บทที่ 10

สิงหราชเปิดประตูออฟฟิศก็เห็นลูกจ้างสาวนั่งเท้าคางงีบหลับอย่างสบายอารมณ์ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ ใช้สายตามองเด็กเส้นของมารดาที่ตอนนี้หลับตาพริ้มอวดแพขนตางอน แถมยังมีเสียงลมหายใจดังเข้าออกเบา ๆ บ่งบอกว่ากำลังอยู่ในห้วงนิทราอย่างเป็นสุข

ชายหนุ่มมองคนตรงหน้า เมื่อเจ้าหล่อนหลับไม่รู้เรื่องเขาจึงใช้สายตาสำรวจพิจารณาแบบละเอียด วราลี ปรเมทร์ หญิงสาวอายุยี่สิบห้าปี จากข้อมูลที่พายัพหามา หญิงสาวเป็นลูกสาวเพื่อนของมารดา วราลี...หนูลี ชื่อที่คุ้นเคยและติดอยู่ริมฝีปาก สิงหราชรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับหญิงสาวที่นอนหลับตรงหน้า ไม่ใช่เพราะเคยเจอที่กรุงเทพ เขารู้สึกเหมือนว่าเคยเจอเธอเมื่อนานมาแล้ว นานมาก จนทีแรกนึกไม่ออก

แต่พอรู้ว่ามารดาของวราลีเป็นใคร ภาพเด็กสาวอ้วนกลมก็แล่นผ่านเข้ามาในความคิด วราลี...หนูลี ลูกสาวเพื่อนมารดาที่ชื่อวรรณา สิงหราชจึงนึกออกในทันที วราลี หรือ หนูลี ก็คือยายหนูผีในตอนนั้น!

ยายเด็กตัวกลมที่ชอบตามก้นเขาต้อย ๆ ปากก็ร้องเรียกพี่สิงห์คะ พี่สิงห์ขา แถมส่งสายตาออดอ้อน งอแงง้อแง้งจนน่าขนลุก เมื่อสิบกว่าปีก่อน เขาเพิ่งเรียนจบและกลับมาบริหารงานในไร่ก็ได้เจอกับเด็กหญิงวราลี หรือหนูลีลูกสาวเพื่อนของมารดา ที่มาเที่ยวพักผ่อนในไร่ วราลีในตอนนั้นอายุประมาณสิบสองขวบ ถึงแม้จะอายุสิบปีขึ้น แต่ยายหนูผีก็ยังมีนิสัยเด็ก เขาในฐานะพี่และเจ้าของไร่ จึงถูกมารดากำชับให้ดูแลยายเด็กตัวกลมเป็นอย่างดี คอยพาเที่ยว เป็นเพื่อนเล่น ทั้งที่งานการเขาก็มีมากมาย และเขาอายุยี่สิบกว่าปีแล้ว การเป็นพี่เลี้ยงเด็กมันไม่สนุกเลยสักนิด!

ที่เขาจำชื่อเจ้าหล่อนไม่ได้ก็เพราะผ่านมาเป็นสิบปี แถมชื่อที่เขาแอบเรียกลับหลังในใจก็คือยายหนูผี ยายหนูผีตอนเด็กกับตอนนี้ก็แตกต่างกันลิบลับ ตอนนั้นเขาจำได้ว่าเจ้าหล่อนมีรูปร่างอวบอ้วน ขาสั้น ๆ แขนป้อม ๆ เหมือนตุ๊กตาล้มลุก ถึงแม้น่าตาจะน่ารักแต่เขากลับไม่ชอบ เพราะนึกขยาดท่าทางที่ติดเขาแจ เจอหน้าเมื่อไรก็วิ่งมาเกาะแขนลากเขาไปนั่นไปนี่ บางทีก็ชวนเล่นขายของ แต่ให้ตาย เขาอายุยี่สิบกว่าปีจะให้เล่นเป็นเด็ก ๆ เหรอ ไม่มีทาง แต่พอปฏิเสธ ทำหน้าดุใส่ ยายหนูผีก็ร้องไห้ขี้มูกโป่ง แถมมารดาเขาทราบก็เรียกไปต่อว่า ความทรงจำตอนนั้นของเขาที่มีต่อยายเด็กหนูผีนี่จึงไม่ใช่ความทรงจำที่ดีเลยจริง ๆ ถึงแม้ตอนนี้เจ้าหล่อนจะเปลี่ยนไปมาก ใบหน้ากลม ๆ กลายเป็นเรียวได้รูป รูปร่างเพรียวบางสมส่วน เติบโตเป็นหญิงสาวที่สวยคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ทำให้เขารู้สึกดีด้วยสักนิด ประกอบกับวีรกรรมที่หล่อนทำร้ายไอ้หมอกลูกรัก อคติที่สิงหราชมีต่อวราลียิ่งทวีคูณ

