ตอนที่ 8 ลูกแมวที่เลี้ยงไม่เชื่อง (NC)

 

 ไอริสนิ่งไปอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะพยายามโกหกตัวเองว่า ไม่สนใจที่เขาจะหมั้นกับใคร เป้าหมายของเธอยังคงอยู่ที่การแก้แค้น แม่เมื่อฟังราเชนทร์พูดออกมา หัวใจเธอกลับรู้สึกเหมือนถูกบีบอีกครั้ง มันรู้สึกเจ็บเหมือนคนกำลังจะตาย เพราะถูกตีซ้ำแผลเดิม

“รัน... รันรดา”

รอยยิ้มร้าย แฝงไปด้วยความเย็นชา ปรากฏบนใบหน้าของเขา เมื่อเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของเธออีกครั้ง

“ถูกต้อง ตอนนี้เธอยังอยู่เมืองนอก อีกสามเดือนถึงจะกลับมาที่เมืองไทย ที่วันนี้ต้องรีบจัดงานแต่ง เพราะคู่หมั้นตัวจริงของผม ไม่สามารถเดินทางมาตามกำหนดเดิมได้ ก็เลยใช้แผนสำรอง โดยให้น้องสาวของเธอ มารับบทนี้แทน แต่กลับมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น ผมเลยไม่ลังเลสักนิด ที่จะยกเลิกงานในวันนี้ เพราะว่าชื่อเสียงของนิศาชล จะเสื่อมเสียยังไง เน่าเฟะแค่ไหน นั่นไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องใส่ใจยังไงล่ะ”

ไอริสนั่งสั่น เธอรู้สึกว่าเย็นขึ้นมาทั่วสันหลัง เมื่อหันไปเห็นเขาเหยียดยิ้มร้ายกาจอีกครั้ง เมื่อทุกอย่างเริ่มประติดประต่อเป็นเรื่องราว ที่แท้วันนี้เธอก็หลงกลเขามาตั้งแต่แรกแล้วสินะ

“วันนี้ที่คุณจัดงานหมั้นขึ้นมา ก็เพื่อจะกำจัดคนที่จะมาเป็นตัวแทนคู่หมั้นของคุณ และเพื่อ… ทำลายแผนการของฉันด้วยสินะ”

“ก็แค่ละครฉากหนึ่ง ให้ทุกคนรู้ว่าผมกับคุณฉัตรพงศ์ กำลังจะทำธุรกิจร่วมกัน ผมไม่สนใจด้วยซ้ำไปเรื่องงานในวันนี้ และรู้มาว่าลูกสาวสองคนของเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ ลูกสาวคนโตเป็นลูกติดเมียของเขา ซึ่งไม่ใช่ทายาทที่แท้จริง ผมก็แค่ช่วยคู่หมั้นตัวจริงของตัวเอง ไม่ให้ถูกแย่งตำแหน่งภรรยาในอนาคต ก็เท่านั้นเอง”

“คุณ! คนที่ปล่อยภาพและคลิปในวันนี้ ก็คือคุณสินะ! อื้อ!”

แววตาโหดร้าย ไม่ต่างกับราชสีห์กระหายเหยื่อ พุ่งเข้ามาพร้อมริมฝีปากที่เลือดเย็น เมื่อเขาเริ่มบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ จนเริ่มหายใจไม่ออก ไอริสที่สะสมความแค้นเอาไว้ กัดเขาอย่างรุนแรง จนร่างแกร่งของราเชนทร์นิ่งไป

กรอดดด!!!

“ฮึ้ย!”

ผลัก!

ราเชนทร์ลากตัวเธอให้ลุกขึ้น และโยนเธอลงบนเตียง เขาจับเธอพลิกให้นอนหงาย คร่อมตัวเธอเอาไว้ มือเริ่มปลดเนกไทสีเข้มออกมาพันสองมือ

“ในเมื่อยังไม่เลิกพยศ คืนนี้ผมจะสั่งสอนให้รู้ว่า ลูกแมวที่เลี้ยงไม่เชื่อง จะต้องเจอกับอะไรบ้าง”

“ไม่นะ! ปล่อยฉันนะ”

