มาหาใครเหรอคะ

“อรเดี๋ยววันนี้พ่อแม่ว่าจะออกไปในเมืองหน่อยนะลูกน่าจะกลับดึกพักผ่อนให้มากๆ ไม่ต้องรอนะ ให้หลานแม่พักผ่อนมากๆ เข้าใจไหม”

“ค่ะคุณแม่เที่ยวให้สนุกนะคะ” 

สิริวดีและทัศนีย์เดินมาบอกอรฤดีที่กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กอยู่ในห้องหนังสือจริงๆ แล้วก็ต้องการเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกันนั่นเอง 

แล้วบรรดาคนแก่ชอบเที่ยวก็พากันออกไปพร้อมกับรถตู้คู่ใจสวนกับจอมทัพที่หน้าบ้านแต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไร 

ตอนนี้หัวใจเขาอยู่กับหญิงสาวที่ขโมยมันไปตั้งแต่เมื่อไหล่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาแต่คิดถึงเธออยู่ตลอดเวลาอย่างนี้ 

“เห้ยย.. จิ๊ ลืมได้ไงวะ”

เขาสบถออกมาเมื่อควานมือหาชุดนอนของเมียที่ต้องเอาไว้ดมเพื่อเติมพลังชีวิตแล้วไม่เจอ ตายแน่ๆ ถ้าไม่มีชุดนอนเธอเอาไว้ดมมีหวังเขาได้อ้วกแตกกินอะไรไม่ได้อีกแน่ๆ ถึงจะดูเหมือนคนโรคจิตก็เถอะแต่มันช่วยได้จริงๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเลย

แค่คิดว่าลืมเอาติดมาด้วยก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาทันที นี่มันอะไรกันวะเนี่ย… 

“มาหาใครเหรอคะ”

แหนมรีบวิ่งออกไปรับแขกเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาไม่คุ้นเดินลงจากรถมา 

“อรอยู่หรือเปล่า ผมมาหาอรไปบอกเธอที”

“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” 

แหนมเขินม้วนบิดไปบิดมาในความหล่อของชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้านไป

“คุณอรขาาา มีคนมาหาค่ะ หล่อยั่งกะดาราเลยค่ะ”

แหนมระริกระรี้รีบพาเจ้าของบ้านออกไปพบแขกที่ยืนรออยู่ในสวน แต่เพียงแค่เห็นรูปร่างจากด้านหลังเธอก็หยุดสองขาไม่ยอมก้าวเดินอีกต่อไป 

“ส่งแขกเลยแหนม อย่าให้ผู้ชายคนนี้เข้ามาในบ้านอีกเป้นอันขาด”

อรฤดีพูดเสียงดังด้วยความหงุดหงิดจนจอมทัพได้ยินจึงรีบเดินเข้ามาหา 

“หยุด อย่าเข้ามาในบ้านชั้นเด็ดขาด มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย“

แหนมตกมากเธอไม่เคยเห็นเจ้านายของเธอเป็นแบบนี้มาก่อนนี่มันอะไรกันผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ 

”อรผมขอโทษฟังผมก่อนได้ไหม“ 

”ชั้นไม่มีอะไรจะพูดกับคุณอีก กลับไปซะชั้นไม่อยากเห็นหน้าคุณ“

”ผมไม่กลับยังไงผมก็ไม่กลับผมมาหาลูกผมคุณจะห้ามผมอย่างนั้นเหรอ“ 

แหนมเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำที่ชายหนุ่มพูด… ผู้ชายคนนี้คือพ่อของเด็กในท้องคุณอร !! หล่อโพดดดดดด หล๊ออออออออ หล่อสะอาดเหมือนอาบน้ำวันละสิบรอบแม่เจ้าดาราชัดๆ  แต่เหมือนเคยได้ยินคุณทัศนีย์พูดว่าเบ้าหน้าแบกสันดาน สงสัยเหตุผลนี้ละมั้งคุณอรถึงทิ้งมา ..โถถถถ 

แหนมได้แต่ยืนหลบๆ อยู่ที่ขอบประตูเพราะกลัวคุณอรร่างสองตอนนี้มากไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกับตาตัวเองเลย .. 

”หึ คนอย่างคุณมีสิทธิ์พูดคำนี้หรือไง”

“ทำไมผมจะพูดไม่ได้ก็ผมเป็นพ่อของเด็กในท้องคุณผมก็ต้องมีสิทธิ์สิ”

“แต่คุณเลือกที่จะไปแล้วไม่ใช่หรือไง อย่าลืมว่าเราหย่ากันแล้วนะคะ”

“ก็คุณไม่เคยบอกผมว่าคุณท้อง ขอร้องล่ะอร ให้โอกาสผมได้ไหมผมขอโทษ”

“หึ.. พิสูจน์สิคะ ว่าคุณเสียใจจริงๆ พิสูจน์ว่าคุณพร้อมจะเป็นพ่อคนแล้วทำได้ไหมล่ะ”

“ผมพร้อมทำทุกอย่างขอแค่ให้ได้คุณกับลูกคืนมา จะให้ผมทำอะไรผมก็ยอมทั้งนั้น” 

“งั้นก็เชิญค่ะ ชั้นจะรอดูแต่อย่าเข้ามาในบ้านเด็ดขาด !!”