สายตาที่สิงหราชมองวราลีเปลี่ยนเป็นเย็นชา จู่ ๆ มารดาก็ให้ยายหนูผีนี่มาทำงานกับเขา ท่าทางมัดมือชกให้เขาดูแลมันมีอะไรแอบแฝงแน่ ๆ หากมารดาต้องการจะจับคู่ลูกสาวเพื่อนสนิทกับลูกชายตัวเอง เขาบอกได้เลยว่าไม่มีทาง!

ชายหนุ่มเบือนสายตาหนีหญิงสาวใบหน้ากลมมนที่หลับตาพริ้ม ก่อนเปิดประตูห้องทำงานตัวเองแล้วเดินเข้าไปด้านใน

“สิงห์คะ”

สิงหราชชะงัก แต่ก็ไม่แปลกใจเมื่อเห็นดลฤดีนั่งรอบนโต๊ะทำงาน อวดเรียวขายาวขาวเนียนซึ่งไขว้ห้างเข้าหากัน ท่วงท่าเซ็กซี่ สิงหราชเหลือบตามองเรียวขาขาวผ่องก่อนเดินไปนั่งเก้าอี้ ชายหนุ่มเอนหลัง ยกมือขึ้นเสยผมสีดำสนิทของตนก่อนถามเสียงเรียบ

“ดีดี้ คุณมาตั้งแต่เมื่อไร”

ดลฤดีหมุนกายเข้าหาชายหนุ่ม เรียวขาขาวเนียนพาดตักแกร่ง หญิงสาวตอบกลับเสียงกระเง้ากระงอด

“มานานแล้วค่ะ ดีดี้รอสิงห์ตั้งนาน คุณไปไหนมาคะ ดีดี้โทรหาก็ไม่ติด”

“ผมก็ทำงาน...” สิงหราชตอบเสียงเอื่อย “มือถือผมคงแบตหมด คุณมาหาผมมีอะไร”

“แหม ถ้าไม่มีอะไรมาหาไม่ได้เหรอคะ” ดลฤดีเลื้อยตัวลงนั่งตักชายหนุ่ม สองมือโอบรอบคอ ทรวงอกอวบอิ่มแนบชิดแผงอกแกร่ง หญิงสาวโน้มใบหน้าไปใกล้จนริมฝีปากห่างกันไม่กี่เซนฯ

“ดีดี้ ไม่ใช่ตอนนี้...” สิงหราชพูดไม่ทันจบ นางร้ายสาวก็ปิดปากเขาด้วยริมฝีปากตนเอง คำพูดที่จะเอ่ยปรามจางหายไปสิ้นเมื่อถูกลิ้นเล็ก ๆ รุกราน ไฟปรารถนาเริ่มประทุ เพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าหล่อนจู่โจมเขาในห้องทำงาน

ชายหนุ่มไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกรุก เขาชินกับการเป็นผู้ควบคุม จึงจับหญิงสาวที่คร่อมอยู่บนตัวปรับเปลี่ยนท่า เขาพลิกตัวเป็นฝ่ายคุมเกม ยกร่างอวบอิ่มขึ้นวางบนโต๊ะก่อนทาบทับตัวลงไปทั้งที่ริมฝีปากยังคงพัวพัน

มือแข็งแกร่งลากไล้ไปทั่ว เขาเลิกเดรสสั้นสีแดงเพลิงขึ้นอย่างชำนาญ ฝ่ายนางร้ายสาวก็ขยับกายเข้าหาอย่างเชิญชวน ให้ความร่วมมือโดยการยกบั้นท้ายขึ้นเมื่อชายหนุ่มล้วงมือเข้าไปดึงสิ่งปกปิดตัวในสุดออก

“สิงห์ขา...”