Ep.5 ทดสอบหัวใจ (1)

“เรื่องของกู” ผมพูดแค่นั้น แต่ไอ้เค้กเหมือนจะชินชากับท่าทางของผม ตอนผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ มันก็เดินตามเข้ามาตอนที่กวักมือให้เพื่อนมันยืนอยู่หน้าห้องน้ำ

ผมจ้องหน้ามัน ไอ้เค้กปิดประตูห้องน้ำ มันล็อกไว้ แล้วเดินเข้ามาหาผม

“แล้วเรื่องของกูล่ะ?” มันย้อนถาม ผมจ้องหน้ามันนิ่ง ก่อนที่จะสั่นหน้า “ไม่เอางี้ดิโหน มึงแสดงออกมากไปป่าว ตั้งแต่กูบอกชอบมึงจริงๆ ก่อนจบ ปวช. มึงก็หลบหน้ากูตลอด”

“กูไม่ได้ชอบมึง” ผมพูดแล้วจุดบุหรี่ขึ้นสูบ “กูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”

“แต่มึงคงจำได้ ตอนที่เราคบกันอ่ะ” มันจุดสายฝนสูบตามผมบ้าง ไอ้เค้กมีสีหน้าเศร้าศร้อย “กูยังลืมมึงไม่ได้นะเว้ย ถึงตอนนั้นกูจะบอกว่ากูแค่คบมึงเล่นๆ เต๊าะเล่นๆ แต่กูเสือกชอบจริงขึ้นมาแล้วอ่ะ”

“...”

“ละทีนี้จะทำไงอ่ะ ละกูอ่ะ”

“มึงก็มีแฟนนี่ ตอนนี้” ผมพูดปัด “เราเลิกกันนานแล้ว กูก็ไม่ได้จริงจังกับมึงเหมือนกัน”

“เจ็บดีว่ะ” มันแค่นหัวเราะแกนๆ พอผมพูดตรงๆ ออกมา “มึงก็รู้ กูกับพี่ต้น มีแค่พี่ต้นที่รักกูอยู่ฝ่ายเดียว”

“...”

“กูไม่ได้รักมันเลย” มันเริ่มตาแดงๆ ผมเลยหันหน้าไปทางอื่น “มึงก็รู้ กูคบพี่ต้นเพราะอะไร มึงหนีไปไม่ได้ตลอดหรอกว่ะโหน”

“...”

“กูจีบมึงมาเป็นปี มึงไม่เคยใจอ่อนเลย แต่กูจะไม่ยอมแพ้”

“...”

“มึงจะไปส่งใครก็ได้ แต่ขออย่างเดียว” มันพ่นควันบุหรี่ออกมาตอนที่ขยี้ตาตัวเองแรงๆ “ขอแค่ยังคุยกับกู ให้กูจีบเหมือนเดิม”

เสียงกริ่งเริ่มเวลาเรียนปฏิบัติช่างกลดังขึ้นตอนนั้นพอดี ผมพ่นลมหายใจหนักแน่น ทิ้งบุหรี่ลงส้วมแล้วกดชักโครก ก่อนที่จะตบไหล่มันหนักๆ

“ได้”

“...”

“แต่กูก็ยังจะเห็นมึงเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ก็แค่นั้น”

ผมพ่นลมหายใจหนักในชั้นเรียนตอนที่ซ่อมบำรุงเครื่องจักรกล จนเพื่อนในนั้นที่ยืนข้างกันเห็น มันเดินมาตบบ่าผม

“เป็นไรวะ ช่วงนี้ดูเซ็งๆ นะไอ้สัส”

“เรื่องไอ้เค้ก” ทุกคนรู้หมดเรื่องนี้ ผมเลยเลือกที่จะบอก เอาจริงๆ ที่ผมบอกว่าผมไม่รู้ว่าเค้กไม่ชอบชูใจเพราะอะไร จริงๆ แล้วผมรู้ดี แต่ผมเลือกที่จะไม่สน

