ตอนที่ 6 - 1 ไม่น่าคบหา

ครั้นสตรีทั้งสามมาถึงเรือนบุปผา เสียงหัวเราะพูดคุยกันดังจนออกมานอกเรือน โหรวหลิงหลิงยังคงกุมมือคุณหนูสามสกุลหลี่ให้เดินเข้าไปภายในเรือนด้วยกัน ก่อนที่จะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จัก หลี่ชิงเหมียว คุณหนูสามบุตรีคนรองของท่านเจ้าสำนักบัณฑิตหลี่ และไม่ลืมแนะนำหลี่ชิงหรง คุณหนูรอง พี่สาวต่างมารดาของหลี่ชิงเหมียวให้ทุกคนได้รู้จักเช่นกัน

แน่นอนว่าบุตรีที่เกิดจากอนุภรรยานั้น ย่อมไม่ได้รับความสำคัญ หลี่ชิงเหมียวดีกว่าหน่อย แม้นางจะเป็นบุตรีที่เกิดจากภรรยารอง แต่ภรรยารองของท่านเจ้าสำนักบัณฑิตหลี่ ผู้ใดก็รู้ความเป็นมาของนาง ดังนั้นหลี่ชิงเหมียวจึงมีสถานะที่น่าคบหามากกว่าหลี่ชิงหรง

“จินเอ๋อร์…เจ้าก็มางานวันนี้ด้วยหรือ”

หลี่ชิงหรงหาได้สนใจสายตาคุณหนูผู้สูงส่งที่กำลังรุมล้อมน้องสาวต่างมารดาอยู่ไม่ นางเดินเข้าไปทักทายสหายของตน อีกฝ่ายเป็นบุตรีที่เกิดจากอนุเช่นกัน ทว่าได้รับความรักจากผู้เป็นบิดามากกว่าบุตรีที่เกิดจากภรรยาเอก

“ข้าคิดว่าเจ้าจะไม่มาเสียแล้ว ว่าแต่…นั่นน้องหญิงสามที่เจ้าเคยบอกว่าเป็นจุดด่างพร้อยของตระกูลหลี่น่ะหรือ” หรวนลี่จินทักทายอีกฝ่ายกลับ ก่อนที่จะบุ้ยปากไปทางกลุ่มสตรี ซึ่งกำลังรุมล้อมเด็กสาวผู้หนึ่งอยู่

“อือ…นางเพิ่งจะหายป่วย แต่พอหายก็อวดฉลาดขึ้นมา เมื่อก่อนไม่รู้ว่านางแสร้งโง่หรืออย่างไร”

เรื่องนี้ทำให้หลี่ชิงหรงอิจฉาริษยาหลี่ชิงเหมียวอยู่ไม่น้อย ตกน้ำเกือบตาย ฟื้นมากลายเป็นคนละคน จากคนโง่เขลากลายเป็นคนฉลาดขึ้นมา เช่นนี้มิใช่นับว่าเป็นความชอบของนางหรอกหรือ

“นางยังเยาว์วัย กว่าจะถึงวัยปักปิ่น ยามนั้นเจ้าก็คงจะออกเรือนไปแล้ว อย่าได้คิดไปมีเรื่องมีราวกันเลย อย่างน้อย พวกเจ้าก็เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน”

หรวนลี่จิน กระซิบบอกสหาย ก่อนที่จะมองไปยังคุณหนูสามสกุลหลี่ ที่กำลังถูกพวกคุณหนูจากตระกูลใหญ่ห้อมล้อมอยู่ ด้วยแววตาที่เฉยชา

“คิดมีเรื่องอันใดกัน ข้าน่ะหรือจะกล้า ยามนี้นางกลายมาเป็นบุตรสาวคนสำคัญของท่านพ่อไปแล้ว”

หลี่ชิงหรงยังคงอดพร่ำบ่นให้สหายฟังถึงเรื่องของน้องสาวต่างมารดาผู้นี้ไม่ได้ นางบอกเล่าถึงพฤติกรรมของหลี่ชิงเหมียว ตั้งแต่ก่อนจมน้ำ และหลังจากฟื้นจากการจมน้ำ ให้สหายฟังอย่างละเอียด

หรวนลี่จินที่ได้ยินแล้ว ก็รู้สึกว่าช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เพราะจากเด็กที่ไม่รู้ความ กลับกลายมาเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาดและทันคน หากในโลกนี้มีภูตผีอยู่ นางคงจะเชื่อว่า ไม่แน่คุณหนูสามอาจจะไม่ใช่คุณหนูสามก็ได้

ทว่าเรื่องเช่นนี้มิอาจกล่าวออกมาให้ผู้ใดฟังได้ เพราะในเมืองถงแห่งนี้ ทั่วทุกแห่งล้วนมีแต่บัณฑิต บัณฑิตมักจะไม่เชื่อในเรื่องราวลี้ลับ เพราะหลักคำสอนของขงจื๊อ

หลี่ชิงเหมียวที่กำลังนั่งคุยอยู่กับพวกคุณหนูจากตระกูลใหญ่ในเมืองถง ก็ไม่ลืมที่จะมองไปยังพี่สาวต่างมารดาของตน เห็นทีพี่หญิงรองของหลี่ชิงเหมียว คงจะไม่ใช่สตรีที่น่าคบหานัก มีสหายก็มีอยู่เพียงแค่หนึ่งคน

“เหมียวเอ๋อร์…เจ้าอย่าว่าพี่ยุ่งวุ่นวาย หรือเอ่ยวาจา สร้างความแตกแยกให้เจ้า และพี่สาวของเจ้าเลยนะ”

