LOGINShare
บทที่ 73
Last Updated:
2025-05-02 12:38:57บทที่ 73
ด้านนาเดียร์ เมื่อเห็นแม่ของตนถูกชายหนุ่มตะคอกใส่ก็สวนกลับไปอย่างไม่พอใจ
“นี่! นายเป็นใครถึงกล้ามาตะคอกใส่แม่ฉันอย่างนี้”
“เป็นเจ้าชีวิตของพวกเธอไง” หนึ่งนทีคำรามเสียงเหี้ยม อันที่จริงเขาอยากจะยื่นมือไปคว้าลำคอระหงมาบีบให้แหลกคามือเสียเลย
“ถ้านายทำอะไรแม่ฉัน นายตายแน่” นาเดียร์เถียง พร้อมทั้งยืนคอตั้งจ้องหน้าอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าเขาจะดูตัวใหญ่และสูงมาก แต่เธอก็ไม่คิดกลัว
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเดีย แล้วฟังแม่” อันนารีบห้าม เมื่อเห็นว่าลูกสาวทำท่าจะก่อเรื่อง
นาเดียร์ถูกแม่ฉุดให้ออกห่างจากหนึ่งนที ซึ่งเธอก็หันมาถามแม่ว่า
“คุณแม่ นี่มันหมายความว่ายังไงคะ แล้วคนพวกนี้เป็นใคร แล้วที่พูดกันเมื่อครู่นี้อีก พี่ไทด์เป็นใครนะคะ”
อันนาไม่ตอบลูกสาว แต่หันไปมองหน้าทุกคน แล้วไปหยุดที่คุณหญิงโสภา ก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“นักรบยังไม่ตาย และไทเกอร์ก็คือนักรบค่ะ”
“วันที่เกิดเรื่องไทเกอร์รอดมาได้เพราะไม่ถูกยิงจุดสำคัญ ดาเนียลจึงเอาเขาไปเลี้ยง เพื่อจะให้มาทำลายพวกคุณ แต่เขาเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้เองว่าน้ำฟ้ายังไม่ตาย เลยวางแผนให้นักรบทำร้ายลูกสาวคุณ”
“ทำร้ายอย่างนั้นหรือ” คุณจอนห์เอ่ยขึ้นมา เพราะแน่ใจว่าการทำร้ายที่มาดามอันนาเอ่ยถึงคงไม่ใช่แค่เรื่องทางร่างกาย
“ใช่แล้วค่ะ ดาเนียลตั้งใจจะให้ไทเกอร์ปลุกปล้ำลูกสาวคุณ”
“ไอ้เลว!” เขตแดนเองก็คำรามเสียงเหี้ยม เมื่อได้ยินคำบอกเล่าของอันนาว่า ดาเนียลวางแผนจะให้พี่น้องท้องเดียวกันมีความสัมพันธ์กัน
ในระหว่างนั้น แวนก็เข้ามารายงานถึงสถานการณ์ ก่อนที่หนึ่งนทีจะเอ่ยถามลูกน้องกลับไปว่า
“หาเจอหรือยัง”
“ยังครับนาย” แวนบอกไม่ทันจบประโยคก็ต้องหยุดพูด และทำให้ทุกคนหันไปมองเขตแดน เมื่อโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น
แรงสั่นของโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง ทำให้เขตแดนเอาออกมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบกดรับสาย
“ได้เรื่องไหม” ชายหนุ่มถามภาม ในขณะที่ทุกคนกำลังลุ้นเช่นกัน และพอได้ยินที่ปลายสายรายงาน เขาก็ถามต่อทันที
“ที่ไหน”
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” เมื่อรู้ว่าหญิงสาวอยู่ไหน ชายหนุ่มก็รีบ วางสายทันที
“จะ...เจอน้องแล้วเหรอดิน” คุณหญิงโสภาถามด้วยเสียงสั่นไหว ทั้งดีใจและหวาดหวั่นระคนกัน
“ครับ” เขตแดนพยักหน้ารับ
“ไปกันเถอะ” คุณจอห์นเร่งทุกคนให้ออกตามหาลูกสาว
“ให้ฉันไปด้วยค่ะ” อันนาขอไปด้วย
“อันนาอย่าไปเลย มันอันตราย” คุณหญิงรีบหันไปห้ามมาดามอันนา
ด้านนาเดียร์ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เธอก็ไม่อยากให้แม่ไป จึงห้ามแม่ไว้เช่นกัน
“คุณแม่อย่าไปเลยค่ะ”
“ฉันจะไปพูดกับเขาเองค่ะ ไทเกอร์จะต้องฟังฉันแน่”
มาดามหันไปมองคุณจอห์น พร้อมกับบอกอย่างมั่นใจ แม้ว่ามาดามอันนาจะไม่ใช่มารดาที่แท้จริงของไทเกอร์ แต่เธอก็รักและเชื่อมั่นว่าเขาจะต้องเชื่อฟังเธออย่างแน่นอน
ในที่สุดคุณจอห์นก็ยอมให้มาดามอันนาเดินทางไปด้วย เพราะคิดว่าอาจจะช่วยเกลี้ยกล่อมไทเกอร์ได้
ช่วงเวลาที่รถวิ่งไปตามถนน คุณจอห์นที่นั่งคู่มากับมาดามอันนาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ทำไมนักรบ…”
แต่เขาไม่ทันได้พูดจบประโยค มาดามที่เหมือนจะรู้ทันก็พูดขึ้นว่า
