LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2024-10-18 21:06:26“ขอเวลาผมหน่อยนะครับ ผมจำไม่ได้จริงๆ คิดอะไรเยอะแล้วปวดหัวเหลือเกิน”
“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ” แสงฉายบอกอย่างเข้าใจ “ผมขอโทษนะครับ ที่จำเรื่องราวไม่ได้เลย” “งั้นอยู่ที่นี่พักรักษาตัวให้หายดี แล้วค่อยว่ากันเรื่องส่งคุณกลับบ้านนะคะ” “คุณช่างแสนดีกับผมเหลือเกิน แสงฉาย” “ก็หวังว่า ถ้าคุณจำอะไรได้แล้ว คงจะไม่ใช่คนเลวร้าย แล้ววกกลับมาทำร้ายเจ้านายผมหรอกนะ” วสินแทรกขึ้นเสียงเข้ม “ผมไม่ทำร้ายคนที่มีบุญคุณกับผมหรอก” “ฉันไม่กลัวคุณหรอกค่ะ” แสงฉายบอกยิ้ม ๆ น้ำเสียงของเธอไม่กลัวเขาจริงๆ ด้วยแฮะ “เอางี้ ถ้าไม่รังเกียจคุณก็อยู่ที่นี่จนกว่าจะหายเป็นปกติ ฉันกับคนของฉันจะดูแลคุณเอง” “ถ้าไม่รังเกียจเหรอครับ ผมน่าจะเป็นฝ่ายพูดคำนี้กับคุณมากกว่านะครับ เพราะผมเป็นคนแปลกหน้าแท้ๆ” “นั่นสินะ เอาเป็นว่าคุณอยู่ที่นี่ได้ตามสบาย จนกว่าจะหายก็แล้วกันค่ะ” “ขอบคุณอีกครั้งครับ ผมก็หวังว่าคุณคงจะไม่ไล่ผมไปเสียก่อน” “ฉันไม่ใจร้ายกับคนที่ไม่มีที่ไปหรอกค่ะ และสภาพแบบนี้จะทำอะไรได้ สู้พี่สินได้เหรอ หืม” เธอก็แค่แหย่เล่นเท่านั้นเองแหละ “หึๆ ผู้ช่วยของคุณตัวใหญ่ยักษ์ตอนนี้ผมสู้ไม่ได้หรอก” แต่ถ้าแข็งแรงดีก็ไม่แน่ อย่างนั้นสินะ วสินคิดยิ้ม ๆ “ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก แต่ผมปกป้องเจ้านายของผมได้” “ทานต่อไหมคะ หรือว่าจะทานยา” แสงฉายเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อคิดว่าพอใจในคำบอกเล่าของเจรัลด์แล้ว “ขอทานยาก็แล้วกันครับ ผมคงทานไม่ไหวแล้ว ยังอ่อนเพลียอยู่” “โอเคค่ะ” ว่าแล้วแสงฉายจึงเอื้อมมือไปเอายาที่วางอยู่หัวเตียงส่งให้เขาพร้อมกับน้ำดื่ม “ฉันจะต้องไปทำงาน ฉันจะให้คนเฝ้าดูแลคุณสักสองคนนะคะ” “ทำงานเหรอครับ” เจรัลด์ถามย้ำพลางขมวดคิ้ว “ค่ะ ฉันมีงานทำ” “ผมจะให้ลูกน้องมาดูแลคุณก็แล้วกัน จะให้พวกเขาเฝ้าอยู่ด้านนอก มีอะไรก็เรียกใช้นะครับ เรามีแม่บ้าน เดี๋ยวจะบอกเอาไว้ให้ทำอาหารสำหรับคุณ ไม่ต้องห่วง ตอนเย็นเราจะกลับมา” วสินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ครับผม” เจรัลด์รับคำอย่างเสียมิได้ทั้งที่ไม่อยากอยู่ลำพัง เพราะยังกลัวอยู่ “ไม่ต้องห่วงนะคะ คนของฉันปกป้องคุณได้ ถ้ามีอะไรที่ต้องออกแรง” “ผมชักจะสงสัยแล้วว่า คุณสองคนที่ช่วยเหลือผมเป็นใครเนี่ย” “เอาไว้คุณดีขึ้น ได้เดินออกไปสูดอากาศ เดี๋ยวก็รู้ครับ” วสินบอก “เอ่อ แสงไปแต่งตัวก่อนนะพี่สิน ฝากอยู่เป็นเพื่อนเขาก่อนนะคะ” “ได้ครับนาย” วสินรับคำ จากนั้นแสงฉายจึงลุกเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ปลายที่นอนห่างออกไปพอสมควร เจรัลด์ได้แต่มองตาม ก่อนจะหันมาสบตาวสินที่มองอยู่ก่อนแล้ว ราวกับแอบหวงเจ้านายสาวเสียอย่างนั้น ก็สวยซะขนาดนี้เป็นใครก็ต้องหวงเมื่ออยู่กันตามลำพังแล้วเจรัลด์ก็เริ่มยิงคำถามกับ วสินทันทีเหมือนกัน “ใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมเหรอครับ” เจรัลด์ถามด้วยความสงสัย “ผมกับลูกน้องเปลี่ยนให้เองล่ะครับ คิดว่าเจ้านายผมเปลี่ยนให้หรือยังไง เธอก็เป็นผู้หญิงนะครับ” วสินตอบและยิ้มนิดหน่อย “ขอโทษนะครับ คุณพูดภาษาอังกฤษได้เก่งพอสมควร คุณเอ่อ” “จะบอกว่าผมเหมือนคนพูดไม่เป็นเหรอครับ ผมก็เรียนหนังสือ เรียนเก่งด้วยแต่มีหน้าที่ต้องดูแลนาย ก็เลยเป็นลูกจ้างต๊อกต๋อยไงครับ” “เอ่อ ผมไม่ได้หมายความว่าคุณต๊อกต๋อยนะครับ แค่คิดว่าคุณเก่งมาก” “ที่นี่เป็นเมืองท่องเที่ยวครับ ชาวต่างชาติมาเที่ยวเยอะ เราก็ฝึกเอาไว้” “ส่วนเจ้านายของคุณก็เก่งมากเหมือนกันครับ” “หึๆ คนนั้นไม่ต้องพูดถึงครับ ถ้าไม่เก่งคงไม่สามารถคอนโทรลลูกน้องชายได้ทีละเป็นสิบเป็นร้อยหรอกครับ” ส่วนหนึ่งก็เพราะบารมีบิดามารดาของแสงฉาย ต่อยอดให้กับตัวเอง ซึ่งเธอเป็นคนน่ารัก เป็นกันเองกับทุกคน จึงสามารถซื้อใจผู้ชายทั้งไร่ได้ “ขนาดนั้นเลยเหรอครับ ชักอยากจะรู้แล้วล่ะ” “ถ้างั้นก็หายเร็วๆ นะครับ จะได้ลงไปเดินเล่น จะได้เห็นธุรกิจที่เราทำ” “ครับ ผมจะพยายาม” เจรัลด์ตอบอย่างหนักแน่นก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ แต่เท่าที่เห็น วสินก็คิดว่าเจรัลด์จะต้องเป็นคนที่แข็งแรงพอสมควร สังเกตจากรูปร่างที่กำยำและสูงใหญ่มากๆ คงไม่อ่อนแอหรอก
Latest chapter
สามีปลายแถว บทที่ 63 (จบ)
“ซี๊ด อ่า เยส อ่า” เขาหายใจหอบ พร้อมกับแนบกลางกายกับเนินเนื้อนุ่มเอาไว้โน้มตัวลงไปสวมกอดและจูบอย่างดูดดื่ม เนิ่นนานจนรู้สึกว่ามังกรตัวร้ายได้ปลดปล่อยพ่นพิษออกมาจนหมดแล้ว ร่างกายทั้งสองเบาหวิวสุขสม และเหนื่อยหอบอย่างประหลาด ทว่าเขายังคงจูบอ้อยอิ่งอยู่นานจนอิ่มเอม แล้วค่อยถอดแท่งร้อนออกช้าๆ ทว่าทั้งคู่ยังหอบอยู่ พูดออกมาไม่ได้ มีเพียงแววตาที่สื่อถึงกันเท่านั้น เขาจึงยิ้มบางๆ และแนบหน้าผากกับเธอเอาไว้“จะเบื่อไหมถ้าผมจะพูดว่า... ผมรักคุณ” เขากระซิบที่ปากอิ่มเบาๆ“ฉันไม่ได้ยินคำนี้มาเป็นเดือน จะเบื่อได้ยังไงคะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเดียวกัน“ผมคิดถึงแทบขาดใจ ไม่เป็นอันทำงานเลย” พูดจบเขาก็ประคองใบหน้าเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยน“ฉันก็รักและคิดถึงคุณมากค่ะ”“เสร็จแล้ว หายคิดถึงหรือยัง” เขาถามเสียงเจ้าเล่ห์เชียว“แล้วคุณล่ะคะ”“หึๆ ยังเลย กินได้อีก กินได้เรื่อยๆ ผมมีความสุขมากนะรู้ไหม
สามีปลายแถว บทที่ 62
