แชร์

หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง
ผู้แต่ง: หนีเต๋อซู

บทที่ 1

ผู้เขียน: หนีเต๋อซู
ช่วงนี้ฉันรู้สึกปวดหัวอยู่บ่อยครั้ง และบ่อยครั้งเป็นลมล้มลงกลางถนน

ตอนที่ฉันได้รับผลตรวจจากโรงพยาบาล หัวใจของฉันราวกับดิ่งลงสู่ถ้ำความหนาวเย็นสุดขั้วในพริบตา

ฉันถูกวินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกในสมองชนิดร้ายแรงซึ่งเป็นโรคที่พบได้ยาก หมอบอกว่าหากไม่รีบรักษา อาจมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงสองเดือน

แต่ฉัน…เพิ่งจะอายุยี่สิบสามปีเอง ชีวิตของฉันก็เหลือเวลาอีกเพียงไม่ถึงสองเดือนแล้ว

ฉันจะบอกข่าวร้ายนี้กับแม่อย่างไรดี

เมื่อฉันก้าวเข้าสู่บ้านที่ในนามเป็นของฉันด้วยหัวใจที่หนักอึ้งอย่างหาที่เปรียบมิได้ พอเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นภาพแม่กับหวังโอว ลูกบุญธรรมของเธอกำลังสนิทสนมกันอย่างแนบแน่น ราวกับแม่ลูกแท้ ๆ ที่เปี่ยมด้วยความรักและความผูกพัน

ส่วนฉันกลับรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกในบ้านหลังนี้มากกว่า

“แกไปทำอะไรมา? ทำไมถึงเพิ่งกลับมา นี่แกคิดจะปล่อยให้พี่สาวแกหิวตายรึไง? พี่แกไม่สบาย ยังจะยืนเฉยอยู่อีก รีบไสหัวไปทำกับข้าวเดี๋ยวนี้เลย!”

“รู้แล้วค่ะแม่!”

เธอไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อยว่าฉันถือถุงยาอยู่ในมือ หรือแม้ว่าเธอจะเห็นก็คงไม่ใส่ใจอะไรอยู่ดี

ฉันแบกร่างที่อ่อนแอจากความเจ็บป่วยเข้าไปในครัว

ตะหลิวในมือรู้สึกหนักอึ้ง ทุกครั้งที่พลิกตะหลิวเหมือนกับว่ามันดึงเอาพลังทั้งหมดในร่างกายฉันออกไปจนหมดสิ้น

แม่กับหวังโอวนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น เสียงหัวเราะของพวกเขาดังแว่วมาเป็นระยะ ๆ แต่สำหรับฉันแล้ว เสียงนั้นเหมือนเข็มที่คอยทิ่มแทงหัวใจฉันอยู่ตลอดเวลา

ทันใดนั้น จู่ ๆ หวังโอวก็แอบย่องเข้ามาในครัวอย่างเงียบ ๆ บนข้อมือของเธอมีกำไลข้อมือใหม่ที่เพิ่งซื้อมา แสงไฟสะท้อนทำให้มันดูโดดเด่นเป็นพิเศษ

“หวังซือซือ ดูนี่สิ แม่ซื้อกำไลข้อมือวงนี้ให้ฉัน ราคาสองแสนเชียวนะ! อิจฉาใช่ไหมล่ะ?”

เธอแกว่งข้อมือไปมาอย่างยั่วยวนท้าทาย

“ถึงเธอจะเป็นลูกแท้ ๆ ของแม่แล้วยังไงล่ะ? สุดท้ายก็ต้องทำตัวเหมือนคนรับใช้คอยดูแลรับใช้พวกเราอยู่ดี”

หัวใจฉันกระตุกวูบ

สองแสน...นั่นมันค่าผ่าตัดของฉันเลยนะ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่อให้ตัวเองสามารถเอาตัวรอดต่อไปได้ และเพื่อหาเงินค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพเหล่านั้น ฉันต้องทำงานหนักเป็นวัวเป็นควายราวกับทาสในบ้าน และยังต้องทำงานพิเศษหาเงินข้างนอกอีก...แต่ตอนนี้เงินก้อนนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่คนอื่นเอามาอวดได้อย่างง่ายดาย

“หวังซือซือ! ถ้าแกยังไม่รีบทำกับข้าวให้เสร็จแล้วออกมาเดี๋ยวนี้ ระวังนะ ฉันจะไปถลกหนังแก!”

เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากแม่ที่อยู่ไกลออกไป

“แกมันไร้ประโยชน์ ทำกับข้าวก็ช้า คิดจะปล่อยให้พวกเราหิวตายหรือไง?”

พูดจบ แม่ก็ดึงหวังโอวกลับไปที่ห้องนั่งเล่น เพื่อดื่มด่ำกับช่วงเวลาที่พวกเขาเรียกกันว่าความอบอุ่นในครอบครัว

หัวใจของฉันเหมือนถูกกระแทกอย่างแรง

ฉันแบกร่างที่เหนื่อยล้าไปทำงานต่อ

เมื่อทำซุปเสร็จแล้ว และตอนที่ฉันยกออกไปเสิร์ฟก็ไม่คาดคิดว่าจะต้องเผชิญกับความอัปยศที่หนักหนายิ่งกว่า

“โอ๊ย!” เสียงร้องเบา ๆ ที่แฝงไปด้วยความเจตนาร้ายดังขึ้น ก่อนที่ฉันจะรู้สึกมีบางอย่างสะดุดเท้าฉัน ที่แท้หวังโอวได้ตั้งใจแกล้งวางกับดักไว้

น้ำซุปจึงสาดกระจายออกมา น้ำซุปร้อนจัดไหลผ่านผิว ทิ้งความเจ็บปวดที่แทบจะทนไม่ไหวไว้เบื้องหลัง

ในขณะนั้นแม่ก็รีบวิ่งเข้ามา แต่แทนที่จะห่วงฉันกลับซ้ำเติมว่า “แกมันไม่ได้เรื่องเลย! แค่น้ำซุปยังยกดี ๆ ไม่ได้!”

เสียงตบดังลั่นหลายครั้งฟาดลงที่แก้มของฉัน จนทำให้โลกทั้งใบหมุนคว้าง

“แกมันไร้ค่า! ถ้ารู้ตั้งแต่แรกน่าจะโยนแกลงในโถปัสสาวะไปเสีย ไอ้ตัวซวย ทำให้หรงหรงตาย แล้วตอนนี้ยังคิดจะทำร้ายเสี่ยวโอวอีก! ทางที่ดีที่สุดแกควรรออยู่เฉย ๆ แล้วเตรียมตัวเป็นผู้บริจาคไตให้เสี่ยวโอว!”

“ฉันจะตีแกให้ตายเลย ไอ้ลูกหมา! แกไม่รู้หรือไงว่าพี่สาวแกสุขภาพอ่อนแอ? ยังกล้าทำน้ำซุปหกใส่เธออีก!”

แม่สวมรองเท้าส้นสูงและเตะเข้าที่ท้องของฉัน ความเจ็บปวดทำให้ฉันน้ำตาไหลพรั่งพรู

“แม่ หนูผิดไปแล้ว...”

