โรงพยาบาล SA
11:45น. อลิซ อลิศา.... เชิญคุณอลิศาที่ห้องตรวจ1ค่ะ” “ค่า^_^”ฉันขานรับนางพยาบาลแล้วรีบลุกขึ้นยืนจัดชุดกระโปรงสีขาวยาวถึงหัวเข่าแขนตุ๊กตาพร้อมกับจัดทรงผมให้เรียบร้อยแล้วเอื้อมมือลงไปหยิบกระเป๋าข้าวกล่องสีชมพูหวานแหววที่ฉันทำเองขึ้นมาถือแล้วค่อยๆเดินแบบนางสาวไทยเข้าไปยังห้องตรวจ “นายเเพทย์ คณาธิป ฤาฉัตรชัย” “อื้ออออออ”ฉันอ่านชื่อนายแพทย์หน้าห้องตรวจหมายเลขหนึ่งแล้วยืนบิดตัวไปมาพลางยิ้มกว้างขึ้น จะได้เจอคุณหมอสุดหล่อแล้วดีใจจัง^~^ แอ๊ดดดดดดด “สวัสดีครับ เชิญนั่งครับ”เสียงคุณหมอนุ่มนวลชวนน่าหลงใหลเอ่ยชวนฉันให้นั่งลงเมื่อฉันเปิดประตูห้องตรวจของคุณหมอเข้ามาแต่เขายังไม่ได้เงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมามองหน้าฉัน ฉันอมยิ้มขึ้นเมื่อมองไปที่ใบหน้าขาวใสของผู้ชายในเสื้อกราวสีขาวเขานั่งพิมพ์อะไรสักอย่างดวงตาจ้องมองไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยม เป็นแบบนี้ประจำที่ฉันเปิดประตูห้องตรวจเข้ามาแล้วเจอเขา กรอบแว่นตาสีดำไม่ได้ช่วยบดบังความหล่อของหมอกรูฟได้เลย “สวัสดีค่ะ คุณหมอ^_^”ฉันเดินเข้าไปนั่งที่นั่งตรงหน้าของหมอกรูฟและเอ่ยกล่าวคำทักทายเขาพร้อมยกมือขึ้นไหว้ หมอกรูฟเงยหน้าขึ้นมามองฉันพร้อมกับยกมือขึ้นรับไหว้ “อ้าวน้องอลิซ สวัสดีครับ”พี่หมอกรูฟเอ่ยขึ้นปนตกใจที่เห็นฉัน จะไม่ตกใจได้ยังไงล่ะ ฉันมาที่โรงพยาบาลนี้ทุกวันอ่ะและทุกๆวันฉันจะใช้ข้ออ้างเดิมๆแต่วันนี้ฉันคงใช้ข้ออ้างเดิมๆไม่ได้แล้วแหละเพราะวันนี้เฮียเคไม่ได้เข้าเวรน่ะสิวันนี้ฉันเลยต้องใช้ข้ออ้างอย่างอื่นแทน “แหะๆๆคือว่าวันนี้อลิซลืมนะคะว่าเฮียเคไม่ได้เข้าเวร แต่ว่าอลิซดั้นทำข้าวกล่องมาแล้ว”ฉันเอ่ยคำโกหกบอกพี่หมอกรูฟ ขออย่าให้เขาสงสัยอะไรฉันเลยนะ เฮียเคที่ฉันพูดถึงคือลูกพี่ลูกน้องของฉันเองส่วนพี่หมอกรูฟคือเพื่อนรักสุดซี้ของเฮียเคและที่สำคัญคือฉันชอบพี่หมอกรูฟน่ะสิ “อ้าวเหรอครับ แล้วที่นี้จะทำยังไงดีล่ะครับ” “แต่ว่าอลิซทำมาแค่ที่เดียว พี่หมอช่วยรับข้าวกล่องของอลิซไว้จะได้ไหมคะ”ฉันเอ่ยบอกพี่หมอไปพลางยกกระเป๋าข้าวกล่องสีชมพูขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะทำงานของพี่หมอกรูฟ พี่หมอกรูฟมองหน้าฉันสลับกับกระเป๋าข้าวกล่องสีชมพู “ไหนๆพี่หมอก็ใกล้จะพักเที่ยงแล้ว” “อืม เอาแบบนั้นก็ได้ครับ ขอบคุณนะครับ^_^”พี่หมอกรูฟบอกฉันพลางยื่นมือมารับกระเป๋าข้าวกล่องไป ฉันยิ้มขึ้นมาทันที พี่หมอกรูฟน่ารักที่สุดริมฝีปากบางๆสีชมพูนั้น อื้อออออยากจะสัมผัสจังเลย เห้ย!