เข้าสู่ระบบแชร์
ต่อรองเจ้าหนี้(2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-07 04:00:38“พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไรจากฉัน! ”
สกิลภาษาอังกฤษที่สอบโทอิกมาได้แค่500 คงช่วยอะไรเธอได้บ้างในการสื่อสาร สายตาเธอจ้องกลับไปยังกลุ่มชายดังกล่าวเหมือนไม่กลัวแม้แต่น้อย
“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ” จินหั่วใช้สายตามองมนสิชาอย่างพินิจพิจารณา
“คนที่เธอต้องคุยด้วยอยู่ทางนั้นต่างหาก” จิน หั่วใช้ปลายกระบอกปืนชี้ทิศทางแทนนิ้วมือ
มนสิชาหันหน้าไปตามที่จินหั่วบอก สายตาก็ไปสบเข้ากับดวงตาคมดุจเหยี่ยว แววตาที่มองกลับมาช่างดูไร้จิตวิญญาณสิ้นดี
“คุณเป็นใคร เป็นเจ้าหนี้แม่ฉันใช่ไหม”
ฝีปากเก่งกล้า ไม่มีความเกรงกลัวเขาสักนิด หวัง จางเหว่ย ถอนลมหายใจ ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเหมือนสะกดอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นเอาไว้
“เธอ ไม่มีสิทธิ์ ถามว่าฉันเป็นใคร แต่เธอต้องตอบมาว่าน้องสาวกับแม่เธออยู่ที่ไหน?”
“ฉันไม่รู้!! ถ้าฉันรู้ฉันก็คงไม่อยู่ให้พวกคุณลากฉันมาแบบนี้หรอก” เธอตวัดสายตามอง ด้วยใบหน้าขุ่นเคือง
คำพูด คำจาห้วนๆ ไม่ใสหวานยังไม่พอแถมยังไร้ซึ่งหางเสียงอีก หวัง จางเหว่ย มองกลับไปด้วยสายตาดุๆ แต่ท่าทีที่ตอบกลับมา กลับทำเขาแปลกใจมากกว่า
ทั้งๆ ที่กระบอกปืนจ่อหัวอยู่หลายกระบอกแท้ๆ แต่เธอก็ไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย หากเป็นหญิงสาวทั่วไปคงกลัวจนตัวสั่น วิ่งมาคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เขาไว้ชีวิตแล้วด้วยซ้ำ
หวัง จางเหว่ย ยื่นโฉนดที่ดิน และบ้านให้เธอดู มนสิชาถึงกับตัวเย็นวาบ เมื่อเห็นว่าชื่อเจ้าของจริงๆ เป็นชื่อเธอ เห็นแค่นี้ก็เดาได้ทันทีว่าทำไมแม่ถึงทิ้งเธอไว้ที่นี่
“ความจริงฉันเคยคิดอยากได้ที่ตรงนั้นมาก แต่พอฉันได้เห็นน้องสาวเธอแล้ว ฉันเปลี่ยนใจอยากได้มาไว้เป็นของเล่นมากกว่า”
หวัง จางเหว่ยพูดโดยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่คำพูดนั้นกลับทำให้มนสิชาโกรธจนหน้าแดง
“ป่าเถื่อน แล้วยังหื่นกามอีก ฉันไม่ยอมให้น้องสาวฉันมาเป็นนางบำเรอในฮาเร็มคุณหรอกนะ”
“แต่แม่เธอเป็นคนผิดสัญญากับฉันก่อน เพราะฉะนั้น ฉันควรได้เงิน หรือสิ่งตอบแทนที่ฉันเสียไป” เขาขบกรามแน่น
“เท่าไร แม่ฉันติดหนี้คุณเท่าไร”
“5ล้าน”
“ก็แค่ 5 ล้าน”
“ฉันหมายถึง 5ล้านดอลลาร์ฮ่องกง”
หวัง จางเหว่ย พูดเหมือนเงินไม่กี่บาท แต่คนที่ตกเป็นเบี้ยล่างกลับปากคอสั่นแล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ตอนนี้สมองเธอกำลังประมวลผล 5ล้านดอลลาร์ฮ่องกง คิดออกมาเป็นเงินไทยก็ เอิ่ม….20ล้านบาท
