LOGINShare
บทที่ 74
Last Updated:
2025-05-02 12:39:14บทที่ 74
ถึงจะไม่ได้อยู่ตรงจุดเกิดเหตุ แต่มาดามอันนาก็รู้เรื่องนี้ดีเพราะดาเนียลเคยเล่าให้เธอฟังว่า สายตาเคียดแค้นของนักรบ มันจุดประกายให้ดาเนียลอยากเลี้ยงนักรบไว้แก้แค้นแทนตน
“แล้วทำไมเขาถึงจำพวกเราไม่ได้” คุณจอห์นถาม เพราะหลานชายของเขาตอนนั้นก็เก้าขวบแล้ว น่าจะจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้บ้าง
“เรื่องนี้คงต้องโทษดาเนียลค่ะ เขาสั่งให้คนเอายาบางอย่างให้นักรบกิน บวกกับใช้ไฟฟ้าความถี่ขนาดต่าง ๆ จัดการกับสมองของหลานชายคุณ จนต่อมาเขาก็ไม่หลงเหลือความทรงจำเดิม ซ้ำยังให้หมอผ่าตัดทำศัลยกรรมใหม่ ตั้งแต่เขาอายุเท่านั้นด้วย เพื่อเปลี่ยนแปลงโครงหน้าไปจากเดิม”
พอมาดามอันนานึกถึงเรื่องในอดีตแล้วก็ปวดใจมาก และเธอก็ไม่คิดเลยว่าวิธีการโหดร้ายเช่นนั้นจะได้ผลด้วย เพราะสุดท้ายนักรบก็กลายมาเป็นไทเกอร์ที่ไม่เหลือความทรงจำอะไรเลย
“มันเป็นบ้าไปแล้ว” คุณจอห์นกำมือแน่นอย่างแค้นใจ เมื่อได้ฟังเรื่องร้าย ๆ ที่เกิดกับหลานชาย
เสียงคำรามของคุณจอห์นดังจนอันนาต้องขยับตัวหนีไปนั่งชิดประตูรถ แล้วพูดด้วยเสียงสั่นระริกต่อว่า
“เขาตั้งใจจะเลี้ยงนักรบให้เป็นนักฆ่า แต่ฉันขอไว้ว่าจะรับเขาเป็นลูก”
คุณจอห์นไม่พูด แต่หันไปจ้องหน้ามาดามอันนา สายตาแดงก่ำอ่อนแสงลง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ผิด แต่เป็นดาเนียลสามีของเธอต่างหากที่ผิดและชั่วช้าเหลือเกิน
อันนายิ้มมีความสุข เมื่อดวงหน้าอ่อนโยนของนักรบผุดขึ้นมาในใจ เธอเลี้ยงมากับมือและรักเขาไม่ต่างจากเลือดในอกของตน ทว่าสักพักก็ร้องไห้ออกมาด้วยความสงสารลูกชาย
“ฉันสอนให้เขาอ่อนโยน แต่ดาเนียลสอนให้เขาทำร้ายคน”
“ทำไมเธอถึงช่วยเขา” คุณจอห์นถามด้วยเสียงที่เย็นลง
“ฉันรู้สึกผิดค่ะ” คนพูดก้มหน้ามองมือตัวเองที่กำแน่น เพราะก่อนที่ครอบครัวของหมอคาร์ลจะประสบอุบัติเหตุ เธอได้โทรไปถามว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน และเป็นไปได้ว่าสามีของเธอนำข้อมูลพวกนี้ไปวางแผนจัดการกับครอบครัวของหมอคาร์ล
เดิมทีมาดามอันนาเป็นเพื่อนรักกับคุณหมออร แม่ของธารทีรา ซึ่งเธอมีคู่หมั้นคือดาเนียลนั่นเอง แต่เพราะดาเนียลหลงรักหมออร จึงทำทุกทางให้ได้เธอมาครอบครอง
แต่หมออรปฏิเสธ แล้วหนีกลับมาที่ไทย ก่อนจะมาแต่งงานกับหมอคาร์ล ส่วนดาเนียลก็แต่งงานกับอันนาแล้วกลับมาที่ไทยเช่นกัน
พอชายหนุ่มรู้เรื่องหมออรเข้าก็เกิดความเสียดายและหึงหวง พยายามหาทางครอบครองเธอให้ได้ แต่สามีอย่างคาร์ลก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป จึงพยายามปกป้องภรรยาอย่างสุดความสามารถ