ไม่ได้ฉันต้องเรียบร้อยพี่หมอกรูฟชอบผู้หญิงเรียบร้อยแม่ศรีเรือนอะไรทำนองนี้อ่ะ แต่หน่วยข่าวกรองยังไม่ชัวร์อ่ะ “งั้นอลิซไม่กวนแล้วนะคะ สวัสดีค่ะพี่หมอ^_^”ฉันเอ่ยลาพี่หมอและรีบชิ่งออกมาจากห้องของพี่หมอทันที แล้วรีบวิ่งเข้าไปสงบสติในห้องนำ้สักหน่อย “ตื่นเต้นที่สุดดดดด อื้ออออ พี่หมอทำไมน่ารักอย่างนี้ล่ะคะ น่ารักขึ้นทุกวันเลยอ่ะ”ฉันยืนอยู่หน้ากระจกพลางดีดดิ้นตัวไปมาอย่างเขินอาย แล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องนำ้เพื่อทำธุระส่วนตัว เนี่ยมันเป็นแบบนี้ทุกทีอยู่ใกล้พี่หมอกรูฟทีไรตื่นเต้นปวดฉิ่งฉ่องทุกทีเลยอ่ะ “นี่ๆๆเธอๆๆ” “ฮึ ว่าไงจ๊ะ” อยู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงสองคนเอ่ยขึ้นอยู่ตรงหน้ากระจกเหมือนพวกเธอจะเพิ่งเดินเข้ามา ดีนะที่ไม่มีใครเห็นท่าทางกระดี้กระด้าของฉันเมื่อกี้นี้อ่ะ ถ้าเกิดมีใครเอาไปบอกพี่หมอกรูฟล่ะก็โอ้ย!ไม่อยากจะคิด “เมื่อคืนนี้ฉันไปนอนกับหมอกรูฟมาด้วยล่ะเธอ” “เหรอจ๊ะ เพิ่งจะเคยไปรึไง” เห้ยๆๆ!เดี๋ยวๆๆพวกเธอพูดถึงหมอกรูฟไหนว่ะ คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั้ง “งั้นก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ” “เรื่องจริงอะไรของเธอ?”เออนั้นน่ะสิ เรื่องจริงอะไรวะฉันที่นั่งส้วมอยู่ยังต้องยกมือขึ้นมาเกาหัวแกรกไปมาอย่างงงๆ “เรื่องข่าวลือน่ะสิ” “อ้อ ข่าวลือเรื่องที่ว่าตอนกลางคืนคุณหมอสุดหล่อสุดมาดขรึมกลายเป็นเสือที่พร้อมขยำ้เหยื่อสาวๆน่ะเหรอจ๊ะ ฮิๆๆๆ” พวกเธอพูดกันไปพลางหัวเราะเยาะชอบใจกันใหญ่ หมอสุดหล่อที่กลางวันเงียบขรึมมาดเยอะแต่พอกลางคืนกลายร่างเป็นเสือที่พร้อมขยำ้เหยื่อสาวๆน่ะเหรอ พวกเธอหมายถึงพี่หมอกรูฟอย่างนั้นเหรอ “คืนนี้เราไปดูเสือหนุ่มออกล่าเหยื่อสาวๆกันดีกว่าเผื่อคืนนี้ฉันจะได้กลายไปเป็นเหยื่อของเขาอีกฮิๆๆ” “ไม่มีทางหรอย่ะ หมอกรูฟเขาไม่กินของเก่าๆที่เขาเคยกินแล้วน่ะสิ เพราะฉะนั้นเธอกับฉันอด” “อดก็ไม่เห็นเป็นไร เพื่อนหมอกรูฟงานดีทุกคนค่ะ” “กรี๊ดดดด งั้นเจอกันที่งานปาตี้ชุดว่ายนำ้คืนนี้ที่โรงแรมDSน่ะเธอ” ฉันที่นั่งฟังพวกเธอคุยกันมานานแล้ว ชักอยากจะเห็นหน้าพวกเธอเลยลุกขึ้นแล้วเปิดประตูเดินออกไปทำท่าล้างมือ พวกเธอทั้งสองคนตกใจมากเมื่อเห็นฉันที่เดินออกมาจากห้องนำ้ข้างหลังพวกเธอ พวกเธอควจะไม่คิดว่าจะมีใครมาเข้าห้องนำ้เวลานี้ล่ะสินะ พวกเธอเป็นนางพยาบาลฝึกงานหรือพวกเด็กนักศึกษาฝึกงานนั้นแหละ พวกเธอเมื่อสบสายตาเข้ากับฉันพวกเธอก็รีบพากันวิ่งออกไปจากห้องนำ้ทันที ฉันต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเรื่องที่พวกเธอพูดกันเป็นเรื่องจริงรึป่าว ถ้าเรื่องที่พวกเธอพูดเป็นความจริง งั้นแสดงว่าเฮียเคหลอกฉันน่ะสิ “เดี๋ยวเถอะอีเฮีย กล้าหลอกอลิซคนนี้อย่างนั้นเหรอหึๆๆๆ”“พี่เฮลนี้มันเกาะส่วนตัวเหรอคะ?”