บทที่ 2

ฮั่วเจ๋อซวี่กลับหัวเราะเยาะ

“คนอย่างเธอเนี่ยนะ ไปทำความสะอาดที่บริษัทฮั่วกรุ๊ปก็ยังพอไหว เธอสู้แม้แต่พวกเด็กจบใหม่อย่างโจวโม่โม่ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

ในขณะที่ฉันกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โจวโม่โม่ก็เดินออกมาจากห้องนอน

“พี่อาซวี่คะ ฉันใส่ชุดนี้สวยไหมคะ?”

ชุดที่เธอใส่อยู่เป็นชุดที่ฮั่วเจ๋อซวี่ซื้อให้รักแรกของเขาเป็นประจำทุกปี

ตอนที่ฉันทำความสะอาดครั้งล่าสุด ฉันแค่เผลอแตะไปโดนมันก็ทำให้ฮั่วเจ๋อซวี่ตบหน้าฉันไปฉาดหนึ่งเลย

แต่ตอนนี้เขากลับมองโจวโม่โม่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจและตั้งใจอยู่พักหนึ่ง

“สวยมาก เสื้อผ้าข้างในนั้นเธอเลือกใส่ได้ตามสบายเลยนะ”

โจวโม่โม่อวดตัวเองอย่างภูมิใจ และจงใจพูดกับฉันว่า

“พี่มู่หยู่คะ พี่ว่าฉันใส่สวยไหม?”

ฉันพยักหน้าให้เธออย่างจริงใจและกล่าวชมว่า

“สวยมาก! เหมาะกับเธอ!”

คำพูดของฉันทำให้เธอถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง

แล้วฉันก็หันหลังกลับไปที่ห้องก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนอง

อีกสามวันฉันก็จะสามารถไปจากที่นี่ได้แล้ว ฉันควรจะเริ่มเก็บของได้แล้ว

ฉันเพิ่งจะล้มตัวลงนอนได้ไม่นาน ก็ได้รับโทรศัพท์จากฮั่วเจ๋อซวี่

“โจวโม่โม่ต้องกลับไปมหาลัย ไปส่งเธอหน่อย”

ฉันอดไม่ได้ที่ถามด้วยความสงสัยว่า

“ที่บ้านมีคนขับรถอยู่ไม่ใช่เหรอคะ?”

เนื่องจากฮั่วเจ๋อซวี่ถูกฉันปฏิเสธติดต่อกันถึงสองครั้ง ในน้ำเสียงของเขาจึงเริ่มแฝงไปด้วยความโกรธ

“ตอนนี้จะให้เธอทำอะไรสักอย่างมันยากเย็นขนาดนั้นเลยเหรอ?”

แต่แล้วฉันก็ตอบตกลงทันทีก่อนที่เขาจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้

จากนั้นฮั่วเจ๋อซวี่จึงพูดอย่างพอใจว่า

“ตอบตกลงแต่แรกก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ตอนที่ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและเดินออกจากห้อง ฮั่วเจ๋อซวี่กำลังพาโจวโม่โม่ไปยืนรอฉันอยู่ที่หน้าบ้าน

“เร็วเข้า! โจวโม่โม่ต้องไปสอบแล้ว อย่าทำให้เธอเสียเวลา”

โจวโม่โม่มองฉันด้วยรอยยิ้มร่าเริงพลางพูดว่า

“ขอบคุณนะคะพี่มู่หยู่”

โจวโม่โม่กับฮั่วเจ๋อซวี่จูบกันอย่างดูดดื่มที่หน้าบ้านก่อนจะแยกจากกัน

เมื่อโจวโม่โม่ขึ้นรถ เธอก็มองฉันอย่างยั่วยุ

“พี่มู่หยู่คะ ขอโทษนะคะ พี่อาซวี่เขาร้อนแรงไปหน่อย เขาเป็นแบบนี้กับพี่ไหมคะ?”

พอเห็นฉันไม่พูดอะไร โจวโม่โม่ก็หัวเราะอย่างสะใจ

“ผู้ชายแบบพี่อาซวี่จะสนใจคนอย่างพี่ได้ยังไงกัน”

“ผู้หญิงที่ทั้งแก่และน่าเบื่อ”

อาจเป็นเพราะฉันไม่ตอบโต้ เธอพูดคนเดียวเลยรู้สึกเบื่อ

โจวโม่โม่จึงเงียบไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อใกล้จะถึงโรงเรียนของเธอ ทันใดนั้นก็มีรถเก๋งที่เสียการควบคุมคันหนึ่งพุ่งเข้ามาชนตรง ๆ

ฉันรีบหักพวงมาลัยเปลี่ยนทิศทาง

แม้ว่าฉันจะตอบสนองได้เร็วมากแล้ว แต่ก็ยังถูกชนจนได้

ฉันรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดรุนแรงที่ขาหลังจากที่รถถูกชนจนหยุดนิ่ง

ตามมาด้วยเสียงร้องครวญครางของโจวโม่โม่

เมื่อฉันหันกลับไปมองเธอ ก็เห็นเพียงแค่รอยขีดข่วนเล็กน้อยที่แขนของเธอ

ตอนนั้นฉันคิดในใจว่าเธออาจจะมีบาดแผลที่มองไม่เห็นก็ได้

เมื่อเจ้าหน้าที่กู้ภัยมาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาก็ช่วยเราออกมาได้อย่างรวดเร็ว

ขาซ้ายของฉัน กระดูกหน้าแข้งหัก

ส่วนโจวโม่โม่แค่แขนมีรอยขีดข่วนเล็กน้อยจริง ๆ

หลังจากหมอทำแผลให้เธอเสร็จ ฮั่วเจ๋อซวี่ก็มาถึงที่เกิดเหตุ

เขาเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปหาโจวโม่โม่ และถามเธออย่างกังวลว่าเป็นอะไรรึเปล่า

ส่วนโจวโม่โม่อ้อนเขาว่าเจ็บมือ

ฮั่วเจ๋อซวี่จึงรีบสั่งให้คนขับรถพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

เขาย่างผ่านฉันไปถึงสองครั้ง แต่สายตาของเขากลับไม่ได้หยุดที่ฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ฉันแสยะมุมปากขึ้นยิ้มอย่างไร้เสียง

ความเจ็บปวดที่ขาดูเหมือนจะถูกบดบังด้วยความเจ็บปวดในส่วนอื่นของร่างกายไปเสียแล้ว

หลังจากที่ฉันถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล ฉันได้ยินพยาบาลกำลังคุยกันว่า

“ฮั่วเจ๋อซวี่ดีกับแฟนสาวของเขามากเลยนะ แค่แขนเป็นรอยขีดข่วนนิดหน่อย ก็กังวลถึงขนาดจะเรียกผู้เชี่ยวชาญจากแผนกที่เกี่ยวข้องทั้งหมดมาประชุมเพื่อวินิจฉัยเลย”

“ผู้ชายที่รักคนอื่นเป็นแบบนี้ แถมยังรวยอีก จะไปหาที่ไหนได้ คนที่ได้แต่งงานกับเขาคงจะมีความสุขมากแน่ ๆ”