로그인공유
ต่อรองเจ้าหนี้(2)
최신 업데이트:
2025-09-07 04:00:38“พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไรจากฉัน! ”
สกิลภาษาอังกฤษที่สอบโทอิกมาได้แค่500 คงช่วยอะไรเธอได้บ้างในการสื่อสาร สายตาเธอจ้องกลับไปยังกลุ่มชายดังกล่าวเหมือนไม่กลัวแม้แต่น้อย
“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ” จินหั่วใช้สายตามองมนสิชาอย่างพินิจพิจารณา
“คนที่เธอต้องคุยด้วยอยู่ทางนั้นต่างหาก” จิน หั่วใช้ปลายกระบอกปืนชี้ทิศทางแทนนิ้วมือ
มนสิชาหันหน้าไปตามที่จินหั่วบอก สายตาก็ไปสบเข้ากับดวงตาคมดุจเหยี่ยว แววตาที่มองกลับมาช่างดูไร้จิตวิญญาณสิ้นดี
“คุณเป็นใคร เป็นเจ้าหนี้แม่ฉันใช่ไหม”
ฝีปากเก่งกล้า ไม่มีความเกรงกลัวเขาสักนิด หวัง จางเหว่ย ถอนลมหายใจ ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเหมือนสะกดอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นเอาไว้
“เธอ ไม่มีสิทธิ์ ถามว่าฉันเป็นใคร แต่เธอต้องตอบมาว่าน้องสาวกับแม่เธออยู่ที่ไหน?”
“ฉันไม่รู้!! ถ้าฉันรู้ฉันก็คงไม่อยู่ให้พวกคุณลากฉันมาแบบนี้หรอก” เธอตวัดสายตามอง ด้วยใบหน้าขุ่นเคือง
คำพูด คำจาห้วนๆ ไม่ใสหวานยังไม่พอแถมยังไร้ซึ่งหางเสียงอีก หวัง จางเหว่ย มองกลับไปด้วยสายตาดุๆ แต่ท่าทีที่ตอบกลับมา กลับทำเขาแปลกใจมากกว่า
ทั้งๆ ที่กระบอกปืนจ่อหัวอยู่หลายกระบอกแท้ๆ แต่เธอก็ไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย หากเป็นหญิงสาวทั่วไปคงกลัวจนตัวสั่น วิ่งมาคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เขาไว้ชีวิตแล้วด้วยซ้ำ
หวัง จางเหว่ย ยื่นโฉนดที่ดิน และบ้านให้เธอดู มนสิชาถึงกับตัวเย็นวาบ เมื่อเห็นว่าชื่อเจ้าของจริงๆ เป็นชื่อเธอ เห็นแค่นี้ก็เดาได้ทันทีว่าทำไมแม่ถึงทิ้งเธอไว้ที่นี่
“ความจริงฉันเคยคิดอยากได้ที่ตรงนั้นมาก แต่พอฉันได้เห็นน้องสาวเธอแล้ว ฉันเปลี่ยนใจอยากได้มาไว้เป็นของเล่นมากกว่า”
หวัง จางเหว่ยพูดโดยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่คำพูดนั้นกลับทำให้มนสิชาโกรธจนหน้าแดง
“ป่าเถื่อน แล้วยังหื่นกามอีก ฉันไม่ยอมให้น้องสาวฉันมาเป็นนางบำเรอในฮาเร็มคุณหรอกนะ”
“แต่แม่เธอเป็นคนผิดสัญญากับฉันก่อน เพราะฉะนั้น ฉันควรได้เงิน หรือสิ่งตอบแทนที่ฉันเสียไป” เขาขบกรามแน่น
“เท่าไร แม่ฉันติดหนี้คุณเท่าไร”
“5ล้าน”
“ก็แค่ 5 ล้าน”
“ฉันหมายถึง 5ล้านดอลลาร์ฮ่องกง”
หวัง จางเหว่ย พูดเหมือนเงินไม่กี่บาท แต่คนที่ตกเป็นเบี้ยล่างกลับปากคอสั่นแล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ตอนนี้สมองเธอกำลังประมวลผล 5ล้านดอลลาร์ฮ่องกง คิดออกมาเป็นเงินไทยก็ เอิ่ม….20ล้านบาท
“ฉันจะใช้หนี้แทนแม่กับน้องสาวฉันเอง”
“เธอจะใช้หนี้แทน ด้วยอะไร อย่าบอกนะว่า……”
เขาใช้สายตามองรูปร่างเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็ส่ายหัว คนถูกมองถึงกับหน้าร้อนผ่าว
“ทุเรศ ฉันไม่ลดศักดิ์ศรีตัวเองไปเสียตัวให้คนแบบคุณแน่ๆ ”