ฉันเมื่อมองไปรอบๆของหมู่เกาะนี้ก็ต้องร้องขึ้นอย่างตกใจเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่เฮลทันที เกาะนี้อยู่ห่างไกลจากเกาะอื่นๆและยังอยู่ตรงใจกลางของทะเลที่สวยงามที่นี้อีก บ้านหลังสวยงามนั้น ที่นี้ช่างน่าอยู่ซะเหลือเกิน มูลค่าของเกาะนี้น่าจะไม่ตำ่กว่าพันล้าน “ครับ เกาะส่วนตัวของพี่เองและพี่เพิ่งซื้อเมื่อเดือนที่เเล้ว ที่เราแต่งงานกัน พี่สั่งคนมาสร้างบ้านที่นี้เพื่อให้เป็นเรือนหอของเราสองคน^_^”พี่เฮลเอ่ยบอกฉันทันทีหลังจากที่เราทั้งคู่หยุดมองพื้นที่รอบๆบ้าน ฉันเอนตัวหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาและยื่นมือขึ้นไปโอบรอบคอของพี่เฮล “เกาะนี้เป็นของน้องอลิซครับ ชื่ออลิซเบลีซ^-^”พี่เฮลเอ่ยบอกฉัน และเราทั้งคู่ก็ยิ้มให้กัน “ที่จริงพี่เฮลไม่ได้มาเจรจาธุรกิจใช่ไหมคะ?”ฉันเออ่ยถามเขาไป พี่เฮลก็ยิ้มแหะๆให้ฉันและพยักหน้าหล่อไปให้ฉัน “ฟอดดด ฟอด ขอบคุณนะคะที่ใส่ใจคำพูดของอลิซและยังจะจดจำทุกรายละเอียดที่อลิซชอบ^_^”ฉันเขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มพี่เฮลทั้งสองข้าง ดวงตาของพี่เฮลเบิกโตขึ้น ฉันกลับมายืนดังเดิมและเอ่ยบอกเขา ฉันทราบซึ้งใจจริงๆที่เขาใส่ใจคำพูดของฉันและนู้ว่าฉันชอบอะไร บ้านที
ประเทศ เบลีซ ทะเลแคริบเบียน “น้องอลิซครับ มองกล้องหน่อยครับ”พี่เฮลที่ยืนถือกล้องที่คล้องคอเขาอยู่เอ่ยขึ้น ฉันจึงหันไปมองเขา แชะ “เมียใครเนี่ย สวยที่สุดเลย^_^”เสียงร่าเริงของพี่เฮลเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างของเขาที่วิ่งเข้ามานั่งเเนบชิดกับร่างกายของฉัน ฉันจึงเบี่ยงตัวและหันไปหาเขา“ไหนพี่เฮลบอกว่ามีเจรจาธุรกิจ?”ฉันเอ่ยถามข้อข้องใจของตัวเองออกไปทันที เพราะตอนนี้เราทั้งคู่กำลังเดินทางโดยสารเรือสปีชโบ๊ทเพื่อไปยังหมู่เกาะที่อยู่รอบๆของทะเลแคริบเบียนน่ะสิ ฉันก็เลยงงอยู่เนี่ย พี่เฮลถอดเเว่นกันแดดสีชาออกพร้อมกับยิ้มที่พิฆาตใจสุดๆมาให้ฉัน นับวันพี่เฮลยิ่งน่ารักน่าหยิกขึ้นไปทุกที อ้อนยิ่งกว่าลูกแมวเหมียวอีกน่ะ“ก็มีครับ แต่ต้องไปที่หมู่เกาะทางด้านนู้นนนนน่ะ”พี่เฮละอ่ยบอกฉันพลางชี้นิ้วไปที่เกาะน้อยๆที่ห่างออกไป ฉันก็มองตามปลายนิ้วของเขาไป“เห้อ ไกลจัง อลิซเริ่มเหนื่อยแล้วนะคะ”ฉันหันมาบอกพี่เฮลและเริ่มเอื้อมมือไปกอดเอวเขาและซุกใบหน้าไปซบกับแผงอกของสามีผู้น่ารักทันที สามีของฉันเขาก็โอบกอดร่างฉันและเอามือลูบศีรษะฉันเบาๆ สัมผัสอ่อนโอนและอบอุ่นของเขาทำให้ฉันค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า เราออกเดินทางจาก
