บทที่ 10 เวลาคือคำตอบ 3

“ไม่ต้องร้องแล้วนะคะคนดี” พิภพเอ่ยปลอบพลางก้มลงจูบหน้าผากเนียนด้วยความรักใคร่ กระชับอ้อมกอดให้แน่นมากยิ่งขึ้น พอเห็นเพื่อนรักแต่งงานมีครอบครัวที่สมบูรณ์พูนสุข มันก็กระตุ้นความปรารถนาของพิภพให้แจ่มชัดมากยิ่งขึ้น เขาประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานแล้ว แต่ชีวิตคู่กลับตรงกันข้าม เขาจินตนาการการมีครอบครัว แต่งงานมีลูกกับใครสักคนไม่ออก หากตอนแรกเขาไม่เลิกกับธิชาก็คงยังมองภาพนั้นไม่ออก แต่พอได้เลิกรากับอีกฝ่ายไป ภาพที่เคยเลือนรางและคิดว่าไม่มีอยู่จริงกลับมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เขาวาดภาพบ้านและครอบครัวของตัวเองออกมาหลายภาพ และมองเห็นอนาคตที่จะใช้ชีวิตร่วมกับใครอีกคนไปจนแก่เฒ่า และคนคนนั้นก็คือธิชา…หญิงสาวตรงหน้า

หากไม่เคยสูญเสียก็ไม่รู้คุณค่าของมัน

วันนี้เขารู้ซึ้งแล้ว และจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลุดมือเป็นครั้งที่สอง

งานแต่งงานของธิชาและพิภพจัดขึ้นที่ริมทะเลจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ บรรยากาศเรียบง่ายแต่อบอุ่น มีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงคนสนิทเพียงเท่านั้น มัชชุพรและเทวทิณณ์พร้อมยัยหนูมัชฌิมาในวัยแปดเดือน สวมชุดกระโปรงน่ารักพร้อมผ้าคาดหัว บนแท่นเวทีบ่าวสาวกำลังเอ่ยคำสาบาน

‘ข้าพเจ้านายพิภพ

รับ

นางสาวธิชาเป็นภรรยา

เพื่อที่จะมีกันและกัน

จากวันนี้เป็นต้นไป

ไม่ว่าชีวิตจะดีขึ้น

แย่ลง

ร่ำรวยขึ้นหรือยากจนลง

ไม่ว่าจะเจ็บป่วย

หรือสุขภาพดี

เพื่อที่จะรักและยกย่องกันและกัน

จากวันนี้ไปจนวันสุดท้ายของชีวิต’

มัชชุพรมองเพื่อนสาวที่สวมชุดแต่งงานสีขาวฟูฟ่อง ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตา

“อะไรกันมัช ร้องไห้ทำไมหืม” เทวทิณณ์หันมามองภรรยาก่อนจะอุ้มลูกสาวด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างก็สวมกอดภรรยา

“ก็มันดีใจนี่ค่ะ ไม่นึกไม่ฝันว่ายัยธิชาจะลงเอยกับพี่ภพจริง ๆ”

“ไม่ใช่แค่มัชหรอกที่ลุ้น” เขากวาดสายตาไปมองเพื่อนฝูงรอบ ๆ ก่อนจะพูดติดตลก เมื่อเห็นเพื่อนทุกคนต่างเฮเมื่อบ่าวสาวจูบกัน หลังจากที่กล่าวคำสาบานเสร็จ “ทุกคนก็ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวไปหมดเหมือนกัน” ก่อนคนทั้งคู่จะหัวเราะออกมา พร้อมยัยหนูมัชฌิมาเองก็ยิ้มยิงฟันจนเห็นฟันกระต่ายสองซี่

“แต่งไปแล้วไม่ใช่ว่าพากันละเลยภรรยาอีกนะคะ” มัชชุพรเหน็บสามีเข้าให้ ก่อนเทวทิณณ์จะเดินไปแสดงความยินดีกับเจ้าบ่าวแถมยังเดินเอาแขนพาดคอพามาหาเมียสุดที่รัก

“ดีใจด้วยนะคะพี่ภพ ต่อจากนี้ฝากยัยชาด้วยนะคะ อย่าทำให้เพื่อนมัชต้องเสียใจอีก ไม่งั้นมัชจะพายัยชาหนีไปเอง”

“คร้าบ พี่จะไม่ทำให้ชาเสียใจเด็ดขาด”

“ไอ้ทิณเมียมึงคาดโทษกูใหญ่” พิภพแกล้งทำท่าทางน่าสงสารเรียกคะแนนความเห็นใจจากเพื่อนรัก

“สม”

“อ้าวไอ้นี่”

