไปทำอะไรมา” เสียงท้วงด้านหลังดังขึ้นไกล้ใบหูขาว ด้านหลังคือเจ้าหน้าที่ตัวโตมีหนวดนิดๆ คมเข้มขึงขังร่างหนาใหญ่กว่าใครในส.น.

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกทักด้วยท่าทางหยอกเอินสายตาที่มองมาสื่อความหมายมากกว่าคนทั่วไปชนิดที่มองจากดาวอังคารยังรู้ว่า..จะจีบ

“เปล่าครับไม่ได้ทำอะไร” สารวัตรหนุ่มยิ้มให้น้อยๆ ตามมารยาท

“จริงไหมครับที่มีข่าวลือว่าสารวัตรมีเชื้อ”

คำทักท้วงแปลกๆ ทำนิ้วที่ถือกาแฟจรดริมฝีปากชะงักเล็กน้อยพลางถามกลับทันควัน

“…ครับ? เชื้ออะไร”

“เชื้อเจ้าเหรอครับผู้กอง” นายดาบตัวผอมโพล่งขึ้นตาโตตกใจไม่ทันได้เหลือบมองหน้านิ่งที่รอยยิ้มอบอุ่นหายไปเสียสนิท

“เปล่าเชื้อสายเทวดานางฟ้าไง ยิ้มทีใจละลาย เกิดมาไม่เคยเห็นตำรวจมือปราบคนไหนที่สง่างามมีมารยาทสุภาพยิ้มสวยเท่านี้มาก่อนเลยนะว่าไหมจ่า”

“จริงครับ”

นายตำรวจตัวใหญ่กับลูกหาบตัวผอมยืนตบมุขกันต่อหน้าสารวัตรคีรติขวัญใจนายตำรวจประจำสถานีxyz ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มให้น้อยๆ พลางยกกาแฟขึ้นจิบ ไม่กี่นาทีต่อมาก็มีอีกคนเข้ามาในห้องชงกาแฟ

“ว่างกันมากหรือไง”

“ผู้หมวดอุดม!”

ถ้าสารวัตรคีรติคือขวัญใจของนายตำรวจคนที่เป็นขี้ปากชาวบ้านกคไมพ้ผู้หมวอุดมศักดิ์โหดประจำหน่วยปราบปรามที่ไม่สนว่าใครจะอยู่ตำแหน่งไหนก็ฉะมาแล้วทุกคนหากทำผิด ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะมีพ่อเลี้ยงเป็นอดีตท่านฑูตของประเทศสวีเด็นที่มีแต่คนนับหน้าถือตานายตำรวจหนุ่มจึงมั่นใจในตัวเองนักหนา

“ไม่มีงานทำใช่ไหมถึงว่างมาแซวชาวบ้านแบบนี้”

“แค่พักกินกาแฟเอง ทำมาเป็นขรึม”

“คุณว่างไหมสารวัตรคีรติผมมีเรื่องจะคุยด้วย” หมวดอุดมมองผ่านไหล่นายตำรวจหน้าหมอไปถามเพื่อนร่วมทีมในปฏิบัติการลับ

“ว่างครับ” สารวัตรยิ้มรับบตอบเสียงละมุนเช่นเคย ร่างเพรียวสูงสมส่วนเดินผ่านหน้าทุกคนในที่นั้นที่ทำท่าเคลิ้มตาเป็นประกายสูดดมความหอมของกลิ่นที่ไม่มีชายใดเสมือน

“ใช้การงงานมาบังหน้า โถ่” เสียงบ่นไล่หลังดังแว่วมาให้ได้ยินผู้หมวดหนุ่มก็ไม่สนใจเดินนำหน้าสารวัตรเข้ามาในห้องส่วนตัวผายมือที่เก้าอี้ท่าทางจริงจัง

“เรื่องธนาคารออมสินทรัพย์สยาม” ผู้หมวดอุดมศักดิ์เลื่อนซองเอกสารบนโต๊ะทำงานให้เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ถูกมอบหมายให้ทำงานสำคัญร่วมกัน

สารวัตรคีรติหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดผ่านเร็วๆ พลางเงยหน้าขึ้นสบนัยตาดุร้ายแล้วส่งยิ้มให้ไม่มีปฏิกริยาท่าทางตื่นตกใจใดแสดงออกมา

“ส่วย?” คีรติเอ่ยคำสั้นๆ ได้ใจความราวกับนั่งอ่านทุกตัวอักษรแล้วสรุปได้ในคำเดียว เบาะแสในคดีเงินหายที่ไม่มีใครรู้นอกจากคนที่เจ้าของเงินอยากให้รู้กำลังปรึกษาหารือกันในรูปแบบที่ต่างกัน