“อืม ค่ะ” เธอตอบสั้นๆ เขาก็ใช้มือข้างเดิมแหวกกลีบสาวออกจากกัน พร้อมกับใช้ปลายนิ้วกรีดกรายไปตามร่องเสียวที่เริ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน เขาบดเบียดฝ่ามือและปลายนิ้วกับร่องเสียวขึ้นลงจนไหมสีดำเปียกลู่“ซี๊ด อ่า เจอร์รี่ อืม เสียวค่ะที่รัก” เธอครางออกมาและพูดด้วยความที่ทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียวซ่านทุกอณูรูขุมขน“เสียวตรงไหนจ้ะ เสียวเพราะปากผมหรือมือ”“อืม ทั้งสองเลยค่ะ อ่า มือคุณร้อนจังเลยค่ะ” เธอกระซิบบอกเสียงหวาน“ผมร้อนทั้งตัว อยากเข้าไปร้อนในตัวคุณด้วย แต่เดี๋ยวก่อน” เขาเองก็มีความต้องการไม่แพ้เธอ เพียงแต่เขาอยากจะดื่มด่ำกับความหวานและบำเรอเธอให้ถึงที่สุด“ซี๊ดดดด อ่า เข้ามาสิคะ” เธอเรียกร้องเสียงแหบพร่าแผ่วเบา พลางกระดกยกสะโพกขึ้นรับจังหวะที่ปลายนิ้วกรีดกรายร่องเสียวหนักหน่วง“อ่า อืม ที่รัก อ่า อย่าทรมานกันสิคะ อ๊ะ! ฉันเสียวจะแย่อยู่แล้ว” เธอครางเสียงหวานแผ่วเบา“ดีจ้ะผมอยากให้คุณรู
สามีปลายแถว บทที่ 61
ทว่าช่วงเวลาเดียวกันนั้น แสงฉายยังคงเดินเล่นอยู่ในสวนหน้าบ้าน อย่างเพลิดเพลิน จากนั้นก็กวาดตามองออกไปยังไร่องุ่นที่กว้างสุดลูกหูลูกตา แม้ว่าเวลานี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว แต่ก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เธอสูดอากาศเย็นสดชื่นเข้าปอดเพื่อความผ่อนคลาย หลับตาพริ้ม แต่แล้วอยู่ๆ ก็นึกถึงเจรัลด์ขึ้นมาอีกครั้งใช่เธอคิดถึงเขา และกลัวว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว กลัวมันจะเป็นเพียงความวาบหวามที่เกิดขึ้นมาในขณะนั้นเท่านั้นเอง เขาคงจะไม่จริงจังหรอก อีกอย่างฝรั่งก็ไม่ได้แคร์เรื่องเซ็กส์อยู่แล้ว เธอคิด แต่เธอรักเขาไปแล้วจะห้ามใจไม่ให้คิดถึงอย่างไรได้“ฉันจะรอคุณนะเจอร์รี่ นานแค่ไหนก็จะรอ” มันเป็นการรอคอยโดยไร้ซึ่งความหวังเหลือเกิน เธอคิดแล้วก็ถอนหายใจจากนั้นจึงตัดสินใจเดินกลับเข้าบ้าน ซึ่งเวลานี้บนโต๊ะอาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้วด้วยฝีมือแม่บ้านพร้อมกับครอบฝาชีเอาไว้เป็นอย่างดี เธอเห็นแล้วจึงเดินผ่านเลยขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อจะได้อาบน้ำชำระคราบเหงื่อไหลเสียก่อนแต่ในทุกๆ วันที่แสงฉายกลับขึ้นห้อง ก็ยังคงรู้สึกถึงความหวามไหว ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งห้อง มันมีร่องร
สามีปลายแถว บทที่ 60
“ใช่ค่ะ เดี๋ยวเขาก็มา” เธอตอบเสียงเรียบขึ้น“รู้น่าว่าคิดถึง”“ก็ต้องคิดถึงสิคะ เป็นเรื่องธรรมดา”“ปกติผู้หญิงจะปากแข็ง แต่นี่ไม่”“จะปากแข็งไปทำไมคะ คิดถึงก็บอกคิดถึงสิ”“แล้วมีความคิดสักวูบไหมที่คิดว่าเขาจะไม่กลับมา”“มีค่ะ แอบคิดว่าคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน จะรักษาสัญญาไปทำไม เราอาจจะเป็นทางผ่านก็เป็นได้ แต่คิดอีกที ช่วงเวลาที่ไม่นานมันก็ทำให้เราเห็นทุกอย่างที่เขาอยากให้เห็น เช่นตัวจริงของเขา แสงเชื่อว่าเขาจริงใจพอ แสงเชื่อและจะรอ เดี๋ยวเขาก็คงจะมาเยี่ยมเรา ตอนนี้แสงก็ทำงานเพลินๆ จะได้ไม่ต้องคิดถึงเขามากไง”“ก็ดีแล้วครับ นายหญิงของผมเข้มแข็งเสมอ”“อยากจะเข้มแข็งให้ได้ตลอดนะคะ แต่บางทีก็อาจจะไม่ไหว”“หึๆ ต้องไหวสิครับ เดี๋ยวเขาก็มา เชื่อสิ”“ค่ะ เชื่อก็เชื่อ” “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอไปทำงานต่อก่อนนะครับ”“เอ่อ อย่าล