แต่เธอกลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย และเตะฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนต้องการระบายความเกลียดชังที่สั่งสมมานานนับสิบปีลงที่ฉัน

ฉันเจ็บปวดจนพูดไม่ออก หัวของฉันรู้สึกหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาอันพร่ามัว ฉันมองเห็นเพียงแม่ที่โอบกอดหวังโอวไว้เบื้องหลัง และปลอบโยนว่า “ไม่ต้องกลัวนะลูก” ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลย

ภายในใจฉันตอนนี้เต็มไปด้วยความคับแค้น ความโกรธ และความสิ้นหวังที่พันกันยุ่งเหยิงในความรู้สึกที่ขมขื่นที่สุด

“ทั้ง ๆ ที่ฉันเองก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับครอบครัวนี้แท้ ๆ แต่กลับต้องทนรับการปฏิบัติเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวัน...”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 11

    เมื่อแม่ของฉันหาหวังโอวจนพบ หวังโอวกำลังเพลิดเพลินกับชีวิตบนเรือยอชต์แต่สีหน้าของเธอกลับดูไม่ค่อยสู้ดีนัก เมื่อเห็นว่าแม่ของฉันพาคนมาด้วยเธอสั่งบอดี้การ์ดรอบตัวให้จัดการคนที่แม่ของฉันพามาจนหมดและจับตัวแม่ของฉันพากลับไปยังบ้านหลังเดิมที่เราเคยอยู่ในห้องใต้ดินที่มืดและชื้นซึ่งเคยขังฉันมาก่อน หวังโอวผลักแม่ของฉันเข้าไปอย่างไร้ความปรานีผนังทั้งสี่ด้านเต็มไปด้วยเชื้อราที่เกาะแน่น อากาศคลุ้งไปด้วยกลิ่นอับชื้นและคาวเลือดผสมกันนี่คือสถานที่ที่ทำให้คนสิ้นหวัง และเป็นกรงขังที่ฉันเคยต้องทนทุกข์ทรมานมาก่อนหวังโอวหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาแล้วปิดประตูเหล็ก ในมือของเธอถือไม้เบสบอล ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและความวิปริต“คุณรู้ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงได้เปลี่ยนไตใหม่ไปนานแล้ว! ฉันคงไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้!”เสียงของเธอแหลมคมและบาดหูแม่ของฉันนั่งพิงผนัง แม้ร่างกายจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่แววตาของเธอยังคงมั่นคง “หวังโอว...เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าการทำแบบนี้จะแก้ปัญหาได้?”“หุบปาก!” หวังโอวตะโกนพร้อมกับยกไม้เบสบอลขึ้น“เป็นเพราะคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวของคุณในตอนนั้น ชีวิตของ

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 10

    หวังโอวหนีไปพร้อมกับของมีค่าทั้งหมดในบ้านส่วนแม่ของฉันนั่งอยู่ในห้องใต้ดินมืด ๆ ที่ฉันเคยอาศัยอยู่ สายตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินไม่หยุดเธอร้องไห้พลางนึกถึงความเจ็บปวดที่เธอเคยทำกับฉันในอดีต คำว่าขอโทษหลุดออกจากปากของเธอซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุดฉันที่ลอยอยู่ในอากาศ มองเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึกชินชาจนกระทั่งแม่ได้รับโทรศัพท์ เธอกำมือถือไว้แน่น มือสั่นระริกขณะที่รอฟังเสียงตอบกลับจากปลายสายเป็นเสียงอันเย็นชาของพ่อแท้ ๆ ของหวังโอว ผู้ที่เต็มไปด้วยความละโมบ“สิบห้าล้าน ไม่มากไปไม่น้อยไป ถ้าคุณจ่ายมา ฉันก็จะบอกทุกอย่างที่คุณอยากรู้”เสียงของเขาดูเหมือนดังมาจากเหวลึก เต็มไปด้วยความเย็นชาและการคิดคำนวณมาอย่างเจ้าเล่ห์แม่ของฉันกำโทรศัพท์แน่น “ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง? ทำไมคุณถึงทำเรื่องแบบนี้? หรือคุณไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่เลย?” เธอแทบจะตะโกนออกมา“ความเป็นมนุษย์อย่างนั้นเหรอ?” พ่อของหวังโอวพูดขึ้นราวกับได้ยินเรื่องที่น่าขันที่สุดในโลก “เมื่ออยู่ต่อหน้าเงินแล้ว คำว่าความเป็นมนุษย์มันก็ถูกโยนทิ้งไปนานแล้ว”แม่ของฉันพิงกำแพงด้วยความอ่อนล้า “ได้...ฉันตกลง แต่คุ