“งื้อออ เอาเมียทุกคืนยังหาว่าพี่ไม่สนใจอีกเหรอครับ แล้วถ้าแบบที่เขาเรียกว่าสนใจเนี่ยต้องเอาทุกเวลาเลยรึป่าวครับ^_^”นำ้เสียงเเละเเววตาเจ้าเล่ห์เริ่มส่องประกายวิบวับของเขา ทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันจึงเบะปากใส่เขาและเลิกสนใจเขาหันมาหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมาช้อปปิ้งเสื้อผ้าให้ลูกฉันดีกว่า ที่เขาพูดมามันก็จริงนั้นแหละ ไม่ว่าพี่เฮลจะกลับดึกแค่ไหน ต้องมาแหย่ฉันที่นอนหลับอยู่ให้ตื่นทุกทีและเราก็เริ่มบรรเลงเพลงรักมอบความสุขให้กันและกันทุกคืน ตลอดเวลาที่เราแต่งงานกันมา เขาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาทำให้ฉันเจ็บใจ เขามีเเค่ฉันเพราะฉันส่งสายสืบให้ไปตามติดชีวิตเขา และสายสืบเพิ่งจะรายงานผลงานว่าพี่เฮลวันๆหนึ่งนั่งอยู่แต่โต๊ะทำงานกับกองเอกสารกองโต มือกุมขมับเพราะเครียดที่ไม่มีเวลาให้ฉัน กิจการของพี่เฮลเริ่มเติบโตขึ้นทุกวัน ตอนนี้บริษัทและโรงแรมของสามีฉัน โด่งดังไปทั่วโลกยอดเข้าพักในแต่ละเดือนก็ทะลุหนึ่งพันล้านบาททุกเดือนในทุกๆสาขา ลูกฉันจะต้องเกิดมาบนกองเงินกองทองแน่ๆมีแด๊ดดี้ขยันขนาดนี้“อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปเจรจาธุรกิจที่เบลีซ น้องอลิซไปกับพี่ได้ไหมครับ?”พี่เฮลพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงอ้อนๆฉันที่กำล
“ร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่เหรอ”ฉันที่เหลือบสายตาเห็นร้านนมสดเปิดใหม่และร้านถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ฉันจึงเปิดไฟเลี้ยวและเลี้ยวหัวรถเข้าจอดที่ร้านแห่งนี้ทันทีแต่ในจังหวะนั้น สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นร่างสูงของผู้ชายในชุดสูทสีดำที่คุ้นตาฉัน“พี่เฮล มาทำอะไรที่นี่?”ฉันพูดขึ้นเมื่อมองไปที่ป้ายของร้านดอกไม้ เขามาซื้อดอกไม้ไปให้ใคร “สันดานเดิมๆกลับมาเหรอ?”ฉันพูดขึ้นในจังหวะที่ฉันเห็นพี่เฮลยืนพูดคุยยิ้มหวานกับผู้หญิงที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวนั้นเธอเองก็ยิ้มให้พี่เฮลอย่างมีความสุข ฉันกำหมัดแน่นมองทั้งคู่ที่พูดคุยกันกระหนุงกระหนิงพรึบ“หึ มาทำอะไรกันเหรอคะ!!!”ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของคนสองคนนี้ได้ยังไง พี่เฮลมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าตกใจผู้หญิงคนนั้นก็มองมาที่ฉันและยิ้มแหย่ๆมาให้ฉัน“น้องอลิซ มาได้ไงครับ ออกมาทำไมเดี๋ยวไม่สบายน่ะ!”พี่เฮลรีบเดินเข้ามาหาฉันและเขากำลังจะเอื้อมมือมาจับตัวฉัน แต่ฉันเหวี่ยงตัวหลบทำให้เขาจับตัวฉันไม่โดน“คุณอลิซเหรอคะ?”ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามขึ้นพี่เฮลก็มองหน้าฉันสลับกับหน้าผู้หญิงคนนั้น“ใช่ครับ นี้คุณอลิศาภรรยาของผมเอง”พี่เฮลเดินมายืนข้างฉันและผายมือมาที่ฉันเพื่