ทั้งคู่จึงมีเรื่องขัดแย้งกันมาตลอด จนวันหนึ่งหมอคาร์ลแจ้งเจ้าหน้าที่เรื่องการค้าอาวุธของดาเนียล จนถูกกวาดล้างครั้งใหญ่ ทำให้ดาเนียลแค้นหนัก ตามล่าครอบครัวหมอคาร์ล โดยที่อันนาไม่รู้เลยว่าสามีใช้เธอเป็นนกต่อ เพื่อคอยสืบข่าวของเพื่อนรัก
“ฉันขอโทษค่ะ ที่วันนั้นฉันโทรไปถามเรื่องอรให้ดาเนียล ฉันไม่นึกเลยว่าเขาจะทำอะไรแบบนั้น” อันนาสะอื้นไห้เสียงเบา
เสียงสะอื้นไห้ของอันนา รวมถึงบทสนทนาของแม่และคุณจอห์น ทำให้นาเดียร์แอบหันมองเสี้ยวหน้าของหนึ่งนทีที่ตอนนี้เป็นคนขับรถ ก่อนที่จะรีบสะบัดหน้าหนีเมื่อชายหนุ่มหันมามองเธอเช่นกัน
“แม่คะ แม่ร้องไห้มากไปแล้วนะ หยุดร้องเถอะค่ะ คุณลุงคะ กรุณาอย่าถามอะไรคุณแม่เลยค่ะ”นาเดียร์ขยับตัวหันไปเบาะหลัง พร้อมกับยื่นมือให้แม่จับ แล้วหันมองหน้าพ่อของหนึ่งนที
ราวกับกำลังอ้อนวอนเขาด้วยสายตาและคำพูด ซึ่งคุณจอห์นก็พยักหน้าให้เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง หนึ่งนทีก็ขับรถตามรถของเขตแดนมาถึงที่หมาย ช่วงเวลาที่ชายหนุ่มเลี้ยวเข้าไปในถนนส่วนบุคคล นาเดียร์ก็นิ่งคิดไปพักหนึ่ง พร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างตกใจว่า
“นี่มันทางไปบ้านพักชานเมืองของเรานี่คะคุณแม่”
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 75
บทที่ 75ณ บ้านพักชานเมืองบนเตียงกว้างในห้องนอนขนาดใหญ่ มีหญิงสาวนอนไม่ได้สติอยู่บนฟูกหนานุ่ม ข้างเตียงมีคนตัวใหญ่ยืนมองคนของเขากำลังตั้งกล้องอยู่“เมื่อไรพวกมึงจะตั้งเสร็จสักทีวะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยเสียงหงุดหงิดที่ลูกน้องทำงานชักช้าไม่ทันใจ“ใกล้แล้วครับนาย” ลูกน้องท้ายแถวบอก แล้วรีบเร่งมือ“รีบ ๆ ทำแล้วรีบออกไป” ไทเกอร์สั่งเสียงเหี้ยม เพราะเขารู้สึกว่าไอ้พวกนี้มันคอยแต่จะเหลือบตามองคนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมถึงมีความรู้สึกผูกพันบางอย่างกับเธอ ถ้าพ่อไม่สั่งให้ย่ำยีและตั้งกล้องถ่ายภาพบัดสีไว้ เขาก็ไม่อยากทำร้ายหรือแตะต้องให้เธอต้องด่างพร้อยเลย“เสร็จแล้วครับ”“งั้นก็รีบไสหัวออกไป” เสียงบอกของลูกน้อง ทำให้ไทเกอร์หันไปมอง แล้วสั่งเสียงเกรี้ยวพร้อมเดินไปเปิดประตูห้องในระหว่างนั้น ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากเตียงจึงรีบหันกลับไปมอง“ชะ ช่วยด้วย”ธารทีราลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ แล้วมองไปรอบด้าน จนมาสะดุดเข้ากับใบหน้าของไทเกอร์ที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า“ตื่นแล้วเหรอ” ไทเกอร์กระตุกยิ้มแล้วจ้องมองอีกฝ่ายอย่างนิ่งงัน ขณะเอ่ยถามออกไปเรียบ ๆ ดูท่าเธอจะกลัวเ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 76