“วันไหนไอ้ทิณทำมัชเสียใจ บอกพี่ พี่จะมากระทืบมันให้เอง” มัชชุพรหัวเราะก่อนจะเอ่ยทักทายเจ้าสาวเพื่อนรักที่เดินมาทางนี้ “ยัยชา ยินดีด้วยนะแก”

“ขอบใจมาก”

“ไหนขอน้าอุ้มหน่อยสิคะ” ธิชาหันไปหยอกล้อกับเด็กน้อยที่ยิ้มแฉ่งส่งเสียงอ้อแอ้พร้อมกับโยกตัวให้ธิชาอุ้มพร้อมกับส่งเสียงเรียก

“ชา ชา”

“อุ้มเก่ง มีสักคนเร็ว ๆ มิวมิวอยากได้น้องแล้วค่ะน้าชา” มัชชุพรเอ่ยแซว ธิชาหน้าแดงก่อนจะเฉไฉ “เลี้ยงหลานไปก่อนไง ยังไม่รีบ”

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่เองถ้าชาอยากมี” พิภพยิ้มกริ่ม ก่อนจะเข้ามาโอบกอดเจ้าสาว “เอาแต่ได้” ธิชาเหน็บให้ ก่อนทั้งสองจะยิ้มให้แก่กัน

ภาพถ่ายรูปหมู่ที่มีทั้งเพื่อน ทั้งครอบครัวอยู่ในเฟรมเดียวกัน เป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งอย่างธิชาใฝ่ฝันมาตลอด นอกจากประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน รองลงมาก็เรื่องคู่ครองนี่แหละ เธอไม่ได้ถวิลหาหรือโหยหาการมีคนรักมากมายขนาดนั้น ตอนแรกที่เลิกรากับพิภพไปครานั้น เธอรู้สึกปลงกับเรื่องความรักเสียด้วยซ้ำ การมีแฟนไม่ได้แตกต่างกับตอนโสดมากเท่าไหร่นัก อีกทั้งถูกละเลยและเสียความรู้สึกไปไม่รู้เท่าไหร่ แต่กลับกลายเป็นคน ๆ เดิมที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปจนเต็ม

เป็นคน ๆ เดิมที่ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างหนักเพื่อที่จะจับมือเดินไปด้วยกันกับเธอ

มนุษย์เรากว่าจะรู้ว่าสิ่งหนึ่งมีค่า ก็ต่อเมื่อสูญเสียมันไป อีกทั้งเพราะความเคยชินที่ไม่ว่าจะหันมามองกี่ครั้งก็ยังจะเห็นอีกฝ่ายรออยู่ที่เดิม คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ร่ำไป แต่ในโลกของความเป็นจริง ที่ไม่พูด ไม่เรียกร้องเพราะเหนื่อยใจที่จะเรียกร้องแล้วต่างหาก ธิชาเองก็เช่นกัน ส่วนพิภพเองก็ได้เรียนรู้แล้วว่ายิ่งรักก็ต้องยิ่งทะนุถนอม ต้องเกรงอกเกรงใจกัน ไม่ใช่พูดคำว่ารักแล้วจะทำได้ทุกสิ่งโดยไม่นึกถึงใจอีกฝ่าย ยิ่งรักต้องยิ่งให้เกียรติ ไม่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บช้ำน้ำใจ นี่ถึงจะเรียกว่ารักจริง ๆ กว่าจะรู้ก็เกือบจะสายไป…ธิชาเองก็ไม่รู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ของเธอจะมีความสุขไปตลอดหรือไม่ ไม่มีใครรู้อนาคต เธอรู้เพียงแต่ว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด หากวันไหนที่ไปกันไม่รอดก็อยากให้เหตุผลข้อนั้นเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน ไม่ใช่เพราะคนอื่น การเดินทางระหว่างเธอกับพิภพได้เริ่มต้นอีกครั้งในเส้นทางสายใหม่ที่เรียกว่า…คู่ชีวิต

สองสามีภรรยาจุมพิตกันอย่างหวานชื่นรายล้อมไปด้วยเพื่อนฝูง และอยากจะอวยพรให้คู่รักทุกคู่ว่า….

อย่าละเลยความรู้สึกของอีกฝ่าย

ทะนุถนอมความรักตรงหน้าให้ดี คนเราไม่จากเป็นก็จากตาย

ทะเลาะกันให้น้อยลง เปิดใจและพูดคุยกันให้มากขึ้น

และหวังว่าทุกคู่จะมีความสุขในแบบของตัวเอง คนรักที่ดีและความรักที่ดีมีอยู่จริง ขอให้ทุกท่านได้พบเจอกับความรักที่ดี และมีคนรักที่ดีที่ต่างก็เข้ามาเติมเต็มความสุข สมหวังให้แก่กันและกัน จับมือกันไปด้วยกันตราบนานเท่านาน

จบบริบูรณ์