1เดือนต่อมาบ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์14:30น.อลิซ อลิศา...“เป็นไงมึง เมื่อคืนหนักป่ะ?”เสียงหวานของฮันนี่เอ่ยถามฉันดังมาแต่ไกล ฉันจึงหันกลับไปมองหน้ามันพร้อมกับเบะปากมองบนใส่มัน สภาพมันเหมือนคนอดหลับอดนอนเหนื่อยล้าเหมือนฉันนี้แหละ มันเพิ่งจะเดินกลับมาจากบ้านพี่รามน่ะ บ้านพี่รามอยู่ข้างๆบ้านของฮันนี่นี้แหละ ฉันกับพี่เฮลแต่งงานกันแล้ว งานเเต่งของเราสองคนถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่สมกับฐานะทางบ้านของเราทั้งคู่ งานเช้าเราจัดกันที่บ้านฉันและงานหมั้นและงานแต่งสวมแหวนเราจัดกันตอนเช้าพร้อมกันเลยและตอนมืดเราไปกินเลี้ยงกันที่โรงแรมหรูในเครือรัตนบูรภาพิทักษ์กัน มี๊กับแด๊ดของพี่เฮลท่านใจดีมากรักและเอ็นดูฉัน มี๊ของพี่เฮลมองจะเห่อๆๆหลานลูกในท้องฉันมากเลย ทำเฟื้องฟ้าของฉันก็แอบกระซิบวันที่มี๊กับแด๊ดของพี่เฮลและพี่เฮลพากันไปสู่ขอฉันที่บ้านของฉัน ม๊าฉันบอกว่าผู้ชายคนนี้แหละที่มารอที่บ้านฉันทุกเช้าเมื่อตอนที่ฉันเข้าไปดูงานในบริษัทคนที่หล่อๆๆที่ม๊าฉันชมก็คือพี่เฮลนี้แหละ แหละที่สำคัญน่ะพี่เฮลน่ะประจบประแจงม๊าฉันจนม๊าฉันหลงพี่เฮลไปอีกคนแล้วอ่ะ“หนักคงจะสู้ของมึงไม่ได้ มองท่าเดินเหมือนขาอ่อนหมดแรง”ฉันพูดด้วยนำ้เสียง
พี่เฮลเดินเข้ามาหาฉัน ฉันก็ลุกขึ้นยืน“น้องอลิซพูดจริงเหรอครับ?”พี่เฮงเดินทาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันและเอ่ยถามฉัน นำ้เสียงของเขาช่างตื่นเต้นและดีใจใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มของเขาตอนนี้มันกลับทำให้ฉันลืมความผิดของเขาที่เคยทำให้ฉันร้องไห้เสียใจกับเรื่องเดิมๆไม่รู้กี่หนหดหายไปหมดเลย“ค่ะ ทำไมพี่เฮลถึงไม่บอกอลิซล่ะคะ ว่าพี่เฮลคือพี่ชายคนนั้น”ฉันเอ่ยถามเขาไปในจังหวะที่พี่เฮลยื่นมือของเชามาจับมือฉันไปกุมไว้ข้างหนึ่ง“พี่ไม่รู้ว่าหนูยังรอพี่”เขาพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงเศร้าๆพลางก้มหน้าลง ฉันจึงยิ้มขึ้นและเอื้อมมือไปกุมโครงแก้มของพี่เฮลพลางยกใบหน้าของเขาให้กลับมามองสบตากับฉัน“ทำไมจะไม่รอล่ะคะ ก็เราสัญญากันไว้แล้วหนิ^_^”ฉันพูดขึ้นพี่เฮลเบิกตาโตมองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ สงสัยเขาจะจำไม่ได้ ฉันเองก็จำไม่ได้เพียงแต่ว่าฉันเอารูปถ่ายทั้งสองใบมาเรียงต่อกันและพลิกด้านหลังดูก็พบข้อความตัวหนังสือที่ถูกเขียนด้วยดินสอสีดำตัวสะอดาเรียบร้อยแต่ไม่ค่อยสวยเหมือนรายมือของผู้ชาย“สักวันเราจะเป็นแฟนกันสัญญาน่ะ”ฉันพูดขึ้นและหยิบรูปถ่ายทั้งสองใบที่ฉันถือมาด้วยให้พี่เฮลดู พี่เฮลก็มองรูปถ่ายทั้งสองใบสลับกับหน้าฉัน“ลองต่อกันและพ