บทที่ 76“ไอ้ชาติชั่ว! กูอยากจะฆ่ามึงเหลือเกิน”“ฮ่า ๆ ดีนะที่มึงมาทันเวลา ไม่งั้นเมียมึงถูกกูเจอะไข่แดงแน่”ไทเกอร์พล่ามอย่างเสียดายเสียงหัวเราะและท่าทางกักขฬะของลูกชาย ทำให้อันนารีบปรากฏตัวและเข้าไปห้ามลูกชายไว้“ไทด์ลูก พอเถอะ”“แม่ แม่มาได้ยังไงครับ” ไทเกอร์เปลี่ยนท่าทีไปอย่างรวดเร็ว เขามองแม่กับน้องสาวของตนด้วยความแปลกใจอันนาเห็นเลือดเต็มหน้าของไทเกอร์ก็เจ็บปวดหัวใจอย่างมากจึงรีบเดินเข้าไปหา พร้อมกับเช็ดเลือดบนหน้าให้ลูกชายอย่างเบามือ“แม่กับน้องกูไม่เกี่ยว พวกมึงจับตัวแม่กูมาเป็นตัวประกันใช่ไหม”ไทเกอร์คำรามเสียงดัง พร้อมมองหน้าทุกคนโดยเฉพาะคุณจอห์น ที่เขาเอาแต่จ้องเขาตาเขม็ง“ไทด์ ไม่มีใครบังคับแม่ แม่ตั้งใจมาเอง” อันนารีบบอกให้ลูกชายเข้าใจ“แม่มาทำไมครับ” ไทเกอร์จึงเอ่ยถามแม่ แต่ดวงตาวาวโรจน์ของเขายังจ้องมองศัตูรของพ่ออย่างไม่วางตา“แม่มาห้ามไทด์ไงลูก” อันนาลูบหน้าบวมเป่งของลูกชายที่ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่เธอก็เขารักเหมือนลูกของตน“ห้ามผมเรื่องอะไรครับ เรื่องที่ผมจะเอาคุณหมอธารทีราทำเมียน่ะเหรอครับ แม่น่าจะดีใจนะครับ ถ้าผมได้คุณหมอเป็นเมียจริง ๆ หมอจะได้ดูแลแม่ไงครับ”
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 77
บทที่ 77“จริงจ้ะ” เป็นอันนาเองที่กล่าวยืนยัน“แล้วทำไมเขาจำน้ำไม่ได้คะ” หญิงสาวถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ สายตาแห่งความสงสัยมองไปยังไทเกอร์ ซึ่งเขาไม่มีทีท่าจะจำเธอได้เลย“ดาเนียลทำให้ความทรงจำของพี่ชายเราหายไป” คุณจอห์นพูดเสียงเรียบ แต่ในใจของเขากลับเต้นแรงด้วยความแค้น เขาอยากจะฆ่าดาเนียลมากที่กล้าทำแบบนี้กับครอบครัวของน้องชายตน“จริงเหรอคะ”“จริงจ้ะ” อันนาบอกแทนคุณจอห์น“แล้วคุณป้า…” ธารทีรามองอันนาและนาเดียร์สลับกันไปมา ซึ่งเธอจำอีกฝ่ายได้ ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่ทะเลาะกันที่ห้างเมื่อหลายเดือนก่อน“หนูน้ำคงจำป้าไม่ได้ ป้าเป็นเพื่อนรักของแม่หนูไง”หลังจากนั้น อันนาก็ได้เล่าเรื่องราวในอดีตให้ธารทีราได้รับรู้ รวมถึงเรื่องของพี่ชายที่ถูกดาเนียลพาตัวไปด้วย ซึ่งไทเกอร์ก็ได้รับฟังเช่นกัน ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงไม่เข้าใจและจำอะไรไม่ได้เลยด้านธารทีราที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หันไปมองไทเกอร์ทั้งน้ำตา แล้วเรียกชื่อที่เธอเรียกเขาตั้งแต่เด็กออกมา“พี่รบ...”