LOGINShare
ตอนที่ 67 ไม่ไหวอย่าทน
Last Updated:
2025-05-24 09:40:52ณ เจียงเฉิน ท้องฟ้าครึ้มเมฆคล้ายจะมีฝนตกโปรยปราย ขบวนม้าของสกุลไป๋แล่นเข้าสู่ประตูเมืองอย่างสง่างาม ที่นำขบวนคือชายหนุ่มในอาภรณ์ลายคลื่นสีคราม ใบหน้าเคร่งขรึมเย่อหยิ่งตามแบบของเขา
ด้านหลังของไป๋ซื่ออัน มิใช่เพียงคณะผู้คุ้มกันสินค้าในสำนักและรถสินค้าที่ล้นคัน แต่ยังมีรถม้าคันหนึ่งที่ถูกผ้าไหมปิดหน้าต่างอย่างมิดชิด ส่งกลิ่นน้ำหอมอ่อนจางตลบอบอวลตลอดเส้นทางที่ผ่าน
เมื่อขบวนหยุดลงที่หน้าเรือนสกุลไป๋ หลิวอี้หรูที่ยืนรอการกลับมาของสามีอยู่ที่เฉลียง รีบก้าวลงมารับด้วยสีหน้าเรียบสนิทเมื่อเห็นว่ามีผู้ติดตามมา
นางกล่าวเสียงแผ่วแต่แข็งกร้าว “ข้ารู้ว่าท่านจะกลับวันนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าจะกลับมาพร้อมหญิงอื่น”
ไป๋ซื่ออันปรายตามองนางอย่างเฉยเมย “เป็นเพียงนางบำเรอที่ข้าซื้อมา เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”
“ข้าเป็นอนุของเจ้า แม้จะไร้ฐานะแต่ก็มีหัวใจ” หลิวอี้หรูเอ่ยอย่างอดกลั้น
แต่เขาหัวเราะในลำคอ “อย่าลืมสถานะของเจ้า คิดจะมาเรียกร้อง ข้าจะส่งเจ้ากลับเรือนเดิมเสียเลยดีหรือไม่”
คำพูดของเขาราวมีดกรีดกลางใจ หลิวอี้หรูยืนนิ่ง มือกำชายเสื้อแน่น นางไม่อาจโต้แย้งได้ แม
Latest chapter
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 68 ขุนนางรุ่นใหม่
ที่เมืองเห่ยโจว ซึ่งมีลำน้ำไหลเชี่ยวผ่านเชิงเขา พื้นดินลาดชันและมีชุมชนกระจัดกระจายอยู่สองฝั่งน้ำ เผิงเหยียนเฉิงยืนอยู่บนเชิงเขาสูง สายตาคมกริบของเขากวาดมองแม่น้ำกว้างเบื้องหน้า ยืนยันว่าที่นี่คือจุดวิกฤติ หากไม่เร่งวางแผนยามน้ำหลากในฤดูฝน ชาวบ้านต้องเผชิญหายนะแน่แท้บนโต๊ะไม้ยาวที่ตั้งชั่วคราวกลางลานหิน เขาและเหล่าขุนนางฝ่ายโยธาพร้อมช่างชำนาญการ กำลังล้อมวงสนทนา ดูแผนที่และแบบจำลองภูมิประเทศที่ขีดไว้ด้วยถ่าน“ใต้เท้าเผิงวางแนวเขื่อนโค้งหรือ” ขุนนางวัยกลางคนผู้นั่งทางซ้ายขมวดคิ้วถาม พลางก้มมองแบบแปลนที่ลากเส้นโค้งราวครึ่งวงกลมตัดแม่น้ำเผิงเหยียนเฉิงพยักหน้า สีหน้ายังคงแน่วแน่“ใช่ แนวโค้งจะรับแรงน้ำได้ดีกว่าแนวตรง ยิ่งโค้งเข้าหาฝั่งด้านต้นน้ำ แรงปะทะจะกระจายไปตลอดแนวเขื่อน ไม่กดดันจุดเดียว” เขาใช้ไม้ชี้ลากตามแนวบนแผน“ตรงจุดนี้ ความลาดชันของตลิ่งมาก หากปล่อยไว้ ยามน้ำมาแรงจะพังทลายทุกปี ข้าต้องการให้เราทำฐานรากให้ลึกถึงชั้นหิน แล้วเสริมด้วยโครงไม้ไผ่ขัดชั้นหินกับหินก้อนใหญ่ ก่อนจะเทดินอัดเป็นชั้น ปิดทับด้วยหินลับคมอีกทีหนึ่ง”ช่างก่อสร้างอี
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 67 ไม่ไหวอย่าทน