สามีปลายแถว บทที่ 59
ช่วงเวลาเดียวกันนี้ จอร์นนี่ซึ่งถือว่าเป็นหัวหน้าบอร์ดี้การ์ด ก็กำลังให้ข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ทั้งหมด ว่าเจรัลด์เป็นใครมาจากไหน และคนที่มาป้องร้ายคือใคร รวมถึงวสินก็ได้ให้ข้อมูลหลังจากที่เจรัลด์มาพักรักษาตัวกับแสงฉาย ทำให้ตำรวจได้รู้ความจริงทั้งหมดและเป็นประโยชน์ต่อการจับกุมมากทว่าไม่นานนัก แสงฉายกับเจรัลด์พร้อมด้วยผู้ติดตามก็มาสมทบที่โรงพัก ส่วนผู้ร้ายทั้งหมดอยู่ที่โรงพยาบาล มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ส่วนผู้เสียชีวิตหนึ่งรายถูกเก็บร่างเอาไว้ในห้องดับจิต ขณะเดียวกันผู้ต้องหาที่ได้รับบาดเจ็บก็ยอมรับสารภาพทั้งหมด จึงได้รู้ว่าผู้สมรู้ร่วมคิดเป็นทั้งฝรั่งและคนไทยด้วยความที่แสงฉายกับอังกูรค่อนข้างมีชื่อเสียง มีอิทธิพลอยู่ไม่น้อย ทำให้ได้รับความช่วยเหลืออย่างทันท่วงที ตำรวจนายใหญ่ได้รายชื่อผู้อยู่เบื้องหลังแล้ว จึงรีบสั่งการเพื่อสกัดตัวผู้มีส่วนเกี่ยวกับการวางแผนฆ่าเจรัลด์ เรียกได้ว่าตามจับให้ได้ก่อนที่ผู้ต้องหาจะหลบหนีออกนอกประเทศต่อมาเรื่องราวทั้งหมดกลายเป็นข่าวใหญ่ จากที่ทุกคนไม่รู้ว่าเจรัลด์เป็นใครก็ได้รู้ว่าเขาใช่คนธรรมดา ส่วนคนร้ายซึ่งเป็นเพื่อนร่วมธ
สามีปลายแถว บทที่ 58
“ค่ะ งั้นแยกย้าย ฝากบ้านด้วยนะคะ” แสงฉายบอกอีกครั้ง จากนั้นทุกคนจึงได้พากันกลับ และจัดเวรยามเพื่อเฝ้าบ้านขณะที่แสงฉายเป็นคนขับรถพาเจรัลด์และบอร์ดี้การ์ดไปโรงพัก เพื่อจะได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมโดยมีวสินกับจอร์นนี่คอยให้ปากคำอยู่ก่อนแล้วขณะเดียวกัน ที่บ้านของพ่อเลี้ยงอังกูร ทุกคนกลับมาถึงบ้านเรียบร้อย ต่างคนต่างนั่งหน้าชาและหน้าแตก เพราะความขี้อิจฉา ใส่ความพี่สาวของเกศรินทร์แท้ๆ ที่ที่ทำให้เกิดเรื่องแย่ๆ มาถึงตอนนี้เธอก็ได้แต่นั่งก้มหน้ารับกรรมเล็กๆ ไป เวลานี้ทุกคนมองเธอราวกับตัวประหลาด เพราะที่เรื่องมีอะไรกับวสินก็เพิ่งจะเกิดขึ้นหมาดๆ และยังแก้ไขไม่ได้ ไหนจะเรื่องใส่ไฟพี่สาวอีก“ฝรั่งขี้นก ต๊อกต๋อย ไม่มีหัวนอนปลายเท้า หึๆ นี่แหละน้า ตีค่า ตีราคาคนจากภายนอก คนที่เราไม่รู้จักเลย แต่กลับเอามาใส่สีตีไข่ได้เป็นเรื่องเป็นราว ไหนจะหาว่าเขาเป็นโจรหลบหนีอีก” อังกูรพูดลอยๆ ไม่ได้มองหน้าใคร แต่ทุกคนรู้ตัวดี“ก็ยัยเกรซนั่นแหละ หูเบา ไม่ดูตาม้าตาเรื
You may also like
ภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์242.1K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์44.3K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน113.6K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์19.4K viewsเมียใบ้บำเรอรัก
ดอกอ้อลู่ลม473 viewsMY BABY ง้อรักนางฟ้าตัวน้อย
มิส ศิริ535 viewsย้อนเวลามาเป็นเด็กดีของคุณน้าในยุค 80
องค์หญิงโนเนม259 viewsลองกินเพื่อน
inglada56 views
