บทที่ 45

บทที่ 45

สวีเหยียนซีไม่ได้เปิดประตู แต่หันหน้าไปมอง และพบว่าเหมาเจียนั่วกำลังน้ำตาไหลเป็นเม็ดถั่ว

“เธอไม่ต้องหาเหตุผลมาอ้างว่าเป็นความเข้าใจผิด หรือบอกว่าเธอกับเขาเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องธรรมดา ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ ทำไมเขาจะต้องให้เธอยืมรถ? แล้วเมื่อกี้เขายังตั้งใจให้เธอได้ทานเป็ดแปดเซียน! ฉันรู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือเธอ แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันไม่ได้จะมาบังคับให้เธอถอยห่างจากจ้าวจวิ้นโจวหรือพูดอะไรโง่ ๆ ว่าให้เธอยกเขาให้ฉัน”

เหมาเจียนั่วพรั่งพรูออกมาเป็นชุด พร้อมทั้งปาดน้ำตาไปด้วย

ดูน่าสงสาร แต่ก็พยายามเข้มแข็ง

สวีเหยียนซีอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะเปลี่ยนมาถามแทน “ถ้าอย่างนั้นเธอมาหาฉัน จะคุยเรื่องอะไร?”

“เลี้ยงเหล้าฉันได้ไหม?”

“หา?” สวีเหยียนซีงงจนตามไม่ทัน

เหมาเจียนั่วทำปากยู่ “ฉันหนีออกมาจากบ้าน พ่ออายัดบัตรฉันหมดแล้ว อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าฉันอกหัก มันน่าอายเกินไป แต่... ไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ได้จะให้เธอเลี้ยงฟรี ๆ เดี๋ยววันหลังจะคืนเงินให้”

เมื่อสวีเหยียนซีเห็นว่าเธอเพิ่งจะอกหัก อีกทั้งยังเป็นลูกสาวของประธานเหมาด้วย ในที่สุดสวีเหยียนซีก็ใจอ่อน “เข้ามาสิ”

เหมาเจียนั่วดีใจจนน้ำตาไหล รีบเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงใจ พร้อมกับสั่งให้พนักงานโรงแรมนำเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาเต็มคันรถเข็น

พอพนักงานเข็นรถที่เต็มไปด้วยเหล้าหลากหลายชนิดเข้ามา สวีเหยียนซีก็ถึงกับเอามือกุมขมับ “คุณหนูเหมา คุณวางแผนจะเมาแล้วหลอกเอาเงินฉันเหรอ?”

“ถ้างั้นให้ฉันเขียนใบงดความรับผิดชอบให้เธอไหม?” ดวงตาของเหมาเจียนั่วบวมช้ำจนคล้ายกับลูกวอลนัท แต่กลับมองด้วยสายตาที่จริงจังสุด ๆ ราวกับว่าถ้าสวีเหยียนซีไล่เธอไปตอนนี้ เธอก็พร้อมที่จะร้องไห้โฮแล้วกอดขาไม่ยอมไป

สวีเหยียนซีถอนหายใจยาวอีกครั้ง ได้แต่ยอมโอนอ่อน เธอเข้าไปเก็บไอเดียที่เพิ่งร่างไว้ครู่หนึ่ง พอเดินออกมาก็เห็นเหมาเจียนั่วกอดขวดเหล้าร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอไม่กล้าร้องเสียงดังด้วยซ้ำ ราวกับว่ารู้ดีว่านี่คือพื้นที่ของสวีเหยียนซี

เธอกลับรู้สึกว่าเหมาเจียนั่วน่ารักขึ้นมาอย่างประหลาด

เธอนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวแล้วพูดเบา ๆ ว่า “ร้องออกมาเถอะ ร้องไห้ให้เต็มที่ กลั้นไว้มันไม่สบายหรอก”

คำพูดนั้นเหมือนไปกดสวิตช์ในทันที เหมาเจียนั่วปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่น

เธอร้องไห้ไปพลางหันมามองสวีเหยียนซี “เธอ... เธอแอบหัวเราะเยาะฉันใช่ไหม?”

“เปล่า”

“ใช่แน่ ๆ! ก็เธอเป็นคนที่จ้าวจวิ้นโจวชอบนี่นา แล้วฉันก็ดันมาขอให้เธอดื่มเป็นเพื่อนเอง” พูดจบ เธอก็เงยหน้ากระดกเหล้าอย่างแรงอีกอึก

สวีเหยียนซี “...”