“เธอ ถามฉันด้วย ว่าฉันเอาเธอหรือเปล่า”
หวังจางเหว่ยสวนคำพูดเธอทันควัน มนสิชาได้แต่กำหมัดแน่น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยุบหนอ พองหนอ อย่าไปฟาดปากเขาหนอ เธอได้แต่ท่องคาถาประจำใจ
“ฉันจะหาเงินมาใช้หนี้คุณเอง แต่ฉันขอ อย่าทำอะไรแม่กับน้องฉันก็พอ”
“เธอไม่มีสิทธิ์ มาต่อรองกับฉันด้วยซ้ำ”
“ฉันขอเวลาแค่6เดือน ฉันจะพยายามหาเงิน5ล้านมาคืนคุณให้ได้”
“ทางออกที่ดีที่สุด คือเธอเซ็นโอนทุกอย่างมาให้ฉันมันก็จบแล้ว” หวัง จางเหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยยั้น
“ฉันว่าคุณน่าจะฉลาดพอในเรื่องการโอนโฉนดที่ดินและบ้านมากพอนะ คุณเองเป็นชาวต่างชาติ ยังไงมันก็โอนให้คุณเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ครอบครองไม่ได้อยู่แล้ว”
หวัง จางเหว่ย มองหน้าหญิงสาวตรงหน้า มุมปากเขากระตุกยกสูงขึ้นเล็กน้อย
“แต่ถ้าฉันบอกเธอว่า ฉันเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทในประเทศไทยมากกว่า10 บริษัทละ เธอจะพอจะคิดอะไรได้ไหม “
มนสิชาได้ยินแบบนั้นความหวังที่จะไม่เสียบ้านและที่ดิน ที่พ่อเธออุดส่าหามาด้วยความลำบากก็ริบหรี่ลง แค่เขาเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่มีหุ้น49%ของหุ้นทั้งหมดแค่บริษัทเดียว เขาก็ใช้ชื่อนามบริษัทได้โฉนดบ้านและที่ดินของพ่อเธอไปครองแบบง่ายๆ อย่างถูกต้องตามกฎหมายเสียแล้ว ไม่ต้องยกมาทั้ง10บริษัทหรอก
“ฉัน ขอร้อง ฉันขอเวลาคุณแค่6เดือน ฉันจะหาเงินมาคืนคุณให้ได้”
จากสายตาที่ดูหยิ่งทระนงตอนนี้อ่อนลงเหมือนหมดสิ้นหนทาง หวัง จางเหว่ย มองดูใบหน้าที่ซีดเซียว ด้วยความเวทนา แล้วหันไปพยักหน้าบอกลูกน้องให้เก็บปืนเพราะดูท่าทางม้าพยศตัวนี้จะสิ้นไร้หนทางจริงๆ
“ได้ ฉันจะให้โอกาสเธอ หาเงินมาใช้หนี้ฉัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้น มนสิชายิ้มออกมาอย่างมีความหวัง แต่ทว่าฉีกยิ้มได้ไม่นาน ก็ต้องหุบยิ้มทันที เมื่อเขาพูดข้อเสนอใหม่ขึ้นมา
“แต่ว่า ถ้าภายใน6เดือนเธอยังหาเงินมาคืนฉันไม่ได้ เธอต้องโอนทุกอย่างมาให้ฉัน พร้อมกับแม่เธอต้องตาย และน้องสาวเธอต้องมาเป็นนางบำเรอฉันตลอดไป”
“ไม่ยุติธรรม ข้อเสนอคุณมันทุเรศ สิ้นดี”
“แล้วแต่นะ ฉันยื่นข้อเสนอที่ดีที่สุดให้เธอแล้ว ความจริงฉันไม่จำเป็นต้องมานั่งต่อรองกับเธอให้เสียเวลาด้วยซ้ำ”
ระหว่างครุ่นคิดประกอบการตัดสินใจ จิน หั่วที่ยืนมองสถานการณ์อยู่นานแล้ว เมื่อเห็นเจ้านายมองมาและส่งสายตาให้ ก็นึกขึ้นได้แล้ว เดินเข้ามาหา
“คุณหวังครับ คนของเราเจอคุณศจีและลูกสาวที่กลับไปถึงเมืองไทยแล้ว จะให้ผมบอกให้คนของเราลากกลับมายิงทิ้งที่นี่ดีไหมครับ”
มนสิชาเมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับหูผึ่ง สีหน้ายิ่งวิตกกังวลหนักไปอีก จึงตัดสินใจยอมรับเงื่อนไขข้อเสนอ
“ตกลง ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ”
เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น หวัง จางเหว่ยจึงแกล้งบอกลูกน้องไปว่าไม่ต้องพากลับมา แต่ให้คอยจับตาและติดตามทุกฝีก้าวก็พอ
ครั้นเมื่อมนสิชาต่อรองกับมาเฟียหน้าหยกนี้ไม่ได้เธอจึงจำใจรับข้อเสนอนั้นไว้ พร้อมกับขอเขากลับไปพัก
ชายหนุ่มมองดูมือของหญิงสาวที่ตอนนี้เลือดที่ติดอยู่มือ เริ่มแห้งและเกาะกันเป็นเกล็ด แล้วก็สั่งคนคอยตามอยู่ห่างๆ เพื่อกันเธอไม่ให้หนีหนี้แบบแม่และน้องสาวเธออีก
จิน หั่ว สงสัยที่เจ้านายตนเองไปตั้งเงื่อนไขประหลาดๆ นี้ให้เสียเวลาทำไม ความจริงหากจะจัดการเลยก็ขอแค่สั่งลูกน้องเท่านั้น ทุกอย่างก็จบแล้ว
หวัง จางเหว่ยพอจะเดาสีหน้าลูกน้องออกแต่ก็ไม่ได้บอกหรือเล่าสิ่งที่เขามองเห็นในตัวผู้หญิงคนนี้ อนาคตเธออาจจะเป็นประโยชน์กับแก๊งมังกรดำก็เป็นได้ ส่วนเรื่องแม่กับน้องสาวเธอ ตอนนี้เขาปล่อยให้พวกเธอไปใช้ชีวิตให้สุขสบายก่อนอีกไม่นานเขาจะสำเร็จโทษเอง
최신 챕터
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เริ่มต้นใหม่กับคนตายที่กลับมา(1)
วันสุดท้ายของการมาเที่ยวที่เกาหลีกับกวิตา มนสิชาขอให้น้องสาวพามายังโรงแรมที่คิดว่าเจเลนพักอยู่เพราะเคยเห็นเขาออกมาจากโรงแรมดังกล่าวผ้าเช็ดหน้าที่เขาเอาพันฝ่ามือเธอในวันนั้น เธออยากเอามาคืน มนสิชาเลือกฝากไว้ที่เคาน์เตอร์ของโรงแรม เพราะไม่อยากจะเจอหน้าเขาระหว่างเดินออกมาจากโรงแรมมนสิชาหันกลับไปเจอจินหั่วเดินออกมาจากลิฟต์และเดินอ้อมไปชั้นจอดรถด้านหลังโรงแรมพอดี เธอจึงให้กวิตายืนรอหน้าโรงแรม ส่วนตัวเธอก็เดินตามจินหั่วไป“ขอโทษที่ต้องให้รอครับคุณหวัง พอดีผมลืมแฟ้มสัญญาลูกค้าไว้เลยต้องเดินกลับไปเอาใหม่”“อือ ไม่เป็นไร ถ้าเรียบร้อยแล็วก็ไปกันเถอะ”จิน หั่ว รับคำพร้อมกับเดินไปเปิดประตูให้คนเป็นเจ้านาย“จิน หั่วพี่จางเหว่ย”เสียงสั่นเครือเรียกชื่อเขาออกมาเธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง กับการโกหกหลอกลวงของผู้ชายที่ตนเองรัก กับคนที่เธอคิดว่าไว้ใจมากที่สุด“เหม่ยอิง”“คุณเหม่ยอิง” พวกเขาเองก็ตกใจไม่ต่างกันมนสิชาไม่อาจฝืนทนยืนอยู
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เริ่มต้นใหม่กับคนตายที่กลับมา(2)
จางเหว่ยไม่ได้ทักทายผู้บริหารบริษัทเลยสักนิดแต่กลับเดินตรงลิ่วมาหาเจ้าของร่างเล็กที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับทุกคนที่มารอต้อนรับต่างยิ้มเก้อ ที่ผู้ร่วมลงทุนไม่ได้สนใจพวกเขาเลย“เหว่ยอิง พะ พี่ขอโทษ”ตั้งแต่เกิดมาเขาแทบจะเอ่ยคำขอโทษนับครั้งได้แต่กลับคนนี้เขาต้องระเว้นไว้มนสิชาตวัดสายตามอง จ้องมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อทั้งดีใจ ทั้งโกรธ แต่ก็เกลียดไม่ลง“มาในฐานะหวัง จางเหว่ย หรือเจเลนคะ แค่คำว่าขอโทษมันช่วยเอาความเสียใจ ตลอด 6 เดือนที่ผ่านมากลับมาไม่ได้หรอกนะพี่รู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหนกับการที่ต้องเห็นคน ถูกระเบิดตายไปต่อหน้าต่อตา แล้วคน คนนั้นก็คือพี่ ทุกคนเข้าใจว่าพี่ตายไปแล้ว แต่วันนี้มันคืออะไร หุ่นโคลนนิ่งเหรอ”“แต่ที่พี่ ทำไปทั้งหมด มันก็มีเหตุผลนะ”“เหตุผลอะไรคะ มันใหญ่พอที่จะหักล้างกับการที่ต้องหลอกคนอื่นว่าตายไปแล้วไหมคะ”“ที่พี่ต้องทำแบบนี้ ก็เพราะพี่เป็นห่วงว่าถ้าเหม่ยอิง ยังอยู่รอบตัวพี่แล้วจะได้รับอันตราย แค่วันนั้นที่เอาตัวมาบังกระสุนให้พี่ แค่นั้นพี่ก็เจ็บเจียนตายแล้ว พ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก เราคือของกันและกัน(จบ)
หลังจากพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นช่วงค่ำอย่างเรียบง่ายได้ผ่านพ้นไป เจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกส่งตัวเข้าเรือนหอเปิดประตูเข้ามาได้ จางเหว่ยก็จู่โจมเธอทันทีหลังจากอดทนมานาน เขาสวมกอดจากทางด้านหลัง ระดมจูบหัวไหล่อย่างหิวกระหาย“เดี๋ยวค่ะพี่จางเหว่ยพี่ไม่เหนื่อยเหรอ เรายังไม่ได้อาบน้ำกันเลยนะ”มนสิชาหมุนตัวกลับมาถามผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทางนิตินัย แต่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เขากับเธอก็จะเป็นของกันและกัน“หึ ไม่เหนื่อย เพราะพี่เก็บแรงไว้แล้ว แรงทำงานกับแรงทำเรื่องอย่างว่ามันเป็นคนละส่วนกันนะ” เขาบอกเธอยิ้มๆ“แต่พี่รู้ใช่ไหมว่า เหม่ยอิง เอ่อ...ไม่เคยเรื่องอย่างว่า”“ไม่รู้สิ พี่ยังไม่ได้ลอง ต่อให้พี่ไม่ใช่ผู้ชายคนแรก พี่ก็ไม่ได้รังเกียจ เพราะยังไง หัวใจพี่ก็รักผู้หญิงคนนี้ด้วยหัวใจ ไม่ใช่เพียงร่างกายอย่างเดียว”เขากอดเธอเพียงหลวมๆด้วยความสูงที่สูงกว่า เขาโน้มตัวลงมาจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา แล้วเลื่อนลงมาจูบริมฝีปากบางอมชมพู ที่เผยอรับการจุมพิตของเขาจากบทเพลงที่เข้าหาแบบจู่โจมแ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คือเธอใช่ไหม(2)
การ์ดในงานจะดึงตัวเธอออกไปแต่มนสิชายกมือห้ามบอกว่าเธอจะออกไปเอง กวิตาเดินเข้ามายืนตรงหน้าพี่สาว ที่หันหลังกลับออกมาจากจุดนั้น เธอเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนนั้นเหมือนกับคุณหวังราวกับเป็นคน คนเดียวกัน แต่ผู้ชายคนนั้นก็ปฏิเสธว่าไม่ใช่คุณหวัง“พี่มน”“ตา พี่คิดถึงเขา คิดถึงมาก พี่จะทำยังไงดี พี่ลืมเขาไม่ได้”“โธ่ พี่มน”กวิตาเดินเข้าไปโอบกอดพี่สาวที่ตอนนี้ร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นผ่านความเข้มแข็งที่พี่สาวแสดงออกมาเสมอ“พี่เคยคิดว่าพี่จะใช้ชีวิตอยู่ให้ได้ ถ้าพี่ไม่มีเขาแต่ตอนนี้มันทรมานเหลือเกิน ภาพของเขายังคงวนเวียนอยู่พี่จะทำยังไง ฮือๆ”เสียงสะอื้นที่กลั้นไว้ ตอนนี้มันอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว หัวใจเธอมันเป็นแค่ก้อนเนื้อจะให้แข็งแกร่งแบบหินก็คงไม่ไหวภาพสองสาวยืนกอดกันร้องไห้อยู่ในสายตาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ที่เดิม เขาไม่ได้เดินหนีไปไหน ดวงตาคมที่จ้องมองกลับสั่นไหวขาทั้งสองข้างจะก้าวลงไปหาแต่ก็ยับยั้งไว้แล้วตัดสินใจหันหลังกลับเข้าไปยังห้องวีไอพีด้านหลังเหมือนเ