“คุณจอห์นสงสัยหรือคะ ว่าทำไมเขาถึงรอดมาได้”
“ครับ ผมอยากรู้” คุณจอห์นพยักหน้า เพราะตอนนั้นรถของน้องชายเกิดระเบิดและเพลิงลุกไหม้ แม้แต่ร่างของน้องชายกับภรรยาก็ไม่เหลือซาก
คุณจอห์นยังจำตอนนั้นได้ดี ตอนที่เขาไปเจอรถของน้องชาย ส่วนตัวหลานสาวนั้นน่าจะกระเด็นออกมาทันเวลาจึงหมดสติอยู่แถวพงหญ้ารก ๆ ข้างทาง ซึ่งมันเป็นภาพที่บีบหัวใจของเขาเหลือเกิน
ด้วยเหตุนี้เขากับภรรยาจึงตัดสินใจให้ตัวตนของธารทีราตายไปกับพ่อแม่และพี่ชาย แต่ใครจะไปคิดว่าหญิงสาวไม่ใช่คนเดียวที่รอดจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
“เพราะแววตาเคียดแค้นของนักรบที่มองมาตอนนั้น ทำให้ดาเนียลมองไปยังอนาคตข้างหน้า สุดท้ายก็สั่งให้คนไปเอาหลานชายคุณออกมาจากตัวรถ ก่อนจะจุดไฟเผารถคันนั้นทิ้งไป ซึ่งโชคดีเหลือเกินที่คนของเขาทำงานหละหลวมมาก จึงไม่ได้ตรวจดูให้ดีว่าหลานสาวของคุณไม่ได้อยู่ในรถด้วย ไม่อย่างนั้นเขาต้องตามล่าเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว”
Related chapters
สลักรักเคียงใจ บทที่ 74
บทที่ 74ถึงจะไม่ได้อยู่ตรงจุดเกิดเหตุ แต่มาดามอันนาก็รู้เรื่องนี้ดีเพราะดาเนียลเคยเล่าให้เธอฟังว่า สายตาเคียดแค้นของนักรบ มันจุดประกายให้ดาเนียลอยากเลี้ยงนักรบไว้แก้แค้นแทนตน“แล้วทำไมเขาถึงจำพวกเราไม่ได้” คุณจอห์นถาม เพราะหลานชายของเขาตอนนั้นก็เก้าขวบแล้ว น่าจะจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้บ้าง“เรื่องนี้คงต้องโทษดาเนียลค่ะ เขาสั่งให้คนเอายาบางอย่างให้นักรบกิน บวกกับใช้ไฟฟ้าความถี่ขนาดต่าง ๆ จัดการกับสมองของหลานชายคุณ จนต่อมาเขาก็ไม่หลงเหลือความทรงจำเดิม ซ้ำยังให้หมอผ่าตัดทำศัลยกรรมใหม่ ตั้งแต่เขาอายุเท่านั้นด้วย เพื่อเปลี่ยนแปลงโครงหน้าไปจากเดิม”พอมาดามอันนานึกถึงเรื่องในอดีตแล้วก็ปวดใจมาก และเธอก็ไม่คิดเลยว่าวิธีการโหดร้ายเช่นนั้นจะได้ผลด้วย เพราะสุดท้ายนักรบก็กลายมาเป็นไทเกอร์ที่ไม่เหลือความทรงจำอะไรเลย“มันเป็นบ้าไปแล้ว” คุณจอห์นกำมือแน่นอย่างแค้นใจ เมื่อได้ฟังเรื่องร้าย ๆ ที่เกิดกับหลานชายเสียงคำรามของคุณจอห์นดังจนอันนาต้องขยับตัวหนีไปนั่งชิดประตูรถ แล้วพูดด้วยเสียงสั่นระริกต่อว่า“เขาตั้งใจจะเลี้ยงนักรบให้เป็นนักฆ่า แต่ฉันขอไว้ว่าจะรับเขาเป็นลูก”คุณจอห์นไม่พูด แต่หันไปจ้องหน้ามาดามอ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 75
บทที่ 75ณ บ้านพักชานเมืองบนเตียงกว้างในห้องนอนขนาดใหญ่ มีหญิงสาวนอนไม่ได้สติอยู่บนฟูกหนานุ่ม ข้างเตียงมีคนตัวใหญ่ยืนมองคนของเขากำลังตั้งกล้องอยู่“เมื่อไรพวกมึงจะตั้งเสร็จสักทีวะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยเสียงหงุดหงิดที่ลูกน้องทำงานชักช้าไม่ทันใจ“ใกล้แล้วครับนาย” ลูกน้องท้ายแถวบอก แล้วรีบเร่งมือ“รีบ ๆ ทำแล้วรีบออกไป” ไทเกอร์สั่งเสียงเหี้ยม เพราะเขารู้สึกว่าไอ้พวกนี้มันคอยแต่จะเหลือบตามองคนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมถึงมีความรู้สึกผูกพันบางอย่างกับเธอ ถ้าพ่อไม่สั่งให้ย่ำยีและตั้งกล้องถ่ายภาพบัดสีไว้ เขาก็ไม่อยากทำร้ายหรือแตะต้องให้เธอต้องด่างพร้อยเลย“เสร็จแล้วครับ”“งั้นก็รีบไสหัวออกไป” เสียงบอกของลูกน้อง ทำให้ไทเกอร์หันไปมอง แล้วสั่งเสียงเกรี้ยวพร้อมเดินไปเปิดประตูห้องในระหว่างนั้น ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากเตียงจึงรีบหันกลับไปมอง“ชะ ช่วยด้วย”ธารทีราลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ แล้วมองไปรอบด้าน จนมาสะดุดเข้ากับใบหน้าของไทเกอร์ที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า“ตื่นแล้วเหรอ” ไทเกอร์กระตุกยิ้มแล้วจ้องมองอีกฝ่ายอย่างนิ่งงัน ขณะเอ่ยถามออกไปเรียบ ๆ ดูท่าเธอจะกลัวเ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 76
