บทที่ 6

หากไม่ใช่เพราะฉันตายไป หวังโอวก็คงไม่มีวันเผยธาตุแท้ของเธอออกมา

หลังจากกลับถึงบ้าน แม่ของฉันทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเริ่มทำโน่นทำนี่อย่างไม่ใส่ใจ “ลูกรัก คืนนี้อยากกินอะไร? แม่จะทำให้”

น้ำเสียงของเธอกลับแฝงไปด้วยความอ่อนโยน

หากเป็นฉันในวัยเด็ก ฉันคงจะรู้สึกมีความสุขกับภาพเช่นนี้

แต่ในตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันช่างน่าขันเหลือเกิน

หวังโอวยืนอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบสนองและพูดขึ้นว่า “แม่...หนู...ไม่หิวค่ะ”

พูดจบเธอก็รีบเร่งเดินขึ้นไปชั้นบน

ภายใต้แสงไฟแผ่นหลังของเธอดูเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูก

ส่วนวิญญาณของฉันก็ติดตามเธอเข้าไปในห้อง

ทันทีที่หวังโอวปิดประตูหน้าต่าง เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน “ใช่แล้ว! ซือซือตายแล้ว! ตอนนี้ไม่มีไตที่เหมาะสมอีกแล้ว!”

เสียงถามอย่างเร่งรีบดังมาจากปลายสาย แต่หวังโอวกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความสิ้นหวัง

“คุณรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร? มันหมายความว่าฉันต้องทำการฟอกไตต่อไป! สัปดาห์ละสามครั้ง! คุณรู้ไหมว่ามันรู้สึกอย่างไร?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของฉันก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มแหลมทิ่มแทง

ที่แท้ ในสายตาของพวกเขา ฉันก็เป็นเพีย