ตอนที่ 6 ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว

ตอนที่ 6 ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว

 "เดี๋ยวก่อนสิครับคุณราเชนทร์ ผมคิดว่าเรื่องนี้.... เราอาจจะยังคุยกันได้นะครับ"

ราเชนทร์หันมามองหน้าฉัตรพงศ์ ผู้เป็นพ่อของว่าที่เจ้าสาว ส่วนแม่ของเจ้าสาว รีบเดินเข้าไปพยุงร่างของนิศาชลเอาไว้ทันที ก่อนที่เธอจะล้มลง

"นิศาลูก ใจเย็น ๆ ก่อนนะ ให้คุณพ่อจัดการให้"

"แต่ว่า... แม่คะรูปกับคลิปพวกนั้น มาได้ยังไง หนู...."

"เงียบ! แล้วไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว แค่นี้แกยังอายไม่พออีกหรือยังไง ปล่อยให้พ่อแกจัดการเถอะ!"

นิศาชลเงียบไปทันที และหันไปมองราเชนทร์ ที่ยืนอยู่กับฉัตรพงศ์

"ยังมีอะไรอีกเหรอครับคุณฉัตรพงศ์"

"คือว่าเรื่องในวันนี้ ผม..."

"คุณไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว เอาเวลาไปจัดการเรื่องข่าวฉาวภายในครอบครัวคุณเถอะ"

"แต่ว่าเรื่อง...."

"ผมบอกไปชัดเจนแล้วนะว่า งานหมั้นในวันนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก ถ้าหากคุณยังอยากคุยเรื่องธุรกิจ ผมจะยังไม่ปิดโอกาส แต่อย่ามาพูดเรื่องนี้กับผมอีก"

ฉัตรพงศ์ได้แต่ก้มหน้าและยอมรับแต่โดยดี เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันชัดเจนว่าเป็นจริงทุกเรื่อง

"ครับคุณราเชนทร์ ถ้าอย่างนั้นงานหมั้นวันนี้ คงต้องยกเลิกไปก่อน"

“ไม่นะ!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

ราเชนทร์เดินออกไปจากห้องจัดเลี้ยงทันที ท่ามกลางกระดาษที่ปลิวตกลงมาจนเต็มพื้น เขาเหยียบลงไปโดยไม่สนใจเมื่อเดินผ่าน เขาหันไปมองนาวินกับวัชระ ทั้งสองคนพยักหน้ารับทันที และดึงตัวของไอริสเดินตามออกไป

“ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน!”

“บอสสั่งให้คุณตามออกไปครับคุณไอริส”

“ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องมาจับ ปล่อย!”

นาวินปล่อยแขนเธอ แต่ยังเปิดเสื้อสูท เพื่อขู่เธอให้ยังไม่ลืมว่า เขามีปืน ไอริสเดินออกมาด้านนอก โดยมีบอร์ดี้การ์ดของราเชนทร์เดินประกบมาถึงรถหรู ที่จอดอยู่หน้าโรงแรม เมื่อเปิดประตู เธอก็เห็นว่าราเชนทร์นั่งอยู่ในนั้น

“มัวรออะไรอยู่ รีบขึ้นรถสิไอริส เราต้องคุยกัน”

“ฉันไม่ไป ในเมื่องานวันนี้จบแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้อง กรี๊ด! พวกนายจะทำอะไรน่ะ”

นาวินดันตัวเธอ เข้าไปในรถทันที ราเชนทร์ดึงเธอเข้ามา และสั่งให้ปิดประตู เรวินรีบขับรถออกไปจากโรงแรมทันที ตามมาด้วยขบวนรถของบอร์ดี้การ์ดของเขาที่เหลือ

“ปล่อยนะ! เอาแหวนฉันคืนมา โอ๊ย!”

เธอหันไปทวงแหวนของตัวเอง จากราเชนทร์ในทันที เขาเห็นสีหน้าโกรธจัดของเธอ ก็เริ่มอยากรู้มากขึ้นว่า ทำไมไอริสถึงได้ให้ความสำคัญกับแหวนวงนี้นัก เขาเคยถามเธอหลายครั้ง เพราะนึกอยากจะซื้อแหวนวงใหม่ มาสวมแทนให้เธอ แต่ไอริสกลับไม่เคยยอมถอดแหวนนี้เลยสักครั้ง ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้ มันจะตามมากวนใจเขาจนถึงตอนนี้

“แหวนของคุณงั้นเหรอ…อ้อ คุณคงหมายถึงแหวนเพชรสีชมพูเม็ดเล็ก ๆ ที่คุณหวงนักหนานั่นสินะ”

“ใช่ รู้แล้วก็รีบเอาคืนมาสิ”

ราเชนทร์ดึงมือที่ยังพันแผลของเธอขึ้นมา ซึ่งตอนนี้ก็เริ่มชุ่มไปด้วยเลือดอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มกลับไปให้เธอ

 “คุณไม่เห็นเหรอว่า มือของคุณมีแผล เลือดออกมากขนาดนี้ คงจะสวมหวนไม่ได้ อีกอย่างผมคงให้ตอนนี้ไม่ได้ จนกว่าจะคุยกับคุณให้รู้เรื่อง”

ไอริสโกรธจนอยากจะฆ่าเขาให้ตาย แผลที่มือนี้ก็เป็นเขาที่มอบให้เธอ ตอนนี้ก็ยังเก็บแหวนเอาไว้ ไม่ยอมคืนอีก เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ หรือนี่เป็นวิธีการแก้แค้น ที่เขาเคยขู่เธอเอาไว้งั้นเหรอ

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ ในเมื่อคุณยกเลิกงานหมั้นแล้ว ตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องใช้แล้วไม่ใช่เหรอ ก็เอาแหวนของฉันคืนมาสิ”

“แน่ใจเหรอว่า ไม่มีอะไรจะคุยกับผมเลย”

สายตาของราเชนทร์ จ้องมาที่เธอราวกับอ่านใจคนได้ ไอริสเองก็จ้องกลับอย่างไม่ลดละ เธอไม่มีทางปล่อยให้เขาคาดเดาความรู้สึกของเธออยู่ฝ่ายเดียวหรอก

"ไม่มี... ระหว่างฉันกับคุณ ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกต่อไปแล้ว"

"หึ! คุณจะให้ผมเชื่อเหรอไอริส ในเมื่อในงานเมื่อกี้นี้...."

ไอริสรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร จึงรีบหันกลับไปบอกเขาในทันที

“รูปถ่ายและคลิปพวกนั้น ไม่ใช่ฝีมือฉัน ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ฉันไม่รู้เรื่อง!”