บทที่ 76“ไอ้ชาติชั่ว! กูอยากจะฆ่ามึงเหลือเกิน”“ฮ่า ๆ ดีนะที่มึงมาทันเวลา ไม่งั้นเมียมึงถูกกูเจอะไข่แดงแน่”ไทเกอร์พล่ามอย่างเสียดายเสียงหัวเราะและท่าทางกักขฬะของลูกชาย ทำให้อันนารีบปรากฏตัวและเข้าไปห้ามลูกชายไว้“ไทด์ลูก พอเถอะ”“แม่ แม่มาได้ยังไงครับ” ไทเกอร์เปลี่ยนท่าทีไปอย่างรวดเร็ว เขามองแม่กับน้องสาวของตนด้วยความแปลกใจอันนาเห็นเลือดเต็มหน้าของไทเกอร์ก็เจ็บปวดหัวใจอย่างมากจึงรีบเดินเข้าไปหา พร้อมกับเช็ดเลือดบนหน้าให้ลูกชายอย่างเบามือ“แม่กับน้องกูไม่เกี่ยว พวกมึงจับตัวแม่กูมาเป็นตัวประกันใช่ไหม”ไทเกอร์คำรามเสียงดัง พร้อมมองหน้าทุกคนโดยเฉพาะคุณจอห์น ที่เขาเอาแต่จ้องเขาตาเขม็ง“ไทด์ ไม่มีใครบังคับแม่ แม่ตั้งใจมาเอง” อันนารีบบอกให้ลูกชายเข้าใจ“แม่มาทำไมครับ” ไทเกอร์จึงเอ่ยถามแม่ แต่ดวงตาวาวโรจน์ของเขายังจ้องมองศัตูรของพ่ออย่างไม่วางตา“แม่มาห้ามไทด์ไงลูก” อันนาลูบหน้าบวมเป่งของลูกชายที่ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ แต่เธอก็เขารักเหมือนลูกของตน“ห้ามผมเรื่องอะไรครับ เรื่องที่ผมจะเอาคุณหมอธารทีราทำเมียน่ะเหรอครับ แม่น่าจะดีใจนะครับ ถ้าผมได้คุณหมอเป็นเมียจริง ๆ หมอจะได้ดูแลแม่ไงครับ”
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 77
บทที่ 77“จริงจ้ะ” เป็นอันนาเองที่กล่าวยืนยัน“แล้วทำไมเขาจำน้ำไม่ได้คะ” หญิงสาวถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ สายตาแห่งความสงสัยมองไปยังไทเกอร์ ซึ่งเขาไม่มีทีท่าจะจำเธอได้เลย“ดาเนียลทำให้ความทรงจำของพี่ชายเราหายไป” คุณจอห์นพูดเสียงเรียบ แต่ในใจของเขากลับเต้นแรงด้วยความแค้น เขาอยากจะฆ่าดาเนียลมากที่กล้าทำแบบนี้กับครอบครัวของน้องชายตน“จริงเหรอคะ”“จริงจ้ะ” อันนาบอกแทนคุณจอห์น“แล้วคุณป้า…” ธารทีรามองอันนาและนาเดียร์สลับกันไปมา ซึ่งเธอจำอีกฝ่ายได้ ผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่ทะเลาะกันที่ห้างเมื่อหลายเดือนก่อน“หนูน้ำคงจำป้าไม่ได้ ป้าเป็นเพื่อนรักของแม่หนูไง”หลังจากนั้น อันนาก็ได้เล่าเรื่องราวในอดีตให้ธารทีราได้รับรู้ รวมถึงเรื่องของพี่ชายที่ถูกดาเนียลพาตัวไปด้วย ซึ่งไทเกอร์ก็ได้รับฟังเช่นกัน ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงไม่เข้าใจและจำอะไรไม่ได้เลยด้านธารทีราที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หันไปมองไทเกอร์ทั้งน้ำตา แล้วเรียกชื่อที่เธอเรียกเขาตั้งแต่เด็กออกมา“พี่รบ...”“แม่ครับ นี่มันอะไรกัน” ไทเกอร์ยังคงไม่เข้าใจ เขาถามขึ้นทันทีและหันไปมองแม่ อันนาจึงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดตั้งแต่ต้นให้ลูกชายฟัง พอได้ฟังแล้ว ชาย
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 78
