Ep.18 เธอคนใหม่ (1)

ฉันกลับมาแล้วล่ะ

จริงๆ ก็เพิ่งบินลงมาที่กรุงเทพเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี่เอง ฉันกลับมาพร้อมกับลูก อุ้มลูกบินข้ามน้ำข้ามทะเลจากญี่ปุ่นมาที่ไทย เพื่อกลับมาสู่ชีวิตเดิมๆ ที่เคยเป็นอยู่

พ่อแม่ดูดีใจที่เห็นหลาน แม้ว่าเวลาเกือบปีจะทำให้พวกเขาแทบไม่ค่อยเปลี่ยนไปก็ตาม แต่ไม่ได้บังคับอะไรฉันมากมายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว อีกอย่างตอนที่ฉันตัดสินใจบินไปที่ญี่ปุ่นกับพี่ชาย ฉันเข้าร่วมงานการ์ตูน ออกบู้ทมากมายเพื่อปรับปรุงฝีมือตัวเองที่ทิ้งหายไปนาน โดยมีพี่ชุนคอยดูแลบำรุงฉันที่ท้องโตขึ้นเรื่อยๆ อยู่เสมอ

ฉันไม่ใช่นักวาดการ์ตูนที่ดังที่สุดในญี่ปุ่น แต่ก็พอมีคนรู้จักทั้งต่างประเทศ ญี่ปุ่น และประเทศไทย นามแฝงของฉันคือ ‘Peach’

ฉันเริ่มทำงานด้วยการวาดสีน้ำขาย ก่อนที่จะปรับปรุงมาซื้ออุปกรณ์สำหรับวาดภาพในคอมพิวเตอร์ เม้าท์ปากกา โปรแกรมวาดรูปอะไรต่างๆ ที่ต้องซื้อมา

อ้อ ฉันสักแบบมินิมอลเล็กๆ ตามจุดต่างๆ ของร่างกายด้วยนะ ขออนุญาตพี่ชายแล้วล่ะ มันก็ดูน่ารักดีเหมือนกัน มุมมองของฉันที่เคยมีต่อคนสักเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงเลย ตั้งแต่มาคบกับโหน ฉันก็สนใจอะไรที่ตัวเองไม่ค่อยจะได้สัมผัสมากขึ้น

อีกอย่างได้เรียนรู้แฟชั่นของญี่ปุ่น มีความเซ็กซี่เล็กๆ เพื่อเผยรอยสักนิดหน่อยของตัวเอง มันเลยทำให้ฉันเริ่มชอบที่จะแต่งตัวเซ็กซี่เปิดเผยผิวตัวเองมากขึ้น

ฉันอยากทำอะไรที่ตัวเองอยากทำอ่ะ แล้วในที่สุดวันนี้ ฉันก็ได้เป็นคนที่ได้ทำอะไรที่ตัวเองอยากทำจริงๆ จังๆ แล้ว

แม้แต่การมาหาโหนที่ร้านเหล้าของพ่อของเขาแบบนี้

“ชูใจ?” โหนทวนชื่อของฉันอย่างงุนงง เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แววตาคมดูเหมือนจะอึ้งไป “มาได้ไง”

“บินมาที่กรุงเทพเมื่อกี้” ฉันฉีกยิ้มยิงฟัน ไล่มองตัวของโหนที่ดูบึกบึนขึ้นมาก “โหนดูตัวใหญ่ขึ้นเนอะ”

“ออกกำลังกายทุกวันอ่ะ” เขาลูบท้ายทอยตัวเอง เหมือนเราสองคนประหม่าที่จะคุยกันมากกว่าที่เคย

“...”

“... แล้วลูกล่ะ?”

“ทายดูสิ” ฉันคลี่ยิ้มจนตาหยี ไหนๆ ก็กลับมาหาขนาดนี้แล้ว ขอแกล้งหน่อยก็แล้วกันนะ “ลูกอยู่ที่ไหนน้า”

“สักด้วย?” เขาฉีกยิ้มพอเห็นว่าฉันแหย่เขา โหนอยู่กับฉันมานาน เขารู้ว่าฉันเป็นคนยังไง เขารู้ดีว่าฉันไม่กล้าพอที่จะฆ่าลูกของเราได้ลง เขารู้ว่าฉันยังรักเขา ถึงได้กลับมา “สวยดีนะ”