หลี่ชิงเหมียวดึงสายตากลับมามองยังสตรีที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นคุณหนูใหญ่จากตระกูลซ่ง วัยเพียงสิบเจ็ดปี แต่ถึงอย่างไรก็แก่กว่าหลี่ชิงเหมียวถึงสามปี

“พี่หญิงซ่งมีสิ่งใดที่อยากจะกล่าวกับข้าอย่างนั้นหรือเจ้าคะ”

“พี่สาวของเจ้านางนี้ หาใช่คนที่น่าคบหาไม่”

ซ่งอวี้หรูกระซิบบอก พลางลอบมองไปยังผู้ที่กำลังถูกนางกล่าวถึง อีกฝ่ายก็กำลังพูดคุยกับสหายข้างกายอยู่เช่นกัน ทว่าไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอันใด เพราะพวกนางมองมายังหลี่ชิงเหมียวเป็นพักๆ

“ข้าเพิ่งจะหายดี เมื่อไม่นานมานี้ จึงไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับพี่หญิงรองมากนัก พวกท่านรู้จักพี่หญิงรองมานานแล้วหรือเจ้าคะ” หลี่ชิงเหมียวแสร้งเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกเสียดาย และลองถามคุณหนูเหล่านี้ออกมา

“ไม่นานเท่าใดหรอก แต่ก็พอจะมองนางออก" ซ่งอวี้หรูเบะปาก จากนั้นจึงกล่าวต่อ

"ก่อนหน้านี้เป็นนาง ที่ติดตามอยู่ข้างกายพี่หญิงใหญ่ของเจ้า ยามที่มาร่วมงานเลี้ยงที่จวนสกุลซ่งของข้า หรือแม้แต่ไปงานเลี้ยงของตระกูลอื่นในเมืองถง แต่ทว่า…หลังจากที่พี่หญิงใหญ่ของเจ้าออกเรือนไป นางก็ไม่ค่อยโผล่หน้ามางานเลี้ยงอีกเลย อาจจะเป็นเพราะก่อนหน้านั้น นางเคยยุยงให้คุณหนูสกุลอื่น ไม่ลงรอยกัน”

“ใช่ๆ ข้าได้ยินคุณหนูสองจวนนั้นกล่าวว่า คุณหนูรองตระกูลหลี่ แอบมีใจให้พี่ชายของเจ้า ที่เป็นลูกศิษย์คนโปรดของท่านเจ้าสำนักศึกษาตระกูลหลี่ บิดาของนาง จึงได้ยุแยงให้พวกนางทะเลาะกันเอง เพื่อที่ตนจะได้ไร้คู่แข่ง”

โหรวหลิงหลิงรีบแสดงความเห็นออกมา หลี่ชิงเหมียวรู้สึกสนใจเรื่องราวของพี่หญิงรองเข้าไปทุกที นอกจากจะใจดำอำมหิตแล้ว ยังเป็นผู้ที่ชอบเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วยหรือนี่

“ฝันไปเถิด!!! พี่ชายใหญ่ของข้าน่ะหรือ ที่จะแต่งนางมาเป็นพี่สะใภ้ รอให้พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกเสียก่อน เขามีสตรีที่ถูกใจอยู่แล้ว เป็นคุณหนูรองจากสกุลหยวนที่อยู่เมืองเซิ่ง อีกไม่นานท่านแม่ก็จะเชิญแม่สื่อให้ไปทาบทามให้เขาแล้ว จะมาชอบพอพี่ชายของข้าได้อย่างไร เอ่อ…พี่ขออภัยเจ้าด้วยนะเหมียวเอ๋อร์…ถึงอย่างไรแล้วนางก็เป็นบุตรสาวจากตระกูลหลี่ พี่หาได้ดูแคลนตระกูลหลี่ไม่ แต่นางไม่คู่ควรกับพี่ชายของข้าจริงๆ หากเปลี่ยนมาเป็นเจ้านั้นก็ไม่แน่”

ซ่งอวี้หรูอุทานออกมา ก่อนที่จะอธิบายให้สหายฟังอย่างยืดยาว ท้ายๆ ก็ยังไม่วายหยอกเย้าเด็กสาววัยแรกแย้มอย่างหลี่ชิงเหมียว ทว่าหลี่ชิงเหมียวที่ได้ยินเช่นนั้นก็แทบจะสำลักน้ำชานางยิ้มแห้งออกมา ก่อนที่จะรีบโบกมือปฏิเสธด้วยถ้อยคำที่ถ่อมตน

“คุณชายใหญ่ซ่ง เป็นบัณฑิตที่รอบรู้ ทั้งยังมีสตรีที่พึงใจอยู่แล้ว จะให้เปลี่ยนใจไปมอบให้แก่สตรีอื่นได้อย่างไรกัน อีกทั้งข้ายังเด็ก ความรู้ติดตัวก็มีน้อย ยังไม่คิดถึงเรื่องออกเรือนเจ้าค่ะ”

ทั้งโหรวหลิงหลิงกับซ่งอวี้หรูที่ได้ยินเช่นนั้นก็พากันหัวเราะออกมา สามสาวต่างวัยสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว สนิทกันจนทำให้สตรีสองคน ที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามรู้สึกหมั่นไส้

เสียงดนตรีที่ศาลากลางน้ำข้างเรือนบุปผาดังขึ้น เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปมอง เสียงหัวเราะของคุณหนูทั้งสามตระกูลจึงเงียบหายไปเช่นนั้น หลี่ชิงเหมียวเหลือบมองไปยังโต๊ะที่พี่สาวต่างมารดานั่ง ทว่ากลับไม่มีอีกฝ่ายนั่งอยู่ตรงนั้นแล้ว มิใช่ว่าคงออกไปหาเรื่องใส่ตัวหรอกกระมัง