เรื่องของคนในวิทยาลัย พอพูดกับคนนึงแม่งก็ปากต่อปาก รู้กันไปทั่ว ยิ่งไอ้เค้กแสดงออกขนาดนั้น มันเป็นปกติของเด็กอาชีวะที่จะแดกกันเองในกลุ่มเพื่อน วนลูปไปแบบนั้น เพราะพี่ต้นก็คือรุ่นพี่ที่ผมเคารพคนนึง มันก็คงรู้ว่าแฟนมันไม่ได้รักจริง คบเพราะเหงา ยังชอบผม แต่ก็ไม่ยอมเลิก

ไอ้เค้กมันเริ่มเต๊าะผมตอนช่วงที่ผมห่างจากชูใจ ที่บอกว่ามีแฟนมาบ้างอะไรนั่น มันก็เป็นผู้หญิงที่จีบไปเรื่อย ลัลล๊าไปวันๆ ไม่จริงจังกับใคร คบไว้เล่นๆ เผื่อเลือก

เราคบกันมาปีกว่า ผมเลิกกับมันเพราะไอ้เค้กเริ่มเรียกร้อง เพราะมันเริ่มชอบผมจริงๆ จนหลังเลิกกันมันก็มีแฟน พยายามประชดผมสารพัด แต่เชื่อเหอะ ใจผมมันไม่รู้สึกอะไรจริงๆ

จนเรียนจบ ปวช. ไอ้เค้กถึงมาบอกว่าลืมผมไม่ได้

ผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองหล่อ หรือมีดีอะไร แต่ในใจผมแม่งไม่เคยมีใครที่จะมาแทนที่ชูใจได้จริงว่ะ

ผมพยายามหลบหน้ามัน ไม่ค่อยคุยกับมันแม้ว่ามันจะตื้อผมชิบหายแค่ไหน แต่วันนี้ที่พอผมชัดเจนว่าผมจะจีบชูใจ

มันก็เหมือนว่า ยังมีชนักติดหลังผมอยู่

[จบพาร์ท : โหน]

เสียงผู้หญิงที่โทรคุยกับโหนเป็นใครกันนะ

คำถามนี้ติดอยู่ในใจของฉันตั้งแต่ต้นจนจบคลาสเรียน

เพราะงั้นระหว่างเรียนฉันจึงทำตัวแย่ๆ ไม่สนใจการเรียนด้วยการแอบไปส่องหน้าเฟสโหนทั้งที่ไม่เคยคิดจะส่องมาก่อน ปกติใครแท็กเขามาก็ผ่านๆ ตาแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนะ คือไม่ได้สนใจจริงๆ อ่ะ

ฉันเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ส่วนมากโหนจะลงรูปรถมอเตอร์ไซค์ แชร์รูปรถ แชร์โพสต์รักๆ เพ้อๆ แล้วก็เพื่อนแท็กเขามาตอนกินเหล้ากัน ก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน

แต่ที่เอะใจฉัน คือมีโพสต์สองสามโพสต์ที่มีผู้หญิงคนนึงแท็กเขาอยู่เป็นระยะๆ แต่โหนไม่ไลค์ไม่ตอบด้วยซ้ำ (คือฉันเข้าไปดูขนาดนี้เลยอ่ะ ฮือ)

ฉันเลื่อนไปเรื่อยๆ จนถึงปีที่โหนเข้าเรียนอาชีวะใหม่ๆ ช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้คุยกัน โหนไม่ว่างด้วย เห็นแท็กผู้หญิงคนนึงบ่อยมาก หน้าตาคุ้นๆ ด้วยนะ ดูท่าว่าจะเป็นแฟนเขา

พอฉันกดเข้าไปดู ยังหลงเหลือโพสต์ที่แท็กกับผู้หญิงคนนั้นอยู่โพสต์นึง เป็นสถานะว่าคบกันในเฟสบุ้ค ชื่อผู้หญิงคนนั้นที่ขึ้นมาตรงกับผู้หญิงที่แท็กโหนสองสามโพสต์ในช่วงนี้

ฉันชะงักไปเลย ในนาทีนั้น

“เรารักเธอ... มาตั้งนานแล้ว”

พอนึกถึงคำพูดของโหน ฉันก็มีสีหน้าตึงๆ มีความรู้สึกโกรธขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไร แต่เชื่อสิ ถ้าเขารักฉันมานานขนาดนั้นจริงๆ

เขาคงไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนที่ไม่ใช่ฉันไม่ใช่เหรอ

โอเคว่าฉันอาจเห็นแก่ตัวไปหน่อย แฟนก็ไม่ใช่ นั่นสิ ไม่ใช่แฟนเลยแท้ๆ ฉันจะไปบังคับอะไรเขาได้

... แต่จูบฉันไปแล้วเนี่ยนะ!