“ฉันจะใช้หนี้แทนแม่กับน้องสาวฉันเอง”
“เธอจะใช้หนี้แทน ด้วยอะไร อย่าบอกนะว่า……”
เขาใช้สายตามองรูปร่างเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็ส่ายหัว คนถูกมองถึงกับหน้าร้อนผ่าว
“ทุเรศ ฉันไม่ลดศักดิ์ศรีตัวเองไปเสียตัวให้คนแบบคุณแน่ๆ ”
“เธอ ถามฉันด้วย ว่าฉันเอาเธอหรือเปล่า”
หวังจางเหว่ยสวนคำพูดเธอทันควัน มนสิชาได้แต่กำหมัดแน่น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยุบหนอ พองหนอ อย่าไปฟาดปากเขาหนอ เธอได้แต่ท่องคาถาประจำใจ
“ฉันจะหาเงินมาใช้หนี้คุณเอง แต่ฉันขอ อย่าทำอะไรแม่กับน้องฉันก็พอ”
“เธอไม่มีสิทธิ์ มาต่อรองกับฉันด้วยซ้ำ”
“ฉันขอเวลาแค่6เดือน ฉันจะพยายามหาเงิน5ล้านมาคืนคุณให้ได้”
“ทางออกที่ดีที่สุด คือเธอเซ็นโอนทุกอย่างมาให้ฉันมันก็จบแล้ว” หวัง จางเหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยยั้น
“ฉันว่าคุณน่าจะฉลาดพอในเรื่องการโอนโฉนดที่ดินและบ้านมากพอนะ คุณเองเป็นชาวต่างชาติ ยังไงมันก็โอนให้คุณเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ครอบครองไม่ได้อยู่แล้ว”
หวัง จางเหว่ย มองหน้าหญิงสาวตรงหน้า มุมปากเขากระตุกยกสูงขึ้นเล็กน้อย
“แต่ถ้าฉันบอกเธอว่า ฉันเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทในประเทศไทยมากกว่า10 บริษัทละ เธอจะพอจะคิดอะไรได้ไหม “
มนสิชาได้ยินแบบนั้นความหวังที่จะไม่เสียบ้านและที่ดิน ที่พ่อเธออุดส่าหามาด้วยความลำบากก็ริบหรี่ลง แค่เขาเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่มีหุ้น49%ของหุ้นทั้งหมดแค่บริษัทเดียว เขาก็ใช้ชื่อนามบริษัทได้โฉนดบ้านและที่ดินของพ่อเธอไปครองแบบง่ายๆ อย่างถูกต้องตามกฎหมายเสียแล้ว ไม่ต้องยกมาทั้ง10บริษัทหรอก
“ฉัน ขอร้อง ฉันขอเวลาคุณแค่6เดือน ฉันจะหาเงินมาคืนคุณให้ได้”
จากสายตาที่ดูหยิ่งทระนงตอนนี้อ่อนลงเหมือนหมดสิ้นหนทาง หวัง จางเหว่ย มองดูใบหน้าที่ซีดเซียว ด้วยความเวทนา แล้วหันไปพยักหน้าบอกลูกน้องให้เก็บปืนเพราะดูท่าทางม้าพยศตัวนี้จะสิ้นไร้หนทางจริงๆ
“ได้ ฉันจะให้โอกาสเธอ หาเงินมาใช้หนี้ฉัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้น มนสิชายิ้มออกมาอย่างมีความหวัง แต่ทว่าฉีกยิ้มได้ไม่นาน ก็ต้องหุบยิ้มทันที เมื่อเขาพูดข้อเสนอใหม่ขึ้นมา
“แต่ว่า ถ้าภายใน6เดือนเธอยังหาเงินมาคืนฉันไม่ได้ เธอต้องโอนทุกอย่างมาให้ฉัน พร้อมกับแม่เธอต้องตาย และน้องสาวเธอต้องมาเป็นนางบำเรอฉันตลอดไป”
“ไม่ยุติธรรม ข้อเสนอคุณมันทุเรศ สิ้นดี”
