เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
บทล่าสุด
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 11
เมื่อแม่ของฉันหาหวังโอวจนพบ หวังโอวกำลังเพลิดเพลินกับชีวิตบนเรือยอชต์แต่สีหน้าของเธอกลับดูไม่ค่อยสู้ดีนัก เมื่อเห็นว่าแม่ของฉันพาคนมาด้วยเธอสั่งบอดี้การ์ดรอบตัวให้จัดการคนที่แม่ของฉันพามาจนหมดและจับตัวแม่ของฉันพากลับไปยังบ้านหลังเดิมที่เราเคยอยู่ในห้องใต้ดินที่มืดและชื้นซึ่งเคยขังฉันมาก่อน หวังโอวผลักแม่ของฉันเข้าไปอย่างไร้ความปรานีผนังทั้งสี่ด้านเต็มไปด้วยเชื้อราที่เกาะแน่น อากาศคลุ้งไปด้วยกลิ่นอับชื้นและคาวเลือดผสมกันนี่คือสถานที่ที่ทำให้คนสิ้นหวัง และเป็นกรงขังที่ฉันเคยต้องทนทุกข์ทรมานมาก่อนหวังโอวหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาแล้วปิดประตูเหล็ก ในมือของเธอถือไม้เบสบอล ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและความวิปริต“คุณรู้ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงได้เปลี่ยนไตใหม่ไปนานแล้ว! ฉันคงไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้!”เสียงของเธอแหลมคมและบาดหูแม่ของฉันนั่งพิงผนัง แม้ร่างกายจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่แววตาของเธอยังคงมั่นคง “หวังโอว...เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าการทำแบบนี้จะแก้ปัญหาได้?”“หุบปาก!” หวังโอวตะโกนพร้อมกับยกไม้เบสบอลขึ้น“เป็นเพราะคุณ! ถ้าไม่ใช่เพราะความเห็นแก่ตัวของคุณในตอนนั้น ชีวิตของ
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 10
หวังโอวหนีไปพร้อมกับของมีค่าทั้งหมดในบ้านส่วนแม่ของฉันนั่งอยู่ในห้องใต้ดินมืด ๆ ที่ฉันเคยอาศัยอยู่ สายตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินไม่หยุดเธอร้องไห้พลางนึกถึงความเจ็บปวดที่เธอเคยทำกับฉันในอดีต คำว่าขอโทษหลุดออกจากปากของเธอซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุดฉันที่ลอยอยู่ในอากาศ มองเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้วยความรู้สึกชินชาจนกระทั่งแม่ได้รับโทรศัพท์ เธอกำมือถือไว้แน่น มือสั่นระริกขณะที่รอฟังเสียงตอบกลับจากปลายสายเป็นเสียงอันเย็นชาของพ่อแท้ ๆ ของหวังโอว ผู้ที่เต็มไปด้วยความละโมบ“สิบห้าล้าน ไม่มากไปไม่น้อยไป ถ้าคุณจ่ายมา ฉันก็จะบอกทุกอย่างที่คุณอยากรู้”เสียงของเขาดูเหมือนดังมาจากเหวลึก เต็มไปด้วยความเย็นชาและการคิดคำนวณมาอย่างเจ้าเล่ห์แม่ของฉันกำโทรศัพท์แน่น “ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง? ทำไมคุณถึงทำเรื่องแบบนี้? หรือคุณไม่มีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่เลย?” เธอแทบจะตะโกนออกมา“ความเป็นมนุษย์อย่างนั้นเหรอ?” พ่อของหวังโอวพูดขึ้นราวกับได้ยินเรื่องที่น่าขันที่สุดในโลก “เมื่ออยู่ต่อหน้าเงินแล้ว คำว่าความเป็นมนุษย์มันก็ถูกโยนทิ้งไปนานแล้ว”แม่ของฉันพิงกำแพงด้วยความอ่อนล้า “ได้...ฉันตกลง แต่คุ
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 9
