Home / แฟนตาซี / ศึกเทพชิงพิภพ / ตอนที่29 ตัวอีหยัง

Share

ตอนที่29 ตัวอีหยัง

last update Last Updated: 2025-05-30 21:10:44

“หัวขวนอีหยัง สัตว์เลี้ยงของเจ้าเพิ่งหัวขาด”

            “มีแต่คนโง่เท่านั้นละ ที่จะตัดหัวของเห่าสมิงเพราะว่า มันเป็นไฮดร้าชนิดหนึ่งไงล่ะ”

            “ตัวอีหยัง” ห้าวทำหน้าไม่ถูก

ยังไม่ทันไรเสียงร้องคำรามก็ดังออกมา เจ้าเห่าสมิงกลายเป็นสองหัวและเข้าโจมตีกุมารดำเจ้ากุมารหลบและไปตัดหัวมันซ้ำอีก ทำให้มันกลายเป็นเป็นสามหัวแทนและพ่นไฟสีเขียวออกมา ทำให้กุมารดำร้องลั่นและหายไปทันที ห้าวทำอะไรแทบไม่ถูกแล้ว มันกำลังจะเล่นงานเข้า แต่ว่าโกเล็มมาขว้างเอาไว้ก่อน โตเว็นหันมา พบดิสมัสกำลังพาคนที่เหลือมาช่วยต่อสู้ คำพูนวิ่งไปหาโตเว็นแต่เจ้า เห่าสมิงมาขว้างเอาไว้ก่อน ดิสมัสเลยพูดว่า

            “ไปตามหาคำแพงเถอะ ไอ้นี่ข้าจัดการเอง เบต้านำทางไป” ดิสมัสพูด คำพูนเลยวิ่งตามเบต้าไปทันที มีพวกคนดงมาขว้างทางเขาเอาไว้

“หลีกไป ใครขว้างข่อย จิได้ลิ้มรสมือตีนของข่อย !” คำพูนใช้เชิงมวยและเชิงการใช้มีดพร้าฝ่าออกไป

 โตเว็นมองหน้าดิสมัสแล้วพูดว่า

            “เป็นเอลฟ์เผ่าไหนเนี่ย ทำไมหน้าตาประหลาดจัง โตเว็นไม่เคยเห็น”

            “ก็ว่าจะถามแบบนั้นเหมือนกัน แกเป็นพวกกรีนฮาร์ทสินะ” ดิสมัสพูดแม้ว่าโตเว็นจะไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนแต่ว่า เขารู้เลยว่าไม่ใช่คำชมแน่  

            “ปากดีนักนะเห่าสมิงฆ่ามันเลย”

เจ้าเห่าสมิงเข้าโจมตีทันที แต่โกเล็มของดิสมัสเข้าต่อสู้ เนื่องจากโกเล็มไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ทำให้ต่อสู้ได้เรื่อย ๆ เมื่อเจ้าเห่าสมิงมั่วแต่สู้กับโกเล็ม ดิสมัส ก็ถึงโอกาสเข้าไปโจมตีหมายจะปลิดชีพของโตเว็น แต่มันเอาอาวุธออกมารับเอาไว้ได้ ซึ่งอาวุธคู่กายของมัน ดาบยาวแต่กลับมีรูปร่างเหมือนกับหอก ใช่ แล้วมันคือดาบหอก ! เป็นอาวุธที่ ออกแบบมาเพื่อใช้ล่าสัตว์และต่อสู้บนหลังม้า เป็นอาวุธที่ปกติจะไม่เอามาใช้ในสงครามเท่าไหนนัก และจากประสบค์เขาเคยเห็นแต่เอลฟ์รูมิแย่เท่านั้นที่ใช้อาวุธแบบนี้ ดิสมัสถอยออกมา

            “นี่พวกกรีทฮาร์ทใช้อาวุธแบบด้วยเหรอ”