บทที่ 78แม้ไทเกอร์จะมาถึงบ้านได้สักพักแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังนั่งอยู่ในรถด้วยจิตใจที่ว้าวุ่นสับสนเป็นอย่างมาก อีกใจเขาก็หวังว่าให้เรื่องนี้มันไม่จริง แต่อีกใจก็อยากจะฟังจากปากของพ่อเช่นกันว่าทำแบบนี้ทำไม“เชี่ยเอ๊ย!” ไทเกอร์สบถด่า แล้วลงจากรถ เขาก้าวขายาว ๆ เข้าไปในบ้าน แล้วปรี่ไปที่ห้องทำงานของพ่อทันที“คุณไทด์”ช่วงเวลาที่จะเปิดประตูเข้าไปหาพ่อในห้องทำงาน คนสนิทของดาเนียลที่ผ่านมาเห็นพอดีจึงเรียกไว้ แต่สุดท้ายไทเกอร์ก็เปิดประตูเข้าไปจนได้ด้านดาเนียลที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน เห็นไทเกอร์เข้ามาโดยไม่ได้อนุญาตก็รู้สึกไม่พอใจ พลางถามด้วยเสียงเกรี้ยวกราด โดยไม่สนใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายกลับมาในสภาพที่สะบักสะบอมเหมือนคนเพิ่งโดนซ้อมมาหมาด ๆ“มึงกลับมาทำไม เรื่องที่กูให้ไปจัดการ มึงทำเรียบร้อยดีแล้วหรือ”ไทเกอร์ไม่ตอบคำถามของพ่อ แต่กลับเดินไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ“ผมมีเรื่องจะคุยกับป๋าครับ”“มีอะไร แล้วนังนั่นล่ะ มึงทำสำเร็จไหม” ก่อนที่จะคุยกับลูกชาย คุณดาเนียลหันไปมองหน้าคนสนิทที่เปิดประตูเข้ามาเช่นกัน“มีคนมาช่วยเธอ และพาหนีไปได้ครับ” ไทเกอร์ตอบด้วยท่าทีนิ่ง สงบ ชายหนุ่มไม่ได้ห
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 79
บทที่ 79“ผมใช่ลูกป๋าไหมครับ”“อย่ามาถามอะไรไร้สาระ” ดาเนียลพูดปัดไป และไม่ยอมสบตาไทเกอร์เลยสักนิด“หรือว่าผมเป็นลูกของหมอคาร์ล”“ไอ้ไทด์!” คำถามของไทเกอร์ ทำให้ดาเนียลหมดความอดทน จึงปรี่เข้าไปหา หมายจะทำร้ายไทเกอร์อีกครั้ง ทว่าคนสนิทของดาเนียลรีบถลันเข้าไปห้ามไว้“นายครับ อย่าครับ!”“ใครมันมาเป่าหูมึง”“ป๋าตอบผมมาสิครับ” คนเป็นลูกไม่ตอบ แต่ยังคงถามเพื่อเอาคำตอบที่ต้องการ“มึงเป็นลูกกู ได้ยินไหม มึงเป็นลูกกู” ดาเนียลตะโกนใส่จนเสียงดังลั่นห้อง“ลูกที่ป๋าช่วยออกมาจากซากรถ และหวังจะให้ผมเป็นนักฆ่าน่ะเหรอครับ”“มะ...มึงจำได้แล้วเหรอ” ดาเนียลได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ เผลอพูดออกไปโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ“จริงเหรอครับ คุณคือคนที่ฆ่าพ่อแม่ผมจริง ๆ เหรอ” ไทเกอร์ได้ข้อสรุปจากที่เขาเห็นจากท่าทีของดาเนียล“มึงอย่ามาพูดอย่างนี้กับกูนะไอ้ไทด์ กูเลี้ยงมึงมานะ”คุณดาเนียลชี้หน้าไทเกอร์“ผมชื่อนักรบ ใช่ไหมครับ”“ไม่ใช่ มึงคือไอ้ไทเกอร์”“ป๋าบอกผมมาเถอะครับ”“เออ กูเอง กูฆ่าพ่อแม่มึง” ดาเนียลทนไม่ไหวร้องตะโกนใส่หน้าไทเกอร์เสียงดัง เพราะเขาเองก็เบื่อที่จะต้องแสดงละครแล้ว“ป๋า...”เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ต้องกา
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 80
บทที่ 80กรี๊ดดด!!..เสียงร้องของนาเดียร์ดังขึ้น พร้อมเสียงปืนที่ยิงตรงมาหาเธอ ตอนแรกหญิงสาวนึกว่าตัวเองถูกยิง แต่สุดท้ายคนที่ถูกยิงกลับเป็นไทเกอร์ เพราะเขาได้เอาตัวมาบังร่างของเธอเอาไว้“พี่รบ!” ธารทีราตกใจจนสติไม่อยู่กับตัว เธอเบิกตากว้างมองนักรบที่กอดนาเดียร์ไว้ในอ้อมแขน แล้วค่อย ๆ ทรุดลงไปนอนบนพื้น“ไทด์!”“นักรบ!”ส่วนคนอื่น ๆ ก็ไม่ต่างกัน อันนาและนาเดียร์ร้องเสียงหลง ขณะเข้าไปประคองกอดไทเกอร์ที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ส่วนธารทีราที่ตกใจมากเช่นกันก็รีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า และทันทีที่ดาเนียลทำท่าจะยิงใส่ธารทีราอีกรอบ เขตแดนก็รีบยิงสวนกลับไป“มึง ไอ้ดาเนียล!”ปังง!! ปังง!!!..ช่วงที่ดาเนียลยิงส่วนใส่เขตแดนอยู่นั้น ลูกน้องมือขวาของดาเนียลก็รีบมาพาเจ้านายของตนหนีออกไป ซึ่งเขตแดนก็รีบยิงใส่และวิ่งตามไป“พี่รบ...พี่รบ ไม่!”แม้ว่าธารทีราจะเป็นหมอ แต่ตอนนี้เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ร้องไห้โฮ พลางใช้มือกดบาดแผลของชายหนุ่มเอาไว้“ไทด์...ไทด์ลูกแม่ อย่าเป็นอะไรนะ” อันนาประคองใบหน้าของลูกชายสุดที่รักไว้ทั้งน้ำตา“ซีลช่วยพานักรบส่งโรงพยาบาลด่วน” คุณจอห์นรีบ