“แล้วแต่นะ ฉันยื่นข้อเสนอที่ดีที่สุดให้เธอแล้ว ความจริงฉันไม่จำเป็นต้องมานั่งต่อรองกับเธอให้เสียเวลาด้วยซ้ำ”
ระหว่างครุ่นคิดประกอบการตัดสินใจ จิน หั่วที่ยืนมองสถานการณ์อยู่นานแล้ว เมื่อเห็นเจ้านายมองมาและส่งสายตาให้ ก็นึกขึ้นได้แล้ว เดินเข้ามาหา
“คุณหวังครับ คนของเราเจอคุณศจีและลูกสาวที่กลับไปถึงเมืองไทยแล้ว จะให้ผมบอกให้คนของเราลากกลับมายิงทิ้งที่นี่ดีไหมครับ”
มนสิชาเมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับหูผึ่ง สีหน้ายิ่งวิตกกังวลหนักไปอีก จึงตัดสินใจยอมรับเงื่อนไขข้อเสนอ
“ตกลง ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ”
เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น หวัง จางเหว่ยจึงแกล้งบอกลูกน้องไปว่าไม่ต้องพากลับมา แต่ให้คอยจับตาและติดตามทุกฝีก้าวก็พอ
ครั้นเมื่อมนสิชาต่อรองกับมาเฟียหน้าหยกนี้ไม่ได้เธอจึงจำใจรับข้อเสนอนั้นไว้ พร้อมกับขอเขากลับไปพัก
ชายหนุ่มมองดูมือของหญิงสาวที่ตอนนี้เลือดที่ติดอยู่มือ เริ่มแห้งและเกาะกันเป็นเกล็ด แล้วก็สั่งคนคอยตามอยู่ห่างๆ เพื่อกันเธอไม่ให้หนีหนี้แบบแม่และน้องสาวเธออีก
จิน หั่ว สงสัยที่เจ้านายตนเองไปตั้งเงื่อนไขประหลาดๆ นี้ให้เสียเวลาทำไม ความจริงหากจะจัดการเลยก็ขอแค่สั่งลูกน้องเท่านั้น ทุกอย่างก็จบแล้ว
หวัง จางเหว่ยพอจะเดาสีหน้าลูกน้องออกแต่ก็ไม่ได้บอกหรือเล่าสิ่งที่เขามองเห็นในตัวผู้หญิงคนนี้ อนาคตเธออาจจะเป็นประโยชน์กับแก๊งมังกรดำก็เป็นได้ ส่วนเรื่องแม่กับน้องสาวเธอ ตอนนี้เขาปล่อยให้พวกเธอไปใช้ชีวิตให้สุขสบายก่อนอีกไม่นานเขาจะสำเร็จโทษเอง
บทล่าสุด
หนี้ร้าง มาเฟียรัก ความผูกพัน(1)
เรียวขายาวที่รับกับรูปร่างกำยำ ย่างก้าวเข้ามาใน อพาร์ทเม้นท์ ก็ทำเอาเหล่าพนักงานที่อาศัยอยู่ที่นี่ถึงกับแตกตื่น ว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่หรือเปล่า เพราะท่านประธานหวังไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้งหากแม้ว่าที่นี่มีปัญหาอะไรผิดพลาดจะมีเพียงแค่ลูกน้องปลายแถวที่ถูกส่งมาจัดการความเรียบร้อย เมื่อวันก่อนคุณจิน หั่ว มาที่นี่ว่าแปลกแล้ว แต่วันนี้ท่านประธานมาเองน่าแปลกเสียยิ่งกว่าจางเหว่ยเดินมาหยุดที่ประตูห้องหนึ่ง ก่อนจะเคาะห้องสองสามทีเพื่อให้คนด้านในรู้ว่ามีผู้มาเยือนแต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาของบุคคลที่อยู่ด้านในจะเดินมาเปิดประตูให้สักนิด เขาได้ยินเพียงเสียงดนตรีเพลงEDMที่จังหวะ ชวนให้ออกมาแดนซ์เสียมากกว่าจางเหว่ยยืนรออยู่นานและคิดว่าแม่สาวเจ้าที่อยู่ด้านในนั้นคงไม่ออกมาเปิดประตูให้เขาเป็นแน่ ใบหน้าคมจึงพยักหน้าให้ลูกน้อง