“ขอบคุณนะ แต่ก็เจ็บมากเลยล่ะ” ฉันยิ้มกลับ เวลาเกือบปีไม่ได้ทำให้ฉันลืมเรื่องที่ฝังใจ แต่มันทำให้ฉันได้มองมันในมุมมองที่โตมากขึ้น “โหนสักเยอะกว่าเราอีก ไม่เจ็บบ้างเหรอ เราแค่นี้ก็เจ็บจะตายอ่ะ”

“ไม่เกินใจ” เขาตอบแบบนั้น เราหัวเราะด้วยกันสองคน เขายกแก้วเปล่ามาวางไว้ตรงหน้าฉัน “ชูใจคนดีของเรา หายไปเกือบปีกินเหล้าเป็นรึยังวะ?”

“ต้องลองแล้วนะ” ฉันย้อนกลับไป โหนได้แต่ฉีกยิ้มกริ่ม เขาเทไวน์ลงในแก้วใส มันเป็นไวน์องุ่น ดูเหมือนว่าเขาจะเซฟให้ฉันนะ

“มาคุยหน่อย” เขาเลื่อนแก้วมาวางตรงหน้าฉัน ท้าวแขนลงกับเคาน์เตอร์บาร์ จ้องมองใบหน้าของฉันอย่างหลงใหล

“...”

“ไปญี่ปุ่นเป็นไงบ้าง?”

[พาร์ท : โหน]

ชูใจเมาอย่างเคย ร่างเล็กในชุดสุดเซ็กซี่เดินเซเข้าไปในห้องน้ำ

ผมได้แต่ยืนฉีกยิ้มอยู่หน้าห้องน้ำระหว่างที่รอเธอล้างหน้าให้สร่าง กลั้นยิ้มไม่ค่อยอยู่ แบบนี้ชูใจก็รู้อ่ะดิว่าผมดีใจแค่ไหนที่เธอกลับมาจากญี่ปุ่นเร็วกว่าที่คิด แถมเธอยังมาหาผมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

ชูใจไม่ทันได้สวัสดีพ่อผม เพราะพ่อผมขับรถออกไปข้างนอกเมื่อกี้ คงไปจัดการอะไรสักอย่าง ส่วนผมก็รอเธอ

รอเธอมาตั้งนานแล้ว

“งือ” เสียงครางเล็กๆ ของชูใจดังขึ้นตอนที่เธอเดินมาหน้าห้องน้ำ คว้าแขนผมไว้จนผมต้องชะงัก “มึนหัวจัง”

“ไหวมั้ยวะ” ผมหัวเราะอย่างนึกขำตอนที่พยุงร่างเธอ ชูใจหัวเราะแหะๆ

“ก็อยู่ที่นู่นไม่ค่อยได้กินไวน์เลย” เสียงเธอยานคางได้น่ารักมาก ผมเผลอมองเธอนานไปหน่อย ก่อนที่จะรู้สึกว่าผมอยากอยู่กับเธอแค่สองคนในสถานการณ์แบบนี้ เพราะมันชัดเจนขนาดนี้แล้ว

“นั่นดิ” และผมก็ไม่ได้แค่คิด

“...”

“ไปห้องเรามั้ย”

แต่ผมพูดออกมาเลย

ชูใจเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ภายในร้านเหล้า หน้าห้องน้ำหญิงคือที่ปลอดคนที่สุดในนี้แล้วมั้ง เธอตาปรือเหมือนวันแรกที่เราเผลอเมาเบียร์แล้วเกือบลึกซึ้งกันวันนั้น แต่วันนี้มันต่างกันตรงที่

ชูใจเอื้อมมือมาคล้องรอบคอผม เขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากันตรงๆ

“จะดีเหรอ?”

แต่สายตาหวานเยิ้มของเธอมันบอกผมหมดแล้ว

ผมสบตาเธอ ภายใต้เสียงดังเหล่านั้น หัวใจผมกับเธอเราเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ผมฉีกยิ้ม เธอเองก็ยิ้มกลับ

ก่อนที่ผมจะโน้มใบหน้าลงไปกดจูบที่ปากเธอหนักๆ โดยที่เธอเองก็ไม่ได้ขัดขืน

“คิดถึงจังวะ”

ชูใจยิ้มหวานออกมา ด้วยฤทธิ์เมา มันทำให้เธอเซ็กซี่จนทำให้ผมต้องรั้งเอวเล็กๆ ของเธอมากอดไว้ด้วยมือข้างเดียว ชูใจยังคล้องคอผมอยู่ เธอซบหน้าลงกับต้นคอผม

“... คืนนี้” เธอกระซิบข้างๆ หู

“...”