Last Updated : 2025-05-02สลักรักเคียงใจ บทที่ 81
บทที่ 81หลังจากไปส่งน้าอันนาและยัยเด็กกวนประสาทนั่นแล้ว หนึ่งนทีก็รีบกลับมาที่บ้าน พบว่าทุกคนกำลังคุยกันในเรื่องของนักรบ รวมถึงพ่อแม่ที่แท้จริงของธารทีรา“ได้เรื่องยังไงบ้าง” หนึ่งนทีเอ่ยถามลูกน้องที่เดินเข้ามาหา“ผมกำลังให้คนตามหาตัวอยู่ครับ” ซันยืนประสานมือกันไว้ด้านหน้า และเอ่ยกับเจ้านายด้วยท่าทีนิ่ง ๆ“มันไปกบดานที่ไหนนะ” คุณจอห์นเอ่ยพึมพำ ก่อนที่หนึ่งนทีจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปหลบอยู่ที่โกดังร้างที่เคยถูกจับตอนกวาดล้างการค้าอาวุธครั้งใหญ่ของมันก่อนหน้านี้ก็ได้ครับ”“ก็อาจเป็นไปได้” ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้น ซึ่งหนึ่งนทีก็รีบหันไปสั่งการลูกน้องของตน “ไปสืบมาว่ามันอยู่ที่นั่นจริงหรือเปล่า”“ครับ” ซันก้มหัวให้ทุกคน แล้วเดินถอยหลังออกไปทำตามคำสั่งของเจ้านายด้านคุณหญิงโสภาที่นั่งเป็นกังวลใจเรื่องของนักรบ เมื่อเห็นซันออกไปแล้วก็เอ่ยถามสามี“คุณคะ แล้วตารบหลานเราจะกลับมาจำเรื่องราวตอนเด็ก ๆ ได้ไหมคะ”“คงยากครับแม่” หนึ่งนทีที่ลืมนึกถึงความรู้สึกของน้องสาวเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้ไตร่ตรองด้านคุณหญิงโสภาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับลูกชาย ทำให้ธารทีราที่นั่งหน้าเศร้าอยู่นั้นรู้สึกไม่ด
Last Updated : 2025-05-02
Latest chapter
สลักรักเคียงใจ บทที่ 97
บทที่ 97สองอาทิตย์แล้วที่นักรบกลับมาอยู่บ้าน และวันนี้เป็นวันแรกที่ธารทีราต้องไปยังบริษัทอีกแห่ง ซึ่งพ่อของเธอและพ่อของเขตแดนหุ้นกันเปิดขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเล็ก ๆ“มาหาใครคะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณเขตแดนค่ะ” ธารทีราบอกพนักงาน“เอ่อ คุณได้นัดไว้ไหมคะ แล้วคุณ…”ธารทีราไม่รอให้พนักงานถามจนจบ เธอก็บอกไปว่า“ฉันชื่อธารทีราค่ะ เป็นน้องสาวของคุณหนึ่งนที” เธอบอกออกไปก่อนจะส่งบัตรวีไอพีของที่นี่ให้อีกฝ่ายดู“อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ” พนักงานฟังแล้วก็รีบเอ่ยทักทายอย่างรวดเร็วจากนั้นพนักงานก็เชิญเธอไปที่ลิฟต์“ชะ...เชิญทางนี้เลยค่ะ”เมื่อขึ้นลิฟต์มาถึงหน้าห้องทำงานของเขตแดน พนักงานก็ขอตัวทันที ทำให้หญิงสาวเคาะประตูขออนุญาต“เชิญ”เมื่อได้รับอนุญาตจากคนด้านใน ธารทีราก็เปิดประตูเข้าไปทันทีด้านเขตแดนที่นั่งทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย พอเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหา“น้ำมาได้ยังไงครับ”“ทำอะไรอยู่คะ น้ำมากวนหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยถาม ก่อนจะยอมให้อีกฝ่ายคว้าร่างของเธอไปกอด“ไม่กวนครับ” เขตแดนเอ่ยอย่างนุ่มนวล พลางฉวยโอกาสหอมแก้มไปหนึ่งที“พี่ดิน” เธอตีที่ท่อนแขนแข็
สลักรักเคียงใจ บทที่ 96