บรรยากาศภายในบ้านกลับเข้าสู่ความเงียบงันอันแปลกประหลาดอีกครั้ง ราวกับเป็นความสงบสุดท้ายก่อนพายุจะโหมกระหน่ำแม่ของฉันนั่งอยู่บนพื้น กุมหัวร้องไห้สะอึกสะอื้น ร่างกายที่สั่นเทาและเสียงสะอื้นที่ขาดช่วง ฟังดูแหลมแทงใจยิ่งนักในบ้านที่ควรจะเต็มไปด้วยความอบอุ่น“ซือซือ...ซือซือ...” แม่ของฉันพึมพำชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมา ทุกคำที่เปล่งออกมาราวกับมีเบ็ดเกี่ยวลึกลงไปในใจของเธอ ดึงเอาความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดออกมา“ซือซือ...แม่ขอโทษ...”หวังโอวยืนอยู่ข้าง ๆ และมองภาพนี้โดยไร้ความรู้สึกเห็นใจใด ๆเธอหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “หึ! ตอนนี้เพิ่งรู้ว่าผิดเหรอ? เพิ่งคิดได้ว่าจะยอมรับความผิดอย่างนั้นเหรอ? สายไปแล้ว!”แม่ของฉันเงยหน้าขึ้น ดวงตาเปื้อนน้ำตาจ้องมองหวังโอว “แต่แม่สำนึกผิดจริง ๆนะ แม่รู้ว่าตัวเองทำผิดมามาก...”“สำนึกผิดอย่างนั้นเหรอ?” หวังโอวขัดแม่ของฉันทันที “คิดว่าแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ ไม่กี่คำจะลบล้างเรื่องราวที่ผ่านมาได้เหรอ? คิดว่ามันจะทำให้คนตายฟื้นคืนมาได้งั้นเหรอ?”“อย่างน้อยฉันก็ยอมรับว่าฉันผิด!” แม่ของฉันพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น “อย่างน้อยฉันก็พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง! แทนที่จะมัวเย็นชาและก
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 8
หากไม่ใช่เพราะวันนั้นที่แม่บังเอิญพบเข้า บางทีเธออาจจะไม่มีวันเชื่อเลยว่า ลูกสาวบุญธรรมที่เธอเลี้ยงดูมาอย่างทุ่มเทจะทำกับเธอเช่นนี้“ขอแค่เรื่องสำเร็จแล้วเธอให้ฉันตามจำนวนนี้! ฉันก็จะส่งมอบความลับสำคัญของบริษัทให้ทั้งหมดทันที!”หวังโอวโอ้อวดเสียงดังในร้านอาหาร ราวกับว่าเธอเห็นภาพตัวเองกำลังถือเงินก้อนโตอยู่ในมือเรียบร้อยแล้วคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองเธอด้วยความสงสัย “คุณหนูหวัง ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคุณถึงอยากทำลายบริษัทที่แม่ของคุณสร้างขึ้นมาด้วยตัวเองล่ะ?”สายตาของหวังโอวฉายแววดูถูก “เธอไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่าแม่ของฉันเสียด้วยซ้ำ!”คำพูดนี้เหมือนค้อนหนักที่กระแทกลงกลางใจของแม่ที่แอบฟังอยู่หลังประตูความโกรธและความผิดหวังปะทุขึ้นในใจของแม่ เธอไม่อาจกักเก็บความรู้สึกเหล่านั้นได้อีกต่อไปจึงผลักประตูเข้ามา“เสี่ยวโอว! นี่มันหมายความว่ายังไง? นี่ลูกต้องการผลักธุรกิจของครอบครัวเราลงเหวจริง ๆ เหรอ?”แม่ของฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแต่เด็กสาวผู้เคยอ่อนโยนและน่ารักคนเดิม ตอนนี้กลับกลายเป็นหญิงสาวที่แสนเจ้าเล่ห์และเหี้ยมโหด เธอแค่หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา“โอ้โห ‘แม่’ ที่รักของฉันนนน”
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 7