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คือเธอใช่ไหม(1)
6เดือนผ่านไป....ทุกๆเช้ามนสิชาจะตื่นขึ้นมาตักบาตรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับจางเหว่ยตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกงเธอก็ไม่เคยลืมเขาได้สักวัน ยังคงทำอะไรเดิมๆ มีแอบร้องไห้บ้างแต่ก็ยังเข้มแข็งใช้ชีวิตให้ได้ตามปกติ“พี่มน พี่มน อยู่ไหน”เสียงแหลมเล็กตะโกนเข้ามาตั้งแต่หน้าบ้านพร้อมกับวิ่งกระหืดกระหอบ ร้องเรียกหาพี่สาว มนสิชาเงยหน้าจากกองแฟ้มคดีความของลูกความที่เธอนำกลับมาทำที่บ้านด้วยไม่นานเจ้าของเสียงก็เปิดประตูห้องทำงานพรวดพราดเข้ามาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของห้องด้วยซ้ำ“มีอะไรยัยตา ตะโกนเรียกมาแต่ไกล พี่บอกแล้วใช่ไหมถ้าจะเข้าห้องคนอื่นต้องรู้จักเคาะประตู บอกตั้งกี่ครั้งแล้ว”“ขอโทษค่ะพี่มน ตามัวแต่ดีใจ”“แล้วดีใจอะไรหน้าตาตื่นมาเชียว”“พี่มน ตาได้ตั๋วเข้างานคอนเสิร์ตใหญ่และงานประกาศผลรางวัลที่เกาหลีฟรี พร้อมที่พัก”“เรื่องแค่นี้แล้วทำไมต้องดีใจใหญ่โต เว่อวังอะไรเบอร์นั้น”“โฮก็ต้องดีใจสิพี่มน ต
หนี้ร้าง มาเฟียรัก คนที่จากไป(2)
ทางด้านมีนาเองก็อยากปล่อยให้มนสิชาได้อยู่กับตัวเองเพื่อจะได้ทำใจให้ได้เร็วๆ แม้เธอเองจะช่วยอะไรไม่ได้แต่ก็ยินดีที่จะอยู่ข้างๆเหมือนกับที่มนสิชาคอยอยู่ข้างเธอเมื่อ4ปีที่แล้วมีนานั่งคิดอะไรคนเดียวเพลินๆพลันก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือดังขึ้น เธอเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็รีบกดรับสายทันที“ว่าไงคะแม่”“จะกลับวันไหน หลานฉันร้องไห้งอแงเรียกหาแต่แม่มันทั้งวัน”เสียงสิบแปดหลอดวิ่งผ่านปลายสายมา มีนาถึงกับยิ้มออกมา“พรุ่งนี้มีนก็กลับแล้วค่ะ แล้วยัยหนูหลับแล้วเหรอคะ”“แม่ให้กินนม หลับไปแล้ว ตื่นมาเดี๋ยวก็ถามหาแกอีก”“มีนก็คิดถึงลูกค่ะ มีนจะรีบกลับนะคะ ตอนนี้ยัยมนก็ดีขึ้นบ้างแล้ว”“อือ ดีแล้ว นึกถึงวันที่หนูมนคอยช่วยเหลือแกตอนท้อง ตอนนี้หนูมนทุกข์ใจ เราเองก็ต้องอยู่คอยช่วยเหลือ เพื่อทดแทนบุญคุณ”“ค่ะ แม่ มีนรู้ค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะแล้วเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”มีนาวางสายจากแม่แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ หวนคิดถึงวันที่เธอถูกคนใจร้ายทิ้งไป แถมยังอุ้มท้องตั้งแต่อายุ2
다른 추천
ร้อนรักเมียร้าย (NC 20++)
ฬิร์ดาร์ริน3.8K 조회수กรง | กาม
ลำเจียก6.0K 조회수Bad Mafia เด็กเจ้าพ่อ
มดตัวจี๊ด27.8K 조회수เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก
Davide17.5K 조회수มาเฟียเมียร้าย
แอดมินตัวกลม1.2K 조회수พิศวาสรักมาเฟียร้าย (ดวงใจมาเฟีย)
กุลฉัตร ( Hydrenyea )1.4K 조회수FORCED LOVE พันธกานต์รัก(เลว)
ดาวแคระ (miss.mk)1.9K 조회수เมียบังเอิญของมาเฟีย
จินต์พิชา324 조회수
