ตอนที่ 2 จุดเดือด

วันต่อมา...

          “คุณผู้หญิงไม่ลงมาอีกหรือแวว”

พุฒิพงศ์เหลือบมองขึ้นไปข้างบน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เขาคับแค้นใจเป็นที่สุด พุฒิพงศ์กลับไปเอาคืนกับเพื่อนของเขา แต่ก็โดนตอกกลับมาอย่างน่าเจ็บใจ

          ผัวะ!! เสียงกำปั้นใหญ่กระแทกมาที่ใบหน้าของเขา สองแขนของเขานั้นถูกตรึงเอาไว้โดยชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ทั้งสอง

          “แกคิดจะมาเอาคืนคนอย่างฉันเหรอ...ไอ่พงศ์! เมียแกมีใจให้ฉันเองแกไม่รู้เหรอ...แกโง่! หรือแกล้งโง่กันแน่วะ!! ฮ่า ฮ่า”

          “แต่แก! บุกไปทำร้ายเมียฉันที่บ้าน!”

          “ใช่! ก็ไปตามคำเชิญของเมียแกไง! เธอบอกว่าแกไม่อยู่ ตอนแรกก็เล่นบทถึงใจอยู่หรอก แต่ไปๆมาๆ ดันอยากเล่นบทโดนข่มขืนซะงั้น ฉันไม่เข้าใจเธอเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า”

          “แก! อย่าใส่ร้ายรดาแบบนี้นะ!!!”

          “ใส่ร้าย!! แกคงโง่จริงๆ นี่แกเชื่อเมียแกขนาดนี้เลยเหรอวะ แหม...แต่ก็เอาเหอะ เมียแกฟิตเป็นบ้าเลยว่ะ ฮ่า ฮ่า เอาฉันหมดแรงไปหลายยกเลย...ฮ่า ฮ่า”

          “แก!! ฮึ่ม!! ไอ่ภพ!!!”

          ผัวะ!! กำปั้นชุดใหม่กระแทกลงมา

          “แกจำเอาไว้นะไอ่พงศ์! คนหยั่งแก! ไม่มีทางจะมาเทียบฉันได้หรอกจำไว้!! ฮ่า ฮ่า สะใจโว้ย!!”

          “กะ-แก!”

          “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

          “...”

          “ยังค่ะคุณผู้ชาย...ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คุณผู้หญิงไม่ยอมทานอะไรเลยค่ะ ไม่พูดไม่จาเอาแต่ร้องไห้ค่ะ”

แววดาวรู้สึกหดหู่อย่างที่สุดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุณผู้หญิงร้องไห้ตลอดเวลาราวกับคนเสียสติ ส่วนเด็กทั้งสองก็นั่งเฝ้าผู้เป็นแม่อยู่ไม่ห่าง ภาพที่เห็นน่าสงสารยิ่งนัก อีกทั้งคุณผู้ชายก็ยังกลับมาในสภาพหน้าบวมปูด

          “อืม...เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย”

 พุฒิพงศ์รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงใจของเขาอย่างที่สุด

ความแค้นที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเจนภพนั้นมีมาอย่างยาวนาน สิบกว่าปีมาแล้ว เขาเป็นเพื่อนสนิทของเจนภพ แต่เพราะฐานะทางการเงินของเขาด้อยกว่า เขาเลยต้องทำงานให้กับเจนภพตลอด จนมาวันหนึ่งเขาคิดจะตั้งตัว เลยถอยออกมาทำธุรกิจของตัวเอง ทำให้เจนภพไม่พอใจ อีกทั้งยังบาดหมางกัน เพราะดันไปชอบผู้หญิงคนเดียวกัน คือ กนกรดา

เจนภพบอกให้เขาหลีกทางให้ พุฒิพงศ์ก็ยอมให้ทั้งที่ยังรัก แต่ทว่าเขาไม่อาจฝืนหัวใจของตัวเองได้นาน อีกทั้งกนกรดายังมีใจให้กับเขา เลยทำให้พุฒิพงศ์กับกนกรดาแต่งงานกัน ท่ามกลางความโกรธแค้นของเจนภพ เจนภพตามระรานเขา ทำให้เขากับกนกรดาต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศนานหลายปี จนเขากับกนกรดามีลูกฝาแฝด ชายหญิงสองคน พุฒิพงศ์จึงกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิด เพราะคิดว่าเพื่อนของเขาคงให้อภัยเขาแล้ว แต่ทว่าเหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เจนภพกลับตามราวีเขาไม่หยุด เล่นงานเขาทุกอย่างทั้งธุรกิจ และเรื่องส่วนตัวจนถึงปัจจุบัน...

ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนดังขึ้น

“คุณผู้ชายคะ แย่แล้วค่ะคุณผู้หญิงเป็นลมหมดสติค่ะ”

“อืม...เรียกรถพยาบาลเลย เดี๋ยวฉันจะรีบไป”

 พุฒิพงศ์กระดกแก้วที่มีน้ำสีเหลืองอำพันนั้นจนหมด เขามานั่งดื่มเพื่อคลายความเครียดที่เกิดขึ้น

โรงพยาบาล...

“แม่ครับ...แม่เจ็บตรงไหนครับ”

พริษฐ์จับมือผู้เป็นแม่เอาไว้น้ำตาอาบไหลทั้งสองแก้ม แต่แม่ของเขากลับนิ่งเงียบไม่มีแม้คำพูดใดๆ หลุดออกจากปากผู้เป็นแม่เลยสักคำ

“แม่คะ...”

พรินทร์มองแม่ของเธอที่ลืมตามองเพดานนิ่ง น้ำจากตาไหลเป็นทางยาวตลอดเวลา ใจหนูน้อยเจ็บปวดอย่างที่สุด ภาพความเจ็บปวดของแม่มันทำให้หนูน้อยเจ็บปวดไม่ต่างจากผู้เป็นแม่เลยสักนิด

“คุณผู้หญิงคะ...โธ่…ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้นะ...จันทร์แรมโทรหาคุณผู้ชายหรือยัง”

“โทรแล้วค่ะพี่...แต่...เอ่อ...เสียงคุณผู้ชายเหมือนจะเมาเลยค่ะพี่แววดาว”

“เฮ้อ...ทั้งที่คุณผู้หญิงไม่สบายก็ยังจะออกไปดื่มอีก”

สามวันต่อมา...

“ทำไม! คุณไม่ตอบผมมา...รดา...ที่คุณนิ่งเพราะคุณเสียใจหรือเพราะคุณรู้สึกผิดกันแน่!”

ความผิดหวังและความเจ็บปวดใจพุ่งเข้ามาฉีกกระชากวิญญาณของพุฒิพงศ์อย่างโหดเหี้ยม เขาหยุดความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้เลย เขายอมรับว่าตัวเขาเองนั้นยังนึกถึงคำพูดของเจนภพอยู่ตลอดเวลา

“ฉะ-ฉันบอกคุณไปแล้วไงคะ ว่าฉันโดนข่มขืน! คุณยังจะต้องการความจริงอะไรจากฉันอีก...”

ท่ามกลางน้ำตาที่รินไหลออกมาไม่ขาดสาย กนกรดาจ้องมองชายอันเป็นที่รักด้วยแววตาที่เจ็บปวดขมขื่นอย่างที่สุด ‘สุดท้ายแล้ว...เขาก็ระแวงเธอ’

“ผมอยากรู้ว่าทำไมไอ่เจนภพมันถึงรู้ว่าผมไม่อยู่บ้าน และมันยังบอกว่าคุณชวนมันมา”

คำพูดซ้ำๆ เดิมๆ ของเจนภพยังก้องอยู่ในหัวของพุฒิพงศ์ตลอดเวลา ความเจ็บปวดคล้ายถูกมีดนับพันนับหมื่นเล่มกรีดลงกลางในก็ไม่ปาน

“ทำไม...คุณถึง...พูด บะ-แบบนี้คะ”

หยาดน้ำตายังคงร่วงเผาะไม่ขาดสาย ลำคอตีบตันและ พยายามสะกดความรู้สึกอันแสบร้อนที่สุดเอาไว้ ความรู้สึกผิดหวังพลันถาโถมสู่กลางใจ

“คุณบอกผมมาสิ...รดา...ว่าวันนั้นคุณไม่ได้ยินยอมไปกับไอ้เจนภพจริงๆ ภาพที่มันส่งมาให้ผมดู คุณเห็นหรือเปล่า”

พุฒิพงศ์ส่งสมาร์ทโฟนที่มีภาพเปลือยของกนกรดากับเจนภพส่งให้เธอดู บางภาพนั้นมันไม่ได้บ่งบอกว่าเธอโดนเจนภพบังคับเลย มันทำให้พุฒิพงศ์รู้สึกระแวงภรรยาของตนเองเป็นอย่างมาก

“มะ-ไม่! พะ-ภาพนี้ ไม่ใช่รดาแน่นอน! ไม่ใช่! ไม่!!!! กรี๊ด!!”

เสียงกรีดร้องของกนกรดาดังลั่น น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลทะลักออกมาพร้อมกับสติที่ดับวูบลง...