มือเรียวของไอริสที่มีเข็มขัดรัดอยู่ ถูกตรึงขึ้นด้านบน และถูกมัดตาด้วยเนกไทเส้นหรูของราเชนทร์ เมื่อเขาผูกรัดจนแน่น เธอก็เริ่มดิ้นรนแม้จะมองไม่เห็น เขาก็ก้มลงมาสูดกลิ่นที่พวงแก้ม พร้อมกับเกลี่ยจูบหนัก ๆ และเล็มที่ใบหู และขบเม้มเพื่อให้เธอนิ่ง ไอริสสะดุ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้เลยว่าเขาจะทำอะไรบ้าง

“ที่นี่เป็นวิลล่าส่วนตัวของผม ต่อให้คุณร้องครางไปถึงสวรรค์ ก็ไม่มีใครเข้ามาช่วยได้ ดังนั้นทางที่ดี อย่าทำให้ผมโมโหดีกว่า จะได้มีแรงไว้กัดผมได้อีกยังไงล่ะ ลูกแมวน้อย”

“คุณมันคนสารเลว ในเมื่อมีคนที่จะหมั้นอยู่แล้ว ทำไมต้องมายุ่งกับฉันอีก!”

“เรื่องนี้ผมไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นนะไอริส คุณควรจะรู้ดีว่า เรื่องทุกอย่างในวันนี้ ไม่สิ ตั้งแต่แรก ระหว่างเรามันเริ่มมาได้ยังไงไม่ใช่เหรอ”

แควก!

“อย่านะ!!!”

ไอริสดิ้นรน เมื่อราเชนทร์เริ่มฉีกกระชาก ชุดเดรสหรูของเธอให้ขาดคามือของเขา ไม่นานก็ถูกรูดลงไม่เหลือชิ้นดี เรือนร่างเปลือยเปล่าไร้ซึ่งสิ่งพันธนาการ เป็นสิ่งที่เสืออย่างเขา เห็นแล้วหิวมากที่สุด

ในวันแรกที่พบไอริส เขาแค่ต้องการช่วยเธอ ใครจะไปคิดว่า ลูกแมวน้อยที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัย จะกลายเป็นแมวป่ามากด้วยแผนการ และเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว เธอบังอาจหลอกใช้เขา ดังนั้นนี่ก็คือสิ่งที่เธอควรได้รับ

“อย่ามองนะ! คุณจะทำบ้าอะไร อย่า อ๊ะ! โอ๊ย….”

ราเชนทร์ก้มลงไปกัดที่ซอกคอขาวละมุน และฝังรอยรักเอาไว้ ก่อนจะเริ่มปลดเสื้อผ้าที่เหลือของตัวเองออก น่าแปลกที่เขาไม่เห็นน้ำตาของเธอ ซึมออกมาจากเนกไทของเขา แต่ในงานเมื่อกี้นี้ เพียงแค่เขากำลังจะสวมแหวน ที่เอามาจากนิ้วของเธอให้กับนิศาชล ไอริสก็ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาง่าย ๆ

‘แหวนนั่น มีความสำคัญยังไงกันแน่ ไอริส… คุณยังมีความลับอะไรมากกว่านี้ที่ปกปิดผมเอาไว้อีก’

“อาา…”

“อย่านะ อื้อ…. อ๊าา!!”

“อยู่เฉย ๆ สิไอริส เป็นเด็กดีหน่อย ยิ่งขัดขืนจะยิ่งเจ็บตัวนะ อาา…”

ลิ้นร้อนนั้นไม่ปรานีเลยสักนิด เมื่อมันได้ฉกกระชากลากไถไปตามเรือนร่างของเธออย่างหิวโหย ราวกับเสือที่จ้องดมเหยื่อ ก่อนที่จะลงมือกินเข้าไปทั้งตัว เสียงดูดกลืนราวกับทารกดูดนมแม่ ทำเอาไอริสเผลอร้องครางออกมา ร่างบางเอนแอ่นรับสัมผัส พร้อมป้อนเขาอย่างเผลอตัว แม้จะถูกมัดมือและตาเอาไว้ แต่ว่าร่างกายเธอ กลับตอบสนองเขาทันทีที่รับสัมผัส

“อาา…. เยิ้มเชียวนะไอริส คุณก็ยังปากแข็งเหมือนเดิม แค่เห็นหน้าผม คุณก็มีอารมณ์ขึ้นมา แต่ไม่กล้ายอมรับเท่านั้นเอง”

“อย่าค่ะ ขอร้องล่ะ อึ๊ยยย คุณราเชนทร์ อ๊าา!!!”