            “เลิกเรียกโตเว็นแบบนี้สักทีโตเว็นไม่ใช่กรีทฮาร์ทอะไรของเจ้าหรอก โตเว็นเป็นเอลฟ์” เจ้าโตเว็นเข้าโจมตีทักษะการใช้อาวุธของโตเว็นนั้นรุนแรง และรวดเร็วแฝงด้วยท่าทางมีดูแล้วเป็นระเบียบไม่ใช่การโจมตีแบบมั่ว ๆ เถื่อน ๆ อย่างที่เขาเคยเจอ ทำให้การรับมือเป็นอย่างยากลำบาก เจ้าเห่าสมิงนั้นใช้เวลาไม่นานก็ทำลายโกเล็มได้ ถือโอกาสโจมตีดิสมัส แต่ถึงควายธนูตัวหนึ่งชนกระเด็นมันกระเด็น ควายธนูตัวนี้เป็นของห้าวนั่นเอง ดิสมัสหันมาจะกล่าวขอบคุณ

            “บ่ต้องขอบใจ ข่อยสิต้องฆ่าไอ้ตัวบ้านี่ให้ได้ บ่งั้นข่อยบ่มีหน้าไปปะผู้ใด”

พูดจบห้าวก็สั่งให้ควายธนูต่อสู้อีก แต่ควายธนูของห้าวถูกหัวทั้งสามของเห่าสมิงรุมกัด และฉีกร่างออกเป็นชิ้น ๆ ดิสมัสเห็นท่าไม่ดีแล้ว

            “อรอลโตออกมา !” เจ้านกแสกบินไปโฉบไปมา เพื่อรบกวน เจ้าเห่าสมิง

            “ห้ามทำหัวมันขาดนะ !”

            “ห่วงตัวเองก่อนมั้ยไอ้ ซีด” คมหอกเฉียดหน้าเขาไปหน่อยเท่านั้น และโตเว็นยังแทงมาไม่หยุด ดิสมัสจับทางได้ว่าอาวุธของเสียเปรียบเรื่องระยะโจมตี เลยตัดสินใจร่ายมนตร์ยิงกะโหลกไฟออกไป มันพุ่งไปด้วยความเร็ว โดนร่างของโตเว็นเข้าเต็ม ๆ มันถึงกันกระเด็นและกระอักเลือดออกมา มันลุกขึ้นก็ต้องตกตะลึง เพราะมันเห็น อรอลโตกำลังโฉบเอาหินมาทิ้งใส่หัวของเห่าสมิง ซึ่งแต่ละก้อนที่อรอลโตโฉบมานั้น หินใหญ่ขนาดที่ถ้าโดนหัวของคนละก็ได้เละจนจำซากแทบจะไม่ได้ และตอนนี้หัวของเจ้าเห่าสมิงก็ถูกทำลายไปแล้วสองหัวแต่ไม่มีการงอกขึ้นมาใหม่เพราะว่า หัวมันไม่ได้ขาดทำให้ การเคลื่อนไหวของมันลำบากมาก

            “เห่าสมิง แก !” โตเว็นขว้างดาบหอกไป หมายจะเอาชีวิตของเจ้านกแสก แต่ว่าเจ้านกแสกหลบได้กลายเป็นดาบหอกปักเข้าเต็ม ๆ หัวของเห่าสมิงมันตายคาที่ทันที เป็นโอกาสของดิสมัสเขาฟันดาบไปเต็มแรง แต่ว่าลายสีดำบนตัวของมันเปล่งแสงออกมา  พอดาบของดิสมัสไปโดยตัวของมัน ดาบก็เด้งออกมาเหมือนกับฟันยางไม่มีผิด

            “อีกแล้วเหรอวะเนี่ย หนังเหนียว” 

