1.กาลก่อน ณ สวรรค์ชั้นฟ้า (1)

“เราต้องบุกแล้วไท่จื่อ”

แม่ทัพข้างกายรายงานผู้บัญชาการใหญ่ของทัพซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หัวโต๊ะตัวใหญ่ที่มีแผนที่จำลองเสมือนจริงของดินแดนมนุษย์โดยถูกเผ่าปิศาจครอบครองลอยอยู่ตรงกลาง

“หากไม่เคลื่อนทัพเวลานี้ เราอาจตีขนาบพร้อมทัพท่านเทพสงครามไม่ทัน”

ทัพสวรรค์แบ่งออกเป็นสองทัพนำโดยองค์ไท่จื่อเจิ้งหานที่มีทัพเสริมเป็นเผ่าวิหคหนึ่งทัพ กับเทพสงครามจิ่นลี่ซึ่งบุกมาพร้อมเผ่าบาดาลพันธมิตรอีกหนึ่งทัพ แม้กองทัพพร้อมแล้วทว่าผู้บัญชาการก็ยังไม่สั่งเคลื่อนพลทำให้แม่ทัพสวรรค์กับเผ่าวิหคต่างก็เริ่มกังวล

“เคลื่อนทัพ”

ไท่จื่อเจิ้งหานนิ่งเงียบไม่นานนักก็เอ่ยขึ้น

“แต่พระชายา...”

รองแม่ทัพเผ่าวิหคจะเอ่ยทัดทานแต่แม่ทัพกลับกระแทกแขนห้ามเอาไว้อีกฝ่ายจึงหยุดปาก

“รับบัญชา”

เมื่อไม่มีผู้ใดเอ่ยขัด แม่ทัพสวรรค์มือขวาของเทพสงครามที่ร่วมทัพกับไท่จื่อเพื่อประสานกลศึกระหว่างสองทัพก็รับคำก่อนสั่งการออกไป

“สั่งกองพลเตรียมเคลื่อนทัพ”

คำสั่งมากองทัพพร้อม ไทจื่อนำทัพสวรรค์มุ่งหน้าสู่แดนมนุษย์ที่เวลานี้เหมือนเป็นกึ่งแดนปิศาจไปแล้ว ด้วยถูกปกครองโดยเผ่าปิศาจที่แผ่อิทธิพลรุกรานกินอาณาเขตกว้างขวางทั่วดินแดน ผู้คนถูกความมืดดำครอบงำจิตใจ เจ้าเมืองกับบรรดาขุนนางต่างก็แย่งชิงความเป็นใหญ่ ประชาชนถูกข่มเหงรีดไถลำบากยากแค้นถึงขั้นปล้นฆ่า เผ่าปิศาจใช้กลยุทธ์ให้มนุษย์ทำร้ายกันเองจึงกลืนกินได้โดยง่ายแทบไม่เปลืองแรง ทั้งยังมีเป้าหมายเป็นใหญ่เหนือดินแดนทั้งปวงอีกด้วย

“หนิงเอ๋อร์ล่ะท่านอา”

ฉีเฟิ่งรองแม่ทัพเผ่าวิหคกระซิบกับแม่ทัพสือเฟิ่ง

“นางมิได้มาร่วมทัพจะไม่เป็นการขัดบัญชาหรือ”

“หากกังวลเจ้าก็ควรใส่ใจในการรบ ตัดหัวแม่ทัพเผ่าปิศาจให้ได้ ทัพสวรรค์มีชัยด้วยฝีมือเผ่าวิหคอาจขอประทานอภัยให้หนิงเฟิ่งได้”

คนได้ยินสีหน้าไม่ดีนักด้วยนึกเป็นห่วงว่าผู้เป็นน้องอาจต้องโทษทัณฑ์ ใจส่วนหนึ่งนึกกังวลว่าเกิดอะไรขึ้นหรือไม่ น้องสาวของตนไม่เคยเหลวไหลเช่นนี้

