Home / วัยรุ่น / หลงเพื่อน / Ep.15 คำยอมรับ (3) จบตอน

Share

Ep.15 คำยอมรับ (3) จบตอน

last update Last Updated: 2025-09-08 23:40:47

[พาร์ท : โหน]

ผมนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์นิ่งงัน

Shoujai Chutimon : โหน

Shoujai Chutimon : ว่างอยู่มั้ย เรามีอะไรจะปรึกษาหน่อย

ข้อความที่ไม่ได้อ่านของชูใจโผล่ขึ้นบนหน้าจอ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความพยายามที่จะลืมเธอพังลงก็วันนี้

ไม่คิดว่าเธอจะทักมา ทำเหมือนเราเป็นเพื่อนกันอย่างสนิทใจขนาดนั้น

เธอคงไม่รู้ ว่ามันลืมยากขนาดไหน กับการที่ต้องพยายามใช้ชีวิตโดยไม่มีเธอ

โดยที่ต้องเตือนตัวเองทุกวันว่ากูคือเพื่อน กูต้องเป็นเพื่อน

แต่ก็คงเป็นเรื่องสำคัญมั้ง ถึงได้ทักมา

ได้ข่าวว่าไอ้ลูกโชนแทบไม่ยอมให้เธอออกห่างจากตัวเลยระหว่างสองอาทิตย์ที่ผ่านมา สองคนนั้นดูชัดเจนกันมาก

ผมเคารพการตัดสินใจของเธอนะ

ชื่อ โหน : รอเดี๋ยวนะ

ชื่อ โหน : เราอยู่กับแฟน

แต่ผมก็คงต้องเริ่มต้นใหม่เหมือนกัน

ผมไม่ได้โกหก แค่พูดไม่หมดทุกอย่าง ว่าแฟนที่ว่าตอนนี้ก็แค่คุยๆ กัน ยังไม่ได้ตกลงคบกันจริงจัง เพราะผมยังตัดใจไม่ได้

ชูใจชัดเจนขนาดนั้นแล้วว่ะ จะให้ผมเข้าไปแทรกกลางในฐานะอะไร ลูกก็ไม่มีแล้ว ไม่มีอะไรที่จะผูกมัดเราให้อยู่ด้วยกันอีก เข้าใจใช่ปะว่าแม่งไม่มีทางแล้ว

ผมไม่ได้ไม่พยายาม แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันตัดกำลังกูไปหมดแล้ว กูพยายามยังไงก็ไม่ได้เธอกลับมา

มันออกตัวขนาดนั้น เป็นใครก็รู้ปะ

ชูใจเงียบไป เธออ่านแต่ไม่ตอบไปประมาณสิบห้านาที โอเคว่าทำไมผมต้องนับวะ ผมพยายามจะลืมเธอไม่ใช่ไง?

ผมพยายามจะมีคนใหม่แล้วไม่ใช่ไง?

Shoujai Chutimon : อ๋อ

Shoujai Chutimon : แค่จะมาปรึกษาเรื่องแฟนเหมือนกัน แต่ไม่สำคัญมากหรอก

Shoujai Chutimon : โหนอยู่กับแฟนต่อไปเถอะนะ เราไม่กวนแล้ว

ผมนิ่งไป กัดฟันแน่นตอนที่กดเน้นทุกคำเพื่อพิมพ์กลับไป

ชื่อ โหน : อืม

พลั่ก!

ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ใส่กำแพงทันทีเมื่อตอบกลับเธอห้วนๆ แบบนั้น ย้อนแย้งกับตัวเองว่ะไอ้โหน หาคนคุยใหม่ที่คล้ายเธอ พยายามจะลืมเธอ แดกเหล้าทุกวันให้เมาจะได้ลืมเธอ ไปเรียนไปเจอเพื่อนทุกวัน ทำตัวสนุกเพื่อลืมเธอ

แต่สุดท้ายแม่งไม่ได้เหี้ยไรเลย

ก็ยังลืมไม่ได้เหมือนเดิม

หนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้น

ผมยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกลงคอ นั่งเบลออยู่ท่ามกลางแสงสี บรรยากาศดีๆ กับแอลกอฮอล์เพียวๆ

“ฉลองให้กู” ผมชนแก้วเหล้ากับเพื่อน ฉลองความยินดีให้กับไอ้ธามที่จดทะเบียนสมรสกับเมียเรียบร้อยเพราะมีลูกด้วยกัน งานแต่งงานของมันจะจัดในอีกสองอาทิตย์ถัดมา