ฉันเม้มริมฝีปากแน่น ถอนหายใจออกมา ฉันเป็นผู้หญิงพลังบวกที่กล้าจะชนกับปัญหา และเพราะฉันสงสัยมาก... มากเกินไป ฉันเลยตัดสินใจ

ทักไปหาผู้หญิงคนนั้นเลย

Shoujai Chutimon : สวัสดีค่ะ

อีกฝ่ายกดอ่านทันทีเหมือนรู้ว่าฉันจะทักมา ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

เค้ก’ เค้ก : คะ

ภาษาวิบัติที่ดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงแรงๆ หน่อยทำให้ฉันขมวดคิ้ว รู้สึกลังเลที่จะโต้ตอบกับเธอ แต่สุดท้ายเพราะความสงสัย ฉันก็เลยเลือกที่จะไฟต์

Shoujai Chutimon : คือ เราอยากถามอะไรหน่อยได้มั้ย

เค้ก’ เค้ก : อืม ว่ามาดิ

Shoujai Chutimon : เธอเป็นอะไรกับโหนเหรอ

ผู้หญิงคนนั้นปล่อยช่องแชทเงียบไปสักพัก ก่อนที่ข้อความจะขึ้นจุดสามจุดที่เคลื่อนไหวเหมือนว่าเธอกำลังพิมพ์อยู่ แต่ก็ลบไปหลายครั้ง เหมือนว่าเธอลังเลกับคำตอบมากเลยทีเดียว

แต่พอเธอตอบกลับมาด้วยคำตอบสุดเรียลเท่านั้นล่ะ

เค้ก’ เค้ก : เราเคยคบกับโหน แล้วตอนนี้ก็กำลังจีบมันอยู่

เค้ก’ เค้ก : เห็นช่วงนี้โหนเองก็ชอบไปรับไปส่งเธอ เธออ่ะเป็นอะไรกับโหน

ฉันอึกอักไปเมื่อเธอย้อนคำถามกลับมา จะว่ายังไงดีล่ะ คำตอบของเธอมันทำให้ฉันรู้สึกหน้าชาไปเลย อึกอักที่จะตอบกลับไปว่าฉันกับโหนเป็นอะไรกัน มือที่ถือโทรศัพท์ก็สั่นไปหมด สุดท้ายก็เสียไม่ได้ต้องพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความเจ็บใจ

Shoujai Chutimon : เป็นแค่เพื่อนค่ะ

เธออ่านแล้วไม่ตอบ ฉันจึงเอามือมาลูบหน้าตัวเอง

นั่นก็เท่ากับว่าโหนจีบฉัน แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ปฏิเสธการจีบของผู้หญิงที่เคยเป็นแฟนเก่าของเขาอีกคน นั่นก็แปลว่าเขาเองก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับฉันเลยสักนิด

หน็อย

ตึง!

ฉันเผลอกระแทกโทรศัพท์ลงกับโต๊ะเรียนเสียงดังจนคนหันมามองไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ ฉันชะงักไป ก่อนที่จะคลี่ยิ้มแหยๆ แล้วโบกมือไปมาว่าไม่มีอะไรค่ะจนพวกเขาหันกลับไป ส่วนอาจารย์ก็กลับไปสอนต่อเหมือนเดิม

วินาทีนั้นฉันจึงกลับมาทำหน้าบูดบึ้งอีกครั้ง ให้ตายสิ เพราะโหนอีกแล้วที่ทำให้ฉันเผลอตัวไปได้ขนาดนี้

แต่ตอนนี้ฉันสาบานเลย

ฉันจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายแบบเขาอีกแล้ว