ณ เจียงเฉิน ท้องฟ้าครึ้มเมฆคล้ายจะมีฝนตกโปรยปราย ขบวนม้าของสกุลไป๋แล่นเข้าสู่ประตูเมืองอย่างสง่างาม ที่นำขบวนคือชายหนุ่มในอาภรณ์ลายคลื่นสีคราม ใบหน้าเคร่งขรึมเย่อหยิ่งตามแบบของเขาด้านหลังของไป๋ซื่ออัน มิใช่เพียงคณะผู้คุ้มกันสินค้าในสำนักและรถสินค้าที่ล้นคัน แต่ยังมีรถม้าคันหนึ่งที่ถูกผ้าไหมปิดหน้าต่างอย่างมิดชิด ส่งกลิ่นน้ำหอมอ่อนจางตลบอบอวลตลอดเส้นทางที่ผ่านเมื่อขบวนหยุดลงที่หน้าเรือนสกุลไป๋ หลิวอี้หรูที่ยืนรอการกลับมาของสามีอยู่ที่เฉลียง รีบก้าวลงมารับด้วยสีหน้าเรียบสนิทเมื่อเห็นว่ามีผู้ติดตามมานางกล่าวเสียงแผ่วแต่แข็งกร้าว “ข้ารู้ว่าท่านจะกลับวันนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าจะกลับมาพร้อมหญิงอื่น”ไป๋ซื่ออันปรายตามองนางอย่างเฉยเมย “เป็นเพียงนางบำเรอที่ข้าซื้อมา เจ้าไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”“ข้าเป็นอนุของเจ้า แม้จะไร้ฐานะแต่ก็มีหัวใจ” หลิวอี้หรูเอ่ยอย่างอดกลั้นแต่เขาหัวเราะในลำคอ “อย่าลืมสถานะของเจ้า คิดจะมาเรียกร้อง ข้าจะส่งเจ้ากลับเรือนเดิมเสียเลยดีหรือไม่”คำพูดของเขาราวมีดกรีดกลางใจ หลิวอี้หรูยืนนิ่ง มือกำชายเสื้อแน่น นางไม่อาจโต้แย้งได้ แม
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 66 อุปสรรค
หลายวันหลังจากการเริ่มงานสร้างเขื่อน บรรยากาศที่เห่ยโจวยังเป็นไปอย่างเร่งรีบและตึงเครียด งานหลายส่วนเริ่มลงมือจริง กองไม้ไผ่และหินถูกลำเลียงมาตามลำธารเล็กๆ ใกล้พื้นที่สร้างเขื่อน ชาวบ้านจำนวนมากเริ่มเข้าร่วมงานด้วยแรงศรัทธาและความหวังว่าจะพ้นจากภัยน้ำหลากท่ามกลางความวุ่นวายของการแบ่งแรงงานและการก่อสร้าง เผิงเหยียนเฉิงเดินตรวจงานทุกวัน ทั้งเช้าจรดเย็นโดยแทบไม่ได้พัก ขุนนางท้องถิ่นยังอดทึ่งไม่ได้ที่จอหงวนหนุ่มผู้นี้มิได้ถือศักดิ์ศรี หากยังยอมก้าวลงโคลน ลงเหงื่อร่วมกับชาวบ้านทุกคนวันหนึ่งในช่วงบ่าย แดดร้อนจัดจนฝุ่นทรายลอยขึ้นปะทะใบหน้า ขณะเขากำลังตรวจแนวผนังชั้นแรกของเขื่อน มีเสียงร้องเรียกจากทางท้ายขบวน“ใต้เท้าเผิง จดหมายจากเมืองเจียงเฉินขอรับ มีตราสกุลลู่”เผิงเหยียนเฉิงหันกลับมาอย่างเร็ว เท้าก้าวเร็วทันใจจนฝุ่นปลิวตาม พอรับซองจดหมายมาถือ เขาก็รีบเปิดอ่านด้วยมือสั่นเล็กน้อย[ ถึงพี่เหยียนเฉิงท่านสบายดีหรือไม่ ส่วนทางนี้พวกเราทุกคนแข็งแรงดี ครั้งก่อนข้ารีบร้อนส่งจดหมายถึงท่านจึงลืมบอกไป ถุง
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 65 เมืองทางใต้