“คืนนี้... กลับบ้านไม่ไหวแล้วนะ”

เสียงกระซิบที่แสนอ้อนของเธอทำให้ผมหลุดยิ้มออกมา เอามือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไว้ พร้อมกับครางรับเสียงกลั้วหัวเราะ

“อือ ครับ”

ผมพาชูใจขับรถเล่นกินลมแถวนั้น หลังจากเธอฟุบหน้ากับเคาน์เตอร์บาร์รอผมเลิกงานโดยที่ผมก็เฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง

ชูใจที่แสนเซ็กซี่ของผมมีแต่คนมองจนผมหวงจนหยุดใจไม่อยู่ รู้สึกหมั่นเขี้ยวที่เธอเลือกใส่ชุดผ่าหลังอวดความขาวกับรอยสักมินิมอลได้อย่างน่ายั่วใจ เธอมันก็คือลูกแมวดีๆ นี่เอง

แต่เพราะผมอายุมากขึ้นกว่าตอนนั้นแล้ว สิ่งที่ผมทำได้คือพาเธอกลับบ้าน พาเธอไปล้างหน้าในห้องน้ำหญิงให้สร่างอีกที แล้วขับพาเธอกินลมเล่น ใช้ช่วงเวลาอยู่ด้วยกัน

ชูใจที่เมาค้างเสยผมที่ยาวสยายของตัวเองระหว่างที่เรานั่งด้วยกันริมแม่น้ำ ผมนั่งท้าวคางมองเธอ จนร่างเล็กหันกลับมามอง

“ตอนแรกอ่ะ” เธอโพล่งขึ้นมา ผมหรี่ตาลงมองปากจิ้มลิ้มของเธอที่ขยับเป็นเสียง “นึกว่าโหนจะพาเรากลับห้องจริงๆ”

“แค่ล้อเล่น” ผมฉีกยิ้ม แล้วเธอก็ทำหน้ามุ่ย

“ชิ” ร่างเล็กจิ๊ปาก

“...”

“อุตส่าห์เตรียมตัวไว้แล้วเชียว”

ผมยิ้มกว้างกว่าเก่า คิดเหรอวะว่าผมจะไม่รู้?

“เตรียมไว้ขนาดไหนอ่ะ” ผมถามเย้า เธอหันหน้าไปมองทางข้างหน้า อมลมเข้าปากจนแก้มป่อง

ร่างเล็กล้วงของในกระเป๋ากางเกงแล้ววางลงบนมือผม

“... ก็ขนาดนี้เลยอ่ะ” มันคือถุงยาง ไอ้เหี้ย กูตกใจเลย “คิดว่าอายแค่ไหนกันที่ต้องซื้อของแบบนี้มา?”

“ชูใจ” ผมเสียงสั่นเลยคราวนี้ นี่แม่งไม่ใช่เล่นๆ แล้ว ตอนอยู่ญี่ปุ่นเกือบปีเธอเปลี่ยนไปแค่ไหนกันวะ “เป็นผู้หญิงพกของแบบนี้ได้ไงวะ ไอ้บ้า”

“เอ้า ไม่แปลกนี่” เธอหันมาลอยหน้าลอยตาอย่างน่าหมั่นไส้ อธิบายเหมือนรู้ความคิดในใจผม “ซื้อที่เซเว่นที่กรุงเทพน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก”

“...”

“เกือบปีไม่ได้คบกะใครเลย จนจะตายด้านอยู่แล้ว!” ท้ายประโยคเธอหันมาย้ำ แต่ผมในตอนนั้นเขินจนแทบพูดไม่ออก เอามือที่ถือถุงยางจากเธอมาบังหน้าไว้จนชูใจต้องดึงมือผมออกจากหน้าไม่ให้ผมหนีความอายในครั้งนี้ “รับผิดชอบมาสิ เพราะโหนเลยนะ”

“รอเราทำไมเล่า” ตอนนี้เหมือนเรากลับไปเป็นเหมือนสมัยก่อน วันที่เราคุยกันอย่างเปิดใจแบบเพื่อน ไม่อึกอักเหมือนตอนเป็นแฟนกันใหม่ๆ

ชูใจหันหน้าหนี

“... ไม่น่าถามนะ”

“เราก็ไม่มีเหมือนกัน” แต่ผมโพล่งแทรกเธอขึ้นมาก่อน พร้อมกับหันไปมองหน้าเธอที่หันขวับมามองผมกลับ “ไม่ได้คบใครเลยตั้งแต่เธอไปญี่ปุ่น”

“...”