มันเรียกมาฉลองทั้งกลุ่ม ผมที่พยายามทำตัวปกติต่อหน้าเพื่อนก็ต้องมา ทั้งที่ใจเฮิร์ทจะตาย

“แต่งงานกับน้องมิ้นท์สักทีนะมึง” ไอ้รักเจ้าเก่าหัวเราะ แม่งคือคนที่ไม่รู้เรื่องเหี้ยไรที่สุดในนี้ “คบกันมาห้าหกปี กว่าจะแต่ง ต้องรอมีลูกก่อนไอ้สัส”

“คบๆ เลิกๆ มานานเว้ย” ไอ้ธามฉีกยิ้มเปี่ยมสุข “กะว่าจะมีลูกก่อนค่อยแต่ง แม่มันก็ชอบนะ ได้เลี้ยงหลาน”

“ยี่สิบต้นๆ มีลูกแม่งก็ไม่แปลก เนอะไอ้โหน” ไอ้รักหันมากอดคอผมที่นั่งประคองสติแดกเหล้าเพียวๆ นั่งเงียบปากคนเดียว แต่หารู้ไม่ว่านั่นแหละประเด็นที่ทำให้ผมเฮิร์ทอยู่ในใจ ผมนิ่งไป “ไอ้โหนมันรักเด็ก แม่งคงชอบ”

ผมแค่นหัวเราะออกมา

“ก็นะ” ตอบไปแค่นั้น ก่อนที่จะเทเหล้าให้ตัวเอง “ชนอีกดิ กูมาเพื่อแดกเหล้าฟรีวันนี้”

“อะไรของมึง” เพื่อนคนอื่นๆ หัวเราะกับท่าทางของผม แต่พวกมันไม่ได้สนใจอะไรมาก

ผมนั่งเคว้งกับบรรยากาศ แดกไปได้สองสามแก้วก็ต้องลุกขึ้น ไม่บอกใครว่าจะออกไปดูดบุหรี่ข้างนอก

ช่วงนี้ติดบุหรี่มากเลยว่ะ ได้ดูดแล้วมันลอยๆ ดี

ผมคาบบุหรี่ไว้แล้วจุดไฟแช็คที่ปลายมวน ซี๊ดบุหรี่แล้วพ่นควันออกมา มืออีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือขึ้นมาดู แชทเด้งขึ้นทันที เป็นผู้หญิงคนนึงที่ผมคุยๆ อยู่

Jinny Jin : ทำไรอยู่เอ่ย

ผมมองข้อความนั้น เงยหน้าขึ้นพ่นควันบุหรี่สู่ฟ้ามืดครึ้ม แล้วพิมพ์ตอบกลับไป

ชื่อ โหน : มากินเหล้ากับเพื่อนอ่ะ

ชื่อ โหน : จินทำไรอยู่

Jinny Jin : อยู่ไหน เดี๋ยวไปหา

ผมชะงักไป ลังเลที่จะตอบ เอาจริงๆ เธอคงอยากมาคุมมั้ง ดูออกอยู่ แต่ผมยังไม่พร้อม เกือบเดือนแล้วผมยังลืมไม่ได้

เธอชื่อจินนี่ ผมชอบเรียกชื่อเธอสั้นๆ ว่าจิน เป็นผู้หญิงที่เจอจากแอพหาคู่แอพนึง

ก็ใจมันไม่นิ่งไง ใจมันไม่โอเค มันเคว้ง ผมเลยโหลดมาลองเล่นดู แล้วเธอก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทักผมเข้ามา ผมเลยลบแอพนั้นทิ้ง แล้วเลือกที่จะคุยกับเธอในไลน์

จินเป็นผู้หญิงแปลกๆ เธอชอบตามผม ตื้อผม เวลาผมไม่อยากตอบเธอก็จะไม่งี่เง่า แต่ถ้าผมออกไปไหน เธอจะรุกก่อนตลอด จะมาหา มาอยู่ข้างๆ ให้ได้

ผมบอกเธอไปแล้ว ว่าผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร

แต่ที่แสดงออกอ่ะ

เหมือนว่าเธอโคตรอยากเป็นแฟนผมมากๆ

ชื่อ โหน : จะมาทำไม

Jinny Jin : ก็อยากกินเหล้าพอดี ทำไมเหรอ

Jinny Jin : ไม่ใช่จะบอกว่าไม่ให้มาหรอกใช่ปะ นี่ปฏิเสธเรากี่รอบแล้วนะ ครั้งที่เจ็ดรึเปล่า?