หลายวันต่อมา เผิงเหยียนเฉิงสวมชุดขุนนางเรียบง่าย ผ้าคาดเอวสีกรมท่าตัดกับเสื้อคลุมสีอ่อน กำลังตรวจดูข้าวของเตรียมตัวจะเดินทาง“คุณชาย! คุณชายขอรับ!” เสียงของอาหมิงดังก้องไปทั่วเรือนเผิงเหยียนเฉิงหันกลับทันที เมื่อเห็นผู้ติดตามคู่ใจของตนก็รีบเดินตรงไปหา แววตาสั่นไหวเมื่อเห็นบางสิ่งในมือของอาหมิง“ถึงแล้วหรือ?” เขาถาม เสียงแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความคาดหวังอาหมิงพยักหน้าก่อนจะยื่นจดหมายที่ถูกห่อด้วยผ้าผืนบาง และห่อผ้าต่วนสีครามอีกชิ้นหนึ่ง “ข้านำมาด้วยมือขอรับ ไม่มีตกหล่น”เผิงเหยียนเฉิงรับจดหมายอย่างระมัดระวังราวกับของล้ำค่า เขาคลี่มันออกช้าๆ ท่ามกลางสายลมอ่อนของทุ่งริมแม่น้ำ พอได้อ่านแต่ละบรรทัด สีหน้าเขาอ่อนลงจนเห็นได้ชัด แววตาเข้มแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล แฝงด้วยความอิ่มเอมเขายืนนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนเอ่ยเสียงแผ่ว “นางยินดีรอข้าอยู่…”เผิงเหยียนเฉิงยกมือขึ้นสัมผัสกระดาษหอมเบาๆ แล้วก้มมองห่อผ้าต่วนที่เขาเพิ่งได้รับมาเขาพึมพำขณะคลี่ออกอย่างแผ่วเบา เขาหยิบถุงหอมขึ้นมาแนบอก สูดกลิ่นหอมจางที่ลอยเข้าจมูก แล้วเผยรอยยิ้มที่แม้ยามยากลำบากเพี
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 64 จดหมายตอบกลับ
ณ เรือนใหญ่ของสกุลลู่ในเมืองเจียงเฉินลู่ซือหนานนั่งอยู่ใต้ศาลาเล็ก กลางมือถือผ้าปักลายดอกเหมย แต่เข็มกลับแทบไม่ขยับไปไหนเลยตลอดครึ่งชั่วยามที่ผ่านมานางเหลือบตามองทางประตูใหญ่ของเรือนอยู่บ่อยครั้ง หัวใจเต้นรัวอย่างไม่มีเหตุผล เหมือนลางสังหรณ์บางอย่างบอกว่าข่าวจากเมืองหลวงกำลังจะมาถึงไม่นานนัก เสียงฝีเท้ากับเสียงประกาศของพ่อบ้านก็ดังขึ้น“อาหมิงจากจวนเผิง ขอเข้าพบเจ้าค่ะ”ลู่ซือหนานวางผ้าปักทันที ลุกขึ้นเดินไปต้อนรับ ดวงตาเป็นประกาย“อาหมิง พี่เหยียนเฉิง…เขาสบายดีหรือไม่”อาหมิงค้อมศีรษะลงทันที“ใต้เท้าแข็งแรงดีขอรับ แม้งานราชการจะเร่งรัด แต่ไม่ลืมส่งข่าวถึงแม่นางเลยแม้แต่น้อย”เขายื่นม้วนจดหมายให้นาง ลู่ซือหนานรับมาอย่างเบามือ ประหนึ่งกลัวแรงไปจะทำให้ถ้อยคำที่เขียนเลือนหาย“เจ้าไปพักก่อนเถอะ” นางบอกเสียงเบา อาหมิงค้อมตัวแล้วเดินไปยังเรือนพักทางด้านหลังนางค่อยๆ แกะจดหมาย เปิดอ่านใต้ศาลา เสียงลมอ่อนพัดผ่านเงียบสงบ มีเพียงเสียงหัวใจของนางที่เต้นรัวขณะดวงตาไล่อ่านตัวอักษรลายมือของเขาทีละบรรทัด“ข้
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 63 จำใจจาก
