มาเถอะน่า รับรองคุณต้องชอบแน่ๆ

“เริศค๊าาคุณนาย รับรองได้หลานเร็วๆ นี้แน่เลยค่ะ”

พี่ปลารีบโทรไปรายงานความเคลื่อนไหวให้กับเจ้านายฟังด้วยความตื่นเต้น ซึ่งคนปลายสายที่ได้ยินเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

“ดีมาก..ดีมากถ้าอย่างนั้นคอยสังเกตเอาไว้นะแล้วมารายงานฉันตลอดนะ”

“ได้เลยค่ะคุณนายรับรองจะตามดูทุกฝีก้าวเลยค่ะ”

“อันนั้นก็เกินไปแหมแกนี่นะ”

“แหะ แหะ  หยอกๆ ค่ะ คุณนายสบายใจได้เลยนะคะทางนี้ไว้ใจปลาได้เลยค่ะ”

“ดีมากมันต้องยั่งงี้สิ” 

“อุ้ยๆ แค่นี้ก่อนนะคะคุณนาย คุณอรลงมาแล้วค่ะ” 

“ได้ๆ  “

“สวัสดีค่ะคุณนาย “

พี่ปลาวางทั้งสายจากเจ้านายและและวางสายยางรดน้ำต้นไม้แล้วรีบวิ่งเหยาะๆ ไปเดินเรียบๆ เคียงๆ แอบดูท่าทีของคู่รักข้าวใหม่ปลามันเงียบๆ 

“อ่าวตื่นแล้วเหรอคุณมาทานข้าวด้วยกันสิ”

“ไม่อ่ะ ชั้นจะออกไปข้างนอก”

อรฤดีพูดเสียงเรียบโดยไม่เดินมาเฉียดโต๊ะข้าวเลยด้วยซ้ำ 

“เสียใจด้วยนะคุณแม่ๆ ของพวกเราบอกว่าห้ามออกบ้านสามวัน..”

“ห้ะ…” 

สองขาที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงักแล้วหันมาส่งเสียงเป็นคำถามเหมือนกับชายหนุ่มที่ทำเมื่อครู่ไม่มีผิด

“ตามนั้นแหละคุณมานั่งสิ ถ้าขัดคำสั่งมีหวังเป็นเรื่องเป็นราวแน่ๆ “

เจ้าของใบหน้าสวยถอนหายใจหนักๆ ออกมาพร้อมกับเดินกลับมานั่งตามคำพูดของชายหนุ่มอย่างว่าง่าย เธอเข้าใจและเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูดเป็นอย่างดีเพราะเธอเองก็รู้ฤทธิ์เดชของคุณนายสิริวดีอย่างกระจ่างแจ้งแก่ใจตนเองอยู่แล้ว เห็นทีคงต้องโทรไปเลื่อนนัดกับเพื่อนสนิทอย่างกรองขวัญเสียแล้ว 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณอร พี่ปลาตักข้าวให้นะคะ”

เมื่อเจ้านายสาวคนใหม่นั่งลงเรียบร้อยแล้วพี่ปลาก็รีบวิ่งเข้าในทันที เธอรู้สึกถูกชะตากับอรฤดีมากถึงแม้จะพึ่งเจอและพึ่งอยู่บ้านหลังเดียวกันได้ไม่นานแต่เธอก็ดูใจเย็น เรียบร้อย ไม่ดูแรงๆ ร้ายๆ เหมือนกับคุณลูกปัดที่มีรังษีอำมหิตแผ่ออกมาจากตัวตลอดเวลา 

“ขอบคุณค่ะ”

เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนจะตักอาหารเข้าปากโดยไม่ได้สังเกตุเลยว่ามีสายตาคมคู่หนึ่งที่แสนคุ้นเคยกำลังแอบมองเธออยู่หลายต่อหลายครั้ง 

เมื่อเห็นอย่างนั้นบ่าวผู้รู้สถานการณ์ดีก็รีบเดินเลี่ยงไปให้เวลาแก่ทั้งสองในทันที 

วันแรกของการใช้ชีวิตคู่.. ข้าวมื้อแรกของสถาณะสามีภรรยาความรู้สึกมันเป็นแบบนี้เองสินะ .. 