ผมถอนหายใจ ไม่ใช่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมไม่ให้มา แต่หลายครั้งแล้ว แต่ผมก็รู้ ว่าผมก็เอาเปรียบเธอเกินไป

ยังไงก็ไม่มีใครข้างๆ อยู่แล้วว่ะ

ชื่อ โหน : อยากมาก็มา

Jinny Jin : *ส่งสติกเกอร์*

Jinny Jin : โลเคชั่นมาสิ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • หลงเพื่อน   Ep.15 คำยอมรับ (3) จบตอน

    [พาร์ท : โหน]ผมนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์นิ่งงันShoujai Chutimon : โหนShoujai Chutimon : ว่างอยู่มั้ย เรามีอะไรจะปรึกษาหน่อยข้อความที่ไม่ได้อ่านของชูใจโผล่ขึ้นบนหน้าจอ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความพยายามที่จะลืมเธอพังลงก็วันนี้ไม่คิดว่าเธอจะทักมา ทำเหมือนเราเป็นเพื่อนกันอย่างสนิทใจขนาดนั้นเธอคงไม่รู้ ว่ามันลืมยากขนาดไหน กับการที่ต้องพยายามใช้ชีวิตโดยไม่มีเธอโดยที่ต้องเตือนตัวเองทุกวันว่ากูคือเพื่อน กูต้องเป็นเพื่อนแต่ก็คงเป็นเรื่องสำคัญมั้ง ถึงได้ทักมาได้ข่าวว่าไอ้ลูกโชนแทบไม่ยอมให้เธอออกห่างจากตัวเลยระหว่างสองอาทิตย์ที่ผ่านมา สองคนนั้นดูชัดเจนกันมากผมเคารพการตัดสินใจของเธอนะชื่อ โหน : รอเดี๋ยวนะชื่อ โหน : เราอยู่กับแฟนแต่ผมก็คงต้องเริ่มต้นใหม่เหมือนกันผมไม่ได้โกหก แค่พูดไม่หมดทุกอย่าง ว่าแฟนที่ว่าตอนนี้ก็แค่คุยๆ กัน ยังไม่ได้ตกลงคบกันจริงจัง เพราะผมยังตัดใจไม่ได้ชูใจชัดเจนขนาดนั้นแล้วว่ะ จะให้ผมเข้าไปแทรกกลางในฐานะอะไร ลูกก็ไม่มีแล้ว ไม่มีอะไรที่จะผูกมัดเราให้อยู่ด้วยกันอีก เข้าใจใช่ปะว่าแม่งไม่มีทางแล้วผมไม่ได้ไม่พยายาม แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันตัดกำลังกูไปหมดแล้ว

  • หลงเพื่อน   Ep.15 คำยอมรับ (2)

    ผมเมามาย ขับมอเตอร์ไซค์กลับไปที่ห้อง นอนกดแชทเฟสดูข้อความเก่าๆ ของผมกับชูใจที่คุยกันผมนึกยิ้มตอนที่นึกไปถึงสมัยที่คบกับเธอแต่เป็นได้แค่เพื่อนสนิท ไม่สามารถเป็นไรที่มากกว่านั้น อาจเพราะใจผมไม่กล้าพอ หรือไม่เธอแม่งก็ซื่อบื้อเกินไปแต่ก็นึกเสียใจว่ะ ที่วันนี้มันไม่มีวันนั้นอีกแล้วเป็นเพื่อนก็คงดีกว่า เพราะว่าเพื่อนไม่มีวันเลิกกันติ๊งเสียงแจ้งเตือนเฟสทำให้ผมชะงักที่จะเลื่อนดูแชทของเรา พอเปิดเข้าไปดูก็เห็นว่าเป็นแจ้งเตือนเฟสของชูใจที่ผมตั้งติดตามเธอไว้เวลาเธออัพอะไร มันขึ้นเหมือนว่าเธอจะลงรูปใหม่ใจผมเต้น ตอนที่กดเข้าไปดูมันใช่รูปเธอกับไอ้ลูกโชน เป็นภาพที่เธอเซลฟี่คู่กับมัน ในฐานะแฟนผมมองภาพนั้น ใจแม่งชายิบ ฉีกยิ้มออกมาตอนที่กดพิมพ์ข้อความส่งไปในแชทของเธอสั้นๆชื่อ โหน : ยินดีด้วยนะชูใจกดอ่านทันที ผมเผลอคิดว่าเธอจะรอผมอยู่ แต่ก็ใจแฟบลงเมื่อเธอพิมพ์ตอบกลับมาShoujai Chutimon : ขอบคุณนะShoujai Chutimon : โหนเอง ก็เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันจงใจใช่มั้ยวะจงใจพิมพ์คำว่าเพื่อนให้ผมรู้สถานะตัวเองในตอนนี้ใช่ปะผมรู้อยู่แล้วชื่อ โหน : ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะชูใจชื่อ โหน : เรายังเป็นเพื่อนเ