ท่ามกลางความวุ่นวายของเรื่องร้องเรียนถึงภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึง ในท้องพระโรงหลวง ณ เวลายามเฉิน ขุนนางน้อยใหญ่จากทั่วแคว้นถูกเรียกเข้าพบอย่างเร่งด่วนภายใต้แสงสว่างจากโคมหยกที่ประดับอยู่เหนือศีรษะ เสียงกลองเตือนภัยในท้องพระราชวังยังคงดังก้องเป็นระยะ เตือนถึงภัยน้ำท่วมใหญ่ทางทิศใต้ที่กำลังคืบคลานเข้ามาฮ่องเต้เสด็จประทับเหนือบัลลังก์ พระพักตร์ทรงเครียดแต่ยังเปี่ยมไปด้วยอำนาจ เสียงตรัสดังกังวานชัดทั่วท้องพระโรง“เรื่องน้ำท่วมทางใต้ ปีที่แล้วท่วมหนักไร่นาเสียหาย ปีนี้ใกล้ถึงหน้าฝนแล้ว ราษฎรร้องทุกข์มา ผู้ใดมีแนวทางแก้ไขหรือเยียวยาหรือไม่”เสียงขุนนางชั้นสูงต่างซุบซิบกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ขุนนางฝ่ายโยธาคนหนึ่งจะก้าวออกมาคำนับ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง“กระหม่อมเห็นควรส่งทหารไปเสริมสร้างแนวกั้นน้ำชั่วคราว พร้อมจัดสรรเสบียงแก่ราษฎรเพื่อบรรเทาทุกข์เพียงเบื้องต้นก่อนพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แต่มิได้ทรงแสดงความพอพระทัย ยังทอดพระเนตรมองไปยังขุนนางทั้งหลาย ทันใดนั้น เผิงเหยียนเฉิง ตำแหน่งผู้ตรวจการกรมพิธีการก้าวออกมาจากแถวด้วยอากัปกิริยาส
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 62 ริษยา
เช้าวันถัดมา ณ เรือนสกุลลู่ในเมืองเจียงเฉิน ท้องฟ้าโปร่งใส เสียงนกกระจิบเจื้อยแจ้วอยู่บนต้นไม้ริมระเบียง บรรยากาศสดชื่นเป็นพิเศษราวกับมีข่าวดีบางอย่างกำลังจะมาถึงณ ศาลาริมสวน ลู่หยวนฉีกำลังจิบชาอย่างเงียบสงบ ข้างกายคืออันเหม่ยฉินภรรยาที่นั่งจัดชาดอกหอมเอาไว้ต้อนรับแขกในยามสายขณะที่คนทั้งสองกำลังพูดคุยกันเรื่องดอกไม้ฤดูร้อนที่กำลังบานสะพรั่งอยู่ตรงหน้า เสียงจังหวะเกี้ยวม้าก็ค่อยๆ ดังมาจากด้านหน้าเรือน ก่อนจะมีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานเสียงใส“คุณท่านเจ้าคะ แม่สื่อจากเมืองหลวงมาถึงแล้วเจ้าค่ะ พร้อมรถม้าใหญ่ ดูท่าทางไม่ธรรมดาเลยเจ้าค่ะ”ลู่หยวนฉีชะงักนิ่งก่อนจะเหลือบตาไปมองภรรยา ทั้งคู่สบตากันพลางยิ้มอย่างรู้ความหมาย“เช่นนั้นก็ให้คนต้อนรับตามธรรมเนียม แล้วนำมายังศาลานี้เถิด”“เตรียมชาดีที่สุดมาไว้ด้วย” อันเหม่ยฉินเสริมพลางลูบชายเสื้อเรียบร้อยไม่นานนัก แม่สื่อวัยกลางคนในชุดผ้าไหมสีแดงปักลายเมฆทองก็ถูกนำเข้ามาในศาลา ตามด้วยหญิงสาววัยกลางคนอีกสองนางซึ่งเป็นผู้ติดตาม แม่สื่อก้าวเข้ามาอย่างมั่นใจ นางยกมือขึ้นประนมคำนับด้วยรอยย
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 61 อดหวั่นใจไม่ได้
ภายในรถม้าของสกุลลู่ เสียงล้อไม้กระทบพื้นหินอย่างสม่ำเสมอดังคลอเคล้าไปกับความเงียบงันภายในตัวรถ ลู่ซือหนานนั่งสงบนิ่งเบื้องหน้าหน้าต่างบานเล็ก ผ้าม่านบางไหวพลิ้วไปตามแรงลม นางไม่เอื้อนเอ่ยสิ่งใดตั้งแต่ออกจากจวนเผิง แววตาที่เคยสดใสกลับเหม่อมองทิวทัศน์ข้างทางราวกับใจไม่อยู่กับตัวอันเหม่ยฉินผู้เป็นมารดา นั่งอยู่ข้างบุตรี