แต่มันได้จบแค่หนังเหนียวเท่านั้น ร่างกายของโตเว็นดูใหญ่ขึ้น มันเขาโจมตีด้วยการชกร่างของดิสมัสกระเด็น มันโจมตีทุกอย่าง อย่างบ้าคลั่ง โดยไม่สนว่าจะโดนอะไร ยังไม่ทันไรก็มีหินก้อนหนึ่งลอยมาโดยหัวของมัน คำแพงกับคำพูนนั่นเอง ทั้งสองพยาเหวี่ยงหินใส่มันไม่หยุด แต่มันกลับไม่ได้แสดงออกว่าเจ็บปวดเลย มันเลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเล่นสองคนแทน ดิสมัสรีบเรียกอรอลโต้กลับและเรียกอุมปาออกมา เจ้าคางคกส่งเสียงร้องเสียงลั่ง และกระโดดไปพ่นน้ำพิษใส่หน้าอุมปาแต่มันกลับไม่ได้แสดงออกมาเลยว่าเจ็บปวด พิษไม่เป็นผลกับมัน

            ดิสมัสกระโดดไปฟันมันซ้ำอีกทีแต่ก็ไม่เป็นผล และมันก็เล่นงานดิสมัสชกเขากระเด็น และจับขาดิสมัสเอาร่างฟาดไปมาก่อนจะเหวี่ยงกระเด็น ดิสมัสถึงกับเจ็บหนัก ขยับตัวเกือบไม่ได้ เบต้ารีบมาช่วยรักษาทันที

            “นี่เจ็บหนักเลยนะ ต้องใช้เวลารักษา ใช้ช่วยถ่วงเวลาให้หน่อย” เบต้าพูดเสียงดังลั่น จ้อยกับมิ่งได้ ก็รีบมาขว้างทางเอาไว้ ทั้งสองรีบปลุกของให้กลายเป็นเสือกับลิงเพื่อต่อสู้กับโตเว็นแต่มันแข็งแกร่งมาก ทั้งสองโดนทำร้ายบาดเจ็บ ดิสมัสไม่รอให้รักษาเสร็จเขาลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปต่อสู้ทันที คำแพงนึกอะไรบ้างอย่างออก พ่อเคยสอนจุดอ่อนของพวกหนังเหนียวเอาไว้

            “คำพูน เจ้าพกหลาวมาด้วยบ่” คำแพงรีบถาม

“บ่ได้เอามา เจ้าสิเฮ็ดอีหยัง” คำพูนพูด คำแพงไม่ตอบ เธอวิ่งไปที่ศพของเจ้าเห่าสมิงและพยายามดึงดาบหอกออกมา แต่มันปักเอาไว้แน่นมาก คำพูนเลยมาช่วยออกแรงดึงแต่ หอกก็ยังไม่ขยับ