  • หลงเพื่อน   Ep.15 คำยอมรับ (1)

    พี่ลูกโชนมาส่งฉันที่หอพักอย่างเคย เหมือนทุกๆ วันที่เขามาส่งฉันแต่ก็แปลกนะ... ที่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลยหัวใจเล็กๆ ที่เติบโตอยู่ในท้อง มันถูกตีตราว่าเป็นลูกของเขาคนนั้น เป็นลูกของคนที่เลือกจะปล่อยฉันไปแค่เพราะว่าพ่อแม่ฉันไม่ยอมรับเขา“เลิกคบกับมันแล้วเหรอ น้องชูใจ” ฉันชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงของพี่ลูกโชนที่กำลังขับรถอยู่ตรงหน้า ผู้ชายที่มีความมั่นคง มีรถ บ้านมีฐานะ เรียนวิศวะ ผู้ชายแบบนี้สินะที่พ่อแม่ฉันต้องการ“หมายถึงใครคะ?”“ไอ้ขี้ก้างนั่น” เขาเรียกโหนแบบไม่มีความเกรงใจ ฉันคลี่ยิ้มบางออกมา“ไม่ได้คบหรอกค่ะ ทำไมเหรอ?”“พี่แค่อยากรู้ว่าหนูคิดยังไง ที่พ่อแม่หนูให้หนูหมั้นกับพี่” พี่ลูกโชนหันมาถามอย่างต้องการคำตอบ ฉันนิ่งไปฉันในตอนนี้ต้องรู้สึกอะไรเหรอ?ก็เป็นแค่ตุ๊กตาล้มลุกที่พ่อแม่จับให้เดินไปทางไหนก็ได้ แม้กระทั่งเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองฉันยังทำอะไรไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับการที่ฉันจะต้องแสดงความคิดเห็นกับเขาว่าฉันชอบหรือไม่ฉันยังคงยิ้มอยู่ แต่หัวใจแตกสลาย“ชูใจคงรู้สึกอะไรไม่ได้ นอกจากยินดีค่ะ” ฉันเลือกที่จะตอบอย่างเป็นกลางที่สุด แม้มันจะดูให้ความหวังคนตรงหน้าก็ตาม “พ่อแม่เลื

  • หลงเพื่อน   Ep.14 มีน้อง (3) จบตอน

    ผมเดินเข้าไปที่หลังตึกวิทยาลัยช่างที่เป็นอริกัน เห็นไอ้พันนั่งดูดบุหรี่อยู่กับเพื่อนวิทยาลัยนี้อยู่ไม่ไกลมือผมกำหมัดแน่น สูดลมหายใจลึกๆ เพื่อให้รู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรไอ้พันมันสังเกตเห็นผมก่อนตอนที่ผมเหยียบใบไม้แห้งเสียงดัง มันที่นั่งยองๆ อยู่ลุกขึ้นยืนแล้วล้วงกระเป๋าสบตาผม ในขณะที่ผมเองก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้ามัน“มึงมาที่นี่ทำไมวะ” มันถามผมขึ้นมา ใจผมนึกถึงชูใจแล้วก็คลายหมัดออก สบตากับมันอย่างเงียบงัน “เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว มึงคงไม่มีธุระอะไรกับกู”“...”“อีกอย่าง ช่วงนี้กูก็ไม่ได้ไปยุ่งกับเมียมึงแล้ว...”“แล้วถ้ากูอยากให้มึงกลับมายุ่งกับชูใจอีก มึงจะว่าไง?” ผมแทรกมันขึ้นมา ไอ้พันชะงักไป มันมีสีหน้าไม่เชื่อ“พูดบ้าอะไร”“กูยุ่งกับชูใจไม่ได้แล้วตอนนี้” ผมจ้องตามัน ก่อนที่จะแค่นยิ้ม “กูทำชูใจท้อง แล้วพ่อแม่ชูใจไม่คิดยอมรับกู”“...!”“ถ้าเป็นมึง เขาอาจจะยอมรับ อีกอย่างชูใจก็เคยชอบมึง”ไอ้พันเบิกตากว้างเมื่อผมสารภาพออกมาว่าผมทำชูใจท้อง มันเซไปนิดหน่อย แต่เพื่อนมันคว้าแขนไว้ ผมเข้าใจดี เอาจริงๆ มันก็รักชูใจไม่ต่างกับผม ผมมันก็แค่ไอ้ขี้ขลาด ถ้าไม่ใช่ผม มันคงเป็นใครก็ได้“ชูใจท้อง...?” มั