เฝ้ามองอารมณ์อ่อนไหวของนางมาตลอดทาง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่พูดจา จึงเอื้อมมือไปจับมือนุ่มของบุตรีเบาๆ กล่าวปลอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ลูกแม่… อย่าคิดมากไปเลยนะ หนานเอ๋อร์ เจ้ากับเขาผูกพันกันถึงเพียงนี้ ต่อให้ตอนนี้เขาเป็นถึงจอหงวนแห่งราชสำนัก ข้าก็ยังเห็นสายตาของเขาที่มองเจ้าวันนั้นมันไม่ต่างจากเดิมที่มอบใจให้คนรักอย่างหมดใจแม้แต่น้อย”ลู่ซือหนานเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้านวลหันมามองมารดา น้ำเสียงนางแผ่วเบา “ท่านแม่… ข้ารู้ว่าเขารักข้า”“แต่เมืองหลวงกว้างใหญ่ เหล่าผู้คนมีมาก บุตรีขุนนางมีคุณวุฒิและชาติตระกูลมากมาย ล้วนแต่เข้าหาเขาด้วยความหวัง ข้ากลัว… กลัวว่าวันหนึ่งเขาอาจจะ…”นางพูดไม่จบประโยค ดวงตาคู่สวยเริ่มคลอด้วยน้ำใส อันเหม่ยฉินยิ้
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 60 ไม่รอช้า
กลางคืนหลังงานเลี้ยงสงบลง เหล่าแขกเหรื่อทยอยกลับ เหลือเพียงเสียงลมอ่อนพัดแผ่วผ่านยอดไม้ และแสงจันทร์เต็มดวงที่ทาบลงบนระเบียงด้านตะวันออกของจวนเผิงเผิงเหยียนเฉิงยืนพิงราวระเบียง ชุดขุนนางยังไม่ถอดเปลี่ยน แต่ปลดกระดุมคอออกหลวมๆ ดวงตาสะท้อนแสงจันทร์ ทอดมองขึ้นฟ้าเงียบๆ สายลมกลางคืนเย็นจัดนิดๆ แต่ความอุ่นในใจยังเต็มเปี่ยมเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากเบื้องหลัง ก่อนที่ลู่ซือหนานจะก้าวมายืนข้างเขา นางสวมเพียงเสื้อคลุมบางเบาทับชุดราตรีที่ยังไม่ได้เปลี่ยน กลิ่นหอมอ่อนจากตัวนางทำให้เขาเผยรอยยิ้มออกมา“คืนนี้จันทร์สวยนัก” นางพูดเบาๆ ขณะเงยหน้ามองฟ้า“งานเลี้ยงตำแหน่งของท่านก็ผ่านไปด้วยดี…”เขาพยักหน้าช้าๆ ก่อนเอ่ยเสียงต่ำ “แต่ข้าสนใจจันทร์ที่อยู่ข้างกาย มากกว่าจันทร์บนฟ้าเสียอีก”ลู่ซือหนานหน้าแดงทันที หันหน้าหนีเล็กน้อย แต่ริมฝีปากยังคงคลี่ยิ้มอายๆ เผิงเหยียนเฉิงทอดตามองนางเนิ่นนาน ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงความอ่อนโยน“หนานเอ๋อร์ ข้ามีเรื่องอยากสารภาพ”“เมื่อก่อน ข้าเคยคิดว่าตนเองอาจจะตกต่ำลง ข้าจึงไม่กล้ารั้งใครไว้ ไม่กล้าพูด
You may also like
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง15.8K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง32.6K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน660.0K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน20.7K viewsแม่หม้ายแฝดสาม
ต้าเหนิง4.9K viewsพระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
กระดิ่งจันทร์1.4K viewsชายาอสรพิษ
เสี่ยวหลันฮวา5.0K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง112.3K views