ที่ยืนท่าสงบนิ่งอยู่ไม่ไกล เขาล้วงกุญแจสำรองออกมายื่นให้กับเจ้านายอย่างไว ราวกับรู้ใจนิ้วมือเรียวค่อยๆ ไขประตูลูกบิดเข้าไป วินาทีที่เปิดประตูออก จางเหว่ย ถึงกับตะลึงทางด้านลูกน้องที่ตามติดมาด้วยก็ถึงกับหันหลังให้กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามนสิชาที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ซึ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก หลบซ่อน
“ พระธาตุเชิงชุมคู่บ้าน พระตำหนักภูพานคู่เมือง งามลือเลื่องหนองหาน แลตระการปราสาทผึ้ง สวยสุดซึ้งสาวภูไท ถิ่นมั่นในพุทธธรรม ที่นี่ FM 91.5….”เสียงคำขวัญประจำจังหวัดสกลนครที่ดังแว่วผ่านโฆษณาวิทยุธานินทร์สีดำเงา ของลุงกับป้าที่อายุราวๆ 50 ปี ซึ่งได้ศจีจ้างบุคคลทั้งสองมาตัดหญ้าที่บริเวณรอบๆ บ้านสวนในตำบลเล็กๆ ของอำเภอพรรณนานิคม“แม่คะ ตาว่าเรากลับไปรับพี่มนเถอะนะคะ”เรียวขายาวยังก้าวไม่ทันถึงคนเป็นมารดาด้วยซ้ำ กวิตาก็เปิดประเด็นนี้ขึ้นมาคุยกับศจีทันที พอมาถึงสกลนคร เธอก็คะยั้นคะยอให้มารดาเล่าทุกอย่างให้ฟังกวิตาจึงรู้เรื่องแล้วว่า มารดาได้ติดหนี้การพนัน จนต้องเอาบ้านเอาที่ดินไปค้ำประกัน แถมยังทิ้งพี่มนเอาไว้ใช้หนี้แทนเธอเสียอีก“แกจะกลับไปให้พวกมันฆ่าทิ้งหรือไงหนีเอาตัวรอดมาได้ก็บุญแล้ว”“แล้วพี่มนละแม่ ที่เราทำอยู่ตอนนี้ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ พี่มนก็ลูกแม่นะ แม่ไม่ห่วงพี่มนเลยหรือไง”“ฉันรู้แล้ว กำลังคิดหาวิธีหาเงินกลับไปไถ่ตัวพี่แกอยู่นี้ไง”ศจีตัดบทสนทนา ไม่อยากฟังคำบ่นของลูกสาวคนเล็ก จึงเลี่ยงการต่อปากต่อคำแล้วเดินขึ้นมาบนห้องพระ ซึ่งมีรูปของสามีที่ตายไปแล้วตั้งอยู่อีกมุมของบ้านมื
หนี้ร้าง มาเฟียรัก ช่องทางชำระหนี้(3)
“คุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย บอกให้ปล่อย”จางเหว่ย ไม่ตอบ แต่กลับผลักเธอเข้าไปในรถและสั่งคนขับให้ออกรถพร้อมกับบอกสถานที่ที่จะไป น่าจะเป็นที่ไหนสักแห่ง แต่เธอฟังเขาคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เพราะพวกเขาสนทนาเป็นภาษาจีนตลอดทางที่รถเคลื่อนตัวมาบนถนน มนสิชาก็เอาแต่บ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทาง จนจางเหว่ยเองก็เริ่มรำคาญและหมดความอดทน จึงหันไปผลักเธอลงบนเบาะแล้วโถมตัวคร่อมไว้ มนสิชาเองถึงกับตกใจใบหน้าซีด“คะ คุณจะทำอะไร อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ นะ”“เธอจะหยุดพูดได้หรือยัง ฉันรำคาญ ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉันเอง”“แต่คุณ...”