            “เฮ็ดอีหยัง มา ! ข่อยเฮ็ดเอง” ห้าววิ่งมาและดึงหอกดาบออกมา

            “สิเอามันเฮ็ดอีหยัง” ห้าวถาม

            “แทงฮูดากมัน !” คำแพงพูด ห้าวเลยบอกว่า

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่35 เส้นทางเก่าในโลกใหม่

    คราวนี้ทำให้เจ้าออร์คเริ่มมีแผลและมึนงงแล้ว คำพูนกับคำแพงมองหน้ากระโดดใส่เข่าเข้าที่หน้าของออร์คนั้นเต็ม ๆ สองแรงทำให้มันล้มลงไป คำพูนเอามีดออกมาแทงมันเข้าที่คอเลือดไหลพุ่งออกมาราวกับน้ำ มันวิ่งไปด้วยความเจ็บปวด คำแพงเหวี่ยงหินไปโดนมันซ้ำเข้าที่หัว คราวนี้ทำให้ล้มลงไปได้ สองพี่น้องมองหน้ากัน และตัดสินใจกลับไปหาพ่อนายฮ้อยคำแหงดวลดาบกับซีดาน ส่วนนายไปร่งต่อสู้กับล็องกี ซึ่งเชิงดาบของทั้งสองพอ ๆ กัน แต่ไม่ว่าจะเสกอะไรมา ก็โดนทำลายไปหมด จนในที่สุดไปร่งก็ตัดสินใจ ร่ายมนตร์บทหนึ่ง นายฮ้อยคำแหงได้ยินก็ตะโกนห้าม“อย่าเฮ็ดจั๋งซัน”แต่สายไปแล้ว ไปร่งร่ายมนตร์แล้ว เหล่าหุ่นพยนต์มารวมอยู่ที่ร่างของเขากลายเป็นเสื้อเกราะ ไปร่งเข้าต่อสู้ทันที คราวนี้เขาต้านพลังของล็องกีได้หมด และเข้าประชิดตัวและชกล็องกีกระเด็น มันรู้สึกเจ็บ ไปร่งยังคงออกหมัดไปไม่หยุด ล็องกีเหวี่ยงคถาไปทันทีโดนร่างของไปร่ง เขากระเด็น “ให้ตายสิไม่ได้สู้ระยะประชิดนานแล้วนะเนี่ย แต่ว่า ข้าก็ไม่ชอบอยู่ดี ลมหายใจมังกร”ไฟถูกยิงออกมาจากคถาของมัน เมื่อโดนร่างของไปร่ง ความเจ็บปวดแผ่เข้ามา แต่ไปร่งยังพยายามเข้าไปต่อสู้ แต่ว่าไฟยิ

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่34 อย่าให้ใช่เลย

    ดิสมัสต้องเหวี่ยงหินและใช้กะโหลกเพลิง ยิงสกัดพวกมันเ แต่พวกมันยังคงวิ่งเข้ามา ไม่หยุด ดิสมัสเลยเอาไม้แหลมที่เขาเหลาเอาไว้ ร่ายคำสาปเคลือบเอาไว้ ขว้างไป มันปักเข้าที่ร่างของพวกออร์คทำให้มันเจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่แค่ไม้จะทำอะไรพวกมันได้ มีตัวหนึ่งเขามาประชิดตัวเขาได้ และกำลังจะเอาดาบฟันหมายจะฟันให้ขาดสองท่อน แต่บากีร่ากระโดดตะครุบร่างของเจ้าออร์คตนนั้นเอาไว้ ดาบหลุดจากมือของมัน ดิสมัสได้โอกาสแล้ว รีบคว้าดาบเล่มนั้นเอามาเป็นอาวุธของตัวเอง เขาฟาดฟันมันอย่างชำนาญ ทำให้สังหารออร์คไปได้หลายตัว เขาดูดาบเล่มนี้ชัด ๆ แม้มันจะดูเก่า แต่เขาก็จำได้ว่าเป็นฝีมือการตีดาบของพวกโดวาฟ ! “อย่าให้ใช่เลย”ดิสมัสพูด พวกออร์ดที่เหลือกำลังจะเข้ามารุมเขา ดิสมัสเลยร่ายคาถา “จงรวบรวม แขน ขา และวิญญาณเพื่อรับใช้ข้า ลุกขึ้นมา !”เมื่อคาถาจบศพของพวกออร์คก็ระเบิดกลายเป็นโครงกระดูกยืนอยู่ตรงหน้า พวกออร์คเห็นแล้วก็รู้สึกกลัว“ไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้วนะ ชีวิตสงบ ๆ คงไม่ใช่สำหรับข้า ฆ่ามัน” พวกโครงกระดูกเข้าต่อสู้กับพวกออร์คที่เหลือทันที นายฮ้อยคำแหง มาถึงก็ต้องตกตะลึง ที่น