  • หลงเพื่อน   Ep.14 มีน้อง (2)

    “เค้าไม่พร้อมจะมีลูก ไม่พร้อมเหี้ยไรทั้งนั้น”“...”“เค้าไม่มีอนาคตว่ะเธอ เค้าเรียนยังไม่จบ เค้าไม่มีงานเป็นหลักเป็นแหล่ง” ผมร้องไห้ออกมา สุดท้ายก็อ่อนแอต่อหน้าเธอ ผมรู้ว่าร้อยทั้งร้อย ผู้ชายอายุยี่สิบต้นๆ มาเจอเรื่องแบบนี้คงตันไปหมดทุกทางเหมือนผมผมไม่พร้อมเลยจริงๆ ว่ะ“...”“ให้เวลาเค้าหน่อยนะชูใจ” ผมพูดคำนั้นออกมา เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะทำหน้าที่พ่อที่ดีได้มั้ย ในเมื่อทุกวันนี้ผมยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่เคยคิดถึงเรื่องอนาคต ลำพังที่ขยันเรียน เพราะหลงรักเธอแค่นั้น “ให้เวลาเค้าสักสองเดือน”“...”“เค้าขอเวลาแค่สองเดือน” ชูใจมองผมทั้งน้ำตา เธอเองคงเจ็บช้ำกับคำพูดผมมากพอ ลำพังแค่ทำตัวแบบนี้ก็ทำลายความเชื่อใจลงไปมากแล้วกับแฟนที่กำลังตั้งท้องอยู่ แถมยังให้เธอรอผมอีกรอแม่งตั้งสองเดือน เป็นใครก็ไม่รอหรอกว่ะ“... งั้นโหนก็ไปตามทางของโหนเถอะ” ชูใจโพล่งขึ้นมาอย่างหนักแน่น เหมือนเธอรู้แล้วว่าคนอย่างผมมันไม่มีอะไรดีจริงๆ“...”“เค้าพร้อมจะลาออกเมื่อท้องโต และเค้าจะเลี้ยงลูกเอง”ผมกลับมาที่ห้อง หลังจากเมามายไม่ได้สติผมทรงตัวไม่อยู่ ร้องไห้ตลอดเวลาเลยว่ะ ผมได้แต่โทษตัวเอง ว่าเป็นเพราะผม ชูใจถึงได้ท

  • หลงเพื่อน   Ep.14 มีน้อง (1)

    [ชูใจมีน้องแล้วนะคะ!]หัวใจผมแทบหยุดเต้นซะเดี๋ยวนั้น ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มือถือที่กำไว้แทบหลุดจากมือหลังจากที่เพื่อนของชูใจโทรมาบอกว่าเธอท้อง ผู้หญิงคนนั้นบอกทางไปคลีนิคเสร็จสรรพก่อนจะวางสายไปเพราะต้องเข้าไปดูอาการชูใจ ผมก็ขับไปอย่างไร้จุดหมาย เรื่องที่ผมกลัวที่สุดแม่งเกิดขึ้นแล้ว ชูใจท้องแล้ว แล้วผมจะทำไงต่อไปดีวะ?ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะมีลูกมาก่อน เท่าที่คิดได้คือ... ต้องไปหาเธอต้องไปดูให้เห็นกับตาว่าเธอท้องจริงๆ!ผมเร่งความเร็วมากขึ้นกว่าเดิม แต่เพราะความเหม่อลอยของผม มารู้สึกตัวอีกทีรถมอเตอร์ไซค์ของผมก็พุ่งเข้าชนเสาอย่างแรงเปรี้ยง!!เฮือกสุดท้ายผมคิดถึงชูใจ ก่อนที่จะคิดถึงลูกลูกของผม[จบพาร์ท : โหน]ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในความเงียบ พอรู้สึกตัวก็เห็นว่ามีมินตันนั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเป็นห่วง เธอกุมมือฉันไว้ ในขณะที่ฉันเองก็รู้สึกอ่อนแรง“มินตัน...” ฉันเรียกชื่อเพื่อนออกมา ก่อนที่จะลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างลืมตัว“ตื่นแล้วเหรอ” เธอสบตาฉัน ในความรู้สึกนั้นเหมือนเธอจะตำหนิกลายๆ ด้วยสายตา “ถ้ารู้ว่าไม่ไหวก็อย่าฝืนมาเรียนสิ”ฉันเม้มริมฝีปากแน่น ไม่อยากยอมรับว่ามันเกิดขึ้นจริงๆ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status