8.2 หวงรักมาเฟียเถื่อน

“มานี่”

มือหนากระชากเข้าที่แขนเล็กของหญิงสาวอย่างแรง พอๆ กับอารมณ์ที่ร้อนขึ้นมาทันใดเมื่อได้เห็นหน้าเธอนั่นแหละ

แล้วฉุดกระชากลากหญิงสาวนั้นให้เดินเข้าไปยังสนามม้าที่เขานั้นเพิ่งใช้ขี่ม้าเสร็จมาก่อนที่เธอจะถูกพาตัวมาไม่นานนี่เอง

“โอ๊ย”

เสียงของเข็มขาวร้องออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้คนตัวโตนั้นได้ยินเสียงของเธอ ด้วยกลัวว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงกับเธอมากไปกว่านี้อีก

แต่ทว่าความเจ็บจากการถูกกระชากนั้นกลับมากมายกับเธอเสียเหลือเกินจนแทบทนเกือบไม่ไหว เพราะร่างกายเธอมันยังไม่หายดีจากการถูกเขานั้นย่ำยีไม่เหลือชิ้นดีก่อนหน้านี้

“ขึ้นไปสิ”

ฟีนิกส์พาเธอเดินมายังม้าตัวใหม่ของเขาที่เขาเพิ่งจ่ายเงินซื้อมาแสนแพงในเช้าวันนี้เองแทนตัวเขาของเขาที่มันป่วยตายไปเมื่ออาทิตย์ก่อน

ผลักร่างเล็กนั้นอย่างแรงให้เธอเข้าไปหาม้าของเขาที่มันยืนรอเธออยู่นานแล้วตามคำสั่งของเขา โดยที่ด้านหน้านั้นมีลูกน้องของเขาถือเชือกจูงเอาไว้

“ฮี่ๆ”

ม้าพอเห็นมีคนมาใหม่ก็ออกอาการตื่นเต้น ส่งเสียงร้องดังพร้อมขยับขาไปมา ดูน่ากลัวไม่น้อย

“หนูขี่ไม่เป็น”

คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาเมื่อเธอนั้นขี่ม้าไม่เป็นแม้แต่นิด จะให้ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนหลังม้าเธอก็ทำไม่เป็น

อีกอย่างเธอก็กลัวพวกสัตว์ใหญ่แบบนี้เอามากๆ อีกด้วย กลัวว่ามันจะทำร้ายเธอเอาได้

“กูบอกให้ขึ้นไปไง”

เสียงหนาตวาดดังขึ้นเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมทำตามคำสั่ง ร่างหนาเริ่มขยับตัวเดินเข้าไปหาเธอที่กล้าขัดคำสั่งของเขา

แววตาคมจ้องมองเธออย่างดุดัน หมายจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด ให้เธอได้หลาบจำว่าอย่าคิดขัดคำสั่งของเขาอีก

คนตัวเล็กจำใจขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ ม้าตัวโตๆ นั้น ตะเกียกตะกายขึ้นไปบนหลังม้าจนสำเร็จแม้จะกลัวจนตัวสั่นก็ตาม

กลัวม้ามันก็คงไม่ตายเธอคิดว่าแบบนั้น แต่ถ้าขืนยังยืนอยู่ขัดคำสั่งของเขาเธอคงอาจโดนเขาทำร้ายได้อีกและนั้นอาจทำให้เธอตายได้แน่ๆ และอาจไม่มีโอกาสกลับไปพบหน้าแม่ของเธออีกแล้ว

“เกาะไว้ให้แน่นๆ ล่ะ”

มาเฟียหนุ่มยิ้มเยาะอย่างชอบอกชอบใจที่เห็นหญิงสาวที่ชอบทำตัวน่าสงสารๆ ขึ้นไปเกาะอยู่บนหลังม้าที่ไม่ได้เรื่องตัวนั้น

มันช่างดูเหมาะสมกันเสียจริงๆ ม้าไม่ได้เรื่องกับผู้หญิงมารยาที่มีนิสัยเป็นปลิงเหมือนแม่

“เพี๊ยะ”

เขาพยักหน้าให้ลูกน้องปล่อยมือออกจากเชือกจูงม้านั้น แล้วฝ่ามือของเขาก็ฟาดแรงๆ ไปบนก้นของม้า

“ฮี่ๆ”

ม้าตกใจวิ่งเตลิดออกไปโดยไม่สนว่าจะใครอยู่บนหลังของมันไหม มันมีเพียงสัญชาติของสัตว์ป่าที่กำลังอยู่ในความตกใจกลัวเท่านั้น

“กรี๊ดดดด”

หญิงสาวโน้มตัวไปกับอานม้าแล้วกอดเอาไว้แน่นด้วยความกลัว กรีดร้องเสียงดังสนั่นลั่นสนามม้าที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

น้ำตาไหลนองหน้าออกมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเตรียมใจ ร่างกายสั่นสะท้านแทบเกาะม้าเอาไว้ไม่อยู่

“ฮ่าๆ”

ภาพตรงหน้ากับเสียงกรีดร้องดังลั่นนั้นทำเอามาเฟียหนุ่มหัวเราะชอบอกชอบใจเป็นการใหญ่

ช่างมีความสุขเอาเสียจริงๆ ความน่าเบื่อก่อนหน้านี้ที่ต้องมาเจอกับม้าตัวใหม่ที่มันไม่ได้เรื่องหายวับไปกับตา

เขาไม่เคยมีความสุขมากมายขนาดนี้มาก่อนจนลืมไปแล้วว่าการมีความสุขมันเป็นยังไง จนได้มาแก้แค้นให้กับแม่ของเขา

“มีอะไรวะ ทำสนามขี่ม้าของกูถึงคึกคักได้ขนาดนี้”

เอดิกเจ้าของสนามม้าและผู้มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของฟีนิกส์เดินออกมาจากภายในห้องรับรองของสนามม้า เมื่อเขานั้นได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังเล็ดลอดเข้าไปภายในห้องมิดชิดที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้

“มีของให้เล่นนิดหน่อย”

พูดไปสายตาก็จ้องมองไปยังม้าที่กำลังวิ่งพล่านอยู่ภายในสนามที่ปูไปด้วยผืนทรายนิ่มๆ ไม่ละไป

พร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาราวกับกำลังมีความสุขอยู่บนความหวาดกลัวของหญิงสาวที่กำลังถูกม้าพาวิ่งไปวิ่งมาอย่างบ้าคลั่ง

“กรี๊ด”