“ใช่ เงินพันล้านที่หายไปมันเป็นเงินให้ปล่าวที่พวกนักการเมืองต้องเตรียมไว้ให้ใครบางคนทุกปี”

หมวดอุดมประสานมือใต้คางมองตรงแววตาคนตรงหน้า ดวงตาเรียวรีคมกริบดุจดั่งพญาเหยี่ยวตรึงเข้ากับดวงตาเรียวหางตาเชิดขึ้นคล้ายพญาหงษ์ของสารวัตรคีรติแม้นะดูดีทั้งคู่แต่มากพิษสงยิ่งนัก คนที่นักการเมืองระดับสูงของประเทศไว้ใจให้ตามหาเงินที่หายไปพันล้านจะเป็นคนธรรมดาได้เช่นไร

“ทำไมต้องให้เปล่าด้วยล่ะครับ ต้องมีเหตุผลสิ”

“ผม…ยังไม่รู้เหตุผล แต่เอกสารการเบิกงบประมาณแผ่นดินกับการใช้จริงมันไม่ตรงกัน เงินหายไปทุกโครงการ ไหนจะดีลกับธุรกิจท่องเที่ยว การส่งออก นำเข้า ที่หาข้อมูลได้ ตัวเลขเงินมากมายมหาศาลนับหมื่นล้าน ถ้าหักส่วนแบ่งในเครือข่ายที่ต้องจ่ายเป็นทอดๆ แล้วก็ยังเหลือมากอยู่ดี ”

“คุณว่าจะมีกี่คนได้ส่วนแบ่ง สมมติว่าให้คนละสิบ “

“…”

“คำนวนจากสมาชิกที่โหวดเสียงให้รัฐบาลชุดนี้อนุมัติงบแผ่นดินก็…ห้าพันสองร้อยล้านบาท เงินแค่นี้เหลือๆ เลยล่ะ แต่ก็น่าจะมีบางคนที่ได้มากกว่านั้น หมวดคิดว่าเป็นใครที่นักการเมืองต้องให้เงินมากขนาดนี้กับเขา”

“..เกจิอาจารย์หรือเปล่าคนไทยชอบเรื่องเสริมดวงแล้วเงินที่ตรวจสอบไม่ได้ส่วนใหญ่ก็เป็นเงินบริจาคให้วัดทั้งนั้น”

“แต่นี่มันเข้ากระเป๋าเงินคริปโตนี่ครับ ตรวจสอบไม่ได้เหมือนกัน”

“นั่นสิ..ใครกันนะ”

“แล้วหมวดคิดว่าใครเป็นคนขโมยเงินพันล้านตัดหน้าไปก่อนจะถูกส่งให้คนที่ว่านั่นครับ”

“ผม..คิดว่าคนใน”

“คุณได้เบาะแสมาเหรอ”

“เปล่าแล้วคุณล่ะได้อะไรมาบ้าง ”

“ไม่มี”

“ห้ะ?”

“ผมไม่ได้เบาะแสอะไรมา ขอโทษด้วยนะครับที่ช่วยไม่ได้มาก ผมอาาจจะยังไม่เก่งเท่าคุณ ยังแยกแยะหน้าที่ได้ไม่ดีพอ ผมไม่ค่อยชอบนักการเมืองกลุ่มนี้เท่าไหร่ ที่รับปากช่วยตามเงินเพราะผมแค่อยากรู้ว่าทำเงินตั้งพันล้านหายได้ยังไง ทั้งที่ธนาคารนั้นก็เป็นธนาคารในเครือหุ้นส่วนตัวเอง”

“คุณพูดเหมือนไม่สนใจแต่ที่คุณคาดการณ์มันเหมือนคุณอยู่ในห้องประชุมกับรัฐบาลเลยนะ ดูเหมือนคุณรู้จักพวกเขาดีกว่าผมเสียอีก”

“ใครๆ ก็รู้นิสัยนักการเมืองดีไม่ใช่เหรอครับ”

“…ก็…ครับ”

“ผมขอตัวก่อนนะครับพอดีมีงานค้างต้องทำ”

สารวัตรคีรติกลับออกไปจากห้องทำงาน หมวดอุดมขมวดคิ้วเข้มแน่นกว่าเดิมมองเอกสารในซองส่วนหนึ่งที่มีหลายสิบแผ่นก็จริงแต่ไม่ใช่ทั้งหมด

ครืดดด~

ลิ้นชักข้าโต๊ะถูกดึงออกมาปรากฎให้เห็นเอกสารส่วนน้อยที่ไม่ได้รวมอยู่ในซองเอกสารที่ให้สารวัตรคีรติดู

“รู้ได้ไงว่าว่าเข้าบัญชีคริปโต ข้อมูลมันอยู่ในลิ้นชักต่างหาก..ไหนว่าไม่สนใจ แล้วทำไมถึงรู้…”