พูดจบอรฤดีก็เดินกลับเข้าบ้านไปทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอยู่ด้านนอกที่สวนเพียงลำพัง ..ได้แต่คิดว่าก็ยังดี ดีกว่าถูกไล่ตะเพิดกลับไป อย่างน้อยๆ  เขาก็ยังได้อยู่ได้เห็นเธอดีกว่าต้องกลับไปอยู่บ้านคนเดียวเป็นไหนๆ 

“ทำแบบนี้จะดีเหรอคะคุณอร ที่นี่กลางคืนหนาวมากเลยะคะคุณเค้าป่วยแน่ๆ เลยค่ะ” 

แหนมพูดในสิ่งที่ตนเองคิดออกมายาวเหยียดแต่ก็เป็นเรื่องจริงขนาดกลางวันยังเริ่มหนาวแล้ว

“ถ้าเค้าจะตายง่ายขนาดนั้นก็ปล่อยให้เค้าตายไปเถอะแหนมอย่าไปสนใจเลย” 

พูดจบเธอก็เดินเข้าห้องหนังสือไปไม่ฟังคำพูดอะไรของแหนมอีกจนเธอต้องวิ่งแจ้นไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าพันแม่ของเเธอฟัง

“นี่มึงไม่ได้เห็นผู้ชายหล่อแล้วเข้าข้างเล่าให้คุณอรใจร้ายใช่ไหมอีลูกคนนี้”

ป้าพันไม่อยากจะเชื่อที่ลูกสาวของตนเองเล่าให้ฟังมากนักเพราะเจ้านายของเธอทั้งสวยทั้งใจดีอ่อนโยนรักดอกไม้รักธรรมชาติขนาดนั้น..

“ไม่เชื่อแม่ก็ลองไปดูเองเลยคุณผู้ชายคนนั้นก็ยังอยู่หน้าบ้านอยู่เลยนะแม่” 

ป้าพันวางมีดในมือลงแล้วยกจานผลไม้เดินออกจากครัวตรงไปที่ห้องหนังสือทันที 

ก้อก ก้อก “ผลไม้ค่ะคุณอร”

ประตูบานสูงค่อยๆ ถูกแง้มเปิดช้าๆ พร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้มของป้าพันที่ถือจานผลไม้เดินเข้าไปวางให้เธอ

“แล้วคุณผู้ชายที่อยู่ด้านนอกล่ะคะ ให้ป้าจัดห้องให้เลยไหมคะ” 

“ไม่ต้องค่ะ ป้าพันไม่ต้องไปสนอะไรทั้งนั้นค่ะ ถ้าค้าอยากจะอยู่ก็ให้อยู่ข้างนอกบ้านนั่นแหละค่ะ ถ้าไม่พอใจก็ให้เค้ากลับไปอรไม่ต้อนรับค่ะ”

เธอชายตามองป้าพันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองหนังสือในมือแล้วพูดร่ายยาวออกมา

“อะ เอ่ออ.. ค่ะ”

ป้าพันค่อยๆ เดินถอยหลังออกไปอย่างไวเจ้านายผู้แสนใจดีของเธอได้เปลี่ยนไปแล้วอย่างที่นางแหนมมันบอกจริงๆ 

เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยจะดีป้าพันก็รีบเดินออกไปหาจอมทัพที่นั่งอยู่ข้างนอกไม่ยอมไปไหน 

“เอ่อ..สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย “

“สวัสดีครับ”

“ป้าชื่อป้าพันนะคะ คอยดูแลคุณอรอยู่ที่นี่ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” 

ป้าพันมายืนแนะนำตัวเองต่อหน้าชายหนุ่ม..หล่อยั่งกะดาราจริงๆ อย่างที่นางแหนมมันพูดไม่มีผิดเลย อกอีแป้นจะแตกมีคนหล่อแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆ ด้วย 

“ครับป้าพันขอบคุณที่คอยดูแลลูกและภรรยาของผมนะครับ ผมมาที่นี่เพื่ออยากได้ลูกเมียคืนมาน่ะครับ แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายเลย” 

จอมทัพทำหน้าหงอยลงเมื่อพูดถึงคนที่ไม่ยอมให้เขาเข้าไปในบ้านแต่จะทำไงได้ก็เขาทำไม่ดีกับเธอเอาไว้ก่อนนี่นา 

“มาๆ มาทางนี้ค่ะ ถึงจะไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไหร่แต่ก็พออยู่ได้ค่ะ คุณจะลองดูไหมคะ” 

ป้าพันกวักมือให้ชายหนุ่มเดินตามไปทางหลังบ้านที่ห้องเก็บของเป็นห้องที่เอาไว้ให้คนงานค้างคืนในบางครั้ง 

เมื่อเดินมาถึงชายหนุ่มก็ยิ้มไม่หุบได้ที่ซุกหัวแล้วดีกว่าต้องนอนในรถเป็นไหนๆ 

“ผมอยู่ได้ครับ อยู่ได้สบายมาก ขอบคุณป้ามากนะครับ” 

เขารีบรับปากในทันทีเพียงเท่านี้เขาก็ได้เข้าใกล้เธอไปอีกก้าวนึงแล้ว

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ สู้ๆ นะคะ ป้าเอาใจช่วยค่ะ” 

ป้าพันมองผู้ชายตรงหน้าแล้วก็เห็นความเศร้าในดวงตาคู่นั้นชัดเจน แถมเขาก็ดูไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ และเธอก็อยากเห็นอรฤดีได้อยู่กับคนที่รักเธอพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเสียที แววตาเศร้าหมองของเธอจะได้จางหายไป..