“ตอนนี้ตายด้านเรียบร้อยแล้วว่ะ” ชูใจจ้องตาผม เธอเม้มปาก หน้าขาวๆ แดงเรื่อขึ้นทันที ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวว่าพูดอะไรออกไป ชูใจก็เอื้อมมือมากุมมือผมเอาไว้

“... ให้ช่วยมั้ยอ่ะ?”

ผมสบตาเธอกลับ มือที่ชูใจกุมผมไว้ ผมเองต่างหากที่เป็นคนประสานมือเข้ากับมือของเธออย่างแนบแน่น

“ไม่ต้องหรอกว่ะ” ผมกระซิบเสียงหนัก ก่อนที่จะรั้งมือเธอขึ้นมา เพื่อขยับเข้าไปจูบหน้าผากเธอหนักๆ “แค่เห็นหน้าเธอก็หายดีแล้ว”

“เราเมานะ” เธอแย้งขึ้นมา ร่างเล็กทำสีหน้ายั่วยวนผมเต็มที่ “เมามากด้วย”

“เราก็เมาเหมือนกัน” ผมแค่นหัวเราะ ตรงนี้ก็เงียบดีด้วยว่ะ “เอาไง”

“...”

“ทำแม่งตรงนี้เลยดีมั้ย?”

“ถ้ากล้าก็ทำสิ” เธอท้าผมว่ะ ผมเบิกตาโต มองชูใจที่สบตาผมกลับไม่วางตา เธอดูอายนิดหน่อย แต่ความต้องการของเราสองคนมันดึงดูดกันและกันจนแทบแยกแยะเหี้ยไรไม่ออก

นอกจากคำว่า

“ร้ายว่ะ” ผมพูดตอนที่ดึงมือเธอขึ้นมาจูบหนักๆ กลิ่นหอมจากฝ่ามือชูใจบ่งบอกว่าเธอเริ่มหัดใช้น้ำหอม กลิ่นมันยั่วยวนจนผมทนไม่ไหว ไล้ริมฝีปากไปจนถึงซอกคอของเธอ

“อะ” ชูใจสะดุ้งเมื่อผมขบเม้มที่ซอกคอของเธอหนักๆ ผมไม่ได้จงใจทำให้มันเป็นรอยจ้ำในจุดที่มองเห็นชัด แต่ในขณะเดียวกันก็อยากรุนแรงกับเธอจนแม่งแดงไปทั้งตัว

เรานั่งตรงนี้ มันเป็นที่มืดและเรานั่งอยู่กันแค่สองคน ผมบีบขย้ำหน้าอกของชูใจ ที่ดูเหมือนมันจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาก

“อะ... ระ เราต้องให้นมลูกอยู่” เธอพูดเสียงแหบพร่า ผมช้อนสายตาขึ้นมองเธอ หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเหมือนกัน นี่เป็นเวลาสิบเอ็ดเดือนที่เราไม่ได้เจอกัน เวลาที่นานขนาดนี้เธอคงอยู่ในช่วงให้นมลูก

ผมคิดแล้วตื่นเต้นในใจ

“ขอลองบ้างได้มั้ย” ผมถามไปแบบนั้น ในขณะที่อุ้มชูใจขึ้นมานั่งบนตัก แล้วเริ่มล้วงมือเข้าไปในเสื้อผ่าหลัง เลิกชายเสื้อเธอขึ้นอย่างง่ายดาย หน้าอกขนาดใหญ่เพราะน้ำนมคัดตึงอยู่จนแทบล้นชั้นในสีขาว

ผมมองมัน แววตาวาววับ

ชูใจของผม พอมีลูกแล้วนมใหญ่ขึ้นขนาดนี้เลยเหรอวะ

เซ็กซี่ชิบหาย