กองทัพสวรรค์ตีประกบเผ่าปิศาจจากดินแดนบาดาลที่อยู่ระหว่างแดนปีศาจและมนุษย์พร้อมกับด้านบนจากดินแดนวิหค การสู้รบกินเวลาหลายวันหลายคืน กองทัพปิศาจอ่อนกำลังลงเรื่อยๆ แม้ราชาผู้นำทัพจะมีพลังมหาศาลแต่ทหารมนุษย์อ่อนแอกว่าบรรดาเทพเซียน มีเพียงทหารจากเผ่าปิศาจที่พอรับมือไหว ทัพสวรรค์ไม่อาจเลี่ยงการโจมตีกองทัพของเหล่ามนุษย์ได้ ไท่จื่อต้องการให้สงครามจบลงโดยเร็วเพื่อไม่เป็นการทำลายมวลมนุษย์มากไปกว่านี้ และนำทัพบุกทะลวงมุ่งไปหาราชาปิศาจด้วยตัวเอง

ไท่จื่อเจิ้งหานใช้พลังเพลิงมังกรของตนสู้กับเฮยตงราชาปิศาจจนเพลี่ยงพล้ำเหมือนจะล่าถอย แต่กลับหันไปทำลายกองทัพมนุษย์ทำให้ไทจื่อต้องใช้พลังของตนปกป้อง

“ราชาปิศาจอย่างเจ้าอำมหิตนัก”

“หึ เจิ้งหานเอ๋ย มาช่วยพวกมนุษย์ตอนนี้มีประโยชน์อะไร ในเมื่อพวกเจ้าก็ทำลายล้างไปแล้วตั้งมากมาย เจ้าเองก็โหดร้ายไม่แพ้พวกเราชาวปิศาจหรอก ฮ่าๆๆ”

อีกฝ่ายหัวเราะร่า ทั้งยังสั่งให้ทัพของตนฆ่ามนุษย์ด้วยเช่น

“ฆ่ามนุษย์ให้หมด”

กองทัพสวรรค์จำต้องยื่นมือเข้าช่วยมนุษย์ และยิ่งไท่จื่อเจิ้งหานพะวงกับการใช้พลังบางส่วนต้านช่วยมนุษย์มากเท่าไรยิ่งเป็นโอกาสให้เฮยตงลงมือมากขึ้นกระทั่งแอบใช้อาวุธลับ ระหว่างนั้นองค์หญิงของเผ่าบาดาลที่ร่วมรบด้วยรีบทะยานเข้ามาใช้ตัวเองกำบังได้รับบาดเจ็บ ไท่จื่อรีบประคองนางเอาไว้ทำให้ถูกเล่นงานไปด้วย

เทพสงครามจิ่นลี่เข้ามารับมือเฮยตงต่อ แต่ไท่จื่อก็ส่งองค์หญิงให้เผ่าบาดาลไปแล้วกลับมาร่วมผนึกกำลังใช้เพลิงมังกรคู่ช่วยเทพสงคราม ทำให้เฮยตงไม่อาจต้านทานได้พลังปราณแตกซ่านบาดเจ็บสาหัส คนของเผ่าปิศาจจึงรีบพาล่าถอยและถอนกำลังตามไป

“ไท่จื่อ”

เมื่อเห็นว่าไท่จื่อเซเล็กน้อยพร้อมกระอักเลือดเทพสงครามก็รีบเข้ามาประคอง แม่ทัพคนอื่นก็ตามมาสมทบด้วย

“ท่านบาดเจ็บหนัก ข้าต้องรีบใช้พลังช่วย”

“เช่นนั้นรีบพาไท่จื่อกลับไปรักษาที่เผ่าวิหคเถิดท่านเทพ”

แม่ทัพสือเฟิ่งรีบเอ่ย

“ข้าว่าเชิญไท่จื่อกับท่านเทพที่เผ่าบาดาลน่าจะไม่เสียเวลานัก ในเมื่อเผ่าบาดาลใกล้กว่า”

แม่ทัพเผ่าบาดาลเองก็เสนอตัวเช่นกัน ทำให้แม่ทัพทั้งสองสบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“คนเจ็บรอไม่ได้ ไปเผ่าบาดาลก็แล้วกัน”

เมื่อเทพสงครามจิ่นลี่น้องชายของไท่จื่อตัดสินใจจึงไม่มีผู้ใดกล้าขัด

==========

นิยายจีนโบราณเรื่องแรกของผู้เขียน เป็นแนวเทพเซียนค่ะ

ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ ขอบคุณค่า ^-^