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 9

    บรรยากาศภายในบ้านกลับเข้าสู่ความเงียบงันอันแปลกประหลาดอีกครั้ง ราวกับเป็นความสงบสุดท้ายก่อนพายุจะโหมกระหน่ำแม่ของฉันนั่งอยู่บนพื้น กุมหัวร้องไห้สะอึกสะอื้น ร่างกายที่สั่นเทาและเสียงสะอื้นที่ขาดช่วง ฟังดูแหลมแทงใจยิ่งนักในบ้านที่ควรจะเต็มไปด้วยความอบอุ่น“ซือซือ...ซือซือ...” แม่ของฉันพึมพำชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมา ทุกคำที่เปล่งออกมาราวกับมีเบ็ดเกี่ยวลึกลงไปในใจของเธอ ดึงเอาความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดออกมา“ซือซือ...แม่ขอโทษ...”หวังโอวยืนอยู่ข้าง ๆ และมองภาพนี้โดยไร้ความรู้สึกเห็นใจใด ๆเธอหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “หึ! ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าผิดเหรอ? เพิ่งคิดได้ว่าจะยอมรับความผิดอย่างนั้นเหรอ? สายไปแล้ว!”แม่ของฉันเงยหน้าขึ้น ดวงตาเปื้อนน้ำตาจ้องมองหวังโอว “แต่แม่สำนึกผิดจริง ๆนะ แม่รู้ว่าตัวเองทำผิดมามาก...”“สำนึกผิดอย่างนั้นเหรอ?” หวังโอวขัดแม่ของฉันทันที “คิดว่าแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ ไม่กี่คำจะลบล้างเรื่องราวที่ผ่านมาได้เหรอ? คิดว่ามันจะทำให้คนตายฟื้นคืนมาได้งั้นเหรอ?”“อย่างน้อยฉันก็ยอมรับว่าฉันผิด!” แม่ของฉันพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น “อย่างน้อยฉันก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง! แทนที่จะมัวเย็นชาและก

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 8

    หากไม่ใช่เพราะวันนั้นที่แม่บังเอิญพบเข้า บางทีเธออาจจะไม่มีวันเชื่อเลยว่า ลูกสาวบุญธรรมที่เธอเลี้ยงดูมาอย่างทุ่มเทจะทำกับเธอเช่นนี้“ขอแค่เรื่องสำเร็จแล้วเธอให้ฉันตามจำนวนนี้! ฉันก็จะส่งมอบความลับสำคัญของบริษัทให้ทั้งหมดทันที!”หวังโอวโอ้อวดเสียงดังในร้านอาหาร ราวกับว่าเธอเห็นภาพตัวเองกำลังถือเงินก้อนโตอยู่ในมือเรียบร้อยแล้วคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองเธอด้วยความสงสัย “คุณหนูหวัง ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคุณถึงอยากทำลายบริษัทที่แม่ของคุณสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองล่ะ?”สายตาของหวังโอวฉายแววดูถูก “เธอไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่าแม่ของฉันเสียด้วยซ้ำ!”คำพูดนี้เหมือนค้อนหนักที่กระแทกลงกลางใจของแม่ที่แอบฟังอยู่หลังประตูความโกรธและความผิดหวังปะทุขึ้นในใจของแม่ เธอไม่อาจกักเก็บความรู้สึกเหล่านั้นได้อีกต่อไปจึงผลักประตูเข้ามา“เสี่ยวโอว! นี่มันหมายความว่ายังไง? นี่ลูกต้องการผลักธุรกิจของครอบครัวเราลงเหวจริง ๆ เหรอ?”แม่ของฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่เด็กสาวผู้เคยอ่อนโยนและน่ารักคนเดิม ตอนนี้กลับกลายเป็นหญิงสาวที่แสนเจ้าเล่ห์และเหี้ยมโหด เธอแค่หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา“โอ้โห ‘แม่’ ที่รักของฉันนนน”