บทที่ 96“ป้านมคือคนที่คอยเลี้ยงเราสองคนไง” ธารทีราหันไปอธิบายให้พี่ชายฟังด้วยรอยยิ้ม“ขอโทษด้วยครับ ผม…” นักรบเอ่ยด้วยเสียงที่ขาดห้วงไป ด้วยรู้สึกผิดที่ตนเองจำคนใกล้ตัวในอดีตไม่ได้เลย ป้านมเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีอึดอัดใจจึงเอ่ยแทรกขึ้นว่า“ไม่เป็นไรนะคะ ป้าดีใจที่สุดเลยค่ะที่คุณรบกลับมา”“นี่เป็นเอกสารใหม่ของรบนะ คุณลุงทำไว้ให้จ้ะ” คุณหญิงโสภายื่นซองเอกสารไปให้หลานชายนักรบหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดู ซึ่งมันคือเอกสารการเปลี่ยนชื่อและเอกสารกรรมสิทธิ์ต่าง ๆ ของเขา ทั้งเรื่องบ้านและตัวธุรกิจที่เคยเป็นส่วนแบ่งของหมอคาร์ล“ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกรรมสิทธิ์ของรบนะ”“แล้วน้ำล่ะครับ บ้านหลังนี้ก็ของพ่อแม่นี่ ทำไมถึง…” นักรบถามไม่ทันจบคำ ธารทีราก็พูดขึ้นว่า“คุณแม่จะยกบ้านหลังโน้นของคุณแม่ให้น้ำค่ะ ส่วนของพี่ซีลคุณแม่จะยกบ้านตากอากาศอีกหลังหนึ่งให้แทน”นักรบมองตามมือน้องสาวที่ชี้ให้เขาดูบ้านที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับบ้านหลังนี้ ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน โดยแค่มีรั้วต้นไม้กั้นไว้เท่านั้น“รบคงไม่ว่าป้านะ ถ้าในช่วงนี้ป้าจะให้น้ำไปอยู่กับป้า”"ผมเข้าใจครับ มีน้ำไปอยู่กับคุณป้าก็ดีแล้วล่ะครับ““ขอบใจมากจ้ะ ตอนนี้ซีลไปพักท
สลักรักเคียงใจ บทที่ 95
บทที่ 95พอมาถึงเจดีย์สีขาวสะอาดที่โดยรอบมีการทำความสะอาดและมีดอกไม้พร้อมกระถางธูปจัดวางอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมาหาน้องสาว“น้ำมาที่นี่บ่อยใช่ไหม”“คุณพ่อ...เอ่อ...ลุงจอห์นให้คนจัดการให้ตลอดค่ะ มันก็เลยดูดีแล้วก็สะอาดแบบนี้” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ เพราะทุกวันนี้เธอก็ยังคงเสียใจอยู่ จนพี่ชายต้องยกมือขึ้นไปจับที่บ่าบางแล้วบีบเบา ๆ“น้ำ ไม่เป็นไรนะ”“ค่ะ น้ำก็แค่คิดถึงอดีตที่ดี ๆ น่ะค่ะ คุณพ่อดีกับน้ำมาก ทั้งที่น้ำเป็นแค่หลานเท่านั้นเอง” เธอหันไปบอกพี่ชาย ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่รูปของพ่อแม่ที่กำลังอุ้มพี่ชายของเธอตอนเล็ก ๆ อยู่ด้วย“เอาไว้น้ำจะให้คนมาเปลี่ยนรูปให้ใหม่นะคะ คุณพ่อคุณแม่”ธารทีราเอ่ยกับพ่อแม่ ทำเหมือนกับว่าท่านทั้งสองได้ยินสิ่งที่พูดไป จากนั้นก็หันมายิ้มให้พี่ชายสลับกับการมองเจดีย์ตรงหน้า“พ่อคะ แม่คะ น้ำพาพี่รบมาหาค่ะ”“พ่อครับ แม่ครับ ผมมาหาแล้วนะครับ” นักรบยกมือไหว้พ่อแม่ แม้หมอจะบอกว่าเขาคงไม่อาจจดจำอะไรได้แล้ว แต่เขาก็รู้ว่าพ่อกับแม่จะต้องรักเขามากอย่างแน่นอน จึงรู้สึกดีใจระคนเศร้าที่ได้มาหาพวกท่านจากนั้นสองพี่น้องต่างก็จมอยู่ในห้วงคิดส่วนตัว แต่แววตาของค
สลักรักเคียงใจ บทที่ 94
บทที่ 94หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...เมื่อรถจอดตรงลานจอด เขตแดนก็ลงจากรถเดินอ้อมไปฝั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูให้ธารทีรา“นี่ถ้าคุณแม่ไม่บอกให้มา น้ำก็ไม่อยากมาหรอกนะคะ”“พี่เข้าใจ ยังไงเขาก็ตายแล้ว น้ำก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะ”“ก็เพราะว่าอโหสิกรรมให้ไงคะน้ำถึงมา” ธารทีราย่นหน้าใส่เขตแดน เอาจริงๆ ถึงจะโกรธและแค้นดาเนียลมากแค่ไหนพ่อแม่เธอก็คงไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี“งั้นเข้าไปกันเถอะ” เขตแดนบอก พร้อมจับมือหญิงสาวมากุม แล้วพาเดินเข้าไปในวัดช่วงเวลาที่เดินเข้าไปในวัดนั้น ธารทีราก็ถามเพราะสงสัยมากที่ดาเนียลซึ่งเป็นลูกครึ่งนั้นนับถือศาสนาพุทธ“ตอนแรกนึกว่าเขาจะจัดงานศพแบบคริสต์นะคะเนี่ย”“เห็นว่าเขานับถือศาสนาตามภรรยาน่ะ”“อ้อ...” ธารทีราตอบรับ ก่อนจะถามถึงเรื่องอื่น “พี่ดิน พี่รู้ไหมว่าพี่ซีลไปไหน ตั้งแต่เสร็จงานศพคุณพ่อก็ไม่ยอมกลับบ้านเลยค่ะ โทรไปหาก็บอกแต่ว่าขอไปพักผ่อนเงียบ ๆ สักพัก พอถามก็ไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่เห็นมันไปที่ผับนานแล้วนะ ปกติมันจะเข้าผับทุกคืน นี่มันยังทิ้งงานที่บริษัทให้พี่ทำเลย บอกแค่ว่าอยากไปทำใจสักพัก”“ความจริงงานศพของดาเนียลคุณแม่จะให้พี่ซีลมานะ แต่พี่ซีลเล่น