“แม่ครับ นี่มันอะไรกัน” ไทเกอร์ยังคงไม่เข้าใจ เขาถามขึ้นทันทีและหันไปมองแม่ อันนาจึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดตั้งแต่ต้นให้ลูกชายฟัง พอได้ฟังแล้ว ชาย
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 78
บทที่ 78แม้ไทเกอร์จะมาถึงบ้านได้สักพักแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังนั่งอยู่ในรถด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นสับสนเป็นอย่างมาก อีกใจเขาก็หวังว่าให้เรื่องนี้มันไม่จริง แต่อีกใจก็อยากจะฟังจากปากของพ่อเช่นกันว่าทำแบบนี้ทำไม“เชี่ยเอ๊ย!” ไทเกอร์สบถด่า แล้วลงจากรถ เขาก้าวขายาว ๆ เข้าไปในบ้าน แล้วปรี่ไปที่ห้องทำงานของพ่อทันที“คุณไทด์”ช่วงเวลาที่จะเปิดประตูเข้าไปหาพ่อในห้องทำงาน คนสนิทของดาเนียลที่ผ่านมาเห็นพอดีจึงเรียกไว้ แต่สุดท้ายไทเกอร์ก็เปิดประตูเข้าไปจนได้ด้านดาเนียลที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เห็นไทเกอร์เข้ามาโดยไม่ได้อนุญาตก็รู้สึกไม่พอใจ พลางถามด้วยเสียงเกรี้ยวกราด โดยไม่สนใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายกลับมาในสภาพที่สะบักสะบอมเหมือนคนเพิ่งโดนซ้อมมาหมาด ๆ“มึงกลับมาทำไม เรื่องที่กูให้ไปจัดการ มึงทำเรียบร้อยดีแล้วหรือ”ไทเกอร์ไม่ตอบคำถามของพ่อ แต่กลับเดินไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ“ผมมีเรื่องจะคุยกับป๋าครับ”“มีอะไร แล้วนังนั่นล่ะ มึงทำสำเร็จไหม” ก่อนที่จะคุยกับลูกชาย คุณดาเนียลหันไปมองหน้าคนสนิทที่เปิดประตูเข้ามาเช่นกัน“มีคนมาช่วยเธอ และพาหนีไปได้ครับ” ไทเกอร์ตอบด้วยท่าทีนิ่ง สงบ ชายหนุ่มไม่ได้ห
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 79
บทที่ 79“ผมใช่ลูกป๋าไหมครับ”“อย่ามาถามอะไรไร้สาระ” ดาเนียลพูดปัดไป และไม่ยอมสบตาไทเกอร์เลยสักนิด“หรือว่าผมเป็นลูกของหมอคาร์ล”“ไอ้ไทด์!” คำถามของไทเกอร์ ทำให้ดาเนียลหมดความอดทน จึงปรี่เข้าไปหา หมายจะทำร้ายไทเกอร์อีกครั้ง ทว่าคนสนิทของดาเนียลรีบถลันเข้าไปห้ามไว้“นายครับ อย่าครับ!”“ใครมันมาเป่าหูมึง”“ป๋าตอบผมมาสิครับ” คนเป็นลูกไม่ตอบ แต่ยังคงถามเพื่อเอาคำตอบที่ต้องการ“มึงเป็นลูกกู ได้ยินไหม มึงเป็นลูกกู” ดาเนียลตะโกนใส่จนเสียงดังลั่นห้อง“ลูกที่ป๋าช่วยออกมาจากซากรถ และหวังจะให้ผมเป็นนักฆ่าน่ะเหรอครับ”“มะ...