พอร้องไห้จนเหนื่อย เหมาเจียนั่วก็หลับตาลงครึ่งหนึ่งคล้ายคนเมา พลางมองเธออย่างคาดคะเน “ก็ได้ ฉันยอมรับว่าเธอทั้งสวยทั้งเก่ง ได้เข้าไปอยู่ในทีมสถาปนิกของจ้าวจวิ้นโจว ไม่เหมือนฉัน... ฮือออ ฉันมันก็แค่พวกกินเที่ยวใช้เงินไปวัน ๆ ไม่มีค่าอะไรนอกจากมีเงิน แต่เงินที่ใช้ก็ไม่ใช่ของฉันเองด้วยซ้ำ ฉันมันไม่มีอะไรดีเลย จะมีทางไหนที่จ้าวจวิ้นโจวจะหันมามองฉันได้”

“เธอคิดผิดไปแล้ว” สวีเหยียนซีไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ จึงพูดเสียงเรียบเฉยว่า “การที่เธอเป็นได้ลูกสาวของประธานเหมา แค่นี้ก็เหนือกว่าคนอีกมากมายแล้ว เพราะฐานะตระกูลไม่ใช่สิ่งที่ใครจะได้มาง่าย ๆ”

คำพูดนั้นทำให้เหมาเจียนั่วรู้สึกดีขึ้นบ้าง ทันใดนั้น เธอก็หันมาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “งั้นบอกฉันหน่อยได้ไหม เธอกับจ้าวจวิ้นโจวรู้จักกันได้ยังไง? แล้วคบกันได้ยังไง?”

สวีเหยียนซีตอบว่า “จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ ฉันเป็นแค่ลูกน้องของเขา ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบคนรักเลย”

เหมาเจียนั่วหรี่ตาลงจ้องเธออยู่นาน ก่อนจะปิ๊งไอเดียขึ้นมาในหัว “เขากำลังจีบเธออยู่ แต่เธอยังไม่ตอบตกลงแบบนั้นใช่ไหม?”

“...”

“เธอ ๆ ๆ!” เหมาเจียนั่วพูดตะกุกตะกักอยู่พักใหญ่ ก่อนจะพูดสิ่งที่แทงใจดำออกมา “ถ้าอย่างนั้นเธออย่าเพิ่งตอบตกลงเขา เล่นตัวก่อน เหมือนที่เขาปฏิเสธฉันอย่างเลือดเย็นนั่นแหละ ให้เขารู้เสียบ้างว่าการที่อยากได้แล้วไม่ได้มันเจ็บปวดขนาดไหน...”

สวีเหยียนซีรู้สึกว่าไม่ควรคุยเรื่องนี้ต่อจึงย้อนถามว่า “ให้ฉันสั่งกับแกล้มมาให้ไหม?”

เหมาเจียนั่วพยักหน้า พลางทำเสียงออดอ้อน “ขอบคุณนะ เธอใจดีจังเลย”

ในที่สุด สวีเหยียนซีก็โทรสั่งกับแกล้มมาเพิ่มอีกสองสามอย่าง

หลังจากดื่มได้ที เหมาเจียนั่วก็เริ่มเล่าถึงเหตุผลที่เธอตกหลุมรักจ้าวจวิ้นโจว

เมื่อครึ่งปีก่อน เธอไปเมืองจิง แล้วบังเอิญเจอเขาในงานปาร์ตี้ ตอนนั้นทุกคนต่างกอดคอผู้หญิงไปทั่ว แต่มีเพียงจ้าวจวิ้นโจวที่นั่งอยู่เฉย ๆ ใครเข้ามาทัก เขาก็จะตอบกลับอย่างเย็นชาและไม่ให้ความหวังใครเลย

ตั้งแต่นั้นมา เธอก็รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนใคร ไม่มีท่าทีเจ้าชู้เหมือนหนุ่มไฮโซทั่วไป หลังจากนั้นเธอยังตั้งใจสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับเขา จนได้รู้ว่าเขาไม่เคยมีข่าวลือเรื่องผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย แถมยังไม่มีประวัติความรักด้วยซ้ำ

ยิ่งสืบก็ยิ่งหลงใหล ยิ่งค้นก็ยิ่งถลำลึก