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 7

    หวังโอวกลับเข้าห้องนอน ทันทีที่ปิดประตู เธอเผยอีกด้านหนึ่งของตัวเองออกมาในพริบตาเธอหยิบโทรศัพท์จากลิ้นชักข้างเตียงออกมา แล้วรีบกดหมายเลขโทรออกอย่างรวดเร็ว“พ่อคะ หนูโอนเงินให้พวกพ่อแล้ว”น้ำเสียงของเธอดูเย็นชาและเร่งรีบปลายสายมีเสียงแหบแห้งของชายคนหนึ่งดังขึ้น “เสี่ยวโอว ขอบใจมากนะ แต่เธอก็รู้นี่ พวกเจ้าหนี้ของพ่อ…”“พอเถอะ!” หวังโอวพูดตัดบททันที “นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว! อย่ามาขอเงินจากหนูอีก หนูเองก็ป่วยอยู่! ทำไมไม่รู้จักเป็นห่วงหนูบ้างเลย?”น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความประชดประชันและความโกรธชายที่อยู่ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ก่อนพูดขึ้นว่า "เสี่ยวโอว อย่าทำแบบนี้เลย พวกเราก็ไม่มีทางเลือก เธอจะไม่ให้เงินพ่อไม่ได้นะ ถ้าเธอไม่ให้เงินพ่อล่ะก็ เชื่อไหมว่าพ่อจะบอกความจริงว่าเธอเป็นคนทำให้หวังหรงตาย..."“หุบปาก!!” หวังโอวกัดฟันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะความโลภไม่รู้จักพอของพวกพ่อ หนูคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้!”เธอหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วลดเสียงลงแต่แฝงไปด้วยความข่มขู่ “ถ้าพ่อกล้าพูดเรื่องนี้ออกไป หนูจะให้เจ้าหนี้ของพ่อโยนพ่อไปให้หมากิน…”ปลายสายเงียบสนิทไปทันทีผ่านไปเนิ่นนานก็ได้ยินเสียง

  • หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง   บทที่ 6

    หากไม่ใช่เพราะฉันตายไป หวังโอวก็คงไม่มีวันเผยธาตุแท้ของเธอออกมาหลังจากกลับถึงบ้าน แม่ของฉันทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเริ่มทำโน่นทำนี่อย่างไม่ใส่ใจ “ลูกรัก คืนนี้อยากกินอะไร? แม่จะทำให้”น้ำเสียงของเธอกลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยนหากเป็นฉันในวัยเด็ก ฉันคงจะรู้สึกมีความสุขกับภาพเช่นนี้แต่ในตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันช่างน่าขันเหลือเกินหวังโอวยืนอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบสนองและพูดขึ้นว่า “แม่...หนู...ไม่หิวค่ะ”พูดจบเธอก็รีบเร่งเดินขึ้นไปชั้นบนภายใต้แสงไฟแผ่นหลังของเธอดูเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูกส่วนวิญญาณของฉันก็ติดตามเธอเข้าไปในห้องทันทีที่หวังโอวปิดประตูหน้าต่าง เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน “ใช่แล้ว! ซือซือตายแล้ว! ตอนนี้ไม่มีไตที่เหมาะสมอีกแล้ว!”เสียงถามอย่างเร่งรีบดังมาจากปลายสาย แต่หวังโอวกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความสิ้นหวัง“คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร? มันหมายความว่าฉันต้องทำการฟอกไตต่อไป! สัปดาห์ละสามครั้ง! คุณรู้ไหมว่ามันรู้สึกอย่างไร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของฉันก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มแหลมทิ่มแทงที่แท้ ในสายตาของพวกเขา ฉันก็เป็นเพีย

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status