หวังโอวกลับเข้าห้องนอน ทันทีที่ปิดประตู เธอเผยอีกด้านหนึ่งของตัวเองออกมาในพริบตาเธอหยิบโทรศัพท์จากลิ้นชักข้างเตียงออกมา แล้วรีบกดหมายเลขโทรออกอย่างรวดเร็ว“พ่อคะ หนูโอนเงินให้พวกพ่อแล้ว”น้ำเสียงของเธอดูเย็นชาและเร่งรีบปลายสายมีเสียงแหบแห้งของชายคนหนึ่งดังขึ้น “เสี่ยวโอว ขอบใจมากนะ แต่เธอก็รู้นี่ พวกเจ้าหนี้ของพ่อ…”“พอเถอะ!” หวังโอวพูดตัดบททันที “นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว! อย่ามาขอเงินจากหนูอีก หนูเองก็ป่วยอยู่! ทำไมไม่รู้จักเป็นห่วงหนูบ้างเลย?”น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความประชดประชันและความโกรธชายที่อยู่ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ก่อนพูดขึ้นว่า "เสี่ยวโอว อย่าทำแบบนี้เลย พวกเราก็ไม่มีทางเลือก เธอจะไม่ให้เงินพ่อไม่ได้นะ ถ้าเธอไม่ให้เงินพ่อล่ะก็ เชื่อไหมว่าพ่อจะบอกความจริงว่าเธอเป็นคนทำให้หวังหรงตาย..."“หุบปาก!!” หวังโอวกัดฟันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะความโลภไม่รู้จักพอของพวกพ่อ หนูคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้!”เธอหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วลดเสียงลงแต่แฝงไปด้วยความข่มขู่ “ถ้าพ่อกล้าพูดเรื่องนี้ออกไป หนูจะให้เจ้าหนี้ของพ่อโยนพ่อไปให้หมากิน…”ปลายสายเงียบสนิทไปทันทีผ่านไปเนิ่นนานก็ได้ยินเสียง
หลังฉันตาย คุณแม่ก็รู้ความจริง บทที่ 6
หากไม่ใช่เพราะฉันตายไป หวังโอวก็คงไม่มีวันเผยธาตุแท้ของเธอออกมาหลังจากกลับถึงบ้าน แม่ของฉันทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเริ่มทำโน่นทำนี่อย่างไม่ใส่ใจ “ลูกรัก คืนนี้อยากกินอะไร? แม่จะทำให้”น้ำเสียงของเธอกลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยนหากเป็นฉันในวัยเด็ก ฉันคงจะรู้สึกมีความสุขกับภาพเช่นนี้แต่ในตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันช่างน่าขันเหลือเกินหวังโอวยืนอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบสนองและพูดขึ้นว่า “แม่...หนู...ไม่หิวค่ะ”พูดจบเธอก็รีบเร่งเดินขึ้นไปชั้นบนภายใต้แสงไฟแผ่นหลังของเธอดูเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูกส่วนวิญญาณของฉันก็ติดตามเธอเข้าไปในห้องทันทีที่หวังโอวปิดประตูหน้าต่าง เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน “ใช่แล้ว! ซือซือตายแล้ว! ตอนนี้ไม่มีไตที่เหมาะสมอีกแล้ว!”เสียงถามอย่างเร่งรีบดังมาจากปลายสาย แต่หวังโอวกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความสิ้นหวัง“คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร? มันหมายความว่าฉันต้องทำการฟอกไตต่อไป! สัปดาห์ละสามครั้ง! คุณรู้ไหมว่ามันรู้สึกอย่างไร?”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของฉันก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มแหลมทิ่มแทงที่แท้ ในสายตาของพวกเขา ฉันก็เป็นเพีย
บางทีคุณอาจจะชอบ
รักไร้เงา
โม่เหนียน1.0K viewsฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง
อูเหมยปิงเหม่ยซื่อ623 viewsเรือนหอของเรากลายเป็นของแฟนเก่า
อาอวี้อวี๋576 viewsกงเกวียนกำเกวียน
ซื่อจื่อปู้หง568 viewsสามีแต่งใหม่ของฉันกำลังจะฆ่าฉัน
โหย่วอี้อิ้งจิ่ง557 viewsเมื่อฉันตาย อดีตสามีร้องไห้โฮหน้าหลุมศพฉัน
แมวผู้ไม่กินปลา540 viewsเล่นใหญ่ หลังจากแทนที่สถานะพี่สาว
รุ่ยเสวี่ยเฟิงเหนียน404 viewsยากจะหักใจลืม
อูหลงปู้ฉา718 views