“คุณมีแผนจะทำอะไรหรือเปล่าถูกกักบริเวณตั้งสามวัน”

คนที่ทานอิ่มแล้วเอ่ยถามทำลายความเงียบที่เริ่มจะอึดอัดขึ้นทุกที 

“ชั้นว่าจะทำสวนค่ะ เห็นมีพื้นทีว่างเล็กๆ ด้านหลัง” 

คำตอบของเธอทำให้เขาประหลาดใจไม่น้อย ลูกคุณหนูอย่างเธอนี่นะหรือที่จะชอบปลูกผักทำสวน ช่างตรงกันข้ามกับหน้าตาท่าทางจริงๆ 

“แล้วคุณล่ะคะ” 

คราวนี้เธอเอ่ยถามบ้างเพราะเขาก็ถูกกักบริเวณเช่นเดียวกับเธอ

“อืม..ผมคิดเอาไว้แล้ว เวลาว่างทั้งหมดผมจะอ่านหนังสือท่องเที่ยว”

… คำตอบของเขาทำให้เธอหัวใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว อยู่ๆ เขาก็เกิดสนใจเรื่องที่เธอสนใจอย่างนั้นเหรอ.. 

“เผื่อคุณยังไม่รู้ในบ้านนี้มีห้องลับนะ อยากเห็นมั้ยเดี๋ยวผมพาไปดู” 

แม้จะพูดอย่างนั้นแต่อรฤดีก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจสิ่งที่เขากำลังนำเสนอเลยแม้แต่น้อย ..

“มาเถอะน่า รับรองคุณต้องชอบแน่ๆ” 

นอกจากหนังสือและความเงียบแล้วจะมีอะไรที่เธอชอบอีกล่ะ.. แต่เอาเถอะในเมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้ก็ชักนึกอยากรู้ขึ้นมาแล้วเหมือนกัน แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามคนตัวสูงไป 

“มาทางนี้เลยคุณรับรองห้องนี้คุณยังไม่เห็นแน่นอน” 

ยิ่งเขาย้ำคำนี้มากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรูสึกอยากจะเห็นมากเท่านั้นเพราะวันที่มาดูเรือนหอครั้งสุดท้ายเธอก็ไม่ได้ตั้งใจดูเลยเพราะไม่ได้คิดจะอยู่ตั้งแต่แรก 

“นี่เลยห้องนี้เลย …​“

เขาขยับตัวหลบไปทางด้านซ้ายแล้วให้เธอเป็นคนเปิดประตูบานนั้นเอง .. 

แกร่ก..​

หลังจากที่บานประตูเปิดแล้วใบหน้าสวยก็ยิ้มกว้างออกมาดวงตาเธอเป็นประกายระยิบระยับแล้วเดินเข้วไปในห้องนั้นทันที 

“จริงๆ เหรอคุณ…”

“จริงสิ  ตรงนั้นใช่ไหมที่คุณอยากจะทำสวน” 

อรฤดีพยักหน้าเบาๆ แต่สายตาและสองมือของเธอนั้นไม่อาจละไปจากห้องหนังสือตรงหน้าได้เลย 

ในห้องนี้มีหนังสือมากมายเต็มไปหมดแบ่งเป็นหมวดหมู่ชัดเจน บรรยากาศผ่อนคลาย และมองออกไปเห็นวิวสวนตรงกับที่เธออยากจะปลูกผักปลูกดอกไม้พอดี .. 

“คุณชอบไหม” 

เขาเผลอหลุดถามออกมาด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ตั้งใจว่าจะทำทรงเข้มไว้แท้ๆ 

“ชอบค่ะ มีแต่หนังสือดีๆ น่าอ่านทั้งนั้นเลย”

“เอ่อ เดี๋ยวผมมานะ” 

ไม่รู้ทำไมเวลาที่เห็นเธอยิ้มแบบนั้นแล้วมันพาให้เขาหน้าแดงไปหมดจนรู้สึกได้ เลยต้องแยกตัวออกมาเพราะไม่อยากจะให้เธอเห็น เดินมาก็ไม่ได้ออกมาไกลอะไรนักหรอกมาแอบมองเขาชื่นชมหนังสืออยู่แถวๆ หน้าห้องนั่นแหละ ..​

“พี่ปลาคะ”

“ขาาาคุณอร” 