มึงจำได้แล้วเหรอ” ดาเนียลได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ เผลอพูดออกไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ“จริงเหรอครับ คุณคือคนที่ฆ่าพ่อแม่ผมจริง ๆ เหรอ” ไทเกอร์ได้ข้อสรุปจากที่เขาเห็นจากท่าทีของดาเนียล“มึงอย่ามาพูดอย่างนี้กับกูนะไอ้ไทด์ กูเลี้ยงมึงมานะ”คุณดาเนียลชี้หน้าไทเกอร์“ผมชื่อนักรบ ใช่ไหมครับ”“ไม่ใช่ มึงคือไอ้ไทเกอร์”“ป๋าบอกผมมาเถอะครับ”“เออ กูเอง กูฆ่าพ่อแม่มึง” ดาเนียลทนไม่ไหวร้องตะโกนใส่หน้าไทเกอร์เสียงดัง เพราะเขาเองก็เบื่อที่จะต้องแสดงละครแล้ว“ป๋า...”เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ต้องกา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 80
บทที่ 80กรี๊ดดด!!..เสียงร้องของนาเดียร์ดังขึ้น พร้อมเสียงปืนที่ยิงตรงมาหาเธอ ตอนแรกหญิงสาวนึกว่าตัวเองถูกยิง แต่สุดท้ายคนที่ถูกยิงกลับเป็นไทเกอร์ เพราะเขาได้เอาตัวมาบังร่างของเธอเอาไว้“พี่รบ!” ธารทีราตกใจจนสติไม่อยู่กับตัว เธอเบิกตากว้างมองนักรบที่กอดนาเดียร์ไว้ในอ้อมแขน แล้วค่อย ๆ ทรุดลงไปนอนบนพื้น“ไทด์!”“นักรบ!”ส่วนคนอื่น ๆ ก็ไม่ต่างกัน อันนาและนาเดียร์ร้องเสียงหลง ขณะเข้าไปประคองกอดไทเกอร์ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ส่วนธารทีราที่ตกใจมากเช่นกันก็รีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า และทันทีที่ดาเนียลทำท่าจะยิงใส่ธารทีราอีกรอบ เขตแดนก็รีบยิงสวนกลับไป“มึง ไอ้ดาเนียล!”ปังง!! ปังง!!!..ช่วงที่ดาเนียลยิงส่วนใส่เขตแดนอยู่นั้น ลูกน้องมือขวาของดาเนียลก็รีบมาพาเจ้านายของตนหนีออกไป ซึ่งเขตแดนก็รีบยิงใส่และวิ่งตามไป“พี่รบ...พี่รบ ไม่!”แม้ว่าธารทีราจะเป็นหมอ แต่ตอนนี้เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ร้องไห้โฮ พลางใช้มือกดบาดแผลของชายหนุ่มเอาไว้“ไทด์...ไทด์ลูกแม่ อย่าเป็นอะไรนะ” อันนาประคองใบหน้าของลูกชายสุดที่รักไว้ทั้งน้ำตา“ซีลช่วยพานักรบส่งโรงพยาบาลด่วน” คุณจอห์นรีบ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 81
บทที่ 81หลังจากไปส่งน้าอันนาและยัยเด็กกวนประสาทนั่นแล้ว หนึ่งนทีก็รีบกลับมาที่บ้าน พบว่าทุกคนกำลังคุยกันในเรื่องของนักรบ รวมถึงพ่อแม่ที่แท้จริงของธารทีรา“ได้เรื่องยังไงบ้าง” หนึ่งนทีเอ่ยถามลูกน้องที่เดินเข้ามาหา“ผมกำลังให้คนตามหาตัวอยู่ครับ” ซันยืนประสานมือกันไว้ด้านหน้า และเอ่ยกับเจ้านายด้วยท่าทีนิ่ง ๆ“มันไปกบดานที่ไหนนะ” คุณจอห์นเอ่ยพึมพำ ก่อนที่หนึ่งนทีจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปหลบอยู่ที่โกดังร้างที่เคยถูกจับตอนกวาดล้างการค้าอาวุธครั้งใหญ่ของมันก่อนหน้านี้ก็ได้ครับ”“ก็อาจเป็นไปได้” ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น ซึ่งหนึ่งนทีก็รีบหันไปสั่งการลูกน้องของตน “ไปสืบมาว่ามันอยู่ที่นั่นจริงหรือเปล่า”“ครับ” ซันก้มหัวให้ทุกคน แล้วเดินถอยหลังออกไปทำตามคำสั่งของเจ้านายด้านคุณหญิงโสภาที่นั่งเป็นกังวลใจเรื่องของนักรบ เมื่อเห็นซันออกไปแล้วก็เอ่ยถามสามี“คุณคะ แล้วตารบหลานเราจะกลับมาจำเรื่องราวตอนเด็ก ๆ ได้ไหมคะ”“คงยากครับแม่” หนึ่งนทีที่ลืมนึกถึงความรู้สึกของน้องสาวเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้ไตร่ตรองด้านคุณหญิงโสภาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับลูกชาย ทำให้ธารทีราที่นั่งหน้าเศร้าอยู่นั้นรู้สึกไม่ด
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 82
บทที่ 82พอธารทีราขึ้นมาบนห้องแล้ว หญิงสาวก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แต่กลับกลายเป็นว่าเธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานหลายชั่วโมง เพราะเอาแต่นึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในตอนเด็ก รวมถึงเรื่องราวของพี่ชายด้วยภาพต่าง ๆ ในหลายเหตุการณ์ตอนที่เธอวิ่งเล่นกับพี่ชายตอนเด็กๆ ภาพที่เธอหกล้มแล้วถูกนักรบแบกขึ้นหลังพากลับบ้าน ภาพที่พี่ชายชอบเสียสละของกินของเล่นต่าง ๆ ให้เธอเสมอไหลเข้ามาในหัว ราวกับการฉายเรื่องราวในอดีตซ้ำอีกครั้ง“พ่อคะ แม่คะ พี่รบกลับมาหาน้ำแล้วนะ น้ำไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วค่ะ” ธารทีราพูดเสียงเบาหวิว น้ำตาแห่งความดีใจไหลอาบแก้มไม่ขาดสายทว่าเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา หญิงสาวก็รีบปาดน้ำตาทิ้งแล้วหยิบเสื้อผ้าใส่อย่างลวก ๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องน้ำมาดู“ประตูก็ยังปิดนี่”เมื่อออกจากห้องน้ำมายืนตรงกลางห้อง หญิงสาวก็มองไปโดยรอบแต่ก็ไม่เห็นใครสักคน ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเดินไปไหน ธารทีราก็ถูกใครบางคนพุ่งเข้ามากอดไว้จากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะดึงเธอให้หันมาซุกซบในอกกว้างของตน“พี่ดิน” ร่างบางขัดขืนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขตแดนจึงยอมยืนนิ่งอยู่ในวงแขนของคนตัวสูง“ทำไมอาบน้ำนานจัง
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