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่33 ความสงบ

    “ลงน้ำโลด อ้ายมัด” คำแพงร้องบอก ดิสมัสรีบทำตาม หลังจากจัดการมดแดงได้แล้ว เขาก็ขึ้นมาจากน้ำ ทุกคนมองดิสมัสแปลก ๆ เบต้าพยายามกลั้นขำ “มีอะไรเหรอ” “อ้ายก็ลองเบ่งแขนเจ้าของดิ” คำแพงพูดขึ้นมา ดิสมัสมองดูเขาตกใจมาก มันมีจุดแดง ๆ เต็มไปหมดหมด และเขาคล้ำหน้าตัวเองรู้เลยว่าต้องมีจุดแดง ๆ เหมือนกัน ยิ่งเขาเป็นคนผิวขาวสีซีดแล้วจุดพวกนี้ยิ่งชัดเข้าไปอีก เขาทั้งเจ็บทั้งอาย และทั้งขำในเวลาเดียวกัน นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ได้ที่ไม่ได้สวมเกราะเลยทำให้มีแผลมากขนาดนี้ เบต้าเลยบินมารักษาให้กับเขา แต่ดิสมัสไม่ได้รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นยังคงไปแหย่ไข่มดแดงกับทุกคนต่อ วันนี้ ดิสมัสได้ทั้งปลาและไข่มดแดงจำนวนมาก และยังได้ลองกินไข่มดแดงเป็นครั้งแรกด้วย รส ชาตของมันทั้งมันทั้งเปรี้ยว แต่ก็ถูกปากเขาเหมือนกัน การมาหาอาหารกันเป็นกลุ่มใหญ่แบบนี้ทำให้เขานึกถึงตอนไปเก็บเสบียง แต่มันต่างกันมากเพราะว่า ตอนไปเก็บเสบียงนั้นไม่สนุกแบบนี้ ไม่ได้มีเสียงหัวเราะแบบนี้ บางครั้งมันก็แลกมาด้วยน้ำตาของเจ้าของอาหารที่ถูกบังคับให้ส่งเสบียงให้ด้วยซ้ำ ดิสมัสเดินออกจากวงข้า

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่32

    “ครับข้ากลับมาแล้ว”เย็นวันนั้น ดิสมัสจัดการถอดเกราะออกและมองมัน เขารู้สึกว่ามันช่างหนักเหลือเกินเขาไม่อยากจะสวมมันอีกแล้ว “อ้ายมัด” เสียงของคำแพงดังขึ้นมา ดิสมัสหันมองนางแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ” “อีแม่ให้มาชวนเจ้าไปกินข้าวด้วยกันหน่ำ” ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธมาตามคำเชิญ แถมยังเอาเนื้อเค็มติดมือมาด้วย ซึ่งคำแพงเห็นแล้วก็บอกว่า “เจ้าเก็บไว้กินผู้เดียวเถอะ บ่ฮู้ว่าทนกินเข้าไปได้ไง” ดิสมัสเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า “มื้อหน้าข้าจะจับตัวอะไรไปให้แม่เจ้าปรุงก็แล้วกันนะ” ดิสมัสพูด และเดินตามคำแพงไป คำแพงแอบมองดิสมัส ตั้งแต่ที่เขาไปช่วยชีวิตนาง นางก็รู้สึกกับเขาในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าปลอดภัยตลอดเวลาที่เขาอยู่ “ถึงแล้วนะ” ดิสมัสพูด ทำให้นางหลุดจากภวังค์และรีบเดินนำเข้าไปในบ้าน คราวนี้อาหาร มี ลาบ ต้มแซ่บ ไก่ย่าง เป็นอาหารหลักแม้จะเป็นอาหารง่าย ๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่ากินมาก “กินได้แล้ว บักมัดบ่ต้องเกรงใจเด้อ” นายฮ้อยคำแหงพูด ดิสมัสกินอาหาร มันรสชาติดีมากจนเขาพูดขึ้นมา

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่31 บ้านเฮา

    “เอ็งชื่ออะไรวะ” คนในสนามพูด “คำพูน จากโนนต้นติ้ว แต่ข่อยขอใช้ชื่อ คำพูน ลูกคำแหง” เขาตอบ อีกฝ่ายหยักหน้า แล้วพูดว่า “มีเงินเดิมพันมั้ย ถ้ามีก็ขึ้นชกได้”คำพูนเอาเงินออกมาพบว่ามันน้อยเกินไป “โอยแค่นี้เองเหรอไม่พอ ไปหามาอีก ถ้าไม่มีก็ไปให้พ้น ๆ เลย” คำพูนรู้สึกเสียดาย จะไปขอเงินจากนายฮ้อยคำแหงก็คงจะไม่ได้ ดิสมัสเห็นเข้าพอดีเลยเอาเงินมาวางให้ “อ้ายมัด” “อย่าชกแพ้ล่ะ ถ้าแพ้นี่ข้าหมดตัวเลยนะ” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำพูนเลยตอบว่า “ไว้ใจข่อยได้ ข่อยสิต้องชนะ” คู่ต่อสู้ของคำพูนนั้นเป็นนักมวยร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ดูแล้วตัวใหญ่กว่าคำพูนพอสมควร เขาชื่อว่า เด่นธรณี ศิษย์พระกาฬ ส่วนคำพูน นั้นใช้ชื่อว่า คำพูน ลูกคำแหง เสียงปี่ดังขึ้น ทั้งสองออกท่าร่ายรำทำให้ ดิสมัสงงมาก “มวยสยาม สิต้องไหว้ครูบาอาจารย์ก่อนชก เป็นการแสดงความเคารพครูมวย และยังเป็นการอบอุ่นร่างกายอีกหน่ำ” คำแพงอธิบาย ดิสมัสพยักหน้ารับรู้ “ชกกันหนึ่งกะลาจมน้ำใครลุกไม่ขึ้นก่อนเป็นฝ่ายแพ้” เสียงกรรมการประกาศและเอากะลาลงไปในน้

  • ศึกเทพชิงพิภพ    ตอนที่30 แมงมุมยักษ์

    “จังสั้นเจ้าเฮ็ดเลยคำพูน ข่อยสิล่อมันเอง”ห้าวเสกมนตร์ ใส่ร่างของโตเว็น มันเลยมาสนใจเขาแทน สองพี่น้องช่วยกันจับดาบหอก และวิ่งไปและแทงเข้าไปที่รูก้นของโตเว็น มันร้องด้วยความเจ็บปวดและล้มลงไปแบบไม่เป็นท่า ทั้งสองกดจนมิดด้าม เจ้าโตเว็นตายคาที่ ดิสมัสมองอย่างรู้สึกสมเพชเวทนา เขาไม่คิดเลยเอลฟ์จะต้องมาตายทุเรศแบนี้ จริงอยู่เจ้านี่อาจไม่ใช่เอลฟ์เผ่าเดียวกับเขา แต่ก็เป็นเอลฟ์เหมือนกันจริงเห็นแบบนี้ก็คงจะอดที่จะหดหู่ไม่ได้ เขาเลยกระชากดาบหอกออกมา และดิสมัสเรียกอุมปากลับไป “ชาร์ล็อต” เขาเรียกแมงมุมยักษ์ออกมา ให้มันพ่นใยคลุมร่างของโตเว็นเพื่อกันไม่ให้มีอะไรมากินศพ และเอาดาบหอกปักข้าง ๆ เขาหันไปบอกกับคนดงว่า “อยากจะทำอะไรกับร่างของมันก็ทำไปซะนะ ข้าทำได้แค่นี้” เมื่อเจ้าหัวหน้าตาย พวกคนดงก็มองทุกคนอย่างหวาดกลัว ดิสมัสเดินนำไป พวกเขารีบหลีกทางให้ มีบางคนคิดจะเล่นงานเขาแต่ก็ชะงักไปเพราะว่าเกิดคิดได้สู้ไปก็เหมือนฆ่าตัวเปล่า ๆ “เฮดหยังต้องเฮดศพให้มันหน่ำ” คำแพงถามขึ้นมา “เขาตายแล้วนะ ข้าไม่อยากให้เขากลายเป็นเหยื่อแร้งกาหรอก อีกอย่างเขาก็ต่อสู้อย่างสมศัก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status