“เดี๋ยวพี่ปลาช่วยเตรียมดิน เตรียมกระถาง แล้วก็เมล็ดพันธุ์ตามนี้ให้อรหน่อยนะคะ”

“ได้เลยค่ะคุณอรเดี๋ยวพี่ปลาจัดให้ค่ะ” 

พี่ปลายื่นหน้ามาอ่านรายการแต่ละอย่างที่เจ้านายคนสวยต้องการแป๊ปเดียวก็จำได้แล้วรีบเดินออกไป เมื่อเห็นอย่างนั้นอรฤดีก็หันกลับมาสนใจหนังสือตรงหน้าเหมือนเดิมแบบนี้จะขังเธออยู่ที่นี่สักเจ็ดวันก็ไม่เป็นไร 

“มีเล่มไหนถูกใจคุณบ้างไหม”

จอมทัพเดินเข้ามานั่งที่โซฟาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มนึงติดมือมาด้วย 

“ถ้าเป็นหนังสือมีสาระชั้นก็ชอบหมดนั่นแหละ ยิ่งเกี่ยวกับเรื่องสถานที่เที่ยวกับการเกษตรชั้นอ่านได้ถึงไหนถึงกันเลย”

“ถึงว่าคุณอยากทำสวน นี่คุณจะปลูกอะไรบ้างล่ะ” 

เมื่อจับจุดได้เรื่องที่จะคุยกับเธอก็ไม่ได้ยากอีกต่อไปแล้ว และเมื่อมีคนที่ชวนคุยเรื่องที่ตัวเองสนใจหญิงสาวก็ยิ่งคุยจ้อไม่หยุดจนเหมือนจะลืมไปเลยว่าต่างคนต่างไม่ชอบขี้หน้ากันอยู่เมื่อไม่นานมานี้ 

“ชั้นว่าจะลองปลูกมะเขือเทศ กับดอกไม้ดูก่อน”

“ทำไมถึงเป็นมะเขือเทศล่ะ”

“ชั้นชอบ…”

“หึหึ โอเค ๆ “

คุยกันอยู่นานสองนานเสียงหัวเราะคิกคักแลกเปลี่ยนคำถามและความรู้กันไปจนเสียงเรียกจากพี่ปลาดังขึ้นที่ด้านนอก

“คุณอรคะ คุณอร ของที่สั่งได้แล้วค่ะ”

เมื่อมองไปนอกหน้าต่างจากห้องหนังสือที่ทั้งสองคนยืนอยู่ตอนนี้ก็เห็นคนงานทยอยขนรางกระถางสำหรับปลูกและดินถุงอีกจำนวนมากโดยที่พี่ปลาถือซองเมล็ดพันธุ์ ชู โบกไปโบกมาท่าทางสนุกสนานร่าเริง

“พี่ปลามาแล้วฉันไปก่อนนะคะ”

จอมทัพพยักหน้ายิ้มๆอให้กับเธอโดยไม่ได้ตอบอะไรอรฤดีก็รีบเดินออกไปพร้อมกับสวมหมวกและถุงมือรองเท้าบู๊ทพร้อมสำหรับการลงมือทำความคิดของเธอให้เป็นจริง 

“ขอบคุณมากนะคะพี่ปลา” 

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ หน้าที่พี่ปลาทั้งนั้นให้พี่ปลาช่วยนะคะ”

แล้วทั้งสองก็ช่วยกันผสมดินเตรียมดินใส่ในรางกระถามยาว และอีกหลายกระถางทั้งเล็กทั้งใหญ่มือเล็กๆ หยิบสิ่งนั้นสิ่งนี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานใบหน้าสวยเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อไหลย้อยไปตามกรอบหน้าเรียวที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มเป็นระยะๆ 

โดยภาพทั้งหมดนั้นอยู่ภายในสายตาของชายหนุ่มตลอดเวลาจะบอกว่ามันคือความสุขก็ไม่ผิดเพราะเขาเองก็คิดว่าสิ่งนี้มันทำให้เขาสงบลง ทำให้เขาลืมโลกภายนอกไปได้ และที่สำคัญมันทำให้เขาอยากจะอยู่ตรงนี้ไปนานๆ เพื่อเฝ้าดู.. 

จนลืมไปเลยจริงๆ ว่ามือถือของเขาต้องมีคนโทรเข้ามาแน่ๆ ต้องมีคนส่งข้อความมาแน่ๆ 

.