หมอขาเข็มใหญ่จัง

“บ้าชิบ! ผู้หญิงบ้ากล้าดียังไงถึงได้ทำกับฉันแบบนี้”

เสียงสบถด้วยความโกรธดังลั่นห้องพร้อมๆกับธนบัตรสีเทาหลายสิบใบปลิวว่อนเต็มห้องตามอาการเหวี่ยงสุดแรงตามติดด้วยเสียงแก้วแตกกระจายจากแรงโทสะของคนร่างสูงใหญ่

เพล้ง!

“ห้าหมื่น! เธอตีราคาค่าตัวฉันแค่นี้เนี่ยนะแม่ผู้หญิงอวดดี”

เขาสบถด่ากราดขณะขยำกระดาษใบน้อยที่ระบุข้อความเจาะจง ถึงตัวเขาด้วยความรู้สึกโกรธจนบอกไม่ถูก

คนอย่างเขามีแต่จ่ายเพื่อซื้อความสุขกับผู้หญิง สนุกสุขสมแล้วก็ จบกัน ไม่มีวนกลับมากินของเก่าให้เสียอารมณ์

แต่แม่สาวไวไฟความเร็วยิ่งกว่าห้าจีที่ไม่ประสีประสาคนนั้นเป็นใครถึงเอาเงินมาฟาดหัวเขาแบบนี้

เขาต่างหากควรเป็นคนตีจากพร้อมเปย์เงินให้แทนคำขอบคุณกับความสุขสมที่เขาตักตวงจนอิ่มเอมเมื่อคืนนี้ ไม่ใช่ตื่นมาเพื่อเจอเงินปึกหนึ่งพร้อมจดหมายน้อยบ้าๆนี่

“ฮัลโหล! ไปพบฉันที่เพนท์เฮ้าส์ด่วน ฉันมีงานให้แกทำ”

คนหัวเสียกรอกเสียงออกคำสั่งคำรามก้องไปตามสายหลังจากโทรหาลูกน้องคนสนิทที่เรียกใช้กันจนรู้นิสัยใจคอ

น้ำเสียงและแววตาของเขายามนี้ดุดันเป็นคนละคนกันกับหมอเปลวตะวัน สูตินรีแพทย์ผู้แสนสุภาพอ่อนโยนขวัญใจคนไข้สาวน้อยสาวใหญ่ที่ขยันสรรหาโรคให้ตัวเองและดาหน้าเข้ามาขอรักษากับเขาจนคิวแน่นขนัดไปหมด

ใช่! เบื้องหน้าเขาคือหมอหนุ่มผู้แสนดี แต่อีกด้านที่ไม่มีใครคาดคิดเขาคือเพลย์บอยร้อยสังเวียนผู้เจนจัดในชั้นเชิงรัก

บนเตียงนอนเขาคือผู้ชายที่เร่าร้อนดุดัน

เรือนร่างหนั่นแน่นและความเป็นชายของเขาเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ แห่งเพศ ชวนให้คลั่งไคล้หลงใหล

แต่ถึงกระนั้นเขาก็มีกฎเหล็กของเขาเอง

คนใกล้ตัวคือสิ่งต้องห้าม

ความสาวบริสุทธิ์คือสิ่งที่เขาไม่พึงแตะต้อง

คนที่จะขึ้นเตียงกับเขาได้คือคนที่เขาเลือกและผู้หญิงเหล่านั้นจะสัมผัสกับความเร่าร้อนชวนลุ่มหลงได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น คนอย่างเขาไม่เคยลากใครขึ้นเตียงเป็นครั้งที่สอง

ผิดกับเจ้าหล่อนคนนี้!