สลักรักเคียงใจ บทที่ 93
บทที่ 93นักรบเองก็อึ้งไปเช่นกัน แต่แล้วชายหนุ่มก็ดึงสติกลับมาเมื่อมีมือของนาเดียร์ยื่นมาจับมืออีกข้างของเขาไว้ โดยที่มีอีกข้างตอนนี้มีธารทีราจับไว้เช่นกัน“แล้วแม่ล่ะ” นักรบถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจกำลังห่วงใยมาดามอันนาอย่างที่สุด“คุณแม่ความดันกำเริบหมดสติ ตอนนี้นอนพักอยู่ที่ห้องพักฟื้นค่ะ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้เธอเอาแต่ก้มหน้า เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าใคร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด“แม่...” นักรบเอ่ยเสียงสั่น ครั้งนี้เขายอมปล่อยมือน้องสาวแท้ ๆ เพื่ออ้าแขนโอบกอดน้องสาวอีกคนไว้ ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ ๆ แต่เขาก็รักเธอเหมือนน้องสาว“ไม่ต้องร้องไห้นะ เงียบซะ” นักรบกอดนาเดียร์ไว้แน่น และพูดปลอบขวัญอย่างอ่อนโยน“พี่ไทด์อยู่เป็นเพื่อนเดียก่อนได้ไหม เดียไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี ป๋ายังนอนอยู่ในนั้น คุณแม่ก็…” นาเดียร์ไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงทุ้มต่ำที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น“ไอ้รบ ถ้ามึงช่วยเป็นธุระจัดงานศพให้ไอ้ฆาตกรที่มันฆ่าพ่อแม่มึงและฆ่าพ่อกู กูจะขอเป็นศัตรูกับมึงตลอดไป” หนึ่งนทีปล่อยแม่ให้ยืนอยู่กับธารทีรา แล้วเดินเข้าไปยืนใกล้นักรบที่กำลังยืนกอดนาเดียร์อยู่“ซี
สลักรักเคียงใจ บทที่ 92
บทที่ 92ณ โรงพยาบาลคุณหญิงโสภรีบเดินทางมายังโรงพยาบาลทันทีหลังทราบว่าสามีของตนถูกยิงได้รับบาดเจ็บ“ซีล น้ำ พ่อเป็นยังไงบ้าง” เสียงสั่นเครือของคุณหญิงดังมาก่อนตัว โดยตอนนี้ที่หน้าห้องฉุกเฉินมีทั้งธารทีรา นักรบ หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนยืนออกันอยู่“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น ใครยิงพ่อ” คุณหญิงโสภามองลูกสาวและลูกชายที่ยังยืนหันหลังให้ เพราะหนึ่งนทีเอาแต่ยืนมองประตูห้องฉุกเฉินอย่างไม่ยอมละสายตาคำถามของแม่ ทำให้หญิงสาวหันไปมองนักรบ เมื่อพี่ชายพยักหน้าจึงเล่าให้แม่ฟัง“น้ำไม่แน่ใจค่ะว่าใครยิงคุณพ่อ เหตุการณืตอนนั้นวุ่นวายไปหมด แต่ที่แน่ ๆ ดาเนียลสั่งลูกน้องให้ยิงพวกเราค่ะ”“ไอ้ดาเนียล มึงทำร้ายพ่อกู ถ้าพ่อกูเป็นอะไรขึ้นมา กูจะฆ่าล้างโคตรมึง” หนึ่งนทีมองนักรบด้วยแววตาไม่พอใจ แม้เขาจะไม่โทษอีกฝ่ายออกมาตรง ๆ แต่ลึก ๆ ธารทีรารู้ดีว่าหนึ่งนทีคงไม่พอใจนักรบอย่างมากที่เอาตัวเข้าไปเสี่ยง จนทำให้พ่อของเขาต้องตามไปช่วย“คุณหมอ คุณลุงเป็นยังไงบ้างครับ” เขตแดนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ามีหมอคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้านคุณหมอมีสีหน้าเคร่งเครียด เขามองหน้าทุกคน โดยเฉพาะคุณหญิงโสภา ก่อนจะพูดอ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 91
