บทที่ 286

เรื่องเสบียงยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้ว เสบียงที่กองทัพนับแสนกินแต่ละวันล้วนเป็นจำนวนตัวเลขที่มหาศาล

แต่เจ้าเมืองติ้งเซียงหลิวโส่วเริ่นที่อยู่ด้านข้างกลับกล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ท่านอ๋อง ท่านเพิ่งรับตำแหน่งก็จะให้แต่ละพื้นที่ส่งมอบทหารหัวเมือง กับบริจาคเสบียง เกรงว่าเจ้าเมืองของอีกห้าหัวเมืองคงไม่พอใจแน่พ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่พอใจ?”

ฉู่หนิงพลันหรี่ตาลง มีแสงเย็นแลบผ่านแววตา “ใต้เท้าหลิว หมีเหิง แม่ทัพเฉินอัน แม่ทัพอู๋หลิน แล้วก็หร่านหมิง พวกเจ้าแต่ละคนจงนำทหารสองพันนาย ไปถ่ายทอดคำสั่งให้ห้าหัวเมือง!

หากมีคนไม่เชื่อฟัง ฆ่าไม่ละเว้น!”

ในยามสถานการณ์คับขัน ต้องใช้วิธีการที่เด็ดขาดเท่านั้น จึงจะสามารถควบคุมอำนาจทั้งปิงโจวได้อย่างสมบูรณ์

แม้หลิวโส่วเริ่นกังวลมาก แต่ไม่กล้าปฏิเสธ ทำได้เพียงประสานมือคารวะ แล้วพาทหารออกเดินทางพร้อมกับอีกสี่คน

เวลาสามวันต่อจากนั้น ทั้งสองได้เดินทางไปถึงหัวเมืองทั้งห้า และถ่ายทอดคำสั่งของฉู่หนิงแล้ว

แม้เจ้าเมืองทั้งห้าโกรธมาก แต่ก็รู้ว่าฐานะของฉู่หนิงวางอยู่ตรงนั้น ประกอบกับเขาเพิ่งชนะศึก และก็เพิ่งถูกแต่งตั้งเป็นผู้ตรวจการปิงโจว พวกเขาจึงไม่กล้าปฏิเสธ

ผ่านไปอีกสาม