เปลวตะวันยอมรับว่าเขาแหกในทุกกฎเกณฑ์

เยื่อพรหมจรรย์ของผู้หญิงคือของต้องห้ามแต่ว่าเขาก็ชำแรกกระแทกกระทั้นจัดการมันจนขาดสะบั้นเมื่อค่ำคืนนี้

เกราะป้องกันคือสิ่งสำคัญแต่เขาก็เหวี่ยงทิ้งแล้วกระโจนเข้าสู่สนามเหมือนคนไร้สติ

เขายอมรับอย่างไม่อายว่าเจ้าหล่อนเย้ายวนชวนให้น่าค้นหาเสียจนเขาไม่สนใจเรื่องอื่นใด แม้แต่เรื่องสำคัญสำหรับความสัมพันธ์ฉาบฉวยที่ไม่พึงเกิดขึ้น เขาก็ดึงดันไหลตามน้ำไปกับเจ้าหล่อนอย่างไม่ใส่ใจ

‘ผมขอถามอีกครั้ง คุณมั่นใจแค่ไหนที่จะให้ผมปล่อยเจ้ายักษ์ร้ายนี่พ่นพิษใส่ในถ้ำคุณ’

‘ฉันบอกแล้วว่าฉันมั่นใจพันเปอร์เซ็นต์แล้วไม่ต้องย้ำถามอีกนะคะ ฉันคิดและตัดสินใจแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีวันขึ้นเตียงกับคุณแน่’

‘คุณมั่นใจเสียจนผมเริ่มหวั่นแล้วสิ หึๆ’

ถึงปากจะย้ำถามเจ้าหล่อน แต่นั่นคือการย้ำถามตัวเองไปพร้อมๆกัน แต่ในเมื่อหมูกำลังจะหาม ปลากำลังจะลอดไซใครจะถอยกลับได้

‘คุณมั่นใจเถอะฉันไม่แล่นไปตามหาตัวคุณเรียกร้องให้คุณรับผิดชอบอะไรๆแน่ๆฉันรับผิดชอบตัวเองได้ดีพอที่จะไม่ร้องขอจากใคร’

‘ก็ดี! อย่ามาร้องให้รับทีหลังก็แล้วกัน หึๆ’

เจ้าหล่อนมั่นหน้าขนาดนั้นเขาจะยอมเสียเชิงชายได้อย่างไร

ในเมื่อเจ้าหล่อนเรียกร้องเขาเลยสนองให้อย่างถึงอกถึงใจ แต่ไม่รู้ถึงใจใครกันแน่

เธอเร่าร้อน เขาลุ่มหลง

เธอออดอ้อน เขาเฝ้าป้อนปรนเปรอไม่หยุดหย่อน

ความสาวสดของเจ้าหล่อนถูกอกถูกใจเขาเสียจนไม่ได้หลับได้นอน ท้ายสุดก็ผล็อยหลับไปด้วยกันเมื่อย่างเข้าสู่ช่วงเช้าวันใหม่

เขาและเธอก่ายกอดพากันหลับใหลลงด้วยความอิ่มเอมและอ่อนเพลีย

ตื่นมาอีกที...แทนที่จะได้พานพบเรือนร่างนุ่มนิ่มที่เติมเต็มความสุขด้วยกันมาตลอดคืน เขากลับพบธนบัตรสีเทาปึกนี้กับกระดาษใบเล็กที่เจ้าหล่อนจงใจส่งมอบให้เขา

‘น้ำใจเล็กๆน้อยๆ หวังว่าจะไม่น้อยจนเกินไปสำหรับผู้ชายขายกล้วยอย่างคุณ ขอบคุณค่ำคืนดีๆที่น่าจดจำ’

“สาบานได้เลย! ต่อให้เธออยู่สุดหล้าฟ้าเขียวฉันจะลากเธอกลับมาชดใช้ความผิดที่คิดดูหมิ่นฉันแบบนี้หึๆ” เปลวตะวันคาดโทษแล้วจัดการอาบน้ำแต่งกายเพื่อตรงไปยังเพนท์เฮ้าส์ตามนัดหมาย

ถ้อยคำและห้วงเวลาแห่งค่ำคืนหฤหรรษ์ของเขาและเธอผุดพรายขึ้นมาเป็นฉากๆ มันชัดเจนในความทรงจำตอกย้ำให้เขายิ่งโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด

ใช่! ในค่ำคืนอันเร่าร้อนนั้น เขามั่นใจ เขาคือคนต้อนหล่อนขึ้นเตียง ปลุกปั่นจนหล่อนร่ำร้องเร่งเร้า ตอกย้ำถามถึงความมั่นใจในความก๋ากั่น และรสสวาทที่เขาได้ลิ้มรสแบบไม่เคยพานพบคือคำตอบ

‘คุณมั่นใจนะว่าจะให้ผมทำแบบนั้นจริงๆ’

‘แน่นอน’

‘แล้วจะมาร้องไห้เสียใจทีหลังไม่ได้นะ’

‘คนอย่างฉันไม่มีคำว่าเสียใจกับสิ่งที่ฉันคิดและตัดสินใจดีแล้ว’

‘ได้! ถ้าอย่างนั้นผมจะสนองให้จุใจคุณไปเลยหึๆ’

น้ำเสียงทุ้มนุ่มลึกนั้นแหบห้าวสั่นพร่าเพราะคนตั้งคำถามกำลังปั่นป่วนด้วยความซาบซ่าน แรงกำหนัดซึ่งพุ่งพล่านเล่นงานเขาจนแทบจะยับยั้งใจไม่ไหว

และเมื่อได้คำตอบเด็ดเดี่ยวไม่ลังเลใจ เจ้าของเรือนร่างกำยำก็จับส่วนหัวของเจ้าอนาคอนด้ายักษ์มุดเข้าสู่ช่องทางคับแคบซึ่งมุ่งตรงสู่โพรงถ้ำต้นกำเนิดธารน้ำฉ่ำชุ่มทันที

การเคลื่อนตัวเข้าสู่คอคอดอันคับแคบอย่างรวดเร็วนั้นเรียกเสียงหวีดหวานจากเจ้าของเรือนร่างอ้อนแอ้นที่นอนทอดกายแอ่นระแน้เชื้อเชิญเจ้าของงูยักษ์ร้าย

คอคอดนั้นไม่เคยมีใครย่ำกรายนั้นช่างคับแคบเกินไปสำหรับลำกายอันมหึมา เมื่อเจ้าอนาคอนด้าร้ายของเขาดุนหัวเข้าใส่หมายลอดผ่านเข้าไปด้วยความรวดเร็ว ความอ่อนนุ่มของผืนที่แห่งนั้นจึงแทบปริแตกเหมือนผืนดินแตกระแหงถูกท่อนเหล็กหนักๆตอกอัดอย่างรุนแรง

เมื่อลำกายกร้าวแกร่งแทรกผ่านเข้าไปได้ยากเย็นเหลือใจ เจ้าของเรือนกายแกร่งกร้าวจึงต้องถอดถอยออกมาตั้งหลักแล้วออกแรงปลุกปล้ำนำพามันลอดเข้าถอยออกอยู่เสียหลายหน

จนท้ายสุดก็พุ่งสอดลอดผ่านเข้าไปได้จนสุดลำกายใหญ่ยาว

การพาเจ้างูยักษ์ร้ายรุกล้ำเข้าไปดื่มด่ำหยาดน้ำอมฤตในคราวนี้  ทำเอาเจ้าของเรือนกายที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อหนั่นแน่นทรงพลังถึงกับ หอบแฮ่ก

เขาพาเจ้าอนาคอนด้ายักษ์สัตว์เลี้ยงคู่ใจลอดเข้าลอดออกสำรวจซอกซอนโพรงถ้ำมานับครั้งไม่ถ้วน ไม่มีครั้งไหนที่ถูกสูบพลังมากเท่านี้

ช่องทางที่ไม่เคยมีผู้ใดสำรวจมาก่อนช่างเต็มไปด้วยความรู้สึกหฤหรรษ์ มันกระตุ้นความอยากรู้อยากลองและปลุกความเถื่อนดิบที่ซุกซ่อนในตัวเขาออกมาได้ชะงัดนัก