“ยังไม่หยุดอีก”สายตาดุๆ ที่จ้องมา ใบหน้ามึนตึง มนสิชาถึงกับเม้มปากมองเขาด้วยตาใสแจ๋วก่อนพยักหน้างึกๆ ให้บอกว่าจะไม่พูดแล้ว เขาเห็นว่าเธอเงียบสงบลงแล้ว จึงลุกขึ้นนั่งมนสิชาพอหลุดพ้นจากพันธนาการได้ก็เขยิบไปชิดติดกับประตูอีกฝั่งของเบาะรถทำตัวลีบเล็กหากสิงประตูได้คงทำไปแล้วจางเหว่ย แอบชำเลืองมองท่าทางนั้นแล้วหันหน้าหนี เผลออมยิ้มเบาๆ นึกว่าจะแน่ ไม่เก่งให้ตลอดนี่นาเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของ จิน หั่ว ที่นั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ เขาเห็นท่าทีของเจ้านายผ่านกระจกมองหลังในร
หนี้ร้าง มาเฟียรัก ช่องทางชำระหนี้(2)
สูดอากาศเข้าให้เต็มปอด ขันติๆ แต่ตอนนี้ขันแตกแล้ว มนสิชาเดินกระแทกไหล่จิน หั่ว อย่างแรงเพื่อให้เขาหลบทางให้แล้วก้าวเดินลงบันไดไปอย่างเร็วตรงลิ่วไปที่โรงแรมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลทันที มีเพียงจิน หั่ว ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมนสิชาให้ทันโดยมีลูกน้องสองสามคนวิ่งตามหลังมา ตั้งแต่ทำงานกับคุณหวังมาไม่เคยมีใครจะมีปัญหาและปวดหัวได้เท่ากับยัยผู้หญิงคนนี้สักคน คุณหวังคิดอะไรของเขาอยู่จะต่อรองอะไรให้เสียเวลามนสิชาเดินมาถึงโรงแรมได้ก็เดินตรงดิ่งไปยังลิฟต์ VIP ที่เธอเคยขึ้นประจำเมื่อหลายวันก่อน แต่ก็ถูกพนักงานวิ่งมาดักไว้ ไม่ให้ขึ้นไปเพราะเธอยังไม่ได้แจ้งว่าขึ้นไปพบใคร และจะขึ้นไปด้วยจุดประสงค์อะไร อีกอย่างรายชื่อเธอก็ไม่ได้อยู่ในลิสต์แล้วตั้งแต่เมื่อเช้า“ฉันมาหา หวัง จาง...เหว่ย,,, “เธอเอ่ยชื่อลอดผ่านร่องฟันออกมาทีละคำ“นัดไว้หรือเปล่าคะ”“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา”“ถ้าไม่ได้นัด ก็ขึ้นไปพบไม่ได้ค่ะ”มนสิชาถอนหายใจด้วยความเซ็ง แล้วหันกลับไปมองหน้า จิน หั่ว ที่เดินมาถึงพอดี เชิงบอกว่าจะเอายังไงจิน หั่วจึงพยักหน้าให้พนักงานสาวว่าหลบทางให้เธอขึ้นไป หญิงสาวจึงหลบให้ด้วยท่าทางงงๆ ว่
หนี้ร้าง มาเฟียรัก ช่องทางชำระหนี้(1)
“ฮาโหล มน นั้น มนหรือเปล่า นี่มีนเองนะ”เสียงใสรอดผ่านปลายสายมาทันที ที่มนสิชากดรับ แค่ได้เห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนรักโทรข้ามประเทศมา เธอเองก็เหมือนเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์แล้ว“มีน มนอยากลับบ้าน “ เสียงแหบสั่นที่พยายามกลั้นน้ำเสียงสะอื้นเอาไว้“แกเป็นอะไรวะมน ใครทำอะไรแล้วแกร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับคุณป้ามาเหรอ”“เปล่า มนถูกแม่กับน้องทิ้งไว้ที่ฮ่องกงอ่า มีน ........”เรื่องราวทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาให้มีนาฟัง เธอพรั่งพรูทุกอย่างออกมาด้วยความทุกข์ใจเพราะยังคิดไม่ออกเลยว่าจะหาเงินด้วยวิธีไหนมาใช้หนี้ให้ทันภายใน 6เดือนให้เจ้าหนี้อย่างหวัง จางเหว่ย“ทำไมคุณป้าใจร้ายแบบนี้นะ ให้ฉันไปยื่นเรื่องขอความช่วยเหลือที่สถานทูตให้ไหม”“ไม่ได้นะมีน ถ้าทำแบบนั้นแม่กับน้องฉันได้ถูกพวกนั้นตามฆ่าตายแน่ๆ”“ทำไมแกต้องห่วงด้วยวะ พวกเขาทำกับแกขนาดนี้นะมน เฮอ แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้มั่งเนี่ย”มีนาถามออกมาด้วยความร้อนใจ และเป็นห่วงไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกได้ เห็นแค่ในนิยายเจอเรื่องจริงก็กับเพื่อนตัวเองนี่ละ“ฉันต้องทำ ต้องหาเงินมาคืนเขาให้ได้ แต่มีนช่วยอะไรมนหน่อยได้ไหม”“ได้สิ ให้ช่วยอะไร ให้มีนบินไปหาตอน
หนี้ร้าง มาเฟียรัก ใครเป็นคนทำ(เตือน) (2)
หลังจากนั้นไม่นานลูกน้องก็หิ้วปีกของชายวัยกลางคนเข้ามา ใบหน้าที่มีรอยช้ำเหมือนถูกซ้อมมาไม่นาน พอเห็นว่าหวัง จางเหว่ยยืนอยู่ก็แทบคลานเข่า เข้าไปหา พร้อมกับร้องขอให้ไว้ชีวิต“มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ ทำไมสภาพคุณหมอถึงเป็นแบบนี้” เฟ่ยตง ถามออกไปด้วยความโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเฟ่ยตงนะครับ คุณหวัง เขาไม่รู้เรื่องนี้”“ถ้างั้น ใครเป็นคนสั่งให้แกทำ”“ผมเองก็ไม่ทราบครับ ผมไม่ได้รู้จักกับพวกมือปืนนั้นเลย แต่มีคนส่งข้อความมาจ้างให้ผมผสมยาให้ ผมเห็นว่าเขาให้ค่าจ้างเยอะเลยตกลงยอมทำให้”หวัง จางเหว่ย หรี่ตามองทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องอย่างใช้ความคิด“ที่มันพูดมาน่าจะเป็นความจริงครับ เพราะเมื่อเช้าตอนที่ผมให้ลูกน้องไปลากมันมา มันกำลังหนีกลุ่มมือปืน สงสัยจะถูกตามมาฆ่าปิดปาก”จิน หั่ว เดินเข้ามาบอกเจ้านาย เพราะดูจากสภาพที่ถูกตามเช็ดล้างแล้วก็คงจะเป็นเรื่องจริง“แล้วคนที่จ้างให้แกทำงาน แกเห็นหน้ามันไหม”“ผมไม่เห็นครับ มันใช้วิธีส่งข้อความมาหรือไม่ก็โทรมา ส่วนค่าจ้างมันก็ให้ผมไปเอาที่ตู้ฝากของที่สถานีรถไฟใต้ดิน”“แกแน่ใจนะว่าพูดความจริง ถ้าฉันจับได้ว่าแกโกหก แกจะไม่เหลือลมหายใจบนโลกใบ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ตกหลุมรักมาเฟียใจร้าย (จบ)
วารินทร์ทิพย์2.2K viewsBAD GUY ล่ารักเดิมพัน
ลำเจียก20.4K viewsนรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์7.1K viewsBompวิศวะมาเฟีย
คุณดอกไม้2.9K viewsรักสุดท้ายของอาชา
ิิิิดอกบุหงา-2537283 viewsมาเฟียจ้าวชีวิต
รุ่งอรุโณทัย2.8K viewsกรงสวาทรักมาเฟีย (โรมินิก X พริมพริตา) มี E-BOOK
รินทราย161 viewsเมีย(เด็ก)ขัดดอก (จบ)
อยู่ในตะเกียงแก้ว3.6K views