บทที่ 91“พี่รบ” ธารทีรากรีดร้อง ขณะถูกผลักให้พ้นจากวิถีกระสุน“ไม่เป็นไรนะน้ำ” นักรบถามพร้อมกับเข้าไปกอดน้องสาวไว้ แล้วยิงสวนกลับไปแต่ก็พลาดเป้าเนื่องจากฝ่ายตรงข้ามหลบเข้าที่กำบังได้ทันเวลา“ไทด์ ไม่ต้องห่วงแม่ พาน้องไทด์หนีไป” มาดามอันนาตะโกนบอกลูกชายดาเนียลจึงหันไปยิงปืนขู่ภรรยาทันที ทำให้ทั้งอันนาและนาเดียร์ต่างก็กรีดร้อง และกระโจนเข้ากอดกันด้วยความกลัว“กูบอกให้เงียบ!” ดาเนียลสั่งพร้อมชี้ปืนใส่ภรรยากับลูกสาว“พอได้แล้วดาเนียล” คุณจอห์นที่เข้ามาใกล้ตัวดาเนียลมากขึ้นพยายามห้าม แต่ตอนนี้ดาเนียลได้คลั่งไปแล้ว ทั้งยังสั่งให้ลูกน้องกราดยิงไปทั่ว“กูไม่หยุด วันนี้พวกมึงกับกูต้องตายกันไปข้าง ยิงพวกมันให้ตายไปให้หมด!”หลังจากที่คาเนีลออกคำสั่งก็เกิดการชุลมุนกันเกิดขึ้น กระสุนจำนวนมากสาดไปทั่วทุกทิศ ทว่านัดหนึ่งกลับพุ่งเข้าใส่คุณจอห์นที่หลบไม่ทัน“โอ๊ย!” คุณจอห์นใช้มือกุมหน้าอกที่เลือดค่อยๆ ไหลออกมา ทำให้เขาทรุดลงไปนอนนิ่งบนพื้น“คุณพ่อ!” ธารทีราที่อยู่ใกล้ที่สุดรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจด้านนักรบทนเห็นดาเนียลทำร้ายใครต่อไปไม่ได้อีกแล้ว จึงตัดสินใจยิงไปที่อีกฝ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 90
บทที่ 90หลังวางสายจากดาเนียลเมื่อวาน ในที่สุดนักรบก็ออกจากโรงพยาบาล ทั้งที่ยังบาดเจ็บและหมอก็ห้ามแต่เขาไม่ฟัง และในตอนนี้ทั้งธารทีรากับนักรบก็เดินทางมาถึงโกดังร้างที่นัดหมายไว้กับดาเนียลเรียบร้อยแล้ว โดยมีน้องสาวเป็นคนขับรถมาให้“ผมมาแล้ว” นักรบลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างน้องสาว พร้อมพูดเสียงเรียบใส่มือถือที่กำลังสนทนาอยู่กับดาเนียล“เข้ามา” ดาเนียลพอใจที่เห็นสองพี่น้องมากันแค่สองคนผ่านกล้องวงจรปิด เขาละสายตาจากกล้องที่ดูอยู่หันไปหัวเราะใส่ภรรยา“ฮ่า ๆ มันรักเธอจริง ๆ นะอันนา”“คุณมันเลว” มาดามอันนาโกรธจัด จึงต่อว่าสามีที่เอาเธอกับลูกสาวมาเป็นเหยื่อล่อดาเนียลหัวเราะเสียงดัง เขาไม่สนใจความรู้สึกของภรรยาและลูกสาว เพราะตอนนี้เขามีความสุขมากที่กำลังจะได้ทวงแค้นคืนจากครอบครัวนั้น และช่วงที่เขากำลังมีความสุขกับเสียงหัวเราะ ดาเนียลก็ต้องหุบยิ้ม เมื่อสองพี่น้องก้าวเข้ามา“หวัดดี ไอ้ลูกรัก หนูธารทีรา” ดาเนียลทักทายทั้งสองคนด้วยท่าทางสบาย ๆ“พี่รบ” ธารทีรารีบขยับไปยืนข้างหลังของพี่ชาย เพราะรู้สึกกลัวสายตาของคนตรงหน้าที่มองมา“น้ำไม่ต้องกลัว” นักรบกระซิบบอกน้องสาว พลางใช้ร่างของตนบังอีกฝ่ายเ
สลักรักเคียงใจ บทที่ 89
บทที่ 89เมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของแม่กับน้องนักรบก็ยิ่งร้อนรน เขาพยายามจะลงจากเตียง ทำให้น้องสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต้องถลันเข้าไปหา“พี่รบ อย่าค่ะ” ธารทีราพยายามห้ามพี่ชาย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะเกิดเรื่องไม่ดีบางอย่างขึ้นกับมาดามอันนาและนาเดียร์แน่นอน พี่ชายของเธอถึงได้ร้อนรนปานนี้“ว่ายังไง”เสียงถามจากคนในสาย ทำให้นักรบหลือบตามองธารทีราครู่หนึ่ง ก่อนจะถามกลับไปว่า“ที่ไหน”“โกดังร้างนอกเมืองที่มึงก็น่าจะรู้จักดี”เมื่อได้บอกที่นัดหมายแล้ว ดาเนียลก็วางสายไปทันทีด้านนักรบเมื่อได้คำตอบแล้ว ชายหนุ่มก็ทรุดนั่งบนขอบเตียง มือใหญ่กำมือถือไว้แน่นจนเส้นเอ็นปูด“พี่รบเกิดอะไรขึ้นคะ” หญิงสาวเอ่ยถาม พร้อมทั้งเอามือถือจากมือพี่มาเก็บไว้ “คลายมือออกก่อนนะคะ เลือดย้อนขึ้นไปในสายน้ำเกลือหมดแล้ว”“น้ำ…” นักรบยังไม่ทันได้บอกน้องสาว ทั้งสองก็ต้องหันไปมองที่ประตูที่มีคนเปิดเข้ามา“มีอะไรกัน” คุณจอห์นเอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนจะทันได้ยินเสียงร้อนรนของลูกสาว ในขณะที่คุณหญิงโสภา หนึ่งนที รวมถึงเขตแดนที่ตามเข้ามาด้วยก็มองมาอย่างห่วงใยเช่นกัน“คุณพ่อ คุณแม่” หญิงสาวเรียกท